Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

แก้ว  :  ถ้างั้น แก้วขอเป็นแม่มดอยู่ในใจเจ้าชายตลอดไปได้ไหม
ฉันพูดคำนั้นออกไปแล้ว มันเลี่ยนจริงๆแต่ผลที่ได้นั่นคือแก้มโทโมะเปลี่ยนเป็นสีแดงแจ๋ดเลย แสดงว่าการดูซี่รี่เน่าๆก็มีส่วนช่วยเหมือนกันนะเนี่ย
โทโมะ  :  ได้อยู่แล้วตามที่แก้วต้องการ
แก้ว  :  มั่นใจได้แค่ไหนว่าโทโมะจะไม่ล้อเล่นอีก
โทโมะ  :  ไม่มีเงินมาพนัน แต่มีหัวใจเป็นเดิมพัน
ไม่รู้ว่าโทโมะไปขนมุกเลี่ยนๆมาจากไหน ใครจะไปฝันหล่ะฉันทั้งเด๋อทั้งเปิ้น แต่ตอนนี้นี้ฉันกำลังจะได้มีแฟนเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดคนหนึ่งของโรงเรียน ฉันมั่วแต่ยิ้มอยู่คนเดียวมารู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็สัมผัสกับเบาะรถนุ่มๆแล้ว
โทโมะ  :  ง่วงก็หลับได้นะแม่มด~
แก้ว  :  อืมๆ
รับคำแล้วเปลือกตาที่หนักอึ้งของฉันก็หลุบลง เสียงเคลื่องยนต์เริ่มออกจากตัวช้าและเสียงก็เงียบหายไปพร้อมกับการหลับใหลของฉัน
 
~♥END KAEWJAI PART♥~
 
 
 
 
 
 
~♠ FANG PART ♠~
ฉันเดินแยกออกมาจากโทโมะและแก้ว ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าสองคนนั้นชอบกันอาการมันฟ้องชัดเจนมาตั้งนานแล้ว ตัวตึดหนึบยังกับปลาท่องโก๋ ไปไหนก็ไปด้วยกันทำอะไรก็เหมือนๆกัน ว่าแต่ฉันไปยุ่งเรื่องของคนอื่นมากไปรึเปล่า ได้แต่ลอบถอนหายใจเบาๆ คนอื่นเค้ามีความสุขกันแต่ฉันหล่ะ~หนึ่งความสงสัยที่ยังคลายไม่ออกเสียที หยิบรูปที่เก็บไว้ในกระเป๋ษออกมาดูรูปใบนี้ เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงยืนเกี่ยวก้อยกันทามกลางทุ่งหญ้าตอนตะวันกำลังจะหลับใหล รูปที่ฉันจ้องมองมันมาหลายชั่วโมง เด็กผู้หญิงในรูปเป็นฉันแน่ฉันรู้ดี แต่อีกคนเป็นใครในความรงจำของฉนมันเลือนงางเหลือกเกิน รอยยิ้มอบอุ่นดูคุ้นตาชอบกลแต่ยิ่งนึกก็ยิ่งตัน
แกร่บ~
เอะเสียงใครเหยีบกิ่งไม้ ตรงยี้มีฉันยืนอยู่เพียงแค่คนเดียวแล้วเสียงมาจากใคร ฉันมองอย่างระแวงๆไปรอบๆความกลัวเริ่มก่อตัวมากขึ้นทุกที
ป๊อปปี้  :  ฉันเอง
ฟาง  :  ป๊อปปี้เองหรอกเหรอมาทำอะไรตรงนี้
ป๊อปปี้  :  ก็ออกมาเดินเล่น
ถึงเค้าขะฉลาดแต่ตอนนี้บอกตามตรงว่าเค้าโกหกได้ไม่เนียนเลยจริงๆ สายตาคมดุๆคู่นั่นมองมายังรูปที่ฉันถืออยู่
ป๊อปปี้  :  ที่แท้ก็อยู่ที่เธอนี่เอง
ฟาง  :  หะของป๊อปเหรอ
เค้าพยักหน้ารับก่นอจะยืนมือมาขอคืนไป
ป๊อปปี้  :  นึกอะไรออกบ้างรึเปล่า
แววตาที่เศร้าสร้อยที่มองมา ฉันพอจะนึกออกว่าเด็กชายที่อนยู่ในรูปคือป๊อปปี้ แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อฉันจำไม่ได้ ว่าเด็กๆเราเคยรู้จักหรือเคยสนิทกันแค่ไหน ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันลืม แต่ถึงฉันจะลืมแต่สิ่งที่ไม่เคยลืมคือความอบอุ่นจากเค้าเวลาที่ได้อยู่ใกล้มันอบอุ่นแปลกมันคุ่นเคยอย่างบอกไม่ถูกที่ฉันจำได้คงมีแค่นี้จริงๆ ทั้งหมดนี้คงเป็นสาเหตุที่ป๊อปปี้ทำนิสัยโหดๆใส่ฉันไม่ผิดแน่
ป๊อปปี้  :  เธอลืมไปหมดแล้ว แม้กระทั้งคำสัญญาของเรา
ฟาง  :  ป๊อปปี้
ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ดวงตากลมโตตรงหน้าสั่นระริก ราวกับกำลังพยายามสะกดกันความรู้สึกเอาไว้ .....
 
 
 
 
 
 
.................................................................................................................................
 
อัพครบสองตอนแล้วเน้อเม้นๆโหวดให้หน่อยนะค๊าบ~
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟ