Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

โทโมะ : กินกันเลยไหมแก้ว
แก้ว : รีบเลยนะ ไปแต่งตัวเร็วมายืนโชว์ทำไม
โทโมะ : ก็แก้วจ้องทำไมหล่ะ
อุตสาห์หันหลังให้ไม่วายที่จะเดินตามมาคุยกับฉัน บอกแล้วไงว่าให้ไปแต่งตัวไง ไม่รู้จะทำไงก็เลยหลับตาปี๋หนีไปซะดื้อพอลืมตาก็เห็นว่าเค้าแต่งตัวเสร็จแล้วผมสั้นทรงเดียวกันฉันเกาะพราวไปด้วยหยดน้ำผ้าผืนเล็กที่ผาดคออยู่กันน้ำไม่ให้กระเด็นใส่เสื้อนักเรียนสีขาว
โทโมะ : อ่ะ
แก้ว : อะไร
สบัดผ้าที่คอแล้วเอามันมาให้ฉันอีกแล้ว สงสัยจะกลายเป็นคนรับใช้โทโมะไปซะแล้วฉัน
โทโมะ : เช็ดผมให้หน่อย
แก้ว : เช็ดเองซิ
โทโมะ : นะ นะ นะ น้า~
ขอร้องได้โปรดอย่ามาอ้อนฉันแบบนี้ฉันใจไม่แข็ง แต่คิดว่าถ้าใครโดนโทโมะอ้อนก็คงใจไม่แข็งเหมือนฉันแหละ อ้อนไม่พอนั่งลงข้างล่างเตียงซึ่งมีฉันนั่งอยู่บนเตียงหัวเปียกๆเอนมาทำให้ฉันต้องเช็ดผมให้เค้าจนได้ กลิ่นแชมพูของฉันหอมกรุ่นคลุงไปหมดพอผมแห้งฉันก็ขยุ่มๆจนมันกลายเป็นทรง ฉันแอบจำตอนที่เค้าทำให้ฉันมาไงเก่งไหมฮี่ฮี่~
แก้ว : ไปโรงเรียนกันเหอะ
โทโมะ : ค๊าบไปโรงเรียนกัน
ฉันกับโทโมะเหมือนคนลักลอบอะไรไม่รู้ฉันต้องแอบออกมาดูลาดลาวก่อนว่ามีคนอยู่ไหมแต่ปรากฎว่าไร้คนคะ ปลอดภัยสบายหายห่วงรีบขวักมือเรียกเค้าออกมาด้วยกัน
แม่ : แก้ว
อะจึ๋ย~ตอนดูก็ว่าดูดีแล้วนี่น่าไหงมองไม่เห็นแม่ที่นั่งอยู่ตรงระเบียงหน้าบ้านนั่นก็ไม่รู้ตายหล่ะว้างานนี้แก้วใจเละเป็นโจกแน่นอนเลย
แก้ว : คะแม่
วิธีเดียวที่จะช่วยได้คือ ใจดีสู้เสือไว้แม้ว่าจะรู้ว่ายังไงเราก็ต้องโดนเสือขย้ำอยู่ดี--*
แม่ : พาใครมานอนบ้าน
แก้ว : เอ่อ คือว่าแก้ว...เอ่อ
แม่ : คู่ดี้ของลูกใช่ไหม ไหนแม่ดูหน้าหน่อยซิ
เดินปราดเค้ามาที่โทโมะอย่างรวดเร็วจับๆใบหน้าเค้าเชิดหันไปหันมามองไล่ไปตามร่างกายอยู่นานสองนาน
แม่ : ไปแปลงเพศทำไมหะลูกแม่ว่าถ้าหนูเป็นผู้หญิงคงสวยน่าดูเลย หน้าหวานเจี๊ยบเลยดูซิ
เวรกรรม--*แม่ฉันคิดว่าโทโมะเป็นผู้หญิงแล้วไปแปลงเพศมา โอ๊ยยแม่มองคนไม่ออกหรือไงแต่ก็น่ามองอยู่หรอกโทโมะเล่นหน้าหวานปานน้ำเชื่อมซะขนาดนั้นแม่ฉันยิ่งมีความคิดว่าฉันเป็นทอมอยู่ด้วยเลยไปกันใหญ่เลยทีนี้
โทโมะ : ผมไม่ได้แปลงเพศนะครับ
แม่ : ไม่ต้องปิดบังนะคะลูกสาวแม่รับได้
โทโมะ : ไม่ได้แปลงจริงๆครับ ผมกับแก้วเราเป็นแฟนกันนะ
แม่ : O_O
อ๊ากโทโมะพูดไปนึกถึงฉันหน่อย ฉันโดนแน่โอ๊ยปวดประสาทเท้าจริงเชี่ยวทำไมเช้านี้มัยวุ่นวายนักเนี่ย
แก้ว : แม่จะ8โมงแล้วไปก่อนนะคะ
ฉันไม่สนใช้ช่วงเวลาที่แม่กำลังทำตาโตลากโทโมะไปที่รถแล้วเร่งให้เค้าขับออกไปจากบ้านเร็วๆตอนนี้ต้องเอาตัวรอดก่อนเดี๋ยวเรื่องอื่นไว้คุยกันเย็นๆ
โทโมะ : แก้ว
แก้ว : หืมโทโมะ
โทโมะ : เราเป็นแฟนกันจริงๆใช่ไหม
แก้ว : ...
โทโมะ : แก้วจะเป็นแม่มดให้เจ้าชายอย่างโทโมะจริงๆรึเปล่า
ตานี่เกิดเป็นอะไรขึ้นมาอีกนึกจะพูดอะไรก็พูดฉันตั้งรับไม่ทันเลย
แก้ว : ก็ดูๆไปก่อนไง
โทโมะ : โอเค โทโมะก็แค่อยากแน่ใจเท่านั้น
อย่าจริงจังนักได้ไหมฉันอึดอัดไม่ชอบเลยเวลาที่เค้าจริงจังเนี่ย มันอึมครึมไปหมดก็รู้ว่าเราไม่ได้ทะเลาะแต่ปกติที่คุยๆมันไม่ใช่อย่างงี้อ่าก็เลยแปลกๆ
โทโมะ : ฮ่าฮ่า ทำไมทำหน้างั้นอ่าโทโมะก็แค่ถามซีเรียสอีกแล้วนะ
เหยียบเบรก ตอนนี้ฉันถึงโรงเรียนเรียบร้อยแล้วมือหนาจับที่แก้มฉันแล้วบีบไปมาจนแก้มฉันยวยไปแล้ว รอยยิ้มที่สดสัยปรากฎบนใบหน้าอีกครั้งแทบจำไม่ได้เลยว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเรากำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่ เดินลงมาจากรถพร้อมกันสายตาจากนักเรียนหญิงทำให้ฉันต้องเดินทิ้งระยะกับโทโมะหน่อยเพราะไม่งั้นอาจะโดนก้อนหิน ปากกา ยาลบ หนังสือเขวี้ยงใส่หัวเอาได้ ได้แต่ภาวนะว่าอย่าฆ่าฉันนะพลีสสส
หมับ~
มือโทโมะจับเค้าที่มือฉันแล้วพาเดินไปอย่าไม่แคร์สายตาประชาชีที่มองอยู่เค้าหาวหาญแต่ฉันหวาดระแวง--*และสุดท้ายก็สามารถเดินมาจนถึงห้องเรียนจนได้ ตอนนี้มีบอสที่นั่งกับยัยฟาง พ่อบ้านที่นั่งอยู่คนเดียวสงสัยเฟย์จะไปจับเด็กมาสาย เมื่อคืนฉันอยู่ไม่จบงานเลยไม่ทันรู้หมดว่าใครได้ใครเป็นบัดดี้เอาเป็นว่าคู่อื่นไม่สน สนแต่ว่าฉันเป็นบัดดี้ให้โทโมะแล้วโทโมะเป็นบัดดี้ให้ฉันก็โอเคแล้วเป็นอันไม่ค้างคา555
ฟาง : แก้ว
ฟางเดินมาที่โต๊ะแล้วกระซิยที่หูฉัน
แก้ว : ว่าไงฟางมีอะไรรึเปล่า
ฟาง : ขอลอกการบ้านหน่อยฉันยังทำไม่เสร็จเลย
แก้ว : ทำไมไม่ขอบอสลอกหล่ะเค้าเก่งออก
ฟาง : ฉันจะโดนฆ่าหน่ะสิไม่เอา
ฉันพยักหนาแล้วล้วงลงไปหระเป๋าหยิบสมุดการบ้านขึ้นมา แต่พอจะส่งให้ฟางก็ไม่ทันแล้ว บอสจอมโหดก็มาลากฟางกลับไปแล้วสองคนนั้นคุยอะไรกันก็ไม่รู้อะ แต่ฉันสังเกตุเห็นนะว่านายบอสเจ้าระเบียบนั่นแลไม่โหดอย่างคราวก่อนๆ เพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะปกติเค้าจะดุฟางเสียงดังแต่คราวนี้เงียบเป็นแค่เหมือนคุยกันเฉยๆเอง
แปะ แปะ แปะ~
เสียงปรบมือสามครั้งจากพ่อบ้านดังขึ้น คราวนี้จะมีกิจกรรมอะไรอีกก็ไม่รู้
เขื่อน : อาทิตย์หน้าจะมีกีฬาสีและห้องเราก็อยู่สีส้ม ทีนี้ใครจะลงกีฬาอะไรก็มาลงชื่อทิ้งไว้ที่ใบนี้นะ
ชูกระดาษเปล่าสีขาวสะอาดขึ้นมา ใครเล่นก็เล่นแต่ฉันไม่เอาด้วยคนหรอกนะโทโมะที่นั่งข้างๆฉันขว้ากระดาษไปจากมือของพ่อบ้านแล้วไม่รอช้ารีบลงชื่อทันทีแถมไม่ลงคนเดียวนะยังพาเซตของเค้าลงไปด้วยทั้งบอสและพ่อบ้าน และจะเป็นกีฬาชนิดไหนไม่ได้นอกจากบาสเกตบอล กีฬายอดฮิตของคนหล่อๆที่ชอบเล่นกันไม่รู้จะอะไรนักหนาแค่โยนไอ้ลูกกลมๆเข้าห่วงสาวๆเป็นกรี๊ดไปหมด
โทโมะ : เล่นอะไรไหมแก้ว
แก้ว : ไม่เอาอะขี้เกียจ
โทโมะ : ดีแล้ว แค่ตามเชียร์โทโมะก็พอ
แก้ว : เพื่อ??
โทโมะ : เพื่ออะไรไม่รู้สิฮ่าฮ่า
เค้าถ้าจะบ้า~เอกชนก็อย่างเงี้ยพอมีกิจกรรมทีอาจารย์ไม่เข้าสอนฉันเลยกำลังจะหลับอีกรอบ ว่าแล้วหลับก่อนดีกว่าปล่อยให้โทโมะเดินไปคุยกันเพื่อนๆหารือเรื่องการแช่งขันที่จะเกิดขึ้น แต่ฉันหลับก่อนดีกว่าzzZZ
~♥END KAEWJAI PART♥~
 
 
 
~♠ FANG PART ♠~
ฉันกำลังเดินไปขอการบ้านยัยแก้วสุดซี้ลอกเพราะตั้งแต่เช้ามายังไม่เจอเฟย์เลยไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน แต่พอจะได้การบ้านลอกฉันก็โดนป๊อปปี้ลากกลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
ป๊อปปี้ : ไม่ทำการบ้านมาเหรอฉันไม่กล้าตอบหรอกถึงแม้ว่าเราจะหายแคลงใจคุยกันได้มากขึ้น แล้วอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นในอดีต แต่มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้ฉันหายกลัวเค้าได้สนิทหรอกนะ ฉันกลัวเค้าจะว่าและก็ลงโทษฉันอีก
ฟาง : อืม ทำไม่เป็น
ป๊อปปี้ : ทำไมไม่บอกจะได้สอนให้เอาของป๊อปไปลอกก่อนจะได้ส่ง
ผิดคาดมากเค้าไม่ว่าฉันสักคำแถมให้ลอกอีก
ฟาง : ป๊อปไม่ว่าฟางเหรอ
ป๊อปปี้ : ก็ฟางทำไม่เป็นแต่ ถ้าคราวหน้าทำไมเป็นบอกจะสอนให้
ฟาง : ขอบคุณมาก
และเค้าก็ไม่ปล่อยให้ฉันลอกเปล่าๆ ลอกไปอธิบายไปด้วยเค้าก็สอนเค้าใจดีนะแต่เมื่อก่อนที่ฉันไม่รู้เรื่องก็เพราะกลัวเค้าไงหล่ะแต่พอคุยกันได้อย่างงี้ฉันเรียรู้เรื่องขึ้นเยอะเลยและตอนนี้ก็ลอกเสร็จแล้วด้วยนะ:)
ป๊อปปี้ : ฟางดูของที่ให้ไปรึยัง
ฟาง : ยังเลยอ่า
ไม่ได้ลืมนะแต่ว่าพอไปถึงบ้านฉันก็ง่วงมากแล้วตอนเช้าก็รีบมาเรียนอีกเลยไม่ทันได่แกะดูแต่เย็นนี้รับรองไม่มีพลาดแน่นอน ฉันก็อธิบายไปตามที่คิดเค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรยิ้มกลับมาซะอีก
ป๊อปปี้ : เช้าอยู่เลยกินอะไรมารึยัง
ฟาง : ยังเลยอ่า
ป๊อปปี้ : ช่วงกีฬาสีอาจารย์ไม่ค่อยเข้าเราไปหาอะไรกินกันดีไหม
ฉันตกปากรับคำไปอย่างรวดเร็วแล้วก็เดินตามป๊อปปี้ออกมาจากห้องมุ่งหน้าสูแคนทีนโรงเรียน เย่ๆกินกิน
ขนมปังคลุกฝุ่นคือขนมที่ฉันเลือกกินป๊อปปี้ก็ไม่ได้ว่าออกจะตามใจฉันด้วยแหละ ตอนนี้เหมือนว่าฉันได้หลับมาเป็นเด็กอีกครั้งมีคนค่อยเอาใจด้วยแหละ กำลังเดินทางร้านที่ขายผลไม้แต่เอ๊ะนั่นใครอ่ะนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ตรงนั้นคุ้นๆยังไงไม่รู้
~♠ END FANG PART ♠~
 
~♣ KOEN PART ♣~
วันนี้ผมพึ่งบอกเพื่อนๆไปว่าจะมีกีฬาสี โดยปกติแล้วเรื่องกิจกรรมต่างๆจะเป็นผมที่เป็นคนดูแลแต่วันนี้คงต้องเป็นไอ้เจ้าชายสะแล้วเพราอารมณ์ตอนนี้มันเอือยๆเฉื่อยๆยังไงไม่รู้ เก้าอี้ข้างๆผมยังคงวางเปล่า นี้มันเลยคาบเรียนมาสองคาบแล้วแม่ตัวดีของผมยังไม่มา เป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนรึเปล่า ผมรู้ว่าคำพูดผมมันแรงไปก็คนไม่รู้นิหว่าเห็นว่ายัยนั่นออกจะลุยๆ ก็เลยพูดไปไม่ทันคิดแล้วนี่ก็ไม่ยอมเข้าเรียนไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน
โทโมะ : เฮ้ย!!ใจลอยไปไหนว่ะเนี่ย
ผมสะดุงจากการเรียกของไอ้เจ้าชายมัน หึๆมังคงกำลังอินเลิฟกับแฝดสุดซี้ของมันหล่ะซิอิจฉาๆคนหล่ออิจฉา
เขื่อน : เปล๊า~
ผมตอบแบบขอไปทีแล้วลุกขึ้นเดินออกจาห้องไป ใจไม่ปกติมันร้อนจนอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว ไม่รู้จะไปที่ไหนก็เลยเดินไปที่ห้องรวมของกลุ่มดีกว่า
คุณครู : พรปวีณ์เธอโดเรียนได้ยังไง เป็นถึงกรรมการแต่มาโดดเรียนซะเอง
เฟย์ : ขอโทษคะ
หน้าห้องปกครองที่มันอยูเยืองไปทางซ้ายมือของผม เฟย์กำลังโดนอาจารย์ฝ่ายปกครองต่อว่าอย่างรุนแรงคำพูดอีกมามายรวไปถึงบทลงโทษต่างๆที่คุณครูคนนั้นพูดผมยืนอยู่ตรงนี้ได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำ เฟย์เริ่มน้ำตาซึมผมไม่เข้าใจทำไมต้องใจร้ายขนาดนั้น
คุณครู : คัดระเบียบของโรงเรียน500จบ ทำความสะอาดตึกเรียนเป็นเวลา1อาทิตย์
เฟย์ : ค่ะ
คุณครูเดินออกไป อะไรกันที่ผมโดดเรียนทำไมไม่เคยได้โดนลงโทษแบบนี้บ้าง เป็นเธอคงเสียใจแย่เพราะเธอเองก็เคร่งครัดในกฎมาโดยตลอดแค่พลาดซึ่งบางทีการที่เธอโดดเรียนครั้งนี้สาเหตุอาจเป็นเพราะผมก็ได้ ไม่ไหวแล้วเป็นไงเป็นกันวันนี้ขอเสียฟอร์มหน่อยก็ได้ว่ะ
เขื่อน : เฟย์
ผมเรียกเธอจากด้านหลังแต่เหมือนว่าเธอจะไม่ยอมหันหน้ามาพูดด้วย คงรู้ว่าเป็นผม คิดว่าผมสนไหมหล่ะ หึสนซิ เดินไปข้างหน้าเธอน้ำตานองหน้า ทั้งดวงตาและจมูกแดงก่ำ และผมก็อดไม่ได้ที่จะ...
ขวับ~
เฟย์ : ฮึก~
 
 
...................................................
 
มาอัพแล้วเม้นโหวดด้วยค๊า
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟฟ