i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ

 

7 - Fraternity

 

กว่าจะคุยกันเสร็จ ตกลงเรียบร้อยได้ก็ดึกแล้วครับ ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านกลับหอกัน มีแต่ผมกับไอ้ทัชเนี่ยละที่โดนพี่รหัสของตัวเองลากให้ไปกินเหล้า พี่แกอ้างว่าจะให้ทำความรู้จักกับสายรหัสแถมยังเหล้าฟรี แบบนี้ใครจะปฏิเสธลงละครับ

 

“ได้ข่าวว่าเมื่อวานมึงเพิ่งไปแดกเหล้ากับไอ้แต๊งไอ้บิ๊กมานะ” ไอ้ทัชพูดกวนตีนผม

“เมื่อวานก็เมื่อวานสิวะ เกี่ยวไรกับวันนี้”

“พูดดีมากไอ้น้อง สมกับที่เป็นน้องรหัสไอ้วอร์มจริงๆ ฮ่าๆ ... เดี๋ยวพี่กับไอ้วอร์มไปเอารถนะ มึงกับไอ้แกนรอตรงนี้ละกัน” พี่รอยบอกผมก่อนจะเดินไปเอารถกับพี่วอร์มตามที่พี่เขาว่า

“เห้ยไอ้ทัช กูปวดเยี่ยว เดี๋ยวมานะ”

“ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย?”

“ไอ้สัด กูไม่ใช่ผู้หญิง”

“ในตึกมันมืดนะมึง แถม...”

“แถมเหี้ยไร กูไม่กลัว ปัญญาอ่อนและมึง” ผมด่ามันแล้วเดินเข้าไปในตึกทันที  

 

เอ่อ...แม่งมืดเกินไปป่าววะ? ถึงจะมีไฟจริงแต่มันก็ดูท่าทางทำหน้าที่ของมันมาพอสมควร สังเกตจากแสงไฟสลัว หม่นๆ บางหลอดก็ติดๆดับๆนั่นได้...

 

ผมพยายามทำเป็นไม่สนใจกับสิ่งที่ไอ้ทัชพูด รีบจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จๆ ขณะที่กำลังจะก้าวออกจากห้องน้ำ ผมก็ดันชนใครไม่รู้

 

พลั่ก!!

 

“โทด” ผมพูดส่งๆไปเพราะรีบ แต่ไอ้คนที่ผมชนมันดันรั้งต้นแขนผมไว้

 

“ขอโทษรุ่นพี่ดีๆไม่เป็นเหรอไง?”                        

 

อะ....ไอ้เหี้ยพอส มึงอีกละ สัดเอ๊ยยยยย

แล้วแม่งทำไมไม่ใส่เสื้อวะ ? .. จะโชว์หุ่นให้หญิงดูอะดิ เหอะ!

 

“เงียบอีกไอ้ห่า กูพูดกับมึงนะ” คราวนี้มันไม่ได้แค่พูดเฉยๆ แต่เอามือมาบีบคางกูด้วย!

 

ทุ๊ย!

 

ผมถ่มน้ำลายใส่หน้ามัน

 

“มึง!!!”

 

ไอ้เหี้ยพอสมันเหวี่ยงผมไปติดกับผนังห้องน้ำแล้วตามมาด้วยหมัดต่อยลงที่ช่วงท้องน้อย...เจ็บไม่ใช่เล่น

แต่มีเหรอที่ผมจะยอม?

 

พลั่ก!!

 

หมัดลุ่นๆเสยเข้าที่ใบหน้าพลาสติกของมัน มันหันกลับมามองผมช้าๆ

 

“ครั้งที่2แล้วนะที่มึงต่อยหน้ากู!!...หึ ตอนแรกกูก็ว่าจะแกล้งมึงเล่นๆ แต่มึงเสือกถ่มน้ำลายใส่กูอีก...อยากลองดีใช่มั้ยห๊ะ!?”

 

“อื้ออออ!!!”

 

ไอ้เหี้ยพอสมันจูบผม!!

ผมพยายามดิ้น ต่อต้านมัน เท่าที่จะทำได้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลย เพราะมันรวบข้อมือ ส่วนมืออีกข้างก็บีบปากผมเพื่อให้ผมเปิดปากและรับลิ้นที่น่าขยะแขยงของมัน

 

มันทั้งดูดทั้งดึงลิ้นจนผมเริ่มมีอารมณ์ตามไปกับมัน จากจูบที่เหมือนการกระแทกปาก กัดปากให้ฝ่ายตรงข้ามมีเลือดออกเล่นๆ แต่จูบนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นจูบที่ดุดันและเร่าร้อน เสียง ‘จุ้บ’ เบาๆที่เกิดจากการดูดลิ้นยิ่งทำให้ผมตอบสนองมันไปไม่แพ้กัน มือผมค่อยๆลูบไล้ไปตามร่างกายที่แข็งแกร่ง มีกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยงามของมัน สะกิดยอดหน้าอกมันเล็กน้อยเป็นการทักทาย...

 

“โอ๊ย!”

ผลั่ก!!

 

อยู่ดีๆมันก็ถีบผมกระเด็น...ทำไมน่ะเหรอ..? หึ ก็ผมกัดลิ้นพร้อมกับบีบหัวนมมันไงล่ะ!

ผมรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำทันที ใครจะอยู่รอให้มันมาอัด?

 

เหอะ แม่งคงหลงคิดว่าจูบตัวเองดีนักหนา มันก็งั้นๆแหละ เหมือนเอาปากไปถูๆไถๆกับผนังปูน

ว่าแต่...เมื่อกี้ผมไม่ได้เคลิ้มไปกับมันใช่มั้ยครับ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ผมอยู่ร้านเหล้า (อีกแล้ว) ถึงจะเป็นร้านแปลกใหม่แต่ผมก็สามารถปรับตัวไปตามเสียงเพลง กลิ่นเหล้า และควันบุหรี่ได้อย่างสบายๆ

 

หลังจากที่ผมออกมาจากตึก ไอ้ทัชกำลังจะอ้าปากถามแต่ผมรีบบอกมันว่าขี้อยู่เลยช้า

จะให้มันรู้เรื่องผมกับไอ้เหี้ยพอสในห้องน้ำไม่ได้...

 

ตอนแรกว่าจะขึ้นรถแอคคอร์ดไปกับไอ้ทัชครับ แต่ผมดันโดนลากให้ไปขึ้น BMW สีดำคันงามแทน โดยพี่รอยอ้างว่าพี่เค้าจะได้บอกทางไอ้ทัช ส่วนพี่วอร์มจะได้ไม่เหงา (?)

 

ระหว่างทางผมกับพี่รหัสก็ด่ากันตลอดทาง จนพี่แกทนไม่ไหว

“ไอ้เหี้ย มึงช่วยหยุดปากดีได้มั้ยวะ? .. แค่นี้กูก็ปวดกบาลจะแย่ละ”

“เอ้าพี่ มันเป็นสันดานผม แก้ยากวะ ... แถมพี่ไม่เห็นต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผมเลย”

“กูเป็นพี่รหัสมึง กูบอกแล้วไงว่าจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

“ไม่จำเป็นอะ”

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!

“เห้ยพี่ จะเบรกก็บอกดิวะ” ผมหันไปว่าคนขับแต่สายตาที่พี่วอร์มมองผมนั้นมันดูน่ากลัวจนผมอยากจะลงจากลง

“ถ้าไม่มีกูคอยคุ้มหัวมึง ป่านนี้มึงโดนไล่ออกไปนานแล้วสัด หัดสำนึกซะบ้าง” พี่วอร์มพูดก่อนจะออกรถต่อ

“เพราะไร ทำไมผมถึงต้องโดนไล่ออก เรื่องแค่นี้...”

“ก็เพราะมึงดันไปมีเรื่องกับไอ้พอสไง ควายได้อีกนะน้องรหัสกู”

 

ผมว่าผมเริ่มจะเข้าใจอะไรลางๆแล้วละ .. .

 

“แล้วที่พี่บอกว่าคอยคุ้มหัวผม...ผมถามตรงๆเลยนะ...พี่ไปคุยอะไรกับไอ้เหี้ยนั่น”

“บอกว่ามึงเป็นน้องรหัสกู”

“ผมไม่เชื่อ”

“เอ้าไอ้สัด...” พี่วอร์มทำท่าหงุดหงิด “เออๆ บอกก็ได้ ไอ้พอสมันต่อยกูคืน เพราะมึงไปต่อยมันที่ร้านเหล้าวันนั้น”

 

ผมถึงกับนิ่งกับสิ่งที่ได้ยิน...

 

คนๆนึง เกิดก่อนผม1ปี ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดแต่อย่างใด ไม่เคยเห็นหน้า มีศักดิ์เป็น ‘พี่รหัส’ เพราะโชคร้าย ผมดันจับได้เบอร์พี่เค้า เมื่อโทรไป ก็ไม่คิดจะค้นหาหรือทำความรู้จักอะไรสักนิด แต่..คนๆนี้กลับยอมโดนต่อยง่ายๆ เพียงเพราะ ‘น้องรหัส’ อย่างผมไปก่อเรื่องไว้...

 

ทำไมนะ ทำไม ?

 

“ทำไมต้องทำเพื่อผมขนาดนี้” ผมถามเบาๆ

“กูว่ากูบอกไปเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะว่า..มึง เป็น น้อง รหัส กู” พี่วอร์มเน้นย้ำช้าๆ ทีละคำ “มึงก็ควรเข้าใจได้แล้วนะว่าควรหยุดปากดีซักที”

 

ก็บอกไปแล้วว่ามันเป็นสันดาน...แต่ก็นะ พี่รหัส ทำเพื่อผมซะขนาดนี้ ผมจะพยายามทำตามที่พี่เตือนก็แล้วกัน

 

“คร้าบ”

 

 

แต่มันมีอะไรสักอย่าง ที่ยังขุ่นข้องในใจผม

 

ไอ้เหี้ยพอสอยากเอาคืนที่ผมไปต่อยมัน แล้วพี่วอร์มก็ยอมโดนต่อยแทนผม มันก็น่าจะไม่มีอะไรติดค้างกัน แล้วทำไมไอ้เหี้ยนั่นถึงยังตามจองล้างจองผลาญผมอีกละ??

 

หรือที่พี่รหัสผมโดนต่อยจะไม่มีความหมายเลย????

 

 

 

 

 

 

 

ร้านที่พี่รหัสผมกับไอ้ทัชอยากจะนำเสนอนั้น เป็นร้านใกล้ๆมหาลัยเนี่ยแหละครับ เจ้าของร้านจบวิศวะแต่มาเปิดร้านเหล้า กะเอาดีด้านเคมี ทำการวิจัยสารที่ชื่อว่า เอทิลแอลกอฮอล์ ทุกคืน  เนี้ยแหละที่เค้าบอกว่าทำงานไม่ตรงกับสายที่เรียนมา

 

พี่ทั้ง2นำผมกับไอ้ทัชไปที่โต๊ะที่มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว2คน

 

“ไอ้แกน...นี่สายรหัสเรา พี่ยุทธ ปี4” พี่วอร์มแนะนำคนรูปร่างท้วมที่นั่งข้างๆ

“หวัดดีครับพี่ยุทธ ผมแกรนด์ปี1ครับ”

งั้นคนที่นั่งถัดไปคงเป็นปู่รหัสไอ้ทัชสินะ ผมได้ยินแว่วๆว่าพี่เค้าชื่อ พี่เล็ก

“เนี่ยเหรอ?...แกรนด์ที่เค้าพูดถึงกันบ่อยๆว่ากร่าง ซ่าส์ ปากดี .. ลุคไม่ให้เลยนี่หว่า” พี่ยุทธวิจารณ์ผม

“ใช่พี่ แม่งปากหมา หาเรื่อง”

อ่าวๆ คุณพี่รหัสกับปู่รหัสครับ...นี่ผมเป็นน้องนะ นินทาไกลๆหน่อยก็ได้

“เออแล้วไอ้แซคยังไม่มาเหรอไง?” พี่ยุทธหันไปถามพี่วอร์มที่กำลังชงเหล้าแจกจ่าย

“พี่แซคบอกว่ามีธุระ เดี๋ยวตามมา”

หืม? กำลังพูดถึงใครกัน ขอคนหล่อรู้ด้วยสิคร้าบบบบบ

“พี่แซค ปี3 ลุงรหัสมึง” พี่รหัสผมนี่รู้ใจผมจริงๆ นอกจากจะตอบคำถามในใจผมแล้วยังชงเหล้าที่มีมิกซ์เซอร์เป็นสไปรท์ให้ผมด้วย

 

เหล้าเข้าปากไม่มีหยุด โต๊ะผมยังคงดื่มกันเอาเป็นเอาตาย ไม่มีใครยอมใคร สมกับที่เป็นสายรหัสกันจริงๆ ผมหันไปเห็นสาวสวยคนนึง รู้สึกว่าเธอจะชอบมองมาทางโต๊ะผมบ่อยๆ...ผมเลยกะว่าจะออกปฏิบัติภารกิจเสียหน่อย โดยทำทีว่าไปเข้าห้องน้ำ และมันก็ได้ผล สาวเจ้าเดินชนผมขณะที่สวนกันตรงทางออก อะไรบางอย่างถูกยัดใส่มือผมพร้อมกับเสียงกระซิบแผ่วเบา

 

“ฝากให้พี่วอร์มด้วยนะคะ”

 

ตบท้ายด้วยการหอมแก้ม...แล้วเธอก็เดินจากไป

 

ส่วนผมน่ะเหรอ..อึ้งครับ!!!

 

โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมเป็นไอ้พี่วอร์มไปได้วะ?

 

ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ ส่งกระดาษที่มีคนฝากมาให้ไอ้พี่รหัสแบบเซ็งๆ

“อะไรวะ?”

“สาวเสื้อดำโต๊ะโน้นฝากมาให้”

“เห้ยๆ มากับสายรหัสต้องไม่มีเรื่องผู้หญิงมาเอี่ยวโว้ยยย” พี่ยุทธโวยวายขึ้นมา ไอ้คนที่นั่งอยู่เฉยๆก็ดันได้เบอร์สาวสวยกลับวางกระดาษที่มีเลข10หลับครบไว้บนโต๊ะและไม่สนใจอีกเลย

 

อะไรว้า เล่นตัวนี่หว่า..

 

ผมดื่มไปเรื่อยๆ สบายจะตายมีคนชงเหล้าให้ คุยเล่นเฮฮาไปทั่ว จนกลายเป็นว่าเริ่มสนิททั้งพี่ยุทธและพี่เล็ก แต่ยังไม่เมานะครับแค่กรึ่มๆ ยังมีสติรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ซึ่งกลับกันกับไอ้ทัชที่เริ่มเมาป้อแป้ พูดจาไม่รู้เรื่อง ปกติมันไม่เป็นแบบนี้นะครับ อาจเพราะคราวนี้ผมมีคนดูแล มันเลยดื่มเต็มที่ได้

 

พวกผมนั่งดื่มกัน6คนเนี้ยแหละครับ ลุงรหัสผมกับไอ้ทัชสรุปว่ามาไม่ได้ เซ็ง อดเห็นลุงรหัสเลย ไม่งั้นก็ครบทั้งสาย

 

ไอ้ทัชเมามาก จนในที่สุดพี่รอยก็ทนไม่ไหว ขอตัวไปส่งน้องรหัสตัวเองก่อน เพราะขนาดแค่เดินไอ้ทัชมันยังเปลี่ยนไปคลานได้...หมดกันเพื่อนกู...

 

พี่ยุทธกับพี่เล็กเองก็เลยจัดการเคลียร์บิล ฝากให้พี่วอร์มไปส่งผมที่หอ แต่ผมว่าผมยังไหว เลยบอกว่าจะขอกลับเอง

 

“พี่ ผมยังไหว เดี๋ยวผมกลับเอง” ผมบอกพี่วอร์มขณะที่เดินออกมาตรงลานจอดรถ

“ไม่ต้องเลยมึง ขึ้นรถ เดี๋ยวกูไปส่ง”

“โหย กว่าพี่จะส่งผมแล้วเมื่อไหร่พี่จะถึงบ้านละ”

“ไอ้ห่านี่ กูบอกว่าให้ขึ้นรถ...แล้วใครว่าจะไปส่งมึงที่หอ มึงต้องไปค้างกับกูที่คอนโดต่างหาก”

“เห้ย ไม่ต้องพี่ ผมเกรงใจ”

“ถ้ามึงเกรงใจก็ควรไปค้างที่คอนโดกู กูจะได้ไม่ต้องเวียนรถไปส่งมึง..เปลืองค่าน้ำมัน!”

 

และบทสรุปก็คือผมต้องยอมจำนนค้างที่คอนโดพี่แกตามพระบัญชาครับ

.

.

 

.

 

 

.

คอนโดชื่อดังราคาแพงหูฉี่เป็นสถานที่ประทับของพี่รหัสผม ส่วนในห้องคงไม่ต้องบอกนะครับว่าขนาดไหน...หรูหราเรียบง่ายยิ่งกว่าคอนโดไอ้ทัชอีกครับ

 

“อะนี่ มึงเข้าไปอาบน้ำก่อนไป” พี่วอร์มโยนมาเช็ดตัวมาให้ผม แล้วถอดเสื้อออก ผมเห็นดังนั้นเลยทำตามบ้าง

 

“ไอ้แกน” ผมหันไปตามเสียงเรียก ซึ่งพบว่าเจ้าของห้องกำลังจ้องผมอยู่

“มีไรพี่?”

 

พี่วอร์มไม่ตอบแต่กลับดึงตัวผมเข้าไปใกล้

 

เหยยยย เดี๋ยวพี่...จะทำอะไรผมเนี่ย? ถึงหุ่นพี่จะขาวจั๊วะ น่าเจี๊ยะ มาดแมนแฮนซั่มขนาดไหนแต่ผมก็ไม่นิยมเพศเดียวกันนะคร้าบบบ

 

มือสากๆวางบนหน้าท้องผม นั่นทำให้ผมก้มลงไปมอง

 

เหี้ย! ใครเอาสีม่วงอมขียวมาป้ายบนพุงกูวะ?

 

ถึงจะไม่มีคำถามหลุดปาก แต่ผมก็พอจะรู้ได้จากสายตาที่กำลังมองผมอยู่

“เอ่อ...สงสัยผมเดินชนโต๊ะเมื่อตอนกลางวันอะพี่”

 

ผมไม่อยากให้พี่วอร์มรู้ว่านี่เป็นผลงานฝีมือไอ้เหี้ยพอส

เพราะแค่นี้พี่วอร์มก็เสียสละเพื่อผมมามากพอแล้ว...

 

“โอ๊ยยย!”

 

ผมร้องเสียงหลงเลยครับ...แม่ง ไอ้พี่วอร์มอะดิ เสือกกดลงมาได้

 

“สมองมึงนี่โง่พอๆกับหน้าตามึงเลย”

อะ อ้าว คุณพี่ไมพูดจางี้อะ ? ถึงจะหล่อกว่าผมนิดหน่อยแต่ใช่ว่าจะมาดูถูกหน้าตาผมได้นะเออ เห็นแบบนี้สาวๆเพียบ!

“ไปอาบน้ำไป๊” แล้วพี่แกก็ถีบผมเข้าห้องน้ำครับ..เป็นพี่รหัสที่รักน้องเสียจริง

 

ผมเข้ามาในห้องน้ำ....อื้อหือออออออ อลังการไปไหนครับท่าน

ห้องน้ำสวยใครๆก็อยากอยู่นานๆใช่มั้ยละครับ? ผมเลยจัดการตัวเอง (อาบน้ำถูสบู่สระผมขัดขี้ไคลจ้ะ อย่าคิดไปไหน อิอิ) ซะนานจนเจ้าของห้องต้องเรียก

 

“เห้ยยย ตายคาห้องน้ำยังวะ? หรือว่าว่าวจนน้ำหมดตัว ไม่มีแรงห๊ะไอ้สัด ออกมาได้แล้วโว้ยยย”

โหยยย คนกำลังสบายตัว นอนแช่อยู่ในอ่างเล่นฟองเพลินไปหน่อยเดียวเอง ผมเลยรีบๆล้างตัวแล้วพันผ้าขนหนูผืนเดียวออกมา

 

บรื๋อออออ .. นี่ผมกำลังอยู่ ณ ขั้วโลกเหนือไงวะ? หนาววววววว

 

“พี่จะให้ผมใส่ชุดไหน”

“ชุดไหนก็ใส่ๆไปเถอะ อยู่ในห้องกู ไปค้นเอา”

 

ไอ้หมีขาวเจ้าของห้องมันตอบ มีแต่เสียง เพราะตัวมันอยู่ในห้องรับแขก .. เสียงมันฟังกูแปลกๆยังไงชอบกล

 

ผมเลยเดินเข้าไปในห้องนอนที่มีเตียง ก๊อดไซส์ (คิงไซส์แม่งเล็กไป) ริมผนังมีตู้เสื้อผ้าบิลท์อิน ใหญ่โตมโหฬาร ผมหยิบส่งๆมา2ตัวคือบ๊อกเซอร์กับเสื้อยืดบางๆ ยี่ห้อไรไม่รู้ รู้แต่ว่าใส่แล้วสบายตัวมาก .. อ่า ฟินนน ~

 

ผมเดินออกมาที่ห้องรับแขก ปรากฏว่าไอ้หมีขาวขั้วโลกเหนือกำลังกรึ้บน้องแบลคเลเบิ้ลอยู่หน้าทีวีพร้อมเครื่องเสียงสตูดิโอเซอร์ราว

 

ไม่รู้ว่าผมอาบน้ำนานหรือว่าไอ้พี่วอร์มมันคออ่อน ถึงได้หน้าแดงขนาดนั้น นี่ถ้าเป็นผู้หญิงละก็ .. ผมจับปล้ำทำผัวไปแล้วครับ ก็แม่งเสือกโชว์แผงอกล่ำๆขาวๆ แถมยังหล่ออีก หึหึ

 

“โหยพี่ ไม่มีชวนอะ”

“ก็มึงเสือกอาบน้ำนาน”

 

ผมจัดการชงเองกินเอง นั่งชิลๆกับพี่รหัสไปเรื่อย เพราะที่ร้านเหล้านั่นผมก็ไม่ได้เมาอะไรมาก ดีเหมือนกันที่แดกต่อ มันเหมือนยังไม่สุดยังไงก็ไม่รู้ถ้าไม่ได้เมา

 

ทีวีจอแบนพลาสม่า3มิติที่ติดผนังกำลังฉายหนังเรื่องเหี้ยไรไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้มันกำลังฉากที่นางเอกกำลังจูบกับพระเอกและดูเหมือนว่าจะไม่หยุดแค่นั้น.. ทำเอาผมกับพี่วอร์มที่กำลังคุยกันอยู่นั้นเงียบไปเลย

 

บรรยากาศแปลกๆ.. .

 

 

“เห็นแค่นี้ก็แข็งแล้วเหรอมึง อ่อนวะ” ไอ้พี่วอร์มพูดพลางมองมายังบ๊อกเซอร์ผมที่ตอนนี้อะไรบางอย่างกำลังตื่นตัว

 

แม่ง มาลุกไรตอนนี้วะลูกพ่อ

เริ่มมีอาการปวดมากขึ้น เมื่อผมมองไปยังจอที่กำลังฉายภาพเรท20+

 

ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยย

 

“เดี๋ยวมา” ผมตัดสินใจจะลุกไปเข้าห้องน้ำ กะว่าจะอาศัยแม่นางทั้ง5ปรนเปรอให้ แต่ผมกลับโดนไอ้พี่วอร์มผลักลงนอนบนโซฟา

 

“กูช่วย” คำพูดสั้นๆแต่ไม่ได้ใจความทำให้ผมงง

 

แต่ผมก็งงได้ไม่นานเพราะมือหนากำลังลูบไล้แก่นกายผม .. นี่ขนาดสัมผัสผ่านเนื้อผ้าบางๆผมยังแทบแตก..

 

ร้อนในกาย ทั้งๆที่องศาแอร์ก็แทบจะติดลบ

 

ริมฝีปากหนาไม่ยอมว่าง วนเวียนอยู่แถวๆซอกคอ ใบหู และยอดอก เสื้อที่ผมใส่หายไปตอนไหนก็ไม่รู้ บ๊อกเซอร์ก็ด้วย มือหนารูดรั้งแก่นกายช้าเร็ว หัวแม่มือวนที่ยอดหยักอย่างหยอกเหย้า คอยส่งความวาบหวามมาให้เรื่อยๆ แต่อยู่ดีๆก็หยุดข้อมือ จับเอาไว้เฉยๆ ไม่ทำอะไร ราวกับจะทรมานผม

 

ผู้หญิงบางคนที่ผมนอนด้วยยังทำได้ไม่ดีเท่านี้เลย...

 

ผมมองหน้าคนที่กำลังปรนเปรอให้ผมอย่างขัดใจ

 

“หึหึ”

 

ผมเลยจัดการขับข้อมือหนาที่กำลังโอบอุ้มน้องชายผมแต่ไม่ยอมทำอะไรสักทีเลยจัดการเองซะเลย .. ผมบังคับข้อมือหนาให้ขึ้นลงตามแรงอารมณ์เหมือนการสตาร์ทเครื่อง พอเครื่องติดเองแล้วก็ไม่รอช้า เร่งเครื่องจนผมทนไม่ไหว น้ำข้นขุ่นสีขาวไหลทะลักเต็มมือ..

 

พี่วอร์มหยิบทิชชู่มาเช็ดให้จนสะอาด ผมมองทุกการกระทำ .. จ้องมองไปยังน้องชายของพี่เค้า .. ท่าทางน้องชายพี่เค้าจะทรมาน ..

 

อะไรบันดาลใจให้ผมเอื้อมมือไปจับน้องชายที่โตมากๆของพี่วอร์มก็ไม่รู้ สายตาฉงนนั่นไม่ได้ห้ามผมแต่อย่างใด แต่กลับจับมือผมไว้ ไม่ให้ทำในสิ่งที่ต้องการ

 

“อย่า...”

 

ผมไม่เข้าใจ

 

“เดี๋ยวกูทนไม่ไหวจับมึงทำเมียไม่รู้ตัว”

 

อ่า..กระจ่างเลย

 

พี่วอร์มเดินเข้าไปในห้องน้ำทั้งๆที่โด่อยู่แบบนั้น ผมรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหนหากไม่ได้รับการปลดปล่อย...

 

ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนชักว่าวให้ บางรายออรัลด้วยซ้ำ แต่...นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายทำให้ ไม่มีคำพูด ส่งสายตา หรือจูบที่เร่าร้อน ก็สามารถเข้าใจได้โดยสัญชาตญาณว่าร่างกายที่เหมือนกันนั้นต้องการอะไร

 

ละสายตาจากประตูห้องน้ำมายังโต๊ะที่มีขวดเหล้า แก้ว น้ำแข็ง วางระเกะระกะเต็มไปหมด .. หรือบางทีพี่เขาอาจจะเมาแล้วผมเองก็เมาเลยไม่มีสติรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ..

 

เห้ออออ วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย เสียจูบให้ไอ้เหี้ยพอส แถมยังโดนผู้ชายด้วยกันชักว่าวให้อีก

 

ว่าแต่ .. . พี่รหัสเขาทำให้น้องรหัสขนาดนี้เชียวหรือ?

 

 

 

 

 Talk

อุปส์ ! พี่วอร์มมมมมม