รักแท้อยู่แค่นี้เอง #Destiny

~~ เช้าวันต่อมา ~~
"แก้วจะไปไหนแต่เช้าห๊ะ!" เบรกสิค่ะ
"อ๊ายยยย!!" โอ๊ย จะถามทำไมเกือบหัวทิ่ม _ _!!
"หยุด! ห้ามล้มเดียวบันไดเฮียถลอกปอกเปิกหมดพอดี" นิ น้องเฮียนะ ห่วงบันได
"ไปธุระ หุบ!ปากอย่าถามอีกแก้วรีบ" ฉันรีบไปรับยัยเฟย์ต่อ
"อะไรของมันว่ะ" เฮียเขื่อนบ่น ฉันได้ยินแต่ไม่อยากเถียงด้วย
ณ สนามบิน
Fang"แก้ว เฟย์ฉันอยู่ทางนี้ !!" ฉันโบกมือให้เพื่อนของฉัน
"ยายฟาง ฉันคิดถึงแกจังเลย" ยัยเฟย์วิ่งมากอด จนฉันแทบจะหายใจไม่ออก
"ฉันก็คิดถึงพวกแกเหมือนกัน"
"เออๆ เฟย์ยัยฟางมันจะหายใจไม่ออกแหละ" แก้วบอกเฟย์
"อ่าวหรอ แหะๆ"
"ป่ะ กลับบ้านกัน" แก้วบอก
"เดียวทุกคน! ไปหาไรทานก่อนดีกว่าา" น่านไงเพื่อนฉัน กินตลอดปี
"เมื่อเช้า แกพึ่งทานไม่ใช่หรอเฟย์"
"ก็มันหิวนิ" เฟย์ทำหน้าอ้อนแก้ว
"ไปเหอะแก้ว ฉลองด้วยไง" ฉันรีบตัดบท
    ร้าน เนยแจม
"อ่าว ฟางกลับมาเมื่อไรจ๊ะ" เนยเอ่ยถามฉัน แหมสวยขึ้นตั้งเยอะ
"พึ่งกลับมาเอง"
"นิ เจอฟางไม่ทักพวกฉันเลยนะ - -' " แก้วร้องประท้วง
"โอ๋ๆ ทักจ้าทักก มาๆนั่งก่อน เดียววันนี้กินฟรี" แจมบอก
"เย้ๆๆๆ จริงหรอ! ได้ทานของฟรี อิอิ"
 นั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยายเฟย์ของเราเอง
"หน้าระรื่นเชี่ยว"
"55555555+" ยกเว้นเฟย์
   หลังจากที่เราทานเค้กกะไอติม(จนหมด)ก็กลับแยกย้ายกลับบ้าน
แต่บ้านฉันไม่เปิดไฟสักกะกลอดเดียว แปลกแหะฉันจึงตัดสินใครปีนรั่วบ้าน
ลำบากซะมัด
"โอ๊ยยยย" ฉันดันล้ม เจ็บก้นซะมัด
"ใครอ่ะ?!" เสียงพี่พิชซี่นิ
พี่พิชชี่ก็เป็นพี่ชายอีกคนของฉันหมือนกัน
"ผะ..ผีค่าา าาา ฮ่า ฮ่า" ฉันแกล้งหลอกพี่พิช
"ไม่กลัวหรอก ออกมาดิ" ลืมพี่เราไม่กลัวผี แต่..
"โอ๊ยย!! โยกมาทำไมห๊า!?!" ก็พี่พิช โยกหินมาโดนหัวฉันเต็มๆนะสิ
รู้งี้ โทรมาบอกตั้งแต่แรกเลยดีกว่า ดูสิตกรั่วบ้าน ยังงมาโดนพี่พิชโบกหิน
ถูกหัวอีก โดน 2 เด๋งเลยเรา T^T
"ผีที่ไหนร้องโอ๊ย"
"ฟางเอง ฮื่อๆๆๆ โยกมาได้เจ็บ"
"อ่าว ที่รักกลับมาเมื่อไรทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ไปรับ" แล้วพี่พิชก้เข้ามาพยุงฉัน
"ก็อยากเซอร์ไพร์อ่ะ เจ็บๆ"
"โอ๋ๆๆ พี่ขอโทษ"
  พี่พิชซี่พี่ชายแท้ๆที่แสนจะหวงห่วงฉันยิ่งกว่าพ่ออีก แถบยังเรียกที่รักด้วยมัน
เป็นเรื่องธรรมดา แต่เรื่องที่แปลกของคนอื่นที่ได้ยินจนไม่มีใครมาจีบเพราะคิดว่าฉัน
กับพี่พิชเป็นแฟนกัน
"ไอ้พิช ใครมาว่ะ" ........