Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก
DAEHYUNNY
15) นางฟ้า VS นางมาร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
นางฟ้า VS นางมาร
-_-zZ
=_=?
O_O
ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนที่นอนในห้องนอนของตัวเอง อ๊าาาาาา… นี่ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย O_O หรือว่า…
-///-
=///=
O///O ตะ…ตะ…ตั้งแต่ถูกอีตาโทโมะนั่นจูบ
ไม่จริง!! (>.< )( >.<)(>.< )( >.<)(>.< )( >.<) นั่นอาจจะเป็นความฝันก็ได้ แค่ความฝัน เท่านั้น! ใช่มั้นต้องเป็นความฝัน -0-
ฉันค่อยๆ เอามือไปแตะที่ริมฝีปากเบาๆ ถ้านั่นเป็นความฝันจริงๆ…
ทำไมฉันยังรู้สึกถึงสัมผัสนั่นล่ะ -/ / /- หรือว่า…
มันเป็นเรื่องจริง O/ / /O ไม่ได้การแล้ว ต้องไปถามไอ้บ้านั่นให้เรียบร้อย ฉันไม่อยากให้มันค้างคาใจน้อย ๆของฉัน คิดได้ดังนั้น ฉันก็ลุกไปล้างหน้าล้างตาแปลงฟัน แล้วก็วิ่งไปเคาะประตูห้องนอนของไอ้บ้านั่นทันที
“ปัง ๆๆ ไอ้โดโซะ เปิดประตู ห้องให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันมีเรื่องจะถาม”
ฉันทุบประนอนจนสุดแรง แต่ก็ยังไม่แรงมากเท่าไหร่ -_-^ เพราะฉันกลัว ประตูมันจะพังซะก่อน เพราะ ม.ตน ฉันเลยเคยถูกนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งแกล้งโดยการขังฉันไว้ในห้องน้ำ ฉันก็พยายามเคาะประตูให้มีคนมาช่วย แต่ไหงเคาะประตูไปมาประตูหลุดออกมาทั้งบานซะงั้น ฉันก็เลยหนีออกมาได้
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้น้าาาาาา…” ฉันตะโกนเข้าไปในห้องนอนของไอ้บ้านั่น
“เปิด” ขณะที่จะตะโกนอีกรอบ ประตูห้องนั่นก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของชายคนหนึ่ง ไอ้บ้าโทโมะนั่นแหละ -_-
“อะไรของเธอ ประตูก็ไม่ได้ล็อกซะหน่อย -_-“
“ฉันมีมารยาทพอ ไม่เหมือนนายหรอก คิดจะเข้าห้องคนอื่นก็เข้าได้ตามใจชอบ - -*”
“ก็ฉันมันคนง่าย ๆ สบาย ๆ(เกี่ยวตรงไหนฟ่ะ ?) ไม่ได้มีพิธีรีตองอะไรมากมายซะหน่อย ว่าแต่… เธอมาเคาะประตูห้องฉันหาพระแสงอะไร มีเรื่องอะไรก็ว่ามา -_-“
“ขอเข้าไปคุยในห้องได้ป่ะ”
“ไม่ได้ฉันมีแขก”
“แขกเขิกอะไรกันเล่า เรื่องที่ฉันจะถามนายมันท็อปซีเคร็ทมากเลยนะ แบบว่าลับสุดยอดอ่ะนะ ขอเข้าไปคุยในห้องเถอะนะ TOT”
“ไม่ได้ -_-“
“โทโมะคะ คุยกับใครอยู่เหรอคะ” เสียงหวาน ออกเซาะจนน่าเอามีดมาเฉาะหัวทิ้งดังขึ้นภายในห้องของนายโทโมะ -_-^ ฉันจึงชะโงกหน้าเข้าไปดูทันที แต่ชะโงกยังไม่ก็มองไม่เห็น ก็อีตานี่เล่นเอาตัวมายังไว้นี่นา -_-
โทโมะเอามือขยี้หัวนิดหนึ่ง ก่อนจะเปิดทางให้ฉันเห็นภายในห้อง(รกๆ)
“อ้าว…คุณแก้วอยู่เหรอ ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ โทโมะเชิญคุณแก้วเข้ามาคุยข้างในด้วยกันสิคะ ^^” พอโทโมะนั่นเอาตัวออก ฉันก็เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ภายในห้อง
ชิ! คุณหนูพลอย
“เชิญสิ -_-“ ไอ้บ้าโทโมะที่ยืนกอดอกอยู่ข้างประตูพูดใส่ฉัน ก่อนที่ตัวเองจะเดินหนีไปหายัยคุณหนูพลอย
“ตายสบายค่ะ คุณ ‘กาฝาก’ ผู้มาอยู่อาศัย ฉันไม่ค่อยอยากจะรบกวนไหร่หรอกนะ แต่ฉันจพบอกว่า บ้านฉัน!! ไม่ใช่บ้านนาย” ฉันพยายามเย้ยคำว่า ‘กาฝาก’ ให้ชัดที่สุด
ทำอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน คิดจะพาใครเข้ามาก็พามาได้ คิดจะเชิญเจ้าของบ้าน หรือไม่เชิญก็ได้ ทำตัวยิ่งกว่าเจ้าของบ้านซะอีก -_-*
“ขอโทษด้วยนะคะคุณแก้วที่พลอยต้องขอมรบกวนที่บ้านน่ะค่ะ คือว่าพลอยแค่อยากให้โทโมะติวให้พลอยเฉยๆ เท่านั้นเองค่ะ” ยัยนั่นทำเสียงสลดใส่ฉันรู้สึกผิดนิดหนึ่ง
แต่เสียใจ -..- เพราะไม่ว่าสิ่งใดที่ฉันทำไปแล้ว ฉันไม่เคยที่จะคิดเสียใจในภายหลัง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำ ฉันคิดจะไตร่ตรองอยู่เสมอว่าฉันทำอะไรลงไป
“ถ้ารู้ตัวก็ดี แล้วไอ้ผู้มาอยู่อาศัยน่ะ รู้ตัวบ้างหรือเปล่า หา!!” ฉันตะคอกใส่นายโทโมะที่อยู่บนเตียงในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอ กำลังปิดหนังสืออ่านอย่างกับนักวิชาการ
ไอ้บ้านั้นเงยหน้าจากหนังสือขึ้นมามองฉันแวบหนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ…
“พลอยครับ เรามาติวกันเถอะครับ อย่าไปสนยัยปีศาจเจ้าของบ้านแล้งน้ำใจเลย” อีตานั่นพูดขั้นมาอย่างหน้าตาเฉย
ยัยพลอยหันมายิ้มให้ฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงข้างๆ นายโทโมะ
ชิ! เห็นแล้วหมั่นไส้ -_-*
แล้วเพียงแค่นี้ท่าทางจะยังทำให้หมั่นไส้ไม่พอ เพราะเขาก็ลุกขึ้นมานั่งอยู่ทางด้านหลังยัยคุณหนูพลอยนั่น แล้วก็หันมายักคิ้วหลิ่วตาใส่ฉัน ฮึ่ย… -_-**
“เอ่อ…คุณแก้วคะ เข้ามาติวด้วยกันมั้ยคะ ^^” ยัยนั่นเงยหน้ามามองฉันอีกรอบพร้อมกับชวนให้ฉันเข้าไปนั่งติวด้วย
‘มาติวด้วยกันมั้ยคะ’ อย่างนั้นเหรอ เอาสิ ฉันจะป่วนให้นายโมโหเลย…โทโมะ J
“ก็ดีนะ พอดีช่วงนี้เคนตะก็ไม่อยู่ด้วยอ่ะ ไม่ค่อยจะมีคนมาติวช่วยเลย” ฉันพูดจบ ก็ปิดประตูห้อง แล้วเดินเข้านั่งที่เตียงทันที
ฉันจงใจ(ขอย้ำ!!! จงใจ!!) ลงไปนั่งข้างๆ ยัยคุณหนูพลอย พร้อมกับกระแซะๆ ให้ยัยนั่นเขยิบไปไกลๆ จากรัศมีนายโททโมะด้วย ซึ่งยัยนั่นก็ทำสายตาเคืองๆ เล็กน้อยแต่ก็ยอมเขยิบไปแต่โดยดี
“อยากนั่งใกล้ฉันทำไมไม่บอกเล่า -_-“ ตอนนื้ที่นั่งฉันก็อยู่ข้างหน้านายโทโมะเรียบร้อยแล้ว ไอ้บ้านั่นจึงโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูขวาฉัน
“ใครอยากนั่งใกล้นายมิทราบยะ ฉันหมั่นไส้ยัยนี้เฉยๆ แหละ ถ้าพวกนายเลิกกัน ฉันไม่มีเอี่ยวด้วยนะ ขอบอก”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน หึงอยู่ได้ เธอนี่”
“เอ๊ะ! ใครหึงนาย -_-**”
“อะแฮ่มๆ กระซิบอะไรกันอยุ่เหรอคะ โทโมะ เมื่อไหร่จะสอนซักทีล่ะ พลอยรอตั้งนานแล้วนะคะ “ ยัยนั่นทำเสียงงอนๆ เล็กน้อย เพื่อให้โทโมะหันไปสนใจ ซึ่งไอ้บ้านั่นก็สนใจจริงๆ
“ได้ครับ ว่าแต่อยากให้สอนเรื่องอะไรก่อนครับ”
“เรื่อง logical Statement ค่ะโทโมะ พลอยเรียนที่โรงเรียนรวมทั้งเรียนพิเศษด้วย ก็ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่เลยนะค่ะ”
โทโมะโน้มตัวลงไปดูหนังสือที่ยัยพลอยยื่นมาให้ดู
หน็อย…ทั้งเรียนพิเศษและเรียนในห้องเรียน ทำไมจะไม่เข้าใจฮะ ยัยนี้มันสตรอเบอรี่ชัดๆ -_-* อย่างนี้มันต้องแกล้งให้เข็ด
“ตรงนี้ครับ เราต้องจำเงื่อนไขและสัญลักษณ์ให้ได้ก่อน พลอยก็ลองอ่านอีกรอบดูนะครับ”
“คะ เดี๋ยวพลอยจะลองอ่านดูอีกทีนะคะ”
ชิ! อี๋อ๋อกับเข้าไป -_-******* หมั่นไส้โว้ยยยย!!! นี่ถ้าไม่มีฉันนั่งหัวโด่ มีหวังทำอะไรกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“โทโมะ ฉันไม่เข้าใจโจทย์ข้อนี้เท่าไหร่อ่ะ สอนดิ๊” ฉันสะกิดเขาด้วยการเอาหนังสือคณิตศาสตร์ดีหัวเขาไปหนึ่งป้าบ แล้วก็ถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
โทษที ฉันพูดฉาเลาะออเซาะแบบยัยคุณหนูนั่นไม่เป็นนี่นา อีอย่งฉันชอบตัวที่ฉันเป็นแบบนี้เองด้วย เป็นแก้วที่หนาและก็น่าถนุถนอนในเวลาเดียวกัน และพร้อมกัน
“ไหนครับที่รัก ไม่เข้าใจตรงไหนเหรอ” โทโมะผละออกมาจากคุณหนู พร้อมกับอ้อมมานั่งข้างหลังฉันเหมือนเดิม ตามด้วยเอาแขนทั้งสองข้างเข้ามาโอบรอบตัวฉันไว้อย่างหลวมๆ แล้วกลบเหลื่อนไม่ให้ดูเหมือนการแต๊ะอั๋ง ด้วยการใช้มือทั้งสองข้างจับหนังสือที่อยู่ในมือฉัน
“ไม่ต้องมาหลอกกอดฉันแบบนี้เลยนะ” ฉันกระซิบใส่เขาเบาๆ ตอนนี้หน้าเขามาวางอยู่บนที่ไหล่ขวาของฉันแก้มแนบแก้มเลยด้วย TOT (เป็นอะไรที่ซวยสุด ๆ) นายเอาหน้าหล่อๆ ของนายออกไปไกลๆ เลยนะ TTOTT!
“แหม..ที่รักอ่ะ ไม่เห็นต้องเขินเลย ปกติเราก็กอดกันบ่อยจะตายไป”
อ๋อ…อยากเล่นแบบนี้ใช่มั้ย ได้ =_= เดี๋ยวแก้วคนนี้จัดให้ แบบคอมโบเลยละกัน…
“ก็โทโมะอ่ะ วันนีมีแขกนี่นา มาสวีตกันอย่างนี้มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ”
ฉันวางหนังสือลงพร้อมกับเอามือข้างซ้ายไปเกาคางเบาๆ อ๊ายยยยยยยยยย… ; )
“เล่นซะเนียนเลยนะ ยัยตัวแสบ” อีตานั่นกัดฟันพูดใส่ฉันเบาๆ
“ก็ฉันมัน Sassy Girl นี่นา ร้ายแค่นี้จิ๊บจ๊อย”
“แต่ฉันก็ Sassy Guy เหมือนกัน ของแบบนี้เด็กๆ”
เอ่อ…แล้วเราจะมาประชันความ Sassy ทำไมกันล่ะเนี่ย =_=?
ฉนทำเป็นชูปี้ดูปุ๊บปั๊บปุ๊บปั๊บ สวีวีวี ชุกกะดึ๊บชุกกะดิ๊บ -_-^^ ใส่นายโทโมะอย่างสนุกสนาม ถ้มองผ่านๆ ก็คงคิดว่าเป็นคู่รัก แต่ถ้ามองแบบอินไซด์แล้ว…
จะพบว่า เรากำลังฆ่ากันอยู่ -_-^
“นี่แนะๆ แก้วป่องๆ น่ารักอยู่ได้” อีตาบ้านั่นพูดพลางหยิกแก้มของฉัน พร้อมทั้งบิดไปปิดมา
อ๊ากกกกกก…มันเจ็บนะเฟ้ย!! -_-*
“นี่แนะ ! เค้าเขินนะ” ฉันว่าพลสงตีแขนอย่างรุนแรง เรียกได้ว่าประทุษร้ายเลยทีเดียว เพราะมันแรงมากกกกกก ๆๆๆ และก็หลายครั้งมาก =_=
เรานั่งกัดกันอยู่สักครู่หนึ่ง
“โทโมะค่ะ พลอยไม่เข้าใจข้อนี้ค่ะ -_-*” ยัยนั้นพูดเสียงแข็ง อีตาโทโมะเลยปล่อยตัวฉันออก แล้วลุกไปนั่งสอนยัยคุณหนูนั้นอย่างตั้งใจ
ฉันก้มหน้าลงอ่านหนังสือตามเดิม พร้อมกับชำเลืองมองยังคุณหนูนั่นเล็กน้อย
อีตาโทโมะนั่งสอนอย่างตั้งใจ แต่สายตาคุณหนูคอยจ้องฉันแบบเคืองๆ ตลอด ฉันเห็นยัยนั่นขยับปากใส่ฉันว่า…
“นาง! มาร! ร้าย!” (หรุณาอ่านให้เป็นการขยับปาดเฉย ๆจะได้อรรถรสมากขึ้น)
ฉันอ่านมันออกเลยขยับปากตอบยัยนั่นไปบ้างว่า…
“นาง! ฟ้า! แสน! ดี!” (กรุณาอ่านให้เป็นกรขยับปากอีกครั้ง จะได้อรรถรถในการอ่านมากขึ้น =_=^)
“โทโมะคะ พลอยหิวน้ำค่ะ โทโมะลงไปเอาให้พลอยหน่อยสิคะ” ยัยนั่นหัวไปอ้อนโทโมะ ที่กำลังคิ้วขมวดกับโจทย์ข้อหนึ่งอยู่แบบไม่สนใจโลกภายนอก -_-^ แต่พอเขาได้ยินคำขอร้องของยัยพลอย เขาก็วางหนังสือลง แล้วก็รีบเดินลงไปเอาน้ำยัยนั่นทันที
ฉันมองตามหลังนายโทโมะไป ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ แต่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกได้ว่ายัยคุณหนูนั่นเขยิบเข้ามาชิดฉัน
“นางมารร้ายอย่างเธอน่ะ ไม่มีทางได้โทโมะไปหรอก”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ บางที่เขาอาจจะเบื่อนางฟ้าแล้วหันมาชอบแบบร้อนแรงอย่างฉันก้ได้ ใครจะไปรู้”
“ไม่มีทาง ฉันจะแสดงให้เธอเห็นเองว่าฉันสำคัญกับโทโมะแค่ไหน”
“เชิญตามสบาย เพราะฉันไม่ได้แคร์เขาเท่าไหร่เหมือนกัน “ฉันพูดจบ ก็ก้มหน้ลงไปอ่านหนังสือต่อ
เพียะ! เพียะ!!
ฉันเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง จนตอนนี้หัวฉันแทบจะหลุดอยู่แล้ว =_=^ จะก้มๆ เงยๆ อะไรบ่อยจังปวดคอนะเฟ้ย!!
เอาเถอะ…เข้าเรื่องดีกว่า =_= ฉันเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง กลังจากได้ยินเสียงเหมือนเสียงตบอะไรสักอย่างสองครั้ง พอหนไปมองยัยคุณหนูนั่นก็พบว่ายัยนั่นกำลังใช้มือตบหน้าตัวเอง จนเห็นรอบแดงเป็นปื้นรูปฝ่ามืออยู่บนใบหน้
“เธอทำอะไรของเธอน่ะ -_-“ ฉันเริ่มรู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี จึงรีบถามยัยนั่นทันที
“ฉันก็จะพิสูจน์ให้เธอเห็นไง ว่าฉันสำคัญกับโทโมะแค่ไหน”
ฉันมองยัยนั่นอย่างงงๆ ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดขึ้น พร้อมกับชายร่างสูงที่ถื่อถาดแก้วน้ำกับจานคุกกี้เดินเข้ามาในห้อง
“ฮือ…ฮือ…” ฉันละสายตสจากนายโทโมะไปมองยัยนั่นอีกครั้ง ก็ยัยนั่นกำลังร้องไห้สะอื้นราวกับเปิดน้ำก๊อกออกมา
โทโมะวางถาดแก้วน้ำลงบนโต๊ะใกล้ๆ กับประตู ก่อนจะเดินเข้ามายัยพลอยนั่น
“พลอยครับ พลอยเป็นอะไร” โทโมะเข้ามากอดยัยนั่นที่กำลังตัวสั่นยิ่งกว่าเจ้าเข้าเหมือนคนหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ฉันได้แต่มองภาพที่โทโมะกอดยัยนั่นอย่างงุนงง
นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันงงๆผหมดแล้วนะ ยัยนั่นจะตบหน้าตัวเองทำไม แถมยังร้องไห้อีก คนสวยงงเฟ้ยยย!!!
“โทโมะค่ะ ปล่อยพลอยเถอะค่ะ” ยัยพลอยนั่นพูดไปร้องไห้ไป ก่อนจะผลักตัวโทโมะออก
นี่มันอะไรกันฟ่ะ =_=?
“โทโมะอย่าทำอย่างนี้กับพลอยเลยนพคพ มันจะทำให้คุณแก้วแฟนของคุณไม่สบายใจเท่าไหร่” ยัยนั่นพูดไปร้องไห้สะอื้นไป ฉันเลยยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“แล้วหน้าพลอยไปโดนอะไรมา เหมือนรอยมือเลย”
“เปล่าค่ะ พลอยไม่ได้โดนอะไรมา”
“ไม่จริงหรอก มันเหมือนถูกตบ นี่พลอยบอกผมมาตามตรงนะว่าพลอยไปโดนอะไรมา”
“พลอยบอกไม่ได้ค่ะ พลอยขอตัวกลับดีกวว่า” ยัยนั่นร้องไห้ แล้วก็ทำท่าจะลุกออกไปข้างนอก
นี่มันเรื่องอะไรกันฟ่ะเนี่ย =_=? งงไปหมดแล้วเฟ้ย!!
“ยังกลับไม่ได้ พลอยต้องบอกผมก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น!!” อีตาโทโมะนั่นขึ้นเสียงจนฉันตกใจ
“คือ..เอ่อ…คือ…”
“เธอใช่มั้ย!!” จู่ๆ อีตานั่นก็หันมาตะคอกใส่ฉัน
“ใช่อะไรเล่า -_-“
“เธอใช่มั้ยที่เป็นคนทำร้ายพลอยน่ะ!!”
หาาาา!! …OoO นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันยังไม่รู้เรื่องเลยยยยยยยยยยย…
ยัยคุณหนูพลอยร้ายนัก :( '' -0- เดี๋ยวตบไส้ปลิ้น - -*
แต่งเองอยากตบเอง เชอะ! ปล.ว่างๆ เดี๋ยวมาอัพให้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
