Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 32

 

@ โรงพยาบาล

แอ๊ดดดดดดดดดดด~

“อ้าว พี่ป๊อป มาเยี่ยมพี่จินหรอค่ะ?”เมื่อเข้ามาก็เจอน้องสาวอย่างขนมจีนนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาและจินนี่ที่นอนหน้าซีดอยู่ที่เตียง

“คะ ครับน้องจีน”

“แล้วรู้ได้ไงคะเนี่ย ว่าพี่จินเข้าโรงพยาบาล?”

“คนที่บ้านน้องจีนโทรมาบอกน่ะครับ......แล้วจินนี่เป็นยังไงบ้าง?”

“ดีขึ้นแล้วคะ แต่ก็ยังต้องดูอาการอยู่”

“อ๋อ ครับ”เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงคนไข้ แล้วมองหน้าเธออย่างสงสาร

“จีนฝากพี่จินนี่หน่อยนะคะ เดี๋ยวจีนลงไปซื้อของก่อน”

“ตามสบายครับ”เธอเดินออกไปอย่างเงียบๆ เขานั่งคิดเรื่องราวระหว่างเขา กวิน และจินนี่ ทุกครั้งที่เห็นจินนี่เจ็บปวย ไม่สบาย เขามักจะคิดถึงกวินทุกครั้ง ถึงแม้ว่าแต่ก่อนเขาจะเคยแอบรักจินนี่อยู่ แต่ตอนนี้ทั้งหัวใจเขามีแต่ฟาง..........เธอจะรับได้ไหม? ถ้าเกิดวันนึงเธอรู้ว่าคนที่เธอรัก....เขาไม่ได้รักเธอ  น้ำตาลูกผู้ชายมันพร้อมจะไหลทุกเมื่อ แต่เขาต้องเก็บมันไว้....ไม่ต้องการให้มันไหลตอนนี้ 

แอ๊ดดดดดดดดด~

“มาแล้วค่ะ.....อ้าว พี่ป๊อปจะกลับแล้วหรอคะ?”ผ่านไปไม่นานขนมจีนก็ซื้อของเสร็จ กลับมาถึงห้องก็เห็นชายหนุ่มลุกขึ้นยืนทำท่าเหมือนจะออกจากห้อง

“ครับ พอดีพี่ต้องไปทำธุระต่อ”ที่จริงไม่ใช่หรอก...เขาเพิ่งนึกได้ต่างหากว่าฟางอยู่บ้านคนเดียว

“อ๋อค่ะ งั้นกลับดีๆนะคะ”

“ครับ”เขาเดินออกมาห้อง ระหว่างทางเขาก็ส่วนทางกับจองเบที่ออกไปเคลียงานเพื่อกลับมาเฝ้าจินนี่โดยเฉพาะ แต่ทั้งสองไม่เห็นกันเพราะเดินส่วนกันไปคนละทาง เขารีบขับรถกลับไปที่บ้านของฟาง เพราะเขาเป็นห่วงเธอ กลัวเธอยังไม่ได้ทานข้าว กลัวมีคนมีทำร้ายเธอ กลัวเธอจะรอเขา กลัว.........และกลัว

 

[Poppy talk]

@บ้านฟาง

เมื่อผมมาถึงก็พบว่า ไฟทุกดวงปิดหมดแล้ว เธอคงจะนอนแล้วมั้ง? ......แต่เธอนอนเร็วขนาดนั้นเลยหรอ? เพิ่งทุ่มกว่าเองนะ

“ฟางๆ”ผมเดินไปหาเธอทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจอ นี่เธอหายไปไหน..

~ ผิดก็ตรงที่เผลอใจ ไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ ~

“เฮ้ย! ลืมเอาโทรศัพท์ไปอีก”ผมโทรหาเธอ แต่เธอก็ดันลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง ให้ตายเถอะ เธอไปไหนเนี่ย!

“ป้าครับ เห็นผู้หญิงขาวๆ หน้าตาดีๆ สูงประมาณ 160 ผ่านมาแถวนี้ไหมครับ? ”ผมเดินหาจนมาถึงร้านขายอาหารแถวนั้น ...ในเมื่อหาในบ้านไม่เจอ ก็ต้องมานอกบ้านแหละครับ!

“อืมมมมมม ป้าก็ไม่แน่ใจนะ เพราะป้ากำลังเก็บร้านอยู่ แต่ป้าเห็นเหมือนมีผู้หญิงเดินผ่านไปทางนู่นน่ะจ๊ะ”

“อ๋อ ขอบคุณครับ”ผมเดินออกมาอีก เรื่อยๆ.....เรื่อยๆ ........เฮ้ย! มันไกลไปแล้วนะ!

“ฟางงงง! ฟางอยู่ไหน!”ผมลองตะโกนเรียกแต่ก็ยังไร้วี่แวว นี่ผมท้อแล้วนะ ผมเดินมาไกลแล้วแต่ยังไม่เจอเธอเลย

“ป๊อปปี้”ในระหว่างที่ผมกำลังเดินกลับนั้น ผมก็ได้ยินเสียงเรียกของใครคนนึง..........พอผมหันไปดู

“ฟาง!”ผมรีบวิ่งไปกอดเธอทันที ผมเป็นห่วงเธอแทบแย่!แต่ตอนนี้เธอยังอยู่ในสภาพชุดนอน! ยังดีที่ใส่เสื้อแขนยาวมาด้วย

“แอ๊กๆๆ ปะ ป๊อป ปล่อยก่อน ฟะ ฟางหายใจไม่ออก! >[]<”ผมรีบผละออกจากเธอทันที

“ขะ ขอโทษ........แล้วฟางไปไหนมา! รู้ไหมว่าป๊อปตามหาทั่วเลยนะ!”

“ฟางแค่ออกมาซื้อน้ำมันพืชเฉยๆ -.-”เธอชูถุงที่ใส่ขวดน้ำมันพืชให้ดู

“แล้วทำไมไม่ซื้อร้านป้าคนนั้นล่ะ?”ผมพูดพร้อมกับชี้ไปทางที่ผมเดินมา...........ตลอดทางมีร้านของป้าเค้าร้านเดียวแหละครับ -.-

“ป๊อปจะบ้ารึไง? ร้านนั้นเป็นร้านขายอาหาร ไม่ใช่ร้านขายของเบ็ดเตล็ดซะหน่อย - -”

“แล้วทำไมไม่โทรบอกป๊อปก่อน!”ผมเป็นห่วงเธอมากจนเผลอตะคอกใส่เธอ

“ฟะ ฟางกลัวไปรบกวน เลยไม่โทร”

“แล้วที่ออกมาเนี่ยทำไมไม่เอาโทรศัพท์มาด้วย รู้ไหมวาป๊อปเป็นห่วงแทบแย่ คิดว่าฟางจะโดนลักพาตัว กลัวฟางจะโดนทำร้าย ฟางไม่ห่วงความรู้สึกของป๊อปบ้างเลยหรอ?!”

“แล้วป๊อปห่วงความรู้สึกของฟางไหมล่ะ! เคยคิดไหมว่าที่ฟางไม่โทรไปบอกเพราะอะไร เคยคิดไหม ที่ฟางอยากทำนู่นทำนี่เพราะอะไร เคยคิดไหม เวลาที่ป๊อปตะคอกใส่ฟาง ฟางรู้สึกยังไง แล้วนี่ก็เหมือนกัน เคยคิดไหมที่ฟางออกมาซื้อน้ำมันพืชเพราะอะไร! ......ก็เพราะป๊อปนั้นแหละ!”พอเธอพูดจบก็รีบเดินหนีผมทันที

“ฟาง!”ผมเดินตามเธอไป เธอไม่ยอมพูดอะไรกับผมเลย ไม่รู้ว่าเธอจะโกรธหรืองอนผมกันแน่ แต่ที่จริงแล้ว ผมต้องโกรธเธอไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ? -_- ตลอดทางจนมาถึงบ้าน เธอก็ยังเงียบ เธอวางถุงขวดน้ำมันพืชไว้ที่โต๊ะอาหาร แล้วรีบเดินขึ้นห้องไป

“ฟางงง! มาคุยกันก่อนสิฟาง!”ผมว่านะ คุยตอนนี้มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก มีแต่แย่ลง ผมคงต้องรอให้เธออารมณ์ดีก่อน......ผมเดินไปหยิบขวดน้ำมันพืชที่โต๊ะ เพื่อที่จะเอามันไปเก็บไว้ที่ครัว พอผมเดินไปที่ครัวก็เห็นวัตถุดิบต่างๆในการทำอาหาร ไม่ว่าจะเป็น ผักกาด หัวหอม แตงกวา ต้นหอม น้ำตาล เกลือ เนื้อหมู ฯลฯ ทุกอย่างถูก หัน สับ เป็นชิ้นใส่ไว้ในถ้วยพร้อมทำอาหาร  สายตาผมเหลือบไปเห็นขวดน้ำมันพืชเปล่าๆ ไม่มีน้ำมันพืชสักหยด........แสดงว่าที่เธอออกไปข้างนอก เพื่อที่จะไปซื้อของมาทำอาหารให้ผมทานงั้นหรอ?! คิดได้ดังนั้น ผมจึงเก็บวัตถุดิบ(เกือบ)ทุกอย่างใส่ไว้ในตู้เย็น แล้วรีบเดินขึ้นไปบนห้อง

   ก๊อกกๆๆ!

“ฟาง!”

“..................”ไม่มีเสียงตอบรับ - -

“ฟาง! นอนรึยัง”

“..................”ผมลองเปิดประตูดู........ไม่ได้ล๊อกนี่วา? -0-^ ไอ้เราก็เคาะตั้งนาน ผมเดินเข้าไปเห็นเธอนอนหันหลัง แต่ดูแล้วคงจะยังไม่หลับหรอก

“ฟะ.......”

“วันนี้ป๊อปไปนอนห้องแก้วได้ไหม? หรือไม่ก็นอนที่โซฟาด้านล่างก็ได้”

“ทำไมล่ะฟาง?!”

“ถือซะว่าฟางขอ...”เธอพูดแค่นั้นแล้วก็ไม่พูดอีกเลย ผมก็ต้องจำใจเดินลงไปนอนที่โซฟาข้างล่างสิครับ ขืนไปนอนห้องแก้ว ถ้าไอ้โมะรู้มันก็ฆ่าผมดิ - - เพราะอารมณ์ของผมแท้ๆเลย ทำให้คืนนี้อดนอนกอดเธอตั้ง 1 คืน TT

 

........วันต่อมา(10.00 น.)

[Fang talk]

แบ๊รรรรรรรรรร!

เสียงดังแต่เช้าเล๊ยยยยยยยยย!(นี่มันสายแล้วนะคุณเธอ - -) ใครมาเนี่ย! ...........ในระหว่างที่ฉันกำลังกวาดบ้านอยู่ ก็ได้ยินเสียงรถใครก็ไม่รู้  วันหยุดทั้งที งานก็ไม่ได้ไปทำ ยังจะมีเสียงรำคาญหูอีก ส่วนป๊อป......อย่าไปพูดเลย พอฉันตื่นมาก็ไม่เห็นแล้ว ทั้งห้องนอนแก้ว ทั้งโซฟาที่ห้องรับแขก คงจะกลับบ้านไปแล้วล่ะ -^- แต่ฉันคิดว่าเดี๋ยวเขาก็คงมาเองแหละ

“ยัยฟาง! เป็นไงบ้าง”อ๋อ! ที่แท้ก็ยัยแก้วกับ(ไอ้)โทโมะนั้นเอง.....แต่เอ๊ะ! ทำไมยัยแก้วเดินแปลกๆหว๊า?

“ก็สบายดี แล้วทำไมแกเดินแปลกๆอ่ะ?”เอ่อ......ฉันถามอะไรผิดป่ะ? ทำไมยัยแก้วทำหน้าตกใจง่ะ? =[]=

“กะ กะ แหม! ชั่งสังเกตจังเลยนะแก เมื่อกี้ฉันเดินสะดุดล้มนิดหน่อย ตอนนี้ยังเจ็บอยู่เลย ”เชื่อดีไหม -.- ดูแล้วไม่น่าจะใช่การสะดุดล้มธรรมดานะเนี่ย - -+

“หรออออออออออออออออออ!”พูดประชด พอให้ยัยแก้วรู้ว่า ฉัน ไม่ เชื่อ !

“กะ ก็เออดิ! แล้วนี่ป๊อปไปไหนล่ะ?”หืมมมมมมม จะพูดถึงเขาทำไมกัน

“เรื่องของเขาสิ”

“อ้าว นี่ฟางกับไอ้ป๊อปยังไม่เคลียกันอีกหรอ?”ทีนี่โทโมะพูดบ้าง ไอ้เราก็นึกว่าไบ้กิน -.-

“แล้วแต่จะคิด........ว่าแต่มาทำไมอ่ะ?”

“ฉันจะมาไม่ได้รึไงยัยฟาง ฉันพักกับแกอยู่ที่นี่ จะให้ฉันไปนอนไหน - -”

“บ้านโทโมะไง ;) เมื่อคืนแกยังไปนอนได้เลย......เอ๊ะ! รึว่ามากกว่านอน ”ยัยแก้วหน้าแดงเลยอ่ะ ส่วนโทโมะก็อมยิ้มอยู่นั้นแหละ อย่าบอกนะว่าสิ่งที่ฉันพูดไปเป็นเรื่องจริง! 00

“จะบ้าหรอยัยฟาง ><”

“ฉันยอมบ้าวันนี้วันเดียว ;D”

“พอๆๆ! ว่าแต่ฟางทานข้าวยัง”โทโมะพุดตัดบท แหม! ไอ้เราก็กำลังมันส์ - -

“ยังเลย”

“ทำไมไม่หาอะไรกินแหะ! ป่านนี้หลานฉันหิวแย่เลย”แกจะตะโกนทำไมยัยแก้ว =_=

“งั้นมาทานด้วยกันเลยดีกว่า โมะกับที่รักซื้อของกินมาเพียบ!”ฉันก็ต้องทานเป็นมารยาทอ่ะนะ เค้าอุตสาห์ชวนทั้งที(มารยาทหรือไม่อยากปฏิเสธกันแน่ -_-) ของฟรีก็ต้องเอาไว้ก่อนสิ  เฮ้อออ~ เผยความงกออกมาอีกแล้วฉัน -0-

แบ๊รรรรรรรรรรรรรรร!

“ใครมาอ่ะ?”น่ารำคาญจริงๆเล๊ยยยยยยยยย! 2 ครั้งแล้วนะ! .....เฮ้ย ไม่ได้สิ ฉันต้องอารมณ์ดีเข้าไว้ เพื่อลูกๆ ท่องไว้ยัยฟาง -..-

“รถมันคุ้นๆนะ........นั้นรถไอ้ป๊อปนิ”ว่าไงนะ!..............เค้ามาจริงๆด้วย

“ตัวติดกันจริงๆเลย สองคนนี้”ฉันก็เหมือนแกนั้นแหละยัยแก้ว - -*

“ฟะ..........เอ่อ ไอ้โมะ แก้ว อยู่ด้วยหรอ?”ป๊อปเดินเข้ามาเหมือนจะเรียกชื่อฉัน....แต่ดันเห็นโทโมะกับแก้วซะก่อน เขาคงคิดว่าฉันอยู่คนเดียวมั้ง

“แล้วที่นั่งอยู่เนี่ยเห็นเป็นเทพบุตรรึไงห๊ะ - -”ยัยแก้วเอ๊ยยยย~ เลือกแฟนทั้งที หลงตัวเองชะมัด

“ถุย!!! -_-”หึๆ งานนี้ก็เจอน้ำลายของยัยแก้วกับป๊อปสิคะ สมน้ำหน้า :P

“เฮ้ยยยยยย! ล้อเล่นนิดเดียว ทำแบบนี้หมดหล่อกันพอดีสิไอ้ป๊อป ที่รักก็เหมือนกัน เดี๋ยวคืนนี้โมะจัดหนักเลย -,.-”หะ ห๊ะ! อะไรหนักๆนะ?

“จัดนง จัดหนักอะไรว่ะ? หรือว่าแกกับแก้ว.........เอ่อ............อื้ม! กันแล้ว”

“บะ บ้าไม่ใช่ซะหน่อย! 0///0”

“แล้วแกจะหน้าแดงทำไมล่ะ”หึๆ เอาคืนสักหน่อย

“ก็อากาศมันร้อนอ่ะ ชะ ใช่ไหมโมะ!”ตอนแรกนะ โทโมะก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ยัยแก้วเลยต้องจัดการหยักเอวแรงๆทีนึง

“โอ๊ยยยยย!~ ใช่ๆ อากาศร้อนนนนน มากๆเลย”

“พอเถอะๆ แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่?”

“ซักผ้ามั้ง? ถามได้”

“เดี๋ยวเถอะไอ้โมะ - -+”

“พอๆ!  เรากำลังทานข้าวอยู่ ป๊อปมาทานด้วยกันสิ”แล้วก็ต้องเป็นยัยแก้วที่ต้องห้ามศึก ฉันละเหนื่อยแทน -_-

“อะ เอ่อ...ไม่เป็นไร เดี๋ยวป๊อปกะว่าจะไปหายัยหวายสักหน่อย เลยแวะเอากับข้าวมาให้ งั้นไปก่อนนะ”ตอนที่พูดเค้ามองหน้าฉันด้วยนะ แต่ฉันก็เย็นชากลับนิดๆ ว่าแต่......มาแค่นี้หรอ?  เร็วไปไหม? ยังไม่ถึง 3 นาทีเลย -3-

“อย่าใช้อารมณ์นะ เดี๋ยวจะผิดใจกันอีก”ฉันพูดเตือนสติเค้า ไหนๆก็จะไปหากันแล้วนิ เขาพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป

“นี่ตกลงแกสองคน ยัง.......”ฉันรู้ว่ายัยแก้วจะพูดอะไร

“อืม”ก็เลยตอบไปเลย - -

“โหยยยย! งั้นแสดงว่าเมื่อคืนที่ฉันอุตสาห์ไปนอนบ้านโมะก็เปล่าประโยชน์สิ”

“ใครบอกละที่รัก โมะได้ประโยชน์น๊าาาา~”ฉันชักจะสงสัยพวกแกสองคนแล้วนะ - -+

“ถามจริงๆนะ แก 2 คนมีอะไรปิดบังฉันป่ะ? -0-”

“ป๊าววววววววววววว!”

“ร้อนตัวจังเลยนะแก้ว”

“ชิ! อิ่มแล้วใช่ไหม งั้นฉันไปล้างจานก่อนนะ”ปิดบังใครไม่ปิด ดันมาปิดบังฉัน หึๆ สักวันฉันต้องรู้ให้ได้ ;)

.

.

.

.

.

ก๊อกๆๆ! (13.05 น.)

“มาแล้วค่าาาาา!.........พี่ป๊อป!”

“ก็พี่นะสิ ตกใจทำไม?”

“กะ ก็หวายไม่คิดว่าพี่จะมานิค่ะ แล้วพี่มาทำไมหรอ? มาหาพิมรึเปล่า ถ้าจะมาหาพิม ตอนนี้พิมไม่อยู่นะ ออกไปข้างนอก แล้ว.....”

“พี่มาหาเรานั้นแหละ”เธอเอะใจเล็กนิด แต่ก็ยอมให้เขา เข้ามาในนั่งห้อง(ของพิม) ก่อนจะไปเอาน้ำมาให้ ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะมาหาถ้าไม่มีเรื่อง อีกอย่างเธอกับเขายังไม่ลงรอยกันเรื่องที่เธอหนีพ่อแม่มา

‘แล้วจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับคนสวยอีกไหมเนี่ย TT’

“พี่ป๊อปมาหาหวายทำไมหรอคะ?”เธอนั่งลงโซฟาตรงข้าม แล้วเริ่มเปิดประเด็น

“พี่จะมาเคลียเรื่องที่เราโกหกพ่อแม่”เธอกลืนน้ำลายเสียงดัง ‘อึก’ เขาแอบขำในลำคอเบาๆ

“วะ ว่ามาสิคะ”เธอก้มหน้าลงพร้อมรับชะตากรรม (_ _)

“ทำไมเราถึงโกหกพ่อแม่”ขึ้นเสียงนิดๆ เพื่อให้หวายพูดความจริงๆ

“ก็หวายอยากลองมาใช้ชีวิตที่กรุงเทพบ้าง หวายรู้ว่าถ้าขอพี่ป๊อปต้องไม่ให้มาแน่ๆ เลย.....”

“โกหกพ่อแม่?”

“ชะ ใช่คะ”

“แล้วไม่คิดบ้างหรอว่าถ้าพ่อแม่รู้จะเป็นยังไง”

“...........................”

“เฮ้อออ!~ เอาเป็นว่าเรื่องนี้พี่จะไม่บอกพ่อแม่ก็แล้วกัน”

“จริงหรอค่ะ!”จากน้ำเสียงอ่อยๆ กลายเป็นสดใสร่าเริงทันที

“จริง! แล้วทีหลังมีอะไรต้องบอกพี่รู้ไหม พี่รู้ว่าเราโตแล้ว แต่ก็ควรบอกก่อน ไม่ใช่คิดเองเออเองอย่างนี่”

“ค่ะพี่ป๊อปสุดหล่ออออออ~”ลุกขึ้นมาแล้ววิ่งไปกอดผู้เป็นพี่ชาย เขาก็อ้าแขนรับอย่างอบอุ่น.........สายใยพี่น้อง ตัดยังไงก็ไม่ขาดหรอก

“พี่ขอโทษนะที่คราวก่อนพี่ใช้อารมณ์มากเกินไป โดยไม่คิดให้ดีก่อน........เราสวยขึ้นมากเลยรู้ไหม?”ผละออกนิดๆ แล้วชมน้องสาวตัวเอง

“อิอิ ขอบคุณคะพี่ป๊อป ^0^”ในขณะที่สองพี่น้องกำลังคุยกันอยู่นั้น......

   ก๊อก ก๊อกๆ!

“เดี๋ยวหวายไปดูให้คะ”เมื่อเธอเดินไปเปิดประตู ก็พบกับ...

“หวัดดีหวาย! ^^”

“พิชชี่!”จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไงล่ะ เล่นมาไม่ตรงเวลาขนาดนี้ - -  เธอยังไม่ได้บอกพี่ชายเลยว่ามีแฟน งานนี้จะมีระเบิดลงอีกหรอเปล่าก็ไม่รู้ -_-

‘พิชชี่ที่รัก มาตรงเวลาจังเลย - - คนสวยซวยอีกแล้ววววว T-T’

“อ้าว แล้วนี่ใครหรอหวาย รึว่าหวายนอกใจพิชเนี่ย!”เขาเดินเข้ามาก็เจอกับป๊อปที่ยืนมองเขาอยู่

“หวาย! - -+”ป๊อปเรียกหวายเป็นน่ากลัว ประมาณว่า ‘โกหกพี่อีกแล้ว’

“เอ่อ......พิชชี่ นี้พี่ป๊อปปี้ พี่ชายหวาย พี่ป๊อป นี่พิชชี่ ฟะ แฟนหวายเองคะ”

“สะ สวัสดีครับ...พะ พี่ชาย ^^”เห็นสายตาของป๊อปก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี

“หวาย! มีแฟนแล้วทำไมไม่บอก!”

“ก็กำลังจะบอก พอดีพิชชี่มาก่อน TT”

“เราโกหกพี่อีกแล้วนะ”

“หวายไม่ได้โกหกนะ! หวายพูดจริงๆ”

“......พี่เชื่อเราก็ได้ แต่ขอครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะ ส่วนแก........ดูแลน้องสาวฉันดีๆ ถ้าฉันรู้ว่าน้องฉันเสียใจเพราะแก ฉันไม่ปล่อยไว้แน่!”พูดแล้วทำท่าปาดคอตัวเอง ก่อนจะเดินออกไป

“พี่หวายโหดจังเลย TT”

“พี่ป๊อปก็เป็นแบบนี้แหละ แต่เมื่อกี้พิชเกือบทำหวายตายแล้วไหมล่ะ”

“เอ้า! ก็ไม่รู้นิ ขอโทษนะครับบบบบบบบบ~”ทั้งสองคุยกันไปเรื่อยๆ หยอดคำหวานใส่กันบ้าง ถ้าใครได้เห็นคงบอกว่า คู่นี้น่ารักจัง ^///^

.

.

.

.

@ บ้านฟาง(20.00 น.)

[Poppy talk]

หลังจากผมไปหาหวาย ผมก็ไปธุระหวายที่ ไม่ว่าจะเป็น ไปเยี่ยมจินนี่ที่โรงพยาบาล(ไม่ไปเค้าก็สงสัยสิครับ - -) กลับไปทำความสะอาดบ้านของผม(พอไปถึงนะ เหมือนบ้านร้างเลยแหละ ใยแมงมุมเพียบ!-0-) แล้วก็ออกไปซื้อของเล็กๆน้อยๆ กว่าจะเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่มแล้ว พอขับรถมาบ้านฟางก็สองทุ่มพอดี - - ยังไงวันนี้ผมก็ต้องง้อเธอให้ได้! แต่ทำไมบ้านเงียบจัง? เธอนอนแล้วหรอ? ทำไมช่วงนี้เธอนอนเร็วจังเลย ว่าไหม? -_-  แต่ปกติเวลาผมมานอนที่บ้านฟาง ผมจะเห็นไฟห้องแก้วเปิดอยู่นะ สงสัยวันนี้คงโดนไอ้โมะลากไปนอนด้วยอีกแล้วมั้ง ~

“.........................”ผมเดินเข้าไปในบ้าน เงียบยังกะป่าช้า ผมกลัวก็เป็นนะ!

     ซ่าาาๆๆ(คิดซะว่าเป็นเสียงน้ำนะ -0-)

“อาบน้ำอยู่หรอ”พอผมเดินขึ้นมาถึงห้องก็ได้ยินเสียงน้ำมาจากทางห้องน้ำ เธอคงกำลังอาบน้ำอยู่สินะ

แอ๊ดดดดดดดดด~

“สบายจัง........ป๊อปปี้!”เมื่อเธออกมาจากห้องน้ำ มีเพียงผ้าขนหนู้ผืนเดียวเท่านั้นที่ปกปิดเรือนร่างของเธออยู่......เธอจะยั่วผมรึเปล่าเนี่ย ><

“ตกใจทำไมล่ะ - -”

“เข้ามาทำไม!”

“ป๊อปก็จะมานอนกับฟางเหมือนเดิมไง”

“ไม่! ป๊อปจะนอนที่ไหนก็ชั่ง แต่ไม่ใช่ที่นี้”

“ฟางงงงง หายโกรธป๊อปเถอะนะ ป๊อปผิดไปแล้วววว *-*”ผมเดินเข้าไปหาเธอ

“ฟางไม่ได้โกรธ”แต่เธอก็เดินถอยหลัง -*-

“งั้นก็อย่าทำเฉยชากับป๊อปอย่างนี้สิ -3-”

“ฟางไม่ได้ทำ นี่คือปกติของฟางแล้ว”

“ฟาง ป๊อปไม่ตลกนะ”

“แล้วป๊อปคิดว่าฟางตลกหรอ”

“ฟาง ป๊อปขอโทษ ป๊อปผิดไปแล้ว ยกโทษให้ป๊อปนะ ”ผมรีบเดินเข้าไปกอดเธอจากด้านหลังแล้วเอาหน้าเกยไหล่เธอไว้

“ป๊อปเป็นอย่างนี้หลายรอบแล้วนะ ฟางทนไม่ไหวแล้ว”

“ฟางก็รู้นิว่าที่ป๊อปเป็นแบบนี้เพราะอะไร”

“โดยที่ป๊อปไม่รู้เลยว่าฟางรู้สึกยังไง? งั้นหรอ?”

“โถ่ฟาง! ขอร้องล่ะ ให้อภัยป๊อปเถอะนะ TT”

“.....................................”

“.....................................”

“ครั้งสุดท้ายแล้วนะ”

“เย้! รักฟางที่สุดเลย ฟอดดดดดดดดดดดดดดดด~”ผมหอมแก้มฟาง ตอบแทนที่เธอให้อภัยผม ><

“นี่! ได้ใจใหญ่แล้วนะ ”

“ป๊อปได้ใจฟางตั้งนานแล้ว”

“-/////- ปล่อยได้แล้ว ฟางจะไปแต่งตัว”

“ไม่เห็นต้องแต่งเลย เดี๋ยวก็ได้ถอด ;D”

“หมายความว่าไง!”

“ก็ตามที่พูดนั้นแหละ”(หลุมดำ ครับป๋ม!)

“ปล่อยนะ .....อืออออออ~”ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กพูดมาก ประกบริมฝีปากอวบอิ่มได้รูป ก่อนจะใช้มือปลดผ้าขนหนูออก แล้วพาเธอไปที่เตียงแล้วขึ้นคร่อมเอาไว้

“ปะ ป๊อป อย่า”

“ทำไมล่ะฟาง?”

“.......ฟะ ฟางกลัว”

“เป็นห่วงเจ้าตัวเล็กหรอ?”เธอพยักหน้า แล้วหลบสายตาของชายหนุ่ม จริงสิ......ก็เธอโป๊อยู่นิ ><

“ไม่ต้องกลัวนะ เจ้าตัวเล็กไม่เป็นอะไรหรอก”พูดแล้วก็ถอดเสื้อผ้าของตนเองออก ตอนนี้ทั้งคู่ไม่มีอะไรปกปิดทั้งนั้น สายตาเหยี่ยวของเค้า จ้องมองเรือนร่างที่หน้าค้นหาตรงหน้า อยากจะหักห้ามใจตัวเอง แต่ถ้าทำได้คงทำไปนานแล้ว(- -) อารมณ์พุ่งสูง ความตามการก็ตามมา ความหวานจากโพรงปากของคนใต้ร่างทำให้เค้าไม่สามารถหยุดตัวเองได้ มือไม้เริ่มไม่อยู่สุข ลูบคล่ำไปตามเรือนร่างทุกสัดส่วน

“อืมมมมมมม”มือหนาไล้วนมาหยุดอยู่ที่อกคู่สวย เคล้นคลึงอยู่อย่างนั้น สร้างความเสียวให้แกร่างบางเป็นอย่างมาก ปากหนาเปลี่ยนมาไซร้ซอกคอขาว ทำรอยไว้มากมาย ก่อนจะเลื่อนลงมาที่อกคู่สวย แล้วหยุดแวะชิมความหวานตรงนั้น

“ปะ ป๊อป! อ่ะ~”ความต้องการของทั้งสองเพิ่มมากขึ้นจนถึงขีดสุด เธอพยายามร้องขอให้เค้าช่วย จะพูดแต่ละคำก็ลำบาก เธอส่ายหัวน้อย ผมแผ่สยายไปทั่วหมอน เค้าพอจะรู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่ก็ยังแกล้งไม่ยอมช่วยเธอสักที

“อย่า กะ แกล้งฟาง ได้ไหม”เค้าละจากอกอวบขาว แล้วมองหน้าเธอ ที่ตอนนี้กำลังทำตาแป๋ว ขอร้องเค้าอยู่ เค้าจูบเธอด้วยอารมณ์ที่เร่าร้อน ส่วนเธอก็จูบตอบเช่นเดียวกัน

“อย่าเกรงนะ กระต่ายน้อย”เค้าแยกขาเรียวออก แฃ้วค่อยๆ สอดใส่ แกนกายที่ขยายตัวเพราะอารมณ์พุ่งพลานไปทั่วกาย ช่องทางคับแน่ เข้าถึงได้ยาก ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ช่องทางก็ยังตอกรัดจนทำให้เค้าแทบคุ้มตัวเองไม่อยู่

“อะ อ่ะ! อ่าๆ”ตอนแรกเธอก็เหมือนจะรับไม่ได้ น้ำตาเล็ดรอดออกมา แต่สุดท้ายเธอเองก็มีความสุขไปกับมัน ถึงแม้ว่าจะเจ็บเพียงใด มันก็คงไม่มากพอเท่ากับความต้องการของคนสองคน เค้าพยายามห้ามใจตัวเอง ไม่ให้อารมณ์พาไป ต่อให้ทรมานมากแค่ไหน แต่เธอและเจ้าตัวน้อยสำคัญที่สุด เค้าต้องถนุถนอมไว้

“ระ เร็วอีก!”เมื่อเธอร้องขอ มีหรือที่เค้าจะไม่สนองตอบ ในเมื่ออารมณ์และความต้องการมันอยู่เหนือทุกอย่าง เค้าเลยเลือกที่จะทำตามคำขอของคนรัก ถึงบทรักครั้งนี้จะดูเร่าร้อนดังไฟ แต่ก็ยังแอบซ่อนความอ่อนโยนไว้เพื่อเธอ เสียงครางของเค้าและเธอดังระงมไปทั่วห้อง ต่อให้มีอะไรมาขว้างก็คงหยุดทั้งสองคนไม่ได้

“ฟะ ฟางไม่ วะ ไหวแล้ว อะๆ อ่าาาา”เธอร้องบอกก่อนจะปลดปล่อยออกมา

“รอ ดะ ด้วยสิฟาง อืมมมม”กระแทกตามอีกสองสามหนก็แตะขอบสวรรค์ตามคนรักไป

“ป๊อปรักฟางนะ”

“ฟะ ฟางก็รักป๊อป”ความน่ารักของเธอทำเอาเค้าอดไม่ได้ที่จะประกบปากอีกรอบ ความรักที่เค้ามีให้เธอมันมากขึ้นทุกวันจริงๆ แต่ก็ใช่ว่าบทเพลงรักในครั้งนี้จะจบลงง่ายๆ เค้าไม่ยอมปล่อยเธอเลย จนเค้าเห็นว่าเธอหมดแรงแล้วจริงๆ จึงยอมปล่อยให้เป็นอิสระ มือหนาคว้าเอวบางมากอดพลางลูบท้องที่มีเจ้าตัวเล็กอยู่ข้างใน ก่อนจะหลับไป.....

 

----------------------------------------------------------------------------------------

 

ฮือออออออออๆๆๆๆ~ ในที่สุดไอ้เพื่อน(เวร)มันก็เอาแฮนนี่ไดร(เขียนผิดชั่งมัน - -)มาคืน T^T

หลังจาก 1 อาทิตย์ผ่านไป -_-' (มันน่าฆ่าหมกส้วมจริงๆเลย!) แป๊ปเดียวเองเนาะ มาถึงตอนที่ 32 แล้ว ^0^

(รีดเดอร์รอเป็นชาติ -0-) ตอนนี้ nc ก็ ห่วย! เหมือนตอนที่แล้วไม่มีผิด TT

ไหนๆก็สงกรานต์แล้ว งั้นเราก็............สวัสดีปีใหม่ไทยจ้าาาา เล่นน้ำระวังๆกันด้วยนะ