Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

โทโมะมาส่งฉันที่บ้านตอนประมาณ5โมงเย็นเห็นจะได้พอส่งแล้วก็รีบกลับไปเลยหล่ะ ฉันได้แต่เดินเข้าบ้านไปพร้อมกับเจ้าต้นไม้น่าตาประหลาดมีทั้งหนามมากมายและไหนจะใบที่เขียวปี๋นั้นอีกราคาก็แพงฉันจะดูแลมันยังไงไหวนะ แต่คงไม่เป็นไรแค่สองวันเองเนอะ ว่าแต่มาถึงบ้านแต่ว่าไฟในบ้านถูกเปิดสว่างไปทั่วทั้งบ้านใครมานะ

แก้ว   :  แม่ พ่อ!!

ตกใจซิคะอยู่ก็มานั่งเล่นพร้อมหน้าพร้อมตาเชี่ยว ฉันวิ่งเข้าไปกอดทั้งพ่อและแม่ด้วยความคิดถึงนานๆพ่อจะมาหาแม่เองก็ด้วยไปซะนานเชี่ยวถึงฉันให้ต้องประหยัดเงินแถบตาย

แม่  :  แก้วหนูไปตัดผมทรงอะไรมาเนี่ยหือ

นั่นไงว่าแล้วถ้าแม่เห็นต้องเป็นเรื่องและมันก็เป็นเรื่องจริงอย่างที่คิด มองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยอาจเป็นเพราะฉันอยู่กับโทโมะมากไปมั๋งผมก็สั้นเสื้อผ้าก็ไม่ได้แนบเนื้อมากนักและที่สำคัญฉันใส่ร้องเท้าผ้าใบด้วย คู่นี้พึ่งลักขโมยของโทโมะมาหมาดๆเลยนะเนี่ย

แก้ว  :  แฮ่ๆ^_^

แม่  :  ไปทำอะไรมาทำไมผมลูกเหลือแค่นี้

แก้ว  :  พอดีแก้วร้อนหน่ะคะเลยตัดทิ้ง

แม่  :  แม่เห็นลูกรักมันจะตายไปอย่ามาโกหกแม่นะ หรือว่าลูกจะ!!

แม่คิดอะไรของแม่นะเนี่ยฉันก็แค่ตัดผมนะแม่ แต่มันก็จริงเมื่อก่อนฉันรักผมของฉันยิ่งกว่าอะไรแต่พอตัดมันสั้นแล้วก็รู้สึกว่าใบหน้าของฉันจะเข้ากับผมสั้นกว่าผมยาวอีก

พ่อ  :  จะอะไรแม่...

แม่  :  ลูกไปคบดี้ใช่ไหม

แก้ว  :  O_Oอ๊ากกแม่คิดอะไรเนี่ย

โอ๊ยประสาทจะกินแก้วใจคะทู๊กคนดูแม่คิดดิ๊ ฉันก็ยังเป็นคนเดิมชอบผู้ชายและรอผู้ชายที่จะเข้ามาจีบอยู่น่ะ--* พ่อก็อีกคนพอได้ยินที่แม่พูดก็พลอยทำตาโตและมองสำรวจร่างกายฉันเหมือนแม่เด๊ะๆเลย

แม่  :  ใช่ไหมลูกเบี่ยงเบนใช่ไหมเนี่ย

แก้ว  :  แม่ก็แก้วเป็นผู้หญิงนะแม่

แม่  :  จริงอะ

แก้ว  :  จริงที่สุดอะแม่

พ่อ  :  แต่ถึงลูกจะเป็นทอมหรือดี้อะไรพวกนั้นพ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะขอแค่บอกก็พอ

ดูพ่อก็อีกคนไปกันใหญ่แล้ว พยายามจะเกลี้ยกล่อมฉันให้ยอมรับจริงๆว่าเป็นทอม

แก้ว  :  ตามใจพ่อแม่และกันครับแก้วไปนอนแล้วนะครับเหนี่อยครับ

ฮ่าฮ่าอยากคิดว่าเป็นดีนักฉันก็เลยพูดครับๆใส่ไปเลย นั่งอึ้กันไปเลย555พ่อกันแม่ฉันนี้น่ารักเป็นบ้าเลยเนอะแต่ฉันก็ไม่ได้เป็นจริงๆสักหน่อยเดี๋ยวท่านก็รู้เองแหละว่าฉันหน่ะเป็นผู้หญิง

ตึ่ง ตะ ลึง ตึ่ง โป๊ะ~

ฮ่าฮ่าเสียงริงโทรอันใหม่ของฉันเองคะทุกคน☺และดึกดื่นยามค่ำคืนก็คงจะไม่มีใครโทรมากวนประสาทฉันอีกแล้วนอกจากโทโมะเจ้าประจำ

แก้ว  :  ว่าไงโทโมะ

(เปล่าแค่จะถามว่านอนรึยังก็เท่านั้น)

แก้ว  :  ยังอะเดี๋ยวจะถามฟางเรื่องงานคู่ก่อนหน่ะโทโมะมีอะไรไหม

(หึไม่มี)

แก้ว  :  แล้วโทรมาเพื่อ??

(อยากโทรเฉยๆ)

แก้ว  :  โทโมะประสาทแล้ว

(อืมๆประสาทงั้นแค่นี้นะ)

แก้ว  :  อะโอเค

ตื้ด ตื้ด~

รายนี้ก็แปลกไม่มีอะไรก็โทรมา ฉันก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะไอ้เจ้าชายนี้ก็บ้าๆถ้าใครไม่ได้สนิทกับเค้าจริงๆก็คงจะคิดว่าเค้ามีแต่ขี้เก๊กไปวันๆเท่านั้นเอง ตอนแรกฉันยังรู้สึกเลยเพราะเค้าดูเจ้าสำอางเป็นพิเศษแต่พอมารู้จักสนิทกันจริงๆเค้าเป็นคนเจ้าชู้ขี้เล่นจริงๆ

พอๆรู้สึกว่าฉันจะเพ้อถึงโทโมะมากไปแล้วเดี๋ยวหลายคนจะจับอะไรได้แฮ่ๆ(เค้ารู้กันหมดแล้วมั๋ง) ฉันลุกขึ้นมานั้งหน้าจอคอมที่ดำมืดสนิท หมดหมุนอยู่กับการเสียบปลั๊กแล้วสวิตอะไรอยู่พักหนึ่ง

Fang

ได้เที่ยวแล้ววันนี้☺

ฉันล็อกอินเข้าทวิตมาก็เจอฟางทวิตว่าได้ไปเที่ยวพอดี สงสัยวันนี้จะไม่ได้เรียนกับอาจารย์สุดโหดอย่างบอสนั่น อ้าวงั้นฉันก็กวนฟางไม่ได้อะซิ คือแบบเกรงใจเพื่อนไงนานๆทีฟางจะได้เที่ยวไปมัวถามเรื่องงานเสียบรรยากาศพอดีกันงั้นฉันไปนอนดีกว่าเผื่อพรุ่งนี้พ่อแม่จะไปส่งฉันไปโรงเรียนฮี่ฮี่^^

~♥END KAEWJAI PART♥~

 

~♠ FANG PART ♠~

ฟาง  :  ไปไหนอ่าป๊อปปี้

ฉันมองหน้าแล้วถามป๊อปปี้ที่ไม่ได้ขับรถกลับบ้าน แต่เผลอหลุดปากเรียกชื่อเค้าอีกแล้วให้ตายซิน้าไม่ดีเลยฉันก็ไม่รู้ว่าไปติดไอ้นิสัยแบบนี้มาจากไหนชอบจะเรียกชื่อเค้าอยู่เรื่อยแก้เท่าไหร่ก็ไม่หาย

ป๊อปปี้  :  ก็จะพาไปเที่ยวไงหรือไม่ไป

ฟาง  :  ไปซิป๊อปพาไปจริงเหรอ

นั่นไงหลุดปากอีกแล้ว อยากจะตีปากตัวเองนัก แต่คราวนี้ป๊อปปี้กลับไม่ได้ว่าหรือมองด้วยสายตาน่ากลัวเหมือนปกติ เพียงแค่หันหน้ามองก่อนจะเอ่ยคำบางคำที่แปลกประหลาดออกมา

ป๊อปปี้  :  ถ้าเรียกแล้วต้องรับผิดชอบนะเพราะคนที่ฉันยอมให้เรียกชื่อมีไม่กี่คน

เค้าพูดอะไรของเค้าก็แค่ชื่อมันจะอะไรกันนะ ไม่รู้ซิฉันติดปากไปแล้วอ่ารู้สึกเหมือนชินปากกับชื่อป๊อปปี้ยังไงไม่รู้คงมีเวรกรรมกันมาแต่ชาติปางก่อนหล่ะมั๋ง

ฟาง  :  ป๊อปให้ฟางเรียกว่าป๊อปแล้วจริงๆเหรอ

ป๊อปปี้  :  ตามใจเธอแล้วกัน

พูแล้วเดินนำฉันออกไปเที่ยวที่ห้างดังที่ฉันร้างลามันมานานมากวันนี้หล่ะฉันจะเที่ยวให้อิ่ม ตอนแรกเป็นป๊อปปี้ที่เดินนำมาแต่พอเดินเที่ยวจริงแล้วเป็นฉํนที่เดินลากป๊อปปี้ไปนูนไปนี่ พาไปกินสารพัดอย่างจนอิ่มแปร่ไปด้วยกัน

ฟาง  :  ป๊อปๆไม่ชอบฟางเหรอ

ฉันถามตอนที่ผลไม้ลอยแก้วคำสุดท้ายถูกกลืนลงคอไป ก็มันค้างคานินาถามกันวันนี้ให้รู้เรื่องไปเลยฉันจะได้สบายใจสังเกตุเห็นมาหลายทีแล้วเหมือนเค้าอคติกับฉันยังไงไม่รู้

ป๊อปปี้  :  ทำไมถึงคิดว่าฉันไม่ชอบเธอ

ฟาง  :  ความรู้สึกมันบอกไง ฟางไปทำอะไรให้ป๊อปโกรธรึเปล่า

ป๊อปปี้นั่งนิ่งไปนานจนฉันอึกอัดเค้าคงไม่ชอบขี้หน้าฉันจริงๆอย่างที่คิด ถ้างั้นทุกสิ่งที่ฉันกับยัยเฟย์แอบทำกันมาฉันก็คงแป๋วอะซิ ส่วนยัยเฟย์เหรอลอยลำแน่ฮ่าฮ่าฉันได้เล่าไปรึยังนะว่าฉันกับเฟย์แอบมีความลับกันหน่ะ อิอิ เรื่องนั้นเอาไว้ที่หลังตอนนี้ ฉันอึกอัดจากการที่ป๊อปปี้เงียบเกินไปเลยเดินออกมาจากร้านขนมหวานแล้วยืนโบกแท็กซี่กลับบ้านเองดีกว่า อยู่ไปมีแต่จะทำให้เค้าไม่ชอบหน้าฉันมากขึ้นเรื่อยๆ

+
+
+

ฉันตัดสินใจแล้วถ้าเจอกับพ่อแม่เมื่อไหร่จะขอลองเปลี่ยนติวเตอร์ดูเพราะป๊อปปี้เหมือนจะลำบากใจไม่ใช่น้อยที่ต้องมาสอนคนที่เข้าใจอะไรยากอย่างฉัน คิดอะไรไปเพลินๆก็มองไปยังเจ้าเคโรโระตัวน้อยที่อยู่ตรงหัวเตียง

‘ฉันชอบนายนะ...PP’

นั่นคือภารกิจชิ้นสุดท้ายก่อนการเล่นบัดดี้จะจบลง ฮ่าๆงงกันใช่ไหมจะบอกอย่างหนึ่งแล้วกันว่านั่นคือของที่ฉันจะให้กับบัดดี้ของฉันไงหล่ะแล้วจะใครที่เปะบัดดี้ฉันหน่ะเหรอเดาออกไหม นายพ่อบ้านนั้นไงฉันได้เค้าเป็นบัดดี้และกบเคโรโระตัวนี้จะฉันก็จะให้เค้าในวันที่เฉลยบัดดี้ฮ่าฮ่า แต่เบื้องหลังไม่ได้มีแค่เคโรโระอย่างเดียวหรอกมันมีอย่างอื่นอีกฮ่าฮ่า ฉันมั่งแต่คิดดีใจเรื่องอื่นจนลืมเรื่องที่ตัวเองกำลังไม่สบายใจอยู่ไปชั่วขณะหนึ่ง คิดแล้วก็ฟุ้งซ่านเหวี่ยงกระเป๋าสะพายออกจากร่างแล้วรื้อค้นโทรศัพท์เพื่อโทรหาใครบ้างคน แต่ของก็รกจริงๆเลยต้องเท่มันลงหมดถึงจะหาเจอะแต่เอ๋นั่นมัน...

ฟาง  :  รูปอะไรทำไมมาอยู่ในนี้

ฉันพลิกรูปที่กองรวมอยู่กับข้างของที่ฉันเทเกลื่อนไปหมด

~♠ END FANG PART ♠~

 

 

 

 

~♥ KAEWJAI PART♥~

เช้าวันนี้ฉันมาโรงเรียนเช้าเป็นพิเศษเพราะพ่อขับรถมาส่ง☺ชอบที่สุดเลยเวลาพ่อกับแม่อยู่บ้านเนี่ย

เด็กน้อย  :  พี่ครับพี่ครับ อะๆ

 

ในตอนที่เดินเข้ามาในโรงเรียนก็มีเด็กรุ่นน้องคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเอาอะไรมายื่นให้ฉันก็ไม่รู้ ฉันรับมาแล้วมอง มันเป็นแค่ขวดน้ำแร่สุดแสนจะธรรมดายี่ห้อหนึ่ง

 

‘ขอโทษเธอด้วยฉันไม่มีเวลาซื้อของให้เลย ของชิ้นแลกและชิ้นสุดท้ายจากฉัน :) หวังว่าวันพรุ่งนี้เธอจะเดาออกนะว่าฉันเป็นใคร ถ้าเดาถูกมีขนมเลี้ยงแต่ถ้าเดาผิดเธอโดนเต้นเป็ดแน่555’

ไม่ทันแล้วไอ้เด็กเวรนั้นรีบมาแล้วรีบไปเลยกะจะถามซะหน่อยว่าใครเป็นคนให้มา แล้วบัดดี้ฉันบอกว่าน้ำแร่บ้าบอเนี่ยคือของขวัญจากเค้าชิ้นแรก ฉันก็แปลกใจหน่ะซิเพราะฉันได้ของขวัญจากบัดดี้ทุกวันเลยนะช๊อกโกเลตทุกวันที่ได้ไม่ใช่ของบัดดี้ฉันหรอกเหรอ เอ้ายิ่งคิดก็ยิ่งงงคะ แล้วพรุ่งนี้มันวันเฉลยบัดดี้แล้วนิฉันจะทายใครกันเล่าแง่ๆทุกคนช่วยแก้วใจด้วย ไม่ได้นะจะเต้นท่าเป็ดไม่ได้นะ>,<

โทโมะ  :  เฮ้แก้ว

แก้ว  :  O_Oเอ้ย!! โทโมะ

โทโมะ  :  ฉันไม่ใช่ผีนะ ตกใจทำไมหรือว่าวันนี้ฉันมีสิวเลยไม่หล่อ

แก้ว  :  โอ้ยยยโทโมะหน่ะหล่อเหมือนเดิม แต่มาเงียบๆฉันตกใจหมด

โทโมะ  :  หล่อจริงเหรอ>///<

เคยมีใครบอกโทโมะไหมว่าเค้าหน่ะนอกจากจะขี้เล่นแล้วยังปัญญาอ่อนอีกนะเนี่ย~

แก้ว  :  โอเคนายหล่อเสมอแหละน่า

 โทโมะยิ้มกว้างจนเห็นไรฟันสีขาวสะอาดตา ผู้ชายอะไรทำไมดูดีไปทุกอนูอย่างนี้ เห็นท่าทางน่าเอ็นดูของโทโมะก็ทำให้ฉันอดยิ้มขำออกมาไม่ได้555+

โทโมะ  :  เธอทำหน้าตาประหลาดอีกแล้วนะ

แก้ว  :  --*

ทำไมฉันซื้อหวยไม่เคยถูกนะ ว่าแล้วเชี่ยวพอฉันยิ้มเค้าต้องพูดว่าฉันทำหน้าอย่างนั้นอีกแล้ว ทำไมหน้าฉันมันเป็นไงฟร่ะ เปลี่ยนจากหน้ายิ้มแย้มเป็นแยกเคี้ยวแทน

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่านางยักษ์ใจร้าย~

แก้ว  :  โทโมะ!!

โทโมะ  :  นางฟ้าก็ได้เอ้า555

แก้ว  :  ฉันไม่ชอบนางฟ้า

โทโมะ  :  เจ้าหญิงก็ได้อะๆ

ตานี้นิเค้าก็รู้ว่าฉันไม่ได้ชอบอะไรเทือกนี้เลยยังมาแหย่อีกฉันเดินหนีขึ้นห้องดีกว่า แต่ทุกคนคงคิดใช่ไหมว่ายังไงโทโมะก็ต้องเดินตามมา แก้วจะบอกว่าทุกคนคิดถูกคะ555 โทโมะเดินตามมาจริงๆและตอนนี้ก็เดินอยู่ขนาบข้างๆฉันเลยแหละ

โทโมะ  :  รู้ไหมพรุ่งนี้วันอะไร

แก้ว  :  วันเฉลยบัดดี้ไง

โทโมะ  :  นั่นก็ใช่แต่มันไม่ตรงประเด็นอะ

อะไรของเค้านะ วันนี้วันที่13 อ่อพรุ่งก็14ไงฮี่ฮี่

แก้ว  :  วันที่14เหรอ

โทโมะ  :  มันก็ใช่แต่มันไม่ตรงประเด็น

แก้ว  :  แล้วตกลงมันวันอะไรฉันโง่อะไม่รู้

โทโมะ  : พรุ่งนี้วันแห่งความรักไง^^

อืมใช่พรุ่งนี้นอกจากจะเฉลยบัดดี้แล้วยังเป็นวันแห่งความรักด้วยนิน่า ฉันลืมไปสนิทเลยเชี่ยวแหละ ก็จะไม่ลืมได้ไงหล่ะเพราะปกติทุกวันวาเลนไทน์ฉันต้องนอนหลบอยู่บ้านซุกตัวใต้ผ้าห่มไม่ออกไปไหนทั้งสิ้น เพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะว่าคนอื่นมีคู่แต่ฉันไร้คู่ไงหล่ะออกไปข้างนอกหรือจะมาโรงเรียนก็เจอแต่คนถือดอกไม้ช่อโตๆส่วนฉันในมือถือแต่อากาศหน่ะสิอ๊ากก พูดแล้วมันเจ็บใจ

แก้ว  :  งั้นพรุ่งนี้ฉันไม่มาโรงเรียน

โทโมะ  :  ไม่มาได้ไงอ่า โทโมะฝากต้นไม้ให้แก้วเลี้ยงอยู่นะ

แก้ว  :  2วันไม่ใชเหรอ

โทโมะ  :  ก็มันครบสองวันก็วันพรุ่งนี้ไง

แก้ว  :  งั้นเย็นนี้โทโมะตามไปเอาที่บ้านเลยนะเพราะยังไงพรุ่งนี้ฉันจะจำศีลอยู่บ้าน

โทโมะ  :  ทำไมหล่ะ

แก้ว  :  ทำไมต้องบอกอ่า_-_

ใครจะไปกล้าพูดหล่ะว่าฉันอิจฉาคนอื่นๆที่มีดอกไม้ โทโมะยิ่งน่าอิจฉาไปใหญ่เค้าต้องได้ดอกไม้เยอะแน่นอนเลยเพราะเค้าเป็นถึงเจ้าชายของโรงเรียนสาวๆกรี๊ดเค้าทั้งงั้นอะ

โทโมะ  : มาเถอะพรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ๆเห็นพ่อบ้านบอกว่าจะมีกิจกรรมด้วยนะไม่อยากรู้เหรอว่าบัดดี้คือใคร

แก้ว  :  ไม่ต้องมาหว่านล้อมเลย

โทโมะ  :  ไม่ได้หว่านล้อมแต่มีเหตุผลต่างหาก

แก้ว  :  ไม่มาหรอก

ฉันพูดแล้วเบ้ปากใส่โทโมะก่อนจะผลุบเข้าห้องเรียนมาเลย

แก้ว  :  O-o

ใครมาก่อม๊อบชุมนุมกันกลางห้องเนี่ย โต๊ะเรียนในห้องถูกจัดให้เป็นแถวตรงอยู่กลางห้องแล้วเพื่อนก็นั่งรวมกันอยู่โดยมีพ่อบ้านคนเดิมยืนอยู่หน้าห้องเพื่อเจรจาอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ฉันได้แต่ยืนเอ๋อจนฟางโบกมือเรียกให้ไปนั่นข้างๆ

แก้ว  :  ห้องเราจะก่อม๊อบเหรอไงฟาง

ฟาง  :  ไม่ใช่ลองฟังกิจกรรมดูก่อนฟางว่าน่าสนใจทีเดียวหล่ะ

เฟย์  :  ไม่เลยถ้าเป็นไอ้เด็กไม่เรียบร้อยคิดนะรับรองเค้าต้องหวังผลพลอยได้แน่ๆ

เฟย์ที่นั่งอยู่ข้างๆฟางพูดแล้วมองช้อนสายตาไปทางพ่อบ้านที่ยืนพูดอยู่ข้างหน้า

เขื่อน  :  ตกลงตามนี้นะครับพรุ่งเจอกันที่ด้านฟ้าอาคารสองเรื่องนี้เฉพาะคนในห้องเท่านั้นนะ อย่าลืมเตรียมของมาเซอร์ไพรส์บัดดี้ด้วยนะ

อะไรหว่าพอทำท่าจะฟังดีๆกลับพูดจบไปแล้ว ฉันเดินกลับไปนั่งที่โต๊ของตัวเองที่ตอนนี้โทโมะนั่งทำตาแป๋วแว๋วรออยู่ก่อน

โทโมะ  :  ตดลงว่าพรุ่งนี้มานะกิจกรรมน่าสนุกจะตาย

แก้ว  :  แก้วยังไม่รู้เลยว่ากิจกรรมอะไรอะ

โทโมะ  :  คอสเพลบัดดี้ไง

แก้ว  :  อะไรงงอ่าไม่เข้าใจเลย

โทโมะ  :  ก็พรุ่งนี้จะจัดงานเลี้ยงไงในโอกาสเฉลยบัดดี้ห้องแลกของขวัญครั้งสุดท้ายกับบัดดี้แล้วก็มีคอนเซปว่าต้องแต่งคอสเพลเท่านั้น เห็นไหมว่าน่ามาจะตายไป

แก้ว  :  แล้วมาได้ไงคนทั้งโรงเรียนมองแย่เลย

โทโมะ  :  งานมีกลางคืนและเรื่องนี้ก็ผ่านการอณุมัติแล้วด้วย:)

แก้ว  :  ฉันไม่มีชุด

โทโมะ  :  พาไปซื้อเย็นนี้ไง

ยังไงเนี่ยจะให้ฉันมาให้ได้เลยใช่ไหมเนี่ย โทโมะพูดจาหวานล้อมฉันทั้งคาบเรียนเพื่อจะให้ฉันมาในงานวันพรุ่งนี้ให้ได้

แก้ว  :  มาก็มา

โทโมะ  :  ☺อย่าลืมต้นไม้ฉันนะพรุ่งนี้ดอกมันก็จะบานพอดีเลยคงสวยน่าดู

แก้ว  :  อืมๆจะพยายามไม่ลืม--*

โทโมะ  :  แล้วตกลงเย็นนี้ไปหาชุดไหม

แก้ว  :  ช่างมันเดี๋ยวให้แม่หาได้ปลอดภัยกว่า

ใช่ๆฉํนกลัว โทโมะเป็นเจ้าพ่อเอเซซอรี่ฉันกลัวว่าถ้าให้เค้าพาไปเลือกเค้าจะเลือกคอสเพลที่อลังการงานสร้างมาให้ใส่แน่ๆฉันว่าให้แม่หามาให้จะดีกว่าหล่ะมั๋ง จากนั้นเราก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนกันไปจนหมดวัน และฉันก็ไม่สามรถหามาได้ว่าไอ้คนที่ให้น้ำแร่ฉันเมื่อเช้าคือใครฉันต้องแต่นเป็ฯดจริงๆเหรอเนี่ย~ วันนี้เป็นวันสั่งลาบัดดี้ลับทุกคนได้ของแปลกๆทั้งงั้นเลยอ่าฟางได้หงานที่หล่อเป็นรูปกระต่าย เฟย์ได้ขนมมาเพียบเลย ส่วนทีเด็ดอยู่ที่จินนี่เธอได้สร้อยรูปหัวใจเขียนว่า My Girlfriend จินนี้ยิ้มแก้มแดงยังกับตำลุงสุกแหนะ เท่าที่ฉันรู้โทโมะเป็นบัดดี้จินนี่อย่างนี้คนที่มให้ก็ต้องโทโมะอะสิ หัวใจมันชาดิกแปลกๆไงไม่รู้แฮะ แล้วฉันหล่ะได้น้ำแร่--* ทำไมบัดดี้ถึงได้ใจร้ายนักนะ ชิส์วันนี้อารมณ์ไม่ดีพอเลิกเรียนปั๊บฉันก็รีบลุกเก็บกระเป๋าเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็วไม่ได้บอกลาโทโมะสักคำ

โทโมะ  :  เดี๋ยวแก้วรีบไปไหนอะ

แก้ว  :  จะกลับบ้านแล้ว

โทโมะ  :  ไปส่งนะ

แก้ว  :  กลับเองได้สบายอยู่แล้ว

ฉันหันหน้าไปยิ้มให้เค้าอย่างขืนๆ ไม่รู้ทำไมถึงหงุดหงิดนักฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยเหมือนว่าตอนนี้ใครทำอะไรก็ไม่ดีไปหมด โทโมะทำหน้าเจือนๆแล้วหันหลังเดินกลับไป

จินนี่  :  เจ้าชายว่างไหมไปส่งจินนี่ที่บ้านทีซิวันนี้คนขับรถไม่อยู่

ชิส์ยัยเจ้าหญิงพอเห็นว่าวันนี้ฉันไม่กลับบ้านกับโทโมะหน่อยเป็ฯต้องมาขอให้ไปส่งบ้านทุกทีสิหน้าได้สร้อยรูปหัวใจจากโทโมะไปยังไม่พออีกเหรอไงกัน โทโมะมองมาที่ฉันเหมือนจะขออณุญาติ แต่ว่าฉันคงคิดไปเองเค้าจะมาขออณุญษติฉันทำไมกันเค้าจะไปรับไปส่งใครมันก็เป็นสิทธิของเค้านินาไม่เกี่ยวกับฉันสักนิดเดียว ฉันรีบเดินออกจากตรงนั้นด้วยอารมณ์ฉุนเฉี่ยวไม่สนว่าโทโมะจะไปส่งจินนี่หรือเปล่า...

+

+

+

แก้ว  :  แม่ค่ะหาชุดคอสเพลให้แก้วชุดหนึ่งนะคะ

ฉันกลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน ก็จะไม่ให้เหนื่อยได้ก็โหนรถเมล์กลับมาอะ จะโทรบอกพ่อก็ไม่ได้แบตดันหมดอีกเลยขึ้นรถเมล์ที่อัดแน่นไปด้วยผู้คน กลิ่นเหงื่อยามเย็นๆนี้ช่วนอ้วกชะมัดเลยแหละยิ่งพอมายืนรวมกันฉันแทบจะเป็นลม

แม่  :  เอาไปทำอะไรลูก

แก้ว  :  พอดีพรุ่งนี้ที่ห้องจักงานเลี้ยงบัดดี้กันหน่ะคะแก้วอาจจะกลับบ้านดึกหน่อยนะคะ

แม่  :  จ๊ะ เดี๋ยวแม่หาไว้ให้นะแล้วหรุ่งนี้ต้องไปเรียนไหม

แก้ว  :  ไม่ไปคะไปอีกทีตอนเย็นเลย

ฉันพูดแล้วก็ลาแม่ขึ้นมาอาบน้ำนอนเลย ไม่สนหรอกฉันไม่ไปแล้วทั้งๆที่โทโมะตื้อแทบตายให้ไปแต่ตอนนี้รู้สึกว่าไม่อยากไปเห็นภาพบาดตาอะไรแล้วเห็นแล้วมันหงุดหงิดที่สุด ต้นไม้ไว้รอเอาตอนกลางคืนแล้วกันเชอะ ตอนนี้ฉันชักจะรำคาณความคิดของตัวเองซะแล้วซิก็มันเล่นเอาแต่คิดพุ้งซ่านไปหาโทโมะลูกเดียวเลยบ้าเอ๋ยนอนดีกว่า

~♥ END KAEWJAI PART♥~

 

 

 

..................................................

อัพแล้วคะพอดีรีบไปหน่อยขอโทษที่ฟอรต์มันอ่านยากนะคะ

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟ