Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

 
                  ฉันหันไปมองยัยนั่นที่กำลังเดินมาทางฉัน อ๊า...O_O นี่มันอะไรกัน นี่คนทั้งโรงเรียนลงมามุงูฉันทะเลาะกับอีตาบ้านี่ตั้งแต่เมื่อหร่ายยยยย...OoO
 
“อะไรของแก๊!!! ยัยเฟย์...แกจะกริ๊ดทำมายยยย...”
“ก็ใครใช้ให้แกทะเลาะกับสามีในอนาคตของฉันย่ะ =O=!!!”
“ใคร? ใคร? ใครเป็นสมีในอนาคตของเธอ หน้าตาอย่างกับกระเบนถูกรถเหยีบย คิดเหรอว่าจะมีคนเอา”
“TOT แง้ เทพบุตรด่าฉันอ่ะ แต่เขาก็ยังหล่อ T-T” ยัยเพื่อนบ้านี่ก็ยังไม่เลิกบ้าผู้ชายเหมือนเดิม นี่ขนาดด่าขนาดนี่นะเนี้ย ยังบ้าไม่เลิกอีก -_-^
 
                 ฉันสะบัดแขนขวาเล็กน้อย เพื่อให้มันหลุดออกจากมือของเขา ก่อนจะใช้มืแซ้ายกระชากเสื้อเขาขึ้นมา
 
“ผู้ชายอย่างนายไม่มีสิทธิ์ใช้ปากเน่าๆ ของนายมาว่าเพื่อนฉันอย่างนั้นน่ะ!!!”ฉันตะคอกใส่หน้าเขาอย่างโมโห ส่วนยัยเฟย์เอาแต่กระตุกชายเสื้อฉันอยู่นั่นแหละ ฮึ่ย... -_-** จะดึงทำไมฟะ
“แล้วไงยัยไม่สวย!!!”
 
ฮึ่ย!!! ...=_= ยังไม่เลิกด่าอีก
 
“นายต้องขอโทษเพื่อนฉันซะ =O=!!!”
“แล้วถ้า ‘ไม่’ ล่ะ -_-”
“นายก็เตรียมตัวไปตายซะ!!!”
“ไม่!!!”
“งั้นก็ตาย!!!”ฉันพูดจบ ก้เปลี่ยนเอามือที่เคนกระชากคอเสื้อไอ้บ้านั่นอยู่มาจับไหล่ของไอ้นั่นแทน แล้วเข่าใส่ไปทันที
 
                  อีตานั่นถึงกับทรดลงไปนั่งกับพิ้น แล้วจู่ๆ เขาก็ลุกข้นมา แต่มันคงไม่เลวร้ายเท่าไหร่ ถ้า...-_- หัวของเขาไม่มุดเข้ามาอยู่ในกระโปรงฉัน!!!
 
“เฮ้ย!”
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด >O<”ฉันกรีดร้องออกมาอย่างดัง ท่ามกลางสายตาของนักเรียน(เกือบ)ทั้งโรงเรียน ที่กำลังตาโตเท่าไข่ไดโนเสาร์ยักษ์ (ไดโนเสาร์มันยังใหญ่ไม่พอ -_-^) ที่เห็ยอีตนั้นเอาหัวมามุดกระโปรงฉัน
 
                   นักเรียนหญิง 49.99 เปอร์ฯ กำลังยืนกริ๊ด ตัวสั่นยิ่งกว่าเจ้าเข้าด้วยความอิจฉาฉันที่ไอ้ลามกมามุกระโปรงฉัน!!! 
                    ส่วนไอ้นักเรียนชาย 50.01 เปอร์ฯ กำลังยืนอิจฉาไอ้ลามกนี้ ที่ได้มุดกระโปรงฉัน!!!
 
                    แต่ไอ้นักเรียนหญิงและนักเรียนชายที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ทำสถานการณ์ของฉันเปลี่ยนแปลงไปได้เลยแม้แต่น้อย เราะอีตาบ้านั่นก็ยังคงอยู่ใต้กระโปรงฉันเหมือนเิมTOT!!! อ๊ากกกกกก...นี้มันเกิดอะไรขึ้น!!!
 
                     ฉันอยากกลายร่างเป็นซูเปอร์แมนที่สุดในตอนนี้ จะได้ดำดิน หรือหายตัวหนีไปเลย ไม่ต้องออกไปเจอหน้าผู้คนอีก (เอ่อ...ซูเปอร์แมนดำดินด้วยเหรอ)
 
“ยัยแก้ว T_T”ยัยเฟย์ยืนมองฉันพลางทำหน้าจะร้องไห้
“...” ตอนนี้คนทั้งโรงเรียนกำลังอยู่ในความเงียบสงบ งียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจของฉันที่ค่อยๆ แรงขึ้นตามลำดับ
“แก้ววววววววววววววววว...T-T”ยัยเฟย์ค่อยๆ เรียกชื่อฉันออกมาอีกครั้งอย่างแผ่วเบาเพื่อนหวังที่จะให้ฉันสงบสติอารมณ์ให้ค่อยๆ เย็นลง
 
สงบเหรอ? สงบไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยย...=[ ]=''!!!
 
                      ตอนนี้สติสตังฉันพาเตลิดเปิดเปิง ย้ายทพ ย้านถิ่นฐานไปที่อยู่ที่วงแหวนดาวเสาร์กันหมดแล้ว
 
“นายไปตายซ้าาาา...=[ ]=!!!” ฉันพูดจบก็จัดการเสยห้านคอไอ้ลามกนั่น ก่อนจะไซด์คิกมันออกไปนอกถนนให้รถสิบล้อเหยียบจมูกโด่งๆ นั่น ก่อนจะลากมันกลับมาฟรีคิกอีกครั้ง
 
                     อ๊ากกก...สติไปหมดแล้ว...วันนี้ถ้านายไม่ตายก็ให้มันรู้ไป =_=**
 
“ยัยแก้วใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวเทพบุตรฉันก็ตายกันพอดี” ยัยเฟย์วิ่งเข้ามากระชากฉัน ที่กำลังจะเตรียมสกายคิกมันให้ออกไปนอกจัรวาล และให้ออกห่างจากไอ้บ้านี่ ก่อนที่ฉันจะฆ่าเขาทิ้งจริงๆ
 
                     อ๊ากกกกกก...แค้น...สติแตกกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว ถ้าไม่ติว่ายัยเฟย์ึงฉันเอาไว้นะ ฉันจะเข้าไปเฮดคิกมันอีกรอบ =[ ]=(พอดีมีหลายคิก)
 
                     แฮกๆ เหนื่อยชะมัด เฮ้ย! อย่าคิดลึกนะที่ฉันเหนื่อยเพราะว่าฉันต้องฟรีคิก ไซดืคิก สกายคิก เฮดคิก ไอ้หมอนี่ต่างหากเล่า ! ฉันถึงหมดแรงจนต้องหอบแฮกๆ แบบนี้นน่ะ
 
“โทโมะ โทโมะค่ะ โทโมะเป็นอะหรหรือเปล่าคะ ?” เสียงผู้หญิงคนหหนึ่งดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางฝูงนักเรียนที่กำลังยืนมุงศึกสงคราม
.
.
 
เดี๋ยวมาอัพต่อน้า ><
ต่อ ๆ
V
V
 
“โทโมะ โทโมะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ เดี๋ยวพลอยพาไปห้องพยาบาลนะคะ”
 
                      ฉันว่าพไปห้องพยาบาลน่ะ มันไม่พอหรอก พามันไปนอนในห้องดับจิตเลยง่ายกว่าเยอะ -_-'
 
                      ยัยผู้หญิงคนนั้นกำลังพยายามพยุงไอ้โรคจิตที่กำลังนอนพะงาบๆ ในสภาพใกล้ตายอย่างยากลำบาก ชิ! ฉันจะบอกอะไรให้ ยัยนั่นตัวเล็กเท่าขี้ม ส่วนไอ้บ้านั่นตัวใหญ่เท่าพะยูนกินปลาวาฬ ถ้าพยุงไหวฉันโคตรนับถือเลย -_-^'
 
“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับพลอย” ว่าแล้วนายนั่นค่อย ๆพยุง ตัวอย่างยากลำบากเหมือนกัน
“ถ้ามันลำบากมากก็ไปตายซะสิ -..-”
“ฉันยังไม่ยอมตายหรอก จนกว่าเธอจะยอมขอโทษฉัน!!!!”
“งั้นนายก็เตรียมตัวมีชีวิตเป็นอมตะเหมือนซิมคงกระพันของแฮปปี้ได้เลย เพราะฉันไม่มีวันขอโทษนายเด็ดขาด ไอ้ลามก ไอ้ทะลึ่ง ไอ้จิตรทราม!!!”
“ยัยแว่น =O=!!!”
“ไอ้ลามก =O=!!!”
“ยัยไม่สวย =O=!!!”
“ไอ้ทะลึ่ง =O=!!!”
“ยัยปีศาจ =O=!!!”
“ไอ้หื่น =O=!!!”
“ยัยปากปลาร้าผิวอีกา =O=!!!”
“ไอ้บ้ากามมมม...”
 
                 ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ยินคำขอโทษจากปากอีตานี่ ฉันนอนไม่หลับแน่ๆ =_=***
 
                 ขณะที่ฉันเตรียมจะเปิซิงด่าต่อ จู่ๆ ก็มีเสียงของนางพญามารเข้ามาขัดขวางเอาไว้ก่อน...
 
“จริญญา วิศว พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!!” ทันทีที่ไ้ยินเสียงก้องกังวานดังขึ้นบรรานักเรียนทุกคนก็หันขวับไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียวกัน
 
                  แอ๊ O_O อาจารย์ระเบียบเลิศ!!!
 
“นักเรียนคนอื่นๆ ไปวิ่งรอบสนาม 100 รอบ โทษฐานที่พวกเธอออกนอกโรงเรียนดยไม่แจ้งครูก่อน ส่วนจริญญากับวิศวตามครูมานี่” อาจารย์หันไปสั่งกับบรรดานักเรียนที่มุงยืนออกนเต็มไปหมด ซึ่งหลังจากประกาศิตดังขึ้น นักเรียนก็หายกันไปหมเลย!
 
 
                   ฉันกับไอ้บ้านั้นเดินตามหลังอาจารย์ระเบียบเลิศ ้วยอาการเหงาหงอย เศร้าสร้อย เซ็งจิตเป็นสุด ๆ
 
                   นี่มันวันบ้าบออะไรกันว้ะเนี้ย วันวิปริตวิปลาส มหันตภัย มฤยูถล่มโลก หรือยยังง้ายย >O< ทำไมฉันต้องมาเจอผู้ชายโรถจิตสองคนติดต่อกันภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยเนี่ย ซวยสุด ๆ TOT
 



อัพแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ >U< ' อย่าลืมเม้นอะไรกันหล่ะ ^O^''
รักทุกโค้นนนนนนน llool