Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ
9.2
30) ถ้านายไม่เลิกงอน...ฉันไปก็ได้~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้ว : อะ อะไร อ่า โทโมะตะคอกแก้วทำไม
ฉันทำหน้างงแล้วมองไปที่โทโมะ ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า ไอ้คนนิสัยไม่ดี ดูมันมองฉัน งือๆ ทำไงดี ทำไมอ่าเขาโกรธฉัน
เรื่องอะไรทำไมจู่ๆเป็นแบบนี้ วามรู้สึกกลัวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย โทโมะยังคงหันหน้าไม่ยอมมาพุดด้วย ฉันเดินตรง
ไปยังแผ่นหลังกว้าง
สวบบ!!
แผ่นหลังหนาถูกสวมกอด ด้วยร่างบาง
แก้ว : อย่าเป็นแบบนี้นะโทโมะ นายห้ามทำแบบนี้ใส่ฉันนะ
โทโมะ : .............
โทโมะเงียบอะ ทำไมเกิดอะไร แค่ฉันถีบไปทีเดียวเองนะ เอาไงดีหล่ะทีนี้ฉันได้คิดกับตัวเอง ทุกอย่าวงมันตีรวน
วุ่นวายไปหมดแล้ว
แก้ว : อย่าเงียบแบบนี้ซิ ฉันขอโทษนะ ขอโทษที่เล่นแรง อย่าโกรธกันน๊าเจ้าชายสุดหล่อ
ถึงตอนนี้ฉันขำไม่ออก ไม่ว่าจะพูดยังไง โทโมะก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมพูดด้วยเลย ฉันก้มหน้าซบลงกับแผ่นหลังมือ
กอดเอวโทโมะไว้แน่น ทำไมรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจทำไมมันรู้สึกเหมือนอึกอัด จู่ๆน้ำใสๆก็กลิ้งลงจากลูก
ตาอย่างห้ามไม่อยู่ทำไมนะ ฉันทำผิดมากมายขนาดนั้นเลยเหรอ
แก้ว : โทโมะ ฮึก ฮึก...นายคุยกันฉันหน่อยซิ
โทโมะ : ...
แก้ว : ฮือ...โอเคๆ ยอมแล้ว ไม่อยากคุยแก้วไปก่อนก็ได้
........................................................................................
เป็นนิยายเพียงเรื่องเดียวที่ยังจะเหลือยู่ของไรเตอร์นะคับ เรื่องนี้มีคนอยากอ่าน แดรีดเดอรืที่น่ารักทุกคน
ขอบคุIที่ติดตามกันมา ขอบคุณจริงๆคับ ตอนนี้มันอาจจะสั้นไปหน่อยแต่รับรองว่าจะได้อ่านยังจบ(ถ้าไม่เกิด
เหตุการณ์มีรีดมาบอกว่าไรเตอร์จะไม่มาแต่งไม่ต้องรอ จะบอกตรงนี้นะคับ แต่งให้คนที่อยากอ่าน ถ้าไม่อยากอ่านก็ไม่
เป็นไร:( บอกว่าจะแต่งให้จบยังไงก็ต้องจบให้ได้)
ปล.เลิฟยูมายรีด:)
ฉันทำหน้างงแล้วมองไปที่โทโมะ ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า ไอ้คนนิสัยไม่ดี ดูมันมองฉัน งือๆ ทำไงดี ทำไมอ่าเขาโกรธฉัน
เรื่องอะไรทำไมจู่ๆเป็นแบบนี้ วามรู้สึกกลัวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย โทโมะยังคงหันหน้าไม่ยอมมาพุดด้วย ฉันเดินตรง
ไปยังแผ่นหลังกว้าง
สวบบ!!
แผ่นหลังหนาถูกสวมกอด ด้วยร่างบาง
แก้ว : อย่าเป็นแบบนี้นะโทโมะ นายห้ามทำแบบนี้ใส่ฉันนะ
โทโมะ : .............
โทโมะเงียบอะ ทำไมเกิดอะไร แค่ฉันถีบไปทีเดียวเองนะ เอาไงดีหล่ะทีนี้ฉันได้คิดกับตัวเอง ทุกอย่าวงมันตีรวน
วุ่นวายไปหมดแล้ว
แก้ว : อย่าเงียบแบบนี้ซิ ฉันขอโทษนะ ขอโทษที่เล่นแรง อย่าโกรธกันน๊าเจ้าชายสุดหล่อ
ถึงตอนนี้ฉันขำไม่ออก ไม่ว่าจะพูดยังไง โทโมะก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมพูดด้วยเลย ฉันก้มหน้าซบลงกับแผ่นหลังมือ
กอดเอวโทโมะไว้แน่น ทำไมรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจทำไมมันรู้สึกเหมือนอึกอัด จู่ๆน้ำใสๆก็กลิ้งลงจากลูก
ตาอย่างห้ามไม่อยู่ทำไมนะ ฉันทำผิดมากมายขนาดนั้นเลยเหรอ
แก้ว : โทโมะ ฮึก ฮึก...นายคุยกันฉันหน่อยซิ
โทโมะ : ...
แก้ว : ฮือ...โอเคๆ ยอมแล้ว ไม่อยากคุยแก้วไปก่อนก็ได้
........................................................................................
เป็นนิยายเพียงเรื่องเดียวที่ยังจะเหลือยู่ของไรเตอร์นะคับ เรื่องนี้มีคนอยากอ่าน แดรีดเดอรืที่น่ารักทุกคน
ขอบคุIที่ติดตามกันมา ขอบคุณจริงๆคับ ตอนนี้มันอาจจะสั้นไปหน่อยแต่รับรองว่าจะได้อ่านยังจบ(ถ้าไม่เกิด
เหตุการณ์มีรีดมาบอกว่าไรเตอร์จะไม่มาแต่งไม่ต้องรอ จะบอกตรงนี้นะคับ แต่งให้คนที่อยากอ่าน ถ้าไม่อยากอ่านก็ไม่
เป็นไร:( บอกว่าจะแต่งให้จบยังไงก็ต้องจบให้ได้)
ปล.เลิฟยูมายรีด:)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ