Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

( Faye 's Part )
 
                  ฉันมองตามหลังยัยแก้วที่แวบเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อ นี่มันจะโชว์ความสามารถอะไรฟะเนี่ยถึงได้บอกให้ฉันเอาชุดหมอลำมา -_-^ สงสัยโชว์รำไทยมั้ง ยัยเพื่อนบ้านี่ทำอะไรไม่ปรึกษากันเลยสักนัก
 
“คุณคะ” ฉันหันไปมองด้านหลังทันทีเมื่อได้ยินเสียงหวาน ๆ แบบผู้ดี๊...ผู้ดี ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร ยัยคุณหนูพลอยนั้นเอง -_-
“มีอะไรหรืปเปล่า” 
“ฉันมีเรื่องอยากให้คุณช่วยนิดหน่อย” ยัยคุณหนูนั้นพูดกับฉัน ก่อนจะหาอะไรสักอยาก และควักแบงก์พันออกมาประมาณ 4-5 ใบ และยื่นให้ฉัน
“อะไร ?”
“เธอก็แค่ให้พวกที่เชียร์ยัยปีศาจนั่นเปลี่ยนมาเชียร์ฉันแทน ถ้าเธอทำได้ฉันจะให้มากกว่านี้อีก อันนี้แค่สินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ”
 
                   ฉันยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรับเงินจากมือยัยนั่นมาไว้ในมือของฉัน แล้วก็ลองนับเล่นดู
 
“เธอทำได้มั้ย?”
“ขอโทษด้วยนะ เงินของเธอน่ะเก็บไว้เถอะ” ฉันพูดก่อนจะปาเงินปึกนั้นใส่น้ายัยคุณหนุนั่น
“หรือว่ามันน้อยไป ฉันให้เธอมากกว่านี้ก็ได้” แล้วยัยนั่นก็ทำท่าจะหยิบออกมาอีก
“ตอนแรกฉันก้คิดว่าเธอเป็นแฟนของโทโมะซะอีก”
“...”
“แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าไม่แล้วหล่ะ”
“...”
“เพราะฉันคิดว่าโทโมะคงมีสมองพอที่จะเลือกผู้หญิงที่ดีกว่าเธอเป็นร้อยเท่าพันเท่าอย่างยัยแก้วเพื่อนสุดที่รักฉันแทนเธอ”
“...”
“คนไม่มีเพื่อนอย่างเธอ คงไม่เข้าใจหรอกว่าฉันรู้สึกยังไงกับยัยแก้ว”
“...”
“แต่ฉันบอกอะไรให้อย่างนะ ถึงเธอจะเอาเงินมาเปนล้าน ๆ แต่ฉันก็ไม่มีทรยศเพื่อนรักของฉันหรอก ถึงยัยนั่นจะปากร้ายนอสัยเสียไปบ้างแต่เขาก็ยังเป็นคนดี และดีกับทุกๆคนเสมอ และฉันมีอะไรจะบอกเธออย่าง...”
“...”
“ไอ้ความร่ำรวยของเธอ ไอ้อำนาจและฐานะของเธอที่แสนจะสูงส่งน่ะมันช่วยให้เธอมีเพื่อนที่แสนดีหรือเปล่าล่ะ ถ้าคิดว่ามันช่วยได้เธอก็เชิญทำแบบนี้ต่อไปได้เลย”
“...”
“แต่ถ้าคิดว่ามันช่วยไม่ได้ ก้เลิกทำแบบนี้ซะทีเถอะ”
“...”
“มันเหมือนคนไร้ค่าน่ะ”
“ยัยเฟย์...ฉันสวยถูกใจคิบอมหรือยัง ^o^” เสียงยัยแก้วกังออกมาจากทางประตูหน้าห้องแต่งตัว ทำให้ฉันไปมองยัยแก้วแล้ววิ่งไปหายัยเพื่อนบ้านั่นทันที
“สวยเริดถูกใจฉันมากเลยแก เพื่อนฉันสวยกว่า Girls Generation ซะอีก ^o^”
 
 
( Kaew's Part )
 
“แกคุยอะไรกับยัยคุณหนูนั่นเหรอ -_-” ฉันกระซิบถามยัยเฟยืทันที ทำไมต้องกระซิบน่ะเหรอ...เฮอะๆ หรือจะให้ฉันตะโกนถามยัยเพื่อนนี่ ให้ยัยคุณหนูนั่นได้ยินเล่า -_-^
“อ๋อ...ฉันก็คุยเรื่องโทโมะกับแกให้ยัยคุณหนูนั่นฟังแหละ เฮอะๆ ยัยคุณหนูนั่นจะได้หมดความมั่นใจไง ”
“งั้นเหรอ”
“เออ...ยัยแก้ว แกช่วยบอกฉันหน่อยได้มั้ยแกจะแสดงความสามารถพิเศษอะไร ถึงได้แต่งตัวหมอลำเซิ้งสะเดิดสะดิ้งอย่างนี้”
“ก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวก็รู้ ฮิๆ ^o^”
“ยัยแก้ว... แกรู้หรือเปล่าว่าพ่อแกน่ะ ทุมเงินซื้อดอกหุหลายให้โทโมะไม่อั้นเลย แม่แกก็ไม่น้อยหน้า เหมาดอกกุหลาบให้เคนตะตั้งเยอะแยะแน่ะ”
 
                   ฉันพยักหน้าให้ยัยเฟย์ทีหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
 
“เป็นอะไรอ่ะยัยแก้ว”
“ก็ฉันคิดว่าถ้าสมมติเคนตะเกิดชนะขึ้นมา อีตาบ้าโทโมะต้องหาเรื่องรังควานชีวิตฉันหนักกว่าเดิมแน่ๆ แต่ถ้าเป็นอีตาโทโมะขึ้นมา อีตาเคนตะนั่มีหวังไดเหาเรื่องกักกับโทโมะทั้งวี่ทั้งวั้นชัวร์ๆ ฉันก็เลยวิตกอยู่เนี่ย”
“อ๋อ...แต่แกยังไม่รู้อีกเรื่องใช่ป่ะ”
“เรื่องอะไร -_-”
“ก็ถ้าคะแนนเท่ากันน่ะ เขาก็จะให้แกเลือกใครที่สมควรจะได้ท่หนึ่ง ทีนี้หล่ะก็...สนุกแน่แก”
“สนุกป้าแกสิ -_-* แต่ไม่รู้ล่ะ ไม่ว่าฉันจะต้องไปเป็นแฟนใคร ฉันก็ต้องเป็นผู้ชนะ วะฮะฮ่าๆ”
“หยุดหัวเราะอย่างนั้นซะเถอะ มันทำให้แกดุอุบาทก์มากๆ เลยล่ะ =_=^”
 
.
.
 
“เอาล่ะครับ ต่อไปก็ถึงช่วงเวลาที่เรารอคอยมานานแสนนาน นั่นก็คือช่วงการแสดงความสามารถพิเศษของผู้เข้าประกวดแต่ละคน โชว์แรกนะครับ เขามาเป็นคู่ ไปพบกบ โทโมะและเคนตะในการแสดงนี้ได้กันเลยครับ!!!”
 
                  สิ้นเสียงพิธีกร เพลง Eininyo ของนกร้องสาวสุดเซ็กซี่ อมิตา ทาทา ยัง ก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของผู้หญิงสองคน...เอ่อ...-_-^ ไม่สิ ร่างของผู้ชายสองคน... เอ่อ.. -_-^ ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ ร่างของกระเทยหมีแพนด้าทั้งสองตัว -_-^ ก็ปรากฏขึ้นบนเวที ท่ามกลางความตกตะลึงของผู้ชมและบรรดาคุณครูซึ่งเป็นกรรมการที่อยู่ด้านหน้าเวทีด้วย
 
                  กระเทยหมีแฟนด้าสองตัวนั้นไม่ใช่ใคร -_- แต่นั่นคือ...โทโมะและเคนตะ!!!
 
                  โทโมะอยู่ในชุดแซคสั้นประดับด้วยเลื่อมสีทองระยิบระยับไปหมดทั้งตัว ถุงน่องตาข่ายสีดำ รองเท้าส้นสูงปริ๊ดแบบบริทนีย์ สเปียร์ยังต้องชิดซ้ายและบียอนยังชิดขวา -_- เขาใส่วิกผมสีฟ้าสด ขอย้ำ! สดจริง ๆ ใบหน้าเขาถูกแต่งแบบเข้มจัดจนแทบไม่เหลือเค้าคนเดิมแม้แต่น้อย
 
                    โดยเฉพาะ...ขนตาปลอมสีเขียวสดแผงใหญ่ยักษ์ที่ติดอยู่บนขนตาของเขา OoO!!! OMG.
 
                    ส่วนเคนตะก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน เพราะเขาอยู่ในชุดแซคสั้นประดับด้วมเลื่อมสีเงิน ระยิบระยับ วิบวับวอบแวบไม่แพ้กัน ถึงน้อยตาขายสีแดงแปร๊ด!!! ประเภทว่า...พริกขี้หนูสวน ต้องหนีกลับไปเกิดใหม่ได้เลย รองเท้าส้นเข็มแหลมเปี๊ยบ จนทิ่มตาฉันบอดได้นั้นไม่ได้น้อยน้าโทโมะเลยแม้แต่น้อย วิกผมสีทองที่ทำให้ฉันอายแทนแบบไม่รู้ชีวิต
 
                   ขนตาปลอมสีทองอันมหิมา(แบบตุ๊กกี้)พูกติดอยู่บนใบหน้าของเขา เวลาที่เขาทั้งคู่ กริพริบตาที ลมพายุแทบจะถล่มใส่กัน โอ้พระเจ้า...นี่พวกเขาทำไปได้อย่างไร
 
                   แล้วที่หนักไปกว่านั้น(ยังมีหนักกว่านี้อีกเหรอ T-T)เวลาที่พวกเขายกแขนขึ้นมาที ฮื้อหืออ...T-T
 
                   นี่มันขนรักแร้ หรือป่าอะเมซอนกันละเนี่ย TOT อะไรมันจะดกดำได้ขนาดนี้ TOT นี่พวกนายอายคนอื่นเขาเป็นมั้ยเนี่ย โอย...เห็นแล้วอายแทน T-T
 
                   เสียงเพลง Elninyo ก็ยังดังไม่หยุด ท้งสองคนนั่นก็ยังใส่ลีลายั่วสวาทไม่ยอมหยุดไอ้ยั่วมันก็ยั่วอยู่หรอกนะ แต่มันออกไปทางยั่วโมโหซะมากกว่า -_-* แต่ถึงฉันจะบ่นมันอย่างไร ก็ดูทีท่าว่าจะไม่ยอมหยุดยั่วโมโหเลยสักนิด!
 
                   มิน่าล่ะ วันเสาร์ที่ฉันได้ยินเรื่องบ้าๆ พวกนั้น ที่แท้พวกเขาก็แค่ซ้อมท่าเพลงเอลนินโญ่ก็แค่นั้นเอง ส่วนไอ้แห้งระคายเคืองต่อผิว ฉันคงคิดว่าเป็นอายไลเนอร์แน่ ๆเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้ ก็พวกนายอยากพูดอะไรให้มันน่าคิดกันเองนี่น่า
 
                    เฮ้อ...ค่อยยโล่งอกหน่อย เอ...แล้วทำไมฉันต้องโล่งอกด้วยล่ะเนี่ย ใช่! ถ้าพวกเขาเป็นเกย์ ฉันก็ไม่ได้เป็นนางเองน่ะสิ ใช่แล้ว ฉันควรต้องแฮปปี้เข้าไว้ ฮ่า ๆ
 
                    พอจบการแสดงของไอ้สองคนนั้นแล้วผู้ชมทุกคนก็นิ่งเงียบสงัดๆผในทันที เอ่อ... -_- อาจจะเป็นเพราะทุกคนอาจกำลังช็อกกับภาพที่เขาเห็นเมื่อครู่นี้ก็ได้ -_-^
 
“กะ...ก็จบไปแล้วนะครับกับการแสดงของฝ่ายชาย ต่อไปเป็นการแสดงของทางฝ่ายหญิงบ้าง เริ่มจากคุณน้องพลอยเลยครับ” สิ้นเสียงพิธีกร ทุกคนในหอประชุมก็พากันปรบมือขึ้น เมื่อเห็นยัยคุณหนูพลอยนั่นเดินออกมาจากข้างเวทีพร้อมกับไวโอลินหนึ่งคัน
 
                   ยัยนี้คงจะมาโชว์ไวโอลินให้แมมมอธฟังสินะ -_- อะไรจะไฮโวขนาดนี้ ชิชะชึเชาะเชะโชะชะชะช่า! -_-^ หมั่นไส้ !
 
                   และแล้วก็จบการแสดงไปอย่างง่ายได้ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นแม้แต่น้อย
 
“จบไปอีกชุดหนึ่งแล้วนะครับ ต่อำแก็เป็นผุ้เข้าประกวดคนสุดท้าย แก้วคร้าบบบบบ...”
 
                   ตอนนี้บนเวทีปิดไฟมือมิด เพราะทีมงานกำลังเตรียมอุปกรณ์ให้ฉันอยู่ นั่นก็คือรางไหทองคำ เหอๆ =_= ใช่และ ฉันกำลังจะโชว์ดีดไหให้ทุกคนต้องตะลึง!! ฮ่า ๆ
 
                  พอเตรียมอุปกรณ์เสร็จเรียบร้อย ไฟบนเวทีก็เปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงเพลง
 
                  ฉันบอกแล้ว ว่าโชว์ของฉันมันไม่ใช่โชวืธรรมดา ๆ เพราะงั้นสิ่งที่ทำให้ทุกคนเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่านั้นคือ...
 
                  เสียงเพลง Gee ของวง Girls Genneration (ซึ่งเพลงนี้เก่ามากแล้ว) ที่ถูกเปิดขึ้น
 
                  ใช่แล้ว! ฉันกำลังจะดีดไหในเพลง Gee พอเพลงถูกเปิดฉันก็จัดการเซิ้งสะเดิดระเบิดระเบ้อ โดยไม่ลืมท่าสองนิ้วแบบต้นฉบับด้วย เพียงครู่เดียว การแสดงของฉันก็จบลงพร้อมกับเสียงกริ๊ดกร๊าดของทุกๆ คน คนที่เชียรืฉันอยู่ด้านล่าง
 
                  ฉันรีบไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะยืนรอให้ทุกคนออกมายืนเรียงหน้ากระดานบนเวที
 
“โอ้โห! การะแสดงของแต่ละคนไม่ธรรมดาจริงๆ นะครับ ช่วงต่อไป เราจะให้ทุกคนมอบดอกกุหลายคนที่คุณอยากให้เป็น Dear Girl & Guy ใบปีนี้นะครับ เชิญเลยครับ ”พอพิธีกรประกาศจบ บรรดาผู้ชายที่เคยถูกฉันด่าและทำร้ายร่างกายกันมาแล้ว -_- ต่างก็วิ่งกรู่เข้ามา พร้อมกับดอกกุหลายอีกมากมาย จนฉันถืออไม่ไหว อ๊ากกกกก...ใครเอากุหลาบมีหนามมาให้ฉัน มันตำนิ้วเฟ้ย !!!
 
                   สักพักหนึ่งมีทีมงานมารับดอกกุหลาบออกไปจากมือฉันประมาณสองสามรอบช่างต่างกับยัยคุณหนูนั่นโดยสิ้นเชิง เพราะเท่าที่ฉันมอง หล่อนเพิ่งได้ดอกกุหลาบประมาณสิบกว่าดอก ฉันเลยหนไปมองไอ้สองคนนั่น ที่กำลังหอบดอกกุหลาบเป็นช่อ ๆมาไว้ในมือ อะไรมันจะฮอตขนาดนี้ -_-
 
“เอาล่ะครับๆ ตอนนี้หมดเวล่มอบดอกไม้แล้วนะครับ เพราะว่าในตอนี้ในมือของผม มีผลคะแนนจากคณะกรรมการเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ โดยเราจะเริ่ม ประกาศจากฝ่ายหญิงก่อนกันเลยดีกว่า เพราะผลคะแนนได้ออกมาอย่างเป็นเอกฉันทื”
 
                   ฉันเอามือข้างขวาที่ถูกหนามกุหลาบตำซุกไว้ข้างหลัง เพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่าเลือดมันเริ่มไหลออกมแล้ว ไอ้พิธีกรนี่ก็รีบ ๆ ประกาสหน่อยสิ เดี๋ยวเลือดฉันก้ไหลหมดตัวก่อนพอดี -_-
 
“ฝ่ายหญิงที่ได้รางวัลืี่หนึ่ง ได้แก่...ได้แก่...”
 
                   เร้วๆ สิ เดี๋ยวเลือดแกจะไหลด้วย ไอ้พิธีกร -_-*
 
“ได้แก่ใครก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับเนี่ย แหม...เอาละครับ ฝ่ายหญิงที่ได้ร่างวัลที่หนึ่งได้แก่...”
 
                  ตอนนี้ทุกคนในหอประชุมก็กำลังเงียบสนิท เพื่อลุ้นการะประกาศผล
 
“ได้แก่...”
“ถ้ายังไม่ประกาศนายจะถึงแก่กรรมเดี๋ยวนี้แหละ -_-*” ฉันเริ่มทนไม่ไหวจึงตะโกนใส่หน้าไอ้พิธีกรนั่นทันที
“ผะ...ผะ...ผู้ชนะได้แก่...น้องแก้วครับ ชนะขาดลอยไปกับคะแนนเต็มหนึ่งร้อยคะแนนครับ เดี๋ยวขอเชิญผู้เข้าประกวดฝ่ายหญิงที่ไม่ได้รับรางวัลลงไปก่อนนะครับ”
 
                   ยัยคุณหนูพลอยยิ้มใ้ฉันฝืดๆ ก่อนจะเดินลงไปข้างหลังเวที ส่วนฉันก็ต้องฝืนยิ้มอยู่บนเวทีต่อเหมือนเดิม
 
“ส่วนฝ่ายนะครับ เอ่อ...ทั้งสองคนต่างมีคะแนนเท่ากัน จึงต้องให้ Dear Girl เป็นตนตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ขอดอกกุหลายให้น้องแก้วหน่อยครับ” พอธีกรสั่งให้ทีมงานคนหนึ่งเอาดอกกุหลาบมาให้ฉันดอกหนึ่ง
 
                    ฉันใช้มือซ้ายรับดอกกุหลาบมาไว้ในมือ ก่อนจะเดินตรงไปที่สองคนนั้น
 
                    เอ่อ...แล้วจะเลือกใครดีอ่ะ -_- ถ้าเลือกเคนตะ มีได้เกาะติดหนึบฉันยิ่งกว่าเดิมอีก แต่้เลือกโทโมะ เขาก้จะได้รังควานชีวิตฉันได้สะดวกยิ่งขึ้น มีหวังชีวิตฉันเป็นอันจบสิ้นพอดี เผลอ ๆ ยัยคุณหนูพลอยจ้างมือปืนมายิงฉันทิ้งก็ได้
 
                    ขณะที่ฉันลังเลว่าจะรักษาชีวิตหรือความสุขชีวิตอยู่ รองเท้าส้นสูงที่ฉันใส่ จู่ๆ มันก็เกิดทำพิษ ทำฉันสะดุดล้มกลางเวทีถลาเข้าไปหาโทโมะ -3-
 
                    แล้วโทโมะก็รับตัวฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอย่างง่ายดาย พร้อมกับรับดอกกุหลาบในมือของฉันไปถือ และชูขึ้นให้ทุกคนได้เห็น
 
“ตอนนี้เราได้ผู้ชนะฝ่ายชายแล้วครับ ได้แก่ โทโมะ ว่าที่ Dear Guy ประจำปีนี้ครับ ”เสียงพิธีกรประกาสพร้อมกับเสียงปรบมือเกรียวกราวของผู้ชม และเสียงร้องไห้ระงมของผู้หญิงที่เป็นแฟนคลับนายโทโมะ
 
“ตอนนี้เธอเป้นแฟนฉันแล้วนะ ยัยตัวร้าย” โทโมะกระซิบที่ข้างหูฉันซึ่งตอนนี้เขาก็ยังกอดฉันเอไว้อยู่
“ฉันไม่ได้ให้ดอกกุหลาบนายสักหน่อย ฉันเกิดสะดุดพื้นต่างหาก แล้วนายก็แย่งดอกไม้ไปจากมือฉันเองต่างหาก -_-”
“แต่ยังไง ตอนนี้ทุกคนเขาก็รู้ว่าเธอเป็นแฟนฉันแล้ว เพราะงั้นยอมรับซะเถอะ Baby”
“ชิ! งั้นฉันก็จะปั่นหัวนายให้เลิกยุ่งกับยัยคุรหนูนั่นให้ได้เลย -_-”
“ไม่ต้องพยายามหรอก เพราะฉันไม่ได้เป็นแฟันกับพลอย ฉันคิดกับพลอยแค่น้องสาว”
“งั้นเหรอ แต่ฉันก็จะทำให้นายเลิกยุ่งกับยัยคุณหนูนั่นให้ได้”
“หึงฉันเหรอ”
“ไม่มีทาง”
“มือแปดด้านก็ยังมีทางออก เพราะงั้นมันก็ต้องมีซักเส้นทางที่เธอจะหึงฉัน”
“ปล่อยฉันได้แล้ว” พอฉันออกคำสั่ง โทโมะก็ปล่อยเอวฉันออก ฉันจึงไปยืนข้าง ๆเขา แต่เขาก็ดึงฉันเข้าไปโอบ
“ฉวยโอกาส” ฉันพูดรอดไรฟันออกไปให้โทโมะได้ยิ้นทั้ง ๆ ที่ยังยิ้มอยู่
“ฉันทำได้มากกว่านี้อีก” พอโทโมะพูดจบก็โน้มหน้าลงมา แล้วเอาจมูกโด่ง ๆนั้นประทับแก้มข้างซ้ายของฉัน
 



 
อัพแล้วคร้าบผม '^^ ' อย่าลืมเม้นนะฮ่ะ :) เม้นเยอะ ๆนะฮะ ''
ไม่โหวตไม่เป็นไร แต่เม้นแทนก็ได้นะค้าบบบผม >W<'
ปล. จะเที่ยงแล้วอย่าลืมทานข้าวกันนะ จุ้บบบ !