Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 31

 

ด้านโทโมะ-แก้ว

@ บ้านโทโมะ

“ไอ้หื่น! ไอ้โรคจิต! ซาดิส! บ้ากาม!  %$@#^&*(*&H<^$ !”ตั้งแต่โดนอุ้มขึ้นรถมาก็มีแต่เสียงเอะอะโวยวาย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย -..-^ จนชายหนุ่มขับรถมาถึงบ้านก็ยังคงได้ยินเสียงอยู่

“โธ่!ที่รัก โมะไม่ได้พาที่รักมาฆ่านะ เลิกพูดได้แล้ว ไม่เหนื่อยรึไง =_=”

“คนอย่างโมะไว้ใจได้ที่ไหนกัน! พาแก้วกลับบ้านฟางเดียวนี้นะ! >0<”

“ปล่อยให้เค้าเคลียเรื่องของเค้าเถอะ เราอย่าไปยุ่งเลยนะ”

“ไม่เอา! แก้วจะกลับไปหาฟางงงง...ว๊ายยยยยยยยยยย!”เริ่มทนไม่ไหว ลงจากรถเดินไปอุ้มเด็กดื้อที่อยู่อีกฝั่ง แล้วเดินเข้าบ้านไปทันที ไม่ปล่อยให้เด็กดื้ออย่างแก้วได้ปฏิเสธ

@ ห้องนอนโทโมะ

“โทโมะ ปล่อยเดี๋ยวนี้น๊าาาาาาาาาา!~”

“เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวข้างบ้านเค้าก็ขว้างขวดมาหรอก --”พูดพร้อมวางเด็กดื้อลงที่เตียงอย่างทะนุทะนอม ส่วนเจ้าตัวเดินไปยังตู้เสื้อผ้า ค้นหาเสื้อและกางเกงตัวที่คิดว่าเล็กที่สุด แล้วถือไปให้ร่างบางที่ทำหน้าบูดบอกบุญไม่รับอยู่ที่เตียง

“อย่าบอกนะว่าแก้วต้องนอนที่นี้?”

“ใช่ วันนี้ปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันบ้าง ....เสื้ออาจจะใหญ่ไปหน่อยนะ ลองดูก่อนแหละกันว่าใส่ได้รึเปล่า”

“อ่ะๆ ก็ได้ๆ..”คว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ที่ในตู้ออกมาแล้วกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ

“เดี๋ยว!”

“อะไร?”

“ทำไมวันนี้ใส่กางเกงขาสั้น?”

“ปกติแก้วก็ใส่แบบนี้นะ เพิ่งเห็นรึไง!”จะมาหวงอะไรตอนนี้ห๊ะ!

“อ้าว ระ หรอ ?”ทำหน้าเหมือนไม่รู้จริงๆ จนเด็กดื้อจากที่หน้าบูดอยู่แล้ว ยิ่งบูดเข้าไปอีก  - -

“เหล่สาวคนอื่นสิท่า ถึงได้ไม่สังเกตุแฟนตัวเอง -^-”

“ใช่.....ฮะ เฮ้ย! ไม่ใช่นะที่รัก!”

“โทโมะ!......ฮึ่ยยย!”เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์เสีย ชายหนุ่มรู้ดีว่าตอนนี้เธอคงจะกำลังระเบิด ตบปากตัวเองแรงๆสัก 4-5 ที พลางคิดว่าจะง้อเธอยังไง...

‘ไอ้โมะเอ๊ยยย! ปากพาซวยจริงๆเลย........ทำไงดีเนี่ย T-T’

.

.

.

.

.

@โรงพยาบาล

“หมอครับ คุณจินเป็นไงบ้างครับ!”รีบเดินเข้าไปถาม เมื่อเห็นหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

“ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ แต่ช่วงนี้พยายามอย่าให้คนไข้เครียดมากนะครับ ทานอาหารให้ตรงเวลา พักผ่อนให้เพียงพอ เดี๋ยวหมอจะให้คนไข้นอนดูอาการก่อนสัก 2-3 วันนะครับ”

“ครับ ขอบคุณมากครับ”แล้วหมอก็เดินไป แต่สวนทางกับคนป่วยทางใจอีกคนนึง...ขนมจีน

“เบค่ะ.....พี่จินเป็นไงบ้าง”หลังจากเธอเหม่ออยู่นานก็นั่งแท็กซี่ตามมาดูอาการพี่สาว เค้าหันมาทางเธอแล้วเล่าอาการของหญิงสาวให้เธอฟัง

“อืมมมม....จีนพอจะรู้ไหม ว่าทำไมคุณจินถึงเครียด?”

“จะ จีนก็ไม่รู้เหมือนกันคะ แต่.....”เธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน กลัวจะเป็นเรื่องที่เธออาจจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ..

“ทำไมหรอครับ?”

“เอ่อ......ปะ เปล่าคะ จีนคิดว่าคงจะเป็นเรื่องงานเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้พี่จินงานเยอะ คงจะทำงานจนไม่ได้พักผ่อนเลย”

“อ๋อ...ครับ”บทสนทนาจบลงแค่นั้น ไม่มีใครพูดอะไรอีก จนร่างของจินนี่ถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน เค้าก็เดินมาไป....โดยลืมไปเลยว่ามีคนอีกคนอยู่ข้างๆ

.

.

.

.

.

“ป๊อปปป อย่าทำอะไรฟางเลยนะ *-*”เมื่อมาถึงห้องก็จัดการอ้อนวอน เหมือนลูกแมวน้อยไม่มีผิด!

“...........................”

“ป๊อป อย่าเงียบแบบนี้สิ~”

“...........................”เค้ายังคงเงียบ ไม่พูดอะไร นอกจากจะยืนมองเธอที่นั่งอยู่ปลายเตียงอย่างนิ่งๆ

“ป๊อป...”

“..........................”

“ป๊อปปี้”

“..........................”

“ฟางทนไม่ไหวแล้วนะ พูดอะไรหน่อยสิ!!”

“....อะไร”คำเดียว.....กวน! - -*

“ไม่ต้องมากวนเลยนะป๊อป......โกรธฟางหรอ?”

“โกรธ...มาก”

“งั้นฟางก็ต้องโกรธป๊อปเหมือนกันนะ - -”

“เรื่องอะไร?”

“ความจำสั้นจริงนะ ลืมไปแล้วรึไงว่าป๊อปก็เคยไปหาพิมโดยไม่บอกฟาง!”

“.................อะ เอ่อ”ดูเหมือนจะไม่จบง่ายๆ เพราะต่างฝ่ายต่างก็ผิดกันทั้งคู่ คนหนึ่งชอบไปไหนไม่บอก อีกคนก็ห่วงเวอร์เกิ๊น!

“อ่ะๆๆ! เอาเป็นว่าเจ๊ากันนะ ;D”พูดแล้วเดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป สักพักก็ออกมา มีเพียงผ้าเช็ดตัวผ้าเดียวก็ปกปิดร่างกายของเธออยู่ มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นชายหนุ่มอยู่ จึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หาชุดนอนสบายๆใส่

“ฮัลโหลครับ ป๊อปปี้พูดครับ......”ระหว่างที่กำลังจัดการกับเสื้อผ้าอยู่ก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มคุยโทรศัพท์

“........”

“อะไรนะครับ! .....”

“........”

“งั้นเดี๋ยวผมจะรีบไป................ฟาง”จะเดินออกจากห้อง ก็เจอฟางที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยยืนกอดอกมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย

“จะไปไหนหรอ?”

“.......................”

“บอกมาเถอะ ฟางไม่โกรธหรอก”รู้ดีว่าเค้าคงมีเรื่องไม่สบายใจ ไม่อยากให้เค้าคิดมาก

“........ทางบ้านของจินนี่โทรมาบอกว่า จินนี่เข้าโรงพยาบาล”

“ว่าไงนะ แล้วจินนี่เป็นไรมากรึเปล่า!?!”

“ไม่หรอก ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว....”

“...งั้นป๊อปก็รีบไปสิ”

“แต่...”เค้าคงจะเป็นห่วงเธอ แต่คนที่น่าห่วงกว่าคือจินนี่

“...ถ้าป๊อปไม่ไปมันก็ยังไงอยู่นะ...รีบไปเถอะ ฟางอยู่คนเดียวได้”ต้องพูดให้เค้าคิด เค้าถึงจะยอม...

“งั้นป๊อปจะรีบกลับมานะ”เค้ารีบวิ่งออกไป..........ที่จริงเธอก็อยากไปเยี่ยมจินนี่นะ แต่จะทำไงได้ ในเมื่อเรื่องของเธอกับเค้ายังไม่เคลีย ถ้าไปพร้อมกันคนอื่นอาจจะสงสัย บางทีอาจจะไปเป็นส่วนเกินด้วยซ้ำ!...

.

.

.

.

.

“กลิ่นอะไรหอมจัง~”หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาข้างล่าง ถึงแม้ว่าเสื้อจะตัวใหญ่ กางเกงจะหลวมไปสักนิดนึง แต่ก็พอใส่ได้แหละ -0-

“อ้าว อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ? มากินข้าวสิ โมะทำเป็นพิเศษเลยนะ ^^”เค้าออกมาจากห้องครัวในสภาพหน้าตามอมแมม เนื้อตัวเปื้อนไปด้วยเหงื่อ ดูแล้วตลกชะมัด

“อะ คิคิ ฮ่าๆๆ 555555555555!”

“หัวเราะอะไรอ่ะแก้ว? -3-” มองคนรักอย่างสงสัยก่อนจะเดินไปส่องกระจก

“เฮ้ยยยยยยยย! หมดหล่อเลย”

“55 ไม่ต้องมาหลงตัวเองเลย แก้วว่าโทโมะไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ ;)”หาผ้ามาเช็ดหน้าให้ชายหนุ่ม ก่อนจะบอกให้ไปอาบน้ำ

“ครับที่รัก..........เฮ้ย! ที่รักเอาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดหน้าโมะหรอ!”

“เปล่าซะหน่อย *-* แก้วเห็นผ้ามันสะอาดดีเลยเอามาเช็ดหน้าให้แค่นั้นเอง”

“เด็กดื้อ! ไม่ต้องมาโกหกเลย อย่างนี้ต้องทำโทษ”

“แน่จริงก็จับให้ได้สิ ~.....แบร่! ;P”จากการทานข้าวกลายมาเป็นการวิ่งไล่จับแทนชะงั้น - -^ วิ่งไล่กันอยู่นานพอสมควร กับคงกับข้าวไม่ต้องกินมันแหละ! =[]=

“แฮ่กกกกๆๆ .............โมะๆ พะ พอก่อน แก้วเหนื่อยแล้ว ~0~”หลังจากออกกำลังกายกันเกือบครั่งชั่วโมง ก็สงบศึกกันชั่วคราว

“กะ ก็ได้ แฮกกๆ โมะก็เหนื่อยเหมือนกัน @[]@”

“งั้นไปกินข้าวกันเถอะ โมะทำอาหารไว้ไม่ใช่หรอ?”

“ใช่ๆ ......แต่แก้วไม่โกรธโมะหรอ?”

“โกรธ?......เรื่องอะไร?”

“ก็เรื่องที่......”

“อ๋อๆ! เรื่องแค่นั้นเอง แก้วเข้าใจอยู่หรอก ผู้ชายมันก็เป็นแบบนี้กันทุกคนแหละ แล้วอีกอย่างนึง.......คือ แก้วเชื่อใจโมะ ^^”

“จริงหรอ!”

“จริงสิ!.........รึว่าโมะอยากให้แก้วโกรธ ;(”

“ไม่ๆๆๆ! พอๆเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ไปกินข้าวกันเถอะ”เดินไปนั่งทานข้าวแล้วคุยกันอย่างสนุก .......อาหารมันก็มีหลายรสชาตินะ แต่ทำไหมเวลากินถึงมีแต่‘ความหวาน’ก็ไม่รู้ ^0^ หลังจากทานข้าวเสร็จก็นั่งดูทีวีที่โซฟา อาจจะมีเถียงกันบ้าง(เรื่องไร้สาระ -0-) จนเวลาเลยไปสองทุ่มเกือบสามทุ่ม....

“ฮ้าววววววววววววว~ โมะ แก้วง่วงแล้วอ่ะ -0-”

“ทำไมง่วงเร็วจังเลย”

“ไม่รู้สิ สงสัยทำงานหนักไปหน่อย เมื่อยจัง -3-”

“งั้นเดี๋ยวโมะนวดให้เอาไหม?”

“ดีๆ! งั้นนวดเลย”หันหลังให้อย่างเร็ว สงสัยจะเมื่อยจริงๆ - -

“ไม่เอา ไปบนห้องดีกว่า ”

“ตกลงจะนวดหรือทำอะไรกันแน่ห๊ะ! =[]=”

“(รู้ทันอีก -..-)โธ่! ที่รักก็คิดมากไปได้”

“คนอย่างโมะไว้ใจได้ที่ไหนกัน - -+ แต่ว่าโมะ เรียกแก้วสักอย่างได้ไหม จะเรียกแก้วหรือที่รัก”

“เอาทั้ง 2 อย่างแหละ แล้วแต่อารมณ์”

“-*- ไม่คุยด้วยแล้ว! ชิ! -^-”เดินหนีขึ้นไปข้างบน โดยมีชายหนุ่มเดินตามมาติดๆ

“ตามมาทำไม!”เมื่อเดินเข้าห้องก็เอยถามชายหนุ่มด้วยความรำคาญ แต่ชายหนุ่มก็หน้าหนาพอที่จะรับมือกับหญิงสาวได้ - -*

“ก็ตามมาดูแลแฟนตัวเองผิดด้วยหรอ? -3-”

“จะมาดูแลอะไร แก้วจะนอนแล้วนะ”

“ดูแลในฝันก็ได้ ;) ”

“แหวะ! จะอ้วก -_-”เดินไปนอนที่เตียงอย่างไม่สนใจชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มที่กำลังจะไปนอนตามก็ต้องหยุด เพราะคำสั่งของแก้ว..

“หยุดนะ! โมะยังไม่ได้อาบน้ำ ไปอาบเดี๋ยวนี้! - -+”ชายหนุ่มเดินคอตกไปอย่างง่ายดาย เพราะตัวเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำจริงๆ เดินเข้าไปทุระส่วนัวสักพักก็ออกมาในสภาพเสื้อกล้ามกับกางเกงขายาว

“แก้ว หลังยัง?”

“....................”

“.........แก้ว?”

“..................”เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ ชายหนุ่มจึงคิดว่าหญิงสาวคงหลับไปแล้ว ผ้าห่มมีก็ไม่ยอมห่ม - -  ล้มตัวลงนอนแล้วนำผ้าห่มมาห่มให้ร่างกายของทั้งสองได้อบอุ่น ก่อนจะใช้มือปลาหมึก(?) คว้าเอวบางมากอด

(หลุมดำครับผม มันห่วยเกิน - -')

“อือออออ~ .......ทะ โทโมะ”แต่สงสัยจะกอดแน่ไปหน่อยเลยทำให้เด็กดื้อของเค้ารู้สึกตัวซะงั้น

“..........................”ทั้งสองสบตากันอย่างไม่ได้นัดหมาย เหมือนมีมนต์ สะกดให้สบตากันอยู่อย่างนั้น แต่ชายหนุ่มก็เริ่มทนไม่ไหว เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ จนปากของเค้า ประกบกับปากสวยของหญิงสาว 

“อือออออ”ลิ้นหนาหยอกล้อกับลิ้นเล็กอย่างสนุก ตอนแรกร่างบางเหมือนจะขัดขืน แต่ไม่นานก็ตอบสนอง เขาขึ้นคร่อมแล้วตักตวงความหวานจากปากตนพอใจ จากปากสวยก็เปลี่ยนมาเป็นซอกคอขาว กลิ่นกายสาวลอยกระทบจมูก ขบเม้มเบาๆสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ มือปลาหมึกก็เริ่มไม่อยู่สุข เลื่อนมือสอดเข้าใต้เสื้อ บีบเคล้นอกคู่สวยทั้งสองข้าง

“อะ อืมมมมม ~ มะ ไม่ได้นะ”ร้องห้ามด้วยสติที่เหลือน้อยเต็มที คำพูดส่วนทางกับการกระทำด้วยอารมณ์แห่งรัก มือหนาถอดเสื้อผ้าทั้งของตนและหญิงสาวออก เรือนร่างขาวผ่องปรากฏแก่สายตา(หื่นๆ)ของเขา ร่างบางที่ตอนนี้ต้องการเค้าอย่างมาก ใช้สายตายั่วเบาๆ เพราะถ้าพูดก็อาย

“แก้วอย่ายั่วโมะได้ไหม………พูดออกมาเลย”อายก็อาย แต่ความต้องการของร่างกายมันอยู่เหนือสิ่งใดอยู่แล้ว

“มะ โมะ อือออ อะ ชะ ช่วยแก้วด้วย~”

“อะไรนะ? ไม่ได้ยิน”ขอขนาดนี้แต่เขาก็ยังแกล้ง ทั้งที่ตัวเองก็แทบจะทนไม่ไหว เธอคิดแค้นอยู่ในใจ แต่ก็ต้องทำตามที่เค้าบอก

‘อุตสาห์ขอร้องแล้วนะ ยังจะมาแกล้งอีก!’

“ขอร้อง ช่วยแก้ว นะ หน่อยได้ไหม......ที่รัก?~”หยอดเสียงหวานใส่ชายหนุ่ม ซึ่งครั้งนี้เขาก็ไม่ปฏิเสธ ค่อยๆนำความเป็นชายสอดเข้าไปในช่องทางรัก เพราะรู้ดีว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอ

“อะ อ๊ะ! …อ๊ายยยยย ฮึก”เลือดบริสุทธิ์ไหลออกมา เขารีบจูบเพื่อปลอบคนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน ต้องรอให้เธอชินเสียก่อน เพราะเขาต้องการที่จะพยายามถนอมเธอให้ได้มากที่สุด

“แก้ว.....เจ็บมากไหม”เธอไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน หน้าแดงเต็มไปด้วยเหงื่อ .....เมื่อเธอเริ่มชินและมีอารมณ์มากยิ่งขึ้น เขาก็เริ่มขยับ .....ช้าๆ แล้วค่อยๆเร็วขึ้นไปตามอารมณ์

“อืมมมม อะ อ๊ะๆ!~”เสียงครางเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิในห้องก็สูงขึ้นตาม บทรักอันแสนเร่าร้อนทีไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไร ดำเนินไปเรื่อยๆ จนในที่สุด...

“อ่าาาาาาาๆ!~”ก็พากันไปพบกับความสุข ร่างบางที่เหนื่อยจากกิจกรรมก็หลับทันที เขาเห็นดังนั้นจึงห่มผ้าให้แล้วนอนกอดกัน....สักพักเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่า ตอนนี้ทั้งสองคนได้เข้าสู่นิทราแล้ว.....

 

-----------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษที่มาอัพช้า ...ขอโทษที่มัน ห่วยขั้นเทพ ขอโทษที่มันไม่สนุกเอาเสียเลย :(

 

ปล. PF ขอตอนหน้านะคะ เพราะว่าเราแต่งไว้ในแฮนนี่ไดร(พิมถูกป่าวว่ะ? --) แต่เพื่อนมันขอยืมไปก๊อปงาน

 

ไม่รู้จะได้คืนเมื่อไร -0-......................................ขอโทษจริงๆนะคะ