i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ

 

**ชี้แจง**

ไซด์นี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลักนะจ๊ะ เพียงแต่ลองแต่งอีกแบบ โดยใช้สถานการณ์เดียวกันจ้า อย่าสับสนเด้อ

พี่พอสจะเลวมาก หนูน้อยแกรนด์ก็จะน่าสงสารมาก และคนแต่งซาดิสมาก โอเค๊?

 

**คำเตือน**

หากใจไม่แข็งแรงพอ กรุณาอย่าอ่าน

มันบาดจิต เจ็บไปถึงทรวงใน แพรตั้งใจแต่งให้มันดูดาร์คๆ (ก็ดาร์คไซด์อะ) ตอนแรกว่าจะเป็นเนื้อเรื่องหลักด้วย แต่งไปได้2หน้า...เอิ่ม...ไม่เอาอะ เรื่องหลักมันใสๆนะยะ เลยจัดการแต่งใหม่ และของเก่า2หน้าก็ยกยอดมาแต่งต่อเป็นไซด์นี้นั่นแหละค่า

ดาร์คไซด์นี้ ดาร์คมาก แรงมาก ถึงมากที่สุด มากๆๆ ย้ำอีกครั้งว่าแรงมาก

 

และข้อนี้สำคัญสุด ห้ามด่าแพร!!!! ไม่ว่าจะไม่ชอบอะไรยังไง ห้ามด่านะ ขอร้องจริงๆ ติได้ค่ะ แพรแต่งเพราะแพรชอบ รู้ว่าคนอื่นไม่ได้ชอบด้วย แต่มันก็ต้องมีคนที่ชอบแบบแพรบ้าง (เอ๊ะยังไง?) แพรอ่านทุกคอมเม้นต์ เม้นต์ไหนที่ทำร้ายจิตใจแพรก็จะไม่อยากแต่งอีกเลยอะ แงๆ จริงๆนะ ขอร้อง พลีสสสสส

 

พร้อมแล้วนับ 1 2 3 .. ไปอ่านกันเล้ยยยยยย

 

 

 

 

The Dark Side :: Answer

 

 

ผมมองหน้าคนพูดที่ขยับเข้ามาเรื่อยๆพร้อมกับรอยยิ้มละไมแต่ไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย

 

“เหอะ! แล้วฐานะอะไรล่ะ?” ผมสะบัดเสียง ต้องการให้มันรู้ว่าผมไม่พอใจอย่างมาก แต่เหมือนมันจะไม่รับรู้ เพราะมันยังยิ้มเหมือนเดิม

 

“เมีย”

 

ผมนิ่งกับสิ่งที่ได้ยินเต็ม2รูหู แต่เพื่อความมั่นใจ ขอฟังซ้ำอีกรอบ

 

“ว่าอะไรนะ?”

“มึงมาอยู่ข้างๆกูในฐานะ ‘เมีย’ ไง” ไอ้เหี้ยพอสพูดไปยิ้มไป ผิดกับผมที่นิ่งสนิท

 

บอกตามตรงว่าไม่ได้ยินดีเลยสักนิด

 

หายหัวไป5วัน ไม่ติดต่อ ไม่เห็นหน้า ไม่มีการพูดคุย แต่พอมาวันนี้ ณ จุดนี้ จู่ๆก็โผล่มาแล้วบอกว่าให้ผมไปเป็นเมียมัน ทั้งที่ในระหว่าง5วันนี้ผมยังเห็นมันเดินอยู่กับผู้หญิงอยู่เลย เหอะๆ

 

ทางร่างกายถึงมันจะได้ผมไปแล้วก็จริง...แล้วทางจิตใจละ?

 

“อ้าว ดีใจจนพูดไม่ออกเลยเหรอ” มันจับไหล่ผมทั้ง2ข้างแต่ผมปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี “หืม เป็นอะไร?”

“เรื่องของกู มีธุระที่จะพูดแค่นี้ใช่มั้ย? .. เชิญ” ผมผายมือไปยังประตูทางเข้า-ออกห้อง คนตรงหน้ามองตาม ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

“มึงเป็นอะไร?” มันถามซ้ำ “ถ้าเรื่องที่มึงงอนกู...”

“กูไม่ได้งอน!!!! อย่ามาใช้คำทุเรศๆแบบนั้น!” ผมตวาดใส่ จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่ บัดนี้ได้กลายเป็นเรียบสนิท

“นี่กูพูดดีๆนะ”

“เหรอ เสร็จแล้วก็ออกไปดิ” ผมทำเสียงกวนตีน และไล่มันออกจากห้องตบท้าย แต่ไอ้คนหน้าด้านที่เจ้าของห้องเค้าไล่แล้วก็ยังไม่ไป ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

 

“ไล่กูจังนะสัด!!” ไอ้เหี้ยพอสตกคอกใส่ผมบ้าง เสียงมันน่ากลัวจนผมสะดุ้ง “สรุปมึงจะเอายังไง? กูยกฐานะให้มึงเป็นเมียก็เสือกเล่นตัว ไม่พอใจอีก”

“...”

 

ต่างคนต่างเงียบ

ไอ้เหี้ยพอสเงียบเพื่อรอคำตอบจากผม

ส่วนผม เงียบเพราะไม่อยากตอบมัน

 

‘เมีย’ คำเรียกง่ายๆ…ที่ไม่ควรใช้กับผู้ชาย

 

ยิ่งกับคนตรงหน้านี้แล้ว...สำหรับ ‘เมีย’ ของมันคงเยอะจนนับไม่ไหว

 

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นเหตุผลว่าผมไม่ควรเอาตัวเองไปเสี่ยงกับมัน แต่ในบางครั้งตัวผมเองก็อดที่จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความดิบในสันดานมันเรียกร้อง

 

“ตอบ!”

“...” ผมหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากมองมัน

“ตอบสิวะ!!”

 

เจ็บ

 

มันบีบคางผมด้วยมือขวาข้างเดียว ให้ผมสบตามัน

 

โกรธ โมโห ไม่เข้าใจ เจ็บปวด กลัว หึงหวง ... ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ผมสัมผัสได้

 

แต่นั่น...ไม่ได้มีสิ่งที่เรียกว่า ‘รัก’ อยู่ในตามันเลย

 

 

“แม่งเอ๊ยยย!!!!!” มันปล่อยผมอย่างแรงจนลงไปกระแทกกับเตียง ผมหันไปมองกระจกที่อยู่ปลายเท้าก็พบว่าสันกรามผมแดงปื้นเป็นรอยนิ้วมือ แต่ช่างมัน ผมไม่สนหรอก โดนเตะต่อยยังเจ็บกว่านี้เยอะ

 

“โน่น...ประตูห้อง อย่าให้กูต้องไล่เป็นครั้งที่3...”

 

มันหันมามองขวับ สายตาจากที่ดุดันอยู่แล้วกลับยิ่งน่ากลัวเข้าไปอีก ไอ้เหี้ยพอสมันไม่ยอมให้ผมได้ลุก กดบ่าผมให้ติดกับที่นอน

 

“เหี้ยเอ๊ยยย!!” มันด่าใครไม่รู้ คงจะผมมั้ง เหอะๆๆ ผมพยายามลุกขึ้น แต่ลุกไม่ได้

“สัด ปล่อย!!” ผมดิ้นสุดแรงเกิด แต่ดูมันจะไม่กระเทือนเลยแม้แต่น้อย

 

ผลั่ก!!!

 

ฝ่าเท้ากระทบเข้าที่ท้องของคนที่คร่อมผมเต็มๆตีนสุดแรง ผมรีบวิ่งไปคว้ากุญแจห้องบนตู้เย็น ในเมื่อมันไม่ออก ไล่แล้วยังไม่ไป กูไปเองก็ได้ แต่ไอ้เหี้ยพอสมันฟื้นตัวได้เร็ว มันเข้ามาเกี่ยวเอวผมแล้วเหวี่ยงไปที่เตียงอีกครั้ง

 

ในเวลานี้ผมไม่สนหรอกว่าเตียงจะหักหรือไม่ ขอแค่เพียงพ้นไปจากห้องที่มีสัตว์ร้ายอย่างมันก็พอ แต่มันไม่ยอมให้ผมได้ทำตามใจคิดง่ายๆ มันต่อยเข้าที่ท้องผมจนจุก

 

“คิดจะไปไหนห๊ะ!!”

 

หมัดเดียวไม่พอ ซ้ำเข้าที่สีข้างด้วยลูกเตะจากขายาวๆของมัน

 

เจ็บ...ทั้งกายและใจ

 

“อย่าคิดนะว่ากูไม่รู้ว่ามึงคุยกับคนอื่น เหอะ!” ไอ้เหี้ยพอสมันจับแขนทั้ง2ข้างผมไว้เหนือหัว แล้วก้มลงมากระซิบเสียงเหี้ยมริมใบหู “เป็นเมียกูแล้วก็อย่าร่านไปหาคว-อื่น!”

 

“โอ๊ยยยยยย!!”

 

มันกัดหูผมเต็มแรง ถ้าฟันมันคมกว่านี้ผมคงหูขาดไปแล้ว พอกัดเสร็จมันก็ไม่ปล่อยให้ผมด่ามัน จูบที่หยาบคายทำให้ผมขยะแขยง พยายามหันหน้าหลบ แต่มือที่บีบคางผมให้เปิดปากนั้นไม่ให้ผมหันหนีง่ายๆ ลิ้นร้อนชอนไชไปทั่วโพรงปาก ดูดดึงราวกับกระหาย บางครั้งก็กัดลิ้นผมแต่ทำไรมันไม่ได้ ทั้งแขนทั้งขาถูกดักทางไว้หมด

 

แควกกกกกกกก

 

เสื้อยืดผมถูกฉีกด้วยฝีมือมัน ส่วนล่างถูกถอดแบบลวกๆ คาไว้ที่ข้อเท้า เนื้อตัวผมเปลือยเปล่า ลิ้นที่ควาญอยู่ในปากหายไปแล้ว ริมฝีปากร้อนหันมาสนใจกับผิวขาวๆ ทำการดูดเน้นจนเป็นรอยแดงไปทั่ว บางครั้งกำลังเคลิ้มมันก็กัดซะเต็มแรงจนผมร้องเสียงหลง แต่มันก็ไม่ได้สนใจเลยสักนิด ซ้ำยังกัดแรงกว่าเดิม

 

“ยะ..หยุด!”

 

กว่าผมจะหาเสียงตัวเองเจอ แรงก็แทบไม่เหลือ ไอ้เหี้ยพอสยอมหยุดและยืดตัวขึ้น ผมคิดว่ามันจะปล่อยตามที่ขอ แต่เปล่าเลย มันจับตัวผมลุกขึ้นนั่งและก็เข้ามาซ้อน ลักษณะเหมือนกอดจากทางด้านหลัง เพียงแต่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียงก็เท่านั้น มันจับขาผมชันเข่าขึ้น คางเรียวได้รูปเกยอยู่บนบ่า มือล๊อคคางผมให้จ้องมองไปที่กระจกบานใหญ่ปลายเตียง ที่สะท้อนภาพน่าอายนี้

 

“ห้ามหลับตา!”

 

อีกมือหนึ่งก็ไม่ยอมอยู่เฉย จับน้องชายผมขึ้นมารูดรั้งเล่น ผมมองภาพที่ตัวเองโดนเอาเปรียบ แต่ก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย เนื้อตัวผมแดงเป็นรอยปื้นๆทั้งจากแรงต่อย ฝ่ามือหนาและรอยขบเม้ม ไม่มีการทะนุถนอมเลยสักนิด เหงื่อซึมออกมาท่วมกาย ริมฝีปากร้อนจูบบริเวณลำคอ

 

ร่างกายผมสะท้านทุกครั้งที่มือหนาขยับข้อมือรัวเร็ว เสียงหายใจหอบของผมก้องไปทั่วห้อง มองตัวเองในกระจก ริมฝีปากบวมเจ่อ แก้มอมชมพู ใบหน้ามีเหงื่อเกาะพราว ความเป็นชายกำลังถูกคนด้านหลังปลุกปั่นอารมณ์อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

 

ผมสบสายตากับมันในกระจก มันยิ้มมุมปากราวกับพอใจอะไรบางอย่าง

 

“ดูตัวมึงสิ..เซ็กซี่ชิบหาย”

 

แก่นกายผมพองโต ปลายยอดสีชมพูบานเต็มที่ นิ้วโป้งวนไปมานิ้วที่เหลือก็พันรอบลำแท่งตรง

 

“อ๊ะ...”

 

ผมใกล้จะถึงแต่ไอ้เหี้ยพอสที่ครอบครองแก่นกายผมมันไม่ยอมง่ายๆ หัวแม่มือของมันหยุดการลูบไล้ จงใจปิดช่องทางที่จะทำให้น้ำกามของผมออกมา

 

ในกระจก มันแสยะยิ้ม แต่ทางด้านหลังผมรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างดุนๆอยู่ที่ก้น อยากจะด่าแต่ทำไม่ได้เพราะน้องชายผมยังอยู่ในกำมือมัน

 

“แฮ่ก..ปะ..ปล่อย”

 

ผมพยายามบอกมันให้ปล่อยมือได้แล้ว อย่าทรมานผมแบบนี้เลย แต่มันกลับไม่ฟังผม บางทีผมเองนั่นแหละที่โง่ บังอาจไปสั่งมัน ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางที่มันจะทำตามอย่างแน่นอน สายตาผมมองเข้าไปในกระจกอีกครั้ง รู้สึกสมเพชตัวเองที่ปล่อยให้ร่างกายถูกควบคุม

 

“อ้อนวอนกูสิ”

 

สายตาโลมเลียพร้อมกับคำพูดดูถูก ทำให้ผมเกิดอาการต่อต้านอีกครั้ง

 

“ฝันไปเหอะ!!”

 

ตะโกนใส่หน้ามันแล้วพยายามดิ้น แต่จู่ๆมันก็บีบน้องชายผมเต็มแรง

 

“โอ๊ยยยยยย!! ไอ้เหี้ยย ปล่อยยย!!”

 

“อยู่นิ่งๆ!! ไม่งั้นคว-มึงได้แหลกคามือกูแน่!!”

 

เป็นคำสั่งที่ควรปฏิบัติตาม ผมเลือกที่จะสงบ หยุดดิ้น เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ต่อต้าน ข้อมือหนาที่จับน้องชายผมก็เริ่มขยับขึ้นลงอีกครั้ง ส่วนอีกมือก็บีบคางผมให้หันไปมองกระจกบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ปลายเตียง

 

 

เกลียดไอ้คนที่กำลังจ้องผมกลับ เกลียดมันทั้งคู่ โดยเฉพาะไอ้คนที่เปลือยเปล่าแบบไร้ยางอายนั่น

 

ใช่...ผมเกลียดตัวเอง...ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากร้องครางอยู่แบบนี้

 

 

“อ๊ะ...อึก..อา...”

 

แก่นกายถูกรูดขึ้นลงอย่างหนักหน่วงและเร็วขึ้น จนในที่สุดปลายยอดมีน้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาตามแรงอารมณ์ เมื่อมือหนาบีบเค้นน้ำกามออกจนหมด มันปล่อยตัวผม ผมคิดว่ามันคงสาแก่ใจแล้ว แต่เปล่าเลย...

 

ไอ้เหี้ยพอสมันลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ท่อนเอ็นกลางลำตัวตั้งตรง ฉีกถุงยางและสวมใส่อย่างชำนาญ ไม่มีการพูดหรือบอกอะไรสักนิด มันขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง จับตัวอันไร้เรี่ยวแรงของผมนอนโก่งตูด ข้อศอกยันเตียง คราวนี้ผมสามารถเห็นตัวเองในกระจกได้ใกล้มากขึ้น อะไรบางอย่างที่อุ่นร้อนจ่ออยู่ทางด้านหลัง ไม่ต้องอาศัยกระจกผมก็พอจะรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

 

“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย!!”

 

ผมแหกปากร้องลั่น น้ำตาซึมเพราะความเจ็บ...ที่ไม่มีการหล่อลื่น ไม่มีการปรับช่องทาง มันแทงเข้ามา แต่เข้ามาได้ไม่หมดเพราะติดส่วนหัวที่บานอย่างน่ากลัว

“พอ..พอแล้ว...โอ๊ยยย...อึก...กูเจ็บ...”

 

มันยังคงตะบี้ตะบันยัดเข้ามาให้ได้ ผมเจ็บมาก จะขยับตัวหนีก็ไม่ได้เพราะสะโพกถูกยึดด้วยมือทั้ง2ข้าง มันพยายามอยู่นานจนในที่สุดก็หมดลำ

 

ทั้งๆที่ของของมันก็ไม่ได้เล็กเลยสักนิด แต่มันไม่เห็นใจผม กระแทกเอาๆ จนระบมไปหมด น้องชายผมไม่มีอารมณ์ร่วมกับมัน ห่อเหี่ยวเหมือนกับเจ้าของ

 

ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจก

 

น่าสมเพชสิ้นดี

 

ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ผลุบเข้าออกในตัวผม ผ่านช่องทางที่ไม่ได้มีไว้ให้ทำแบบนี้ น้ำตาเหือดแห้งไปแล้ว ความเจ็บปวดที่เจ็บจนด้านชา สายตาผมเลื่อนลอย  ในใจคิดอย่างเดียวว่า...

 

เมื่อไหร่มันจะเสร็จสักที

 

ผมจะได้เป็นอิสระ...

 

มันนึกถึงจิตใจผมบ้างไหม? เห็นผมเป็นตัวอะไร?

 

การกระทำแบบนี้มันยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานซะอีก

 

สีหน้าของมันในกระจกดูมีความสุข เหมือนได้รับการเติมเต็ม เงยหน้าหลับตาพริ้ม มันคงจินตนาการถึงใครบางคนอยู่ ผิดกับผมที่เฉยชา รอเวลาที่มันจะเต็มอิ่มกับเซ็กส์ที่มันมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียว

 

ไม่นานนักมันก็ถอนกายออกไป ผลักผมออกห่างแล้วลุกลงจากเตียงทันที ถอดถุงยางที่บรรจุน้ำขาวขุ่นไว้เต็ม ตัวผมที่ไร้เรี่ยวแรงเอนกายล้มลงนอน ไม่สนว่าอีกคนจะมองด้วยความสมเพชขนาดไหน

 

 

“ทั้งตัวมึงเป็นของกู! จำไว้”

 

 

เสียงขู่ตะคอกที่ได้ยินตอกย้ำว่านี่คือเรื่องจริง ไม่ใช่ฝันร้ายที่พอตื่นขึ้นแล้วจะหายไป

 

 

 

END - The Dark Side :: Answer