i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ
เขียนโดย 
Pierre
วันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 02.28 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559 22.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22) 18 - Love me love me, Say that you love me
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
18 - Love me love me, Say that you love me
กลับเข้าไปในงานก็พบว่าคอนเสิร์ตนั้นเสร็จสิ้นไปแล้ว
โธ่ ไม่น่าเลยกู เสียดายงะ
“สัด หายจ๋อมไปเลยนะมึง”ไอ้ทัชเอ่ยปากทันทีที่ผมกลับเข้ามานั่งที่เดิม “คอนเสิร์ตมันส์เหี้ยๆ พลาดของดี หึหึ” มันอวดใหญ่ว่าพี่ๆเค้าเล่นดีอย่างนู้นมันส์อย่างนี้ ผมก็ได้แต่เออๆ ผิดเองที่ไม่ยอมขึ้นมาตั้งแต่แรก
บนเวทีมีพิธีกรคู่กำลังกล่าวขอบคุณสปอนเซอร์ที่ทำให้มีงานอลังการแบบนี้ จากนั้นดาวเดือนแต่ละคณะก็เดินขึ้นมาปรากฏกายด้วยชุดพิธีการของมหาวิทยาลัย ดูเรียบร้อยและสง่างาม เป็นช่วงประกาศผลการคัดเลือกในรอบแรก ผู้ที่จะผ่านเข้ารอบมีทั้งหมด10คน แบ่งเป็นชาย5หญิง5 กองเชียร์ส่งเสียงกันเต็มที่ ไม่มีใครยอมใคร
เป็นไปตามคาดหมาย ทั้งไอ้แทนและทิวาได้เข้ารอบทั้งคู่ พวกผมนี่ลุ้นตัวโก่งเพราะจากการแสดงอุบาทว์ๆอาจทำให้กรรมการชอบใจหรือทำให้ตกรอบไปเลยก็ได้ แต่นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ากรรมการถูกใจมาก คอมเม้นต์มีแต่ชม ตินิดหน่อยเรื่องที่ว่าการแสดงแบบนี้ควรจะมีตัวประกอบ
“แหมคณะวิศวะของพอสนี่มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้นเลยนะค่ะ เข้ารอบทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง”
“แน่นอนครับ ดูได้จากผมเป็นตัวอย่าง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“พี่พอสสสเท่ที่สู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“พี่พอสเอาใจหนูไปเลยค่า!!”
กูละอยากจะอ้วก แต่ก็ไม่เถียงว่าคณะนี้มีแต่คนหน้าตาดีจริงๆ 55555+
ต่อไปเป็นการตอบคำถาม นี่มันประกวดดาวเดือนแน่เหรอวะเนี่ย ยิ่งกว่าประกวดนางสาวไทยอีก แต่มันจะไม่เหมือนก็เพราะไอ้การตอบเกรียนๆของไอ้แทนเนี่ยแหละครับ คนอื่นเค้าตอบดูดีมีหลักการ ไอ้นี่เล่นตอบติดลบ
อย่างคำถามที่มันจับได้ ถามว่า ‘คุณคิดยังไงกับสำนวนที่ว่า ผู้หญิงมีมารยา108เล่มเกวียน?’
เดือนแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ตอบว่ายังไงรู้มั้ยครับ?
มันตอบว่า
“ไม่คิดยังไงครับ...เพราะผู้หญิงมีมารยา108เล่มเกวียน แต่ผู้ชายมีไม้ขีดด้ามเดียวเผาเกวียนได้ทั้งเล่ม”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
“ฮิ้วววววววววววววว”
“เจ๋งงงงงสาดดดดดดดดดดดดดดด”
“เอาใจกูไปเล๊ยยยยยย”
“โว้ววววววววววววววว”
แม่ง...จะได้มั้ยตำแหน่งเดือนมหาลัยเนี้ย?
เมื่อผ่านพ้นช่วงตอบคำถาม ไอ้พอสมันก็บอกว่าพักช่วงกันสักครู่ ให้กรรมการได้รวบรวมคะแนน
“มึงว่าไอ้แทนมันจะได้ปะวะ?” ไอ้ทัชหันมาถามผม
“ขึ้นอยู่กับว่ากรรมการชอบใจในความเกรียนของมันแค่ไหน ฮ่าๆๆ”
พิธีกรสวยหล่อทั้ง2ที่ลงมาข้างเวทีก็มีคนมาขอถ่ายรูปไม่น้อย ว่าแล้วก็น่าจะสืบหาข้อมูลซะหน่อย
“ไอ้ทัชๆ”
“ไรวะ”
“พิธีกรที่คู่กับไอ้เหี้ยพอสคือใครวะ”
“นี่มึงไม่ได้ฟังเค้าแนะนำตัวตอนต้นใช่มะ?”
“เออน่า”
“พี่เค้าชื่อพี่แคท เป็นดาวมหาลัย ได้ตำแหน่งคู่กับพี่พอสน่ะ”
“อ้อออออออออ” มิน่า..
“ทำไม มึงชอบไง๊?”
“เปล่า ถามไปงั้น”
“หึหึ” มันหัวเราะในลำคอ ท่าทางมีเลศนัย
ผ่านไปราวๆ10นาที ทั้งไอ้พอสกับพี่แคทก็กลับขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง ได้เวลาประกาศผู้ที่จะได้เป็นดาวเดือนประจำมหาวิทยาลัย ทุกคนดูลุ้นกันมาก โดยเฉพาะพวกที่ยืนอยู่บนเวที เสียงเชียร์ดังขึ้นเรื่อยๆยาวที่ไอ้พอสและพี่แคทเว้นวรรคให้ลุ้นกันใจหายใจค่ำ หลังเสียงดนตรีบรรเลงจบไอ้พอสก็ประกาศของฝ่ายหญิง
“ขอแสดงความยินดีกับน้องไหม คณะมนุษยศาสตร์ด้วยนะคร้าบบบบบบ”
ทิวาชวดไปแล้ว
เหลือแต่ตำแหน่งเดือน
“และสำหรับตำแหน่งเดือนก็คือน้อง...น้องเปเล่ คณะเศรษฐศาสตร์ค่า!!”
ตำแหน่งดาวเดือนในค่ำคืนนี้ไม่ใช่ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่ก็มีตำแหน่งพิเศษให้คนทั้งคู่คือ
ทิวา ได้ตำแหน่ง Popular Vote
ไอ้แทน ได้ตำแหน่ง ขวัญใจมหาชน
จากนั้นก็เป็นการรับรางวัลสายสะพานและช่อดอกไม้ แต่ไม่มีมงกุฎ ร่วมกันถ่ายภาพ แสงแฟลชสว่างวูบวาบเต็มไปหมดพวกผมก็เข้าไปถ่ายรูปปลอบใจเพื่อนตัวดีด้วย
“หึหึ แพ้ไอ้หน้าอ่อนนะมึง” ผมเดินเข้าไปกอดคอมันก่อนเลย
“ถ้ากูลงป่านนี้กูได้ละ” ไอ้ทัชเข้ามาสมทบ
“มึงเสือกตอบเกรียนๆเอง ช่วยไม่ได้” นังส้ม
“ไม่ต้องเสียใจนะครับ..ผมชอบการแสดงของแทนมากๆ” สุภาพบุรุษสุดซื่อบื้อ นายเมฆ
“แต่เปเล่ก็หล่อกว่าแทนจริงๆนะ แถมเค้าตอบดีกว่าด้วย” กิ๊ง สาวสวยแห่งภาคเครื่อง
และอีกหลายๆคนทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่เข้ามาร่วมแสดงความยินดี
“โธ่แทน พี่อุตส่าห์หวังว่าจะได้นะเนี่ยยย” พี่โกเม่แทรกตัวเข้ามาครับ และคนที่ตามมาด้วยก็คือสายรหัสมัน อดีตเดือนเมื่อ2ปีที่แล้วนั่นเอง
“เชี่ยแทน กูอุตส่าห์บอกให้มึงตอบดีๆ” หมดกันมาดนิ่งๆของมัน ถ้าสาวๆได้มาเห็นมันด่าแบบหนีคงหนีกระเจิง
“เอาน่าๆ ถ่ายรูปกันดีกว่า” พี่รอยเป็นคนไกล่เกลี่ย อีกทั้งยังเป็นตากล้องให้
จัดลำดับกันแบบมั่วๆ ชุลมุน ใครอยากหน้าบานหน้าเรียวก็แล้วแต่ศรัทธา แต่ผมขออยู่ข้างหลังก็แล้วกัน
แล้วทำไม2ข้างของผมถึงหลายเป็นไอ้เหี้ยพอสกับไอ้พี่วอร์มไปได้วะเนี่ย? ไอ้ทัชไอ้แทนไปไหน อ้อ..นั่น มันสลอนอยู่ข้างทิวานั่นเอง
แชะ แชะ แชะ
“กันเสีย1”
“สำรอง3”
“ขอหน้าเฮฮา”
“หน้าซีเรียส”
และอีกสารพัด -*- เอ่อ พี่รอยครับ เยอะไปไหม?
กว่าจะถ่ายเสร็จ ผมนี่แสบตาไปหมด ทั้งรูปคู่ รูป3คน รูปกับทิวา รูปกับสายรหัส และอีกหลายๆคน
พี่วอร์มลากผมไปถ่ายรูปคู่ด้วยเป็นรายสุดท้าย เพราะพี่แกเล่นลากผมออกมาจากบริเวณนั้น พาออกมานอกอาคาร ข้างนอกมืดแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาราวๆ3ทุ่มได้มั้ง
“มีไรพี่”
“มึงคุยยัง?”
“โหยยยยยยยย เอาเวลาไหนไปคุย” พี่วอร์มมึงรีบไปเปล่าครับ? กูขอเชียร์เพื่อนก่อนไม่ได้เรอะ
“อ่าวเหรอวะ ฮ่าๆๆๆ...ไปหาไรแดกกัน กูหิว”
“เลี้ยง?”
“กูเคยให้มึงจ่าย?”
“เยี่ยม!”
“ปะ” ไอ้พี่วอร์มทำท่าจะไปเลยครับ ผมต้องรีบเบรก
“เห้ยพี่ แล้วคนอื่นอะ? ไอ้ทัชไอ้แทน รอมันดิ่ ไปกินด้วยกัน ฉลองปลอบมันหน่อย”
ผมหำลังจะหันหลังกลับเข้างาน จู่ๆก็มีคนมาคว้าแขนผมไว้
“ไม่ได้! มึงมากับกู”
ไอ้เหี้ยพอส มึงอีกแล้ว
“วอร์มมึงเข้าไปก่อน กูมีเรื่องต้องเคลียกับไอ้แกน”
ดะ เดี๋ยว เดี๋ยว พี่วอร์มมมมมมมม อย่าเพิ่งปายยยยยยยยยยยยยยยย
กูยังไม่พร้อมมมมมมมมมมม
ไอ้พี่วอร์มแม่งเดินหันหลังเลยครับ จากไปโดยไร้คำพูดใดๆ
“เชี่ย ปล่อยกูก่อนได้มะ!” ผมสะบัดต้นแขนอย่างแรง แต่มือมันก็ยิ่งกว่าคีมหนีบไว้ มันลากผมไปที่รถมัน ปิดประตูเสียงดัง ผมนั่งหายใจหอบในรถ
ใจหนึ่งก็กลัว ใจหนึ่งก็อยากรู้
มันอ้อมมานั่งฝั่งคนขับ สตาร์ทรถ แต่ไม่ยอมออกตัว
“มึงจะพากูไปไหน” มันเงียบ “ถ้าไม่ตอบกูจะลง”
“ลงไปหาไอ้วอร์มน่ะเหรอ?”
“ก็เออสิวะ เหี้ย เสียเวลา..อุ๊บ”
ไม่ทันตั้งตัว มันคว้าท้ายทอยผมเข้าไปรับจูบจากมัน ผมพยายามต่อต้าน แต่ก็เหมือนเดิม ผมต้องยอมมัน ยอมให้มันได้ทำตามใจชอบ จนลิ้นร้อนถอนออกไป แต่มือยังไม่ปล่อยจากท้ายทอย หน้าผากมันชนกับหน้าผากผม มันหลับตาราวกับคิดอะไรบางอย่าง
ตึกตักตึกตัก
อยากจะถามเหลือเกินว่าจูบกูทำไม? ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไร ก็อย่ามาทำให้กูต้องหวั่นไหวแบบนี้...จะได้มั้ย?
มือหนาค่อยๆคลายออกจากท้ายทอย ผมมานั่งพิงเบาะตามเดิม
“ห้ามไปไหนกับไอ้วอร์ม2คนอีก”
ห๊ะ! ไรวะ? เดี๋ยวก่อนกูงง
“อะไรของมึง”
“ห้ามไปไหนมาไหนกับไอ้วอร์ม2ต่อ2เข้าใจมั้ย!” มันพูดด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว
“กูไม่เข้าใจ”
ทำไมต้องมาทำเป็นหึง?
“ไอ้สัด อย่าควายตอนนี้”
เหี้ย ด่ากูเฉย!!
“แล้วทีมึงล่ะ!! ไปไหนมาไหนกับพี่แคท...”
“ว่าไรนะ?” ไอ้พอสหันหน้ามามองขวับ
“ปะ..เปล่า”
แม่งเอ๊ยยยย กูหลุดปากไปได้ไงวะ
ไอ้หล่อข้างๆมันค่อยๆเผยยิ้มทีละน้อย...
“อ๋อ...มึงหึงกู”
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไม่ใช่โว๊ยยยยยยยย”
“มึงหน้าแดง หูแดง”
“กูร้อนหรอก สาดดดดดดดด”
“เรอะ?” มันยิ้มเยาะ กอดอก “แถมากๆ สีข้างถลอกนะ”
ไอ้ท่าทางโมโหเมื่อกี้มันหายไปไหนหมดวะ อารมณ์เปลี่ยนไวไปไหมคุณพี่
“ชอบกูก็บอกมา..อย่าเล่นตัว”
เควี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กูหลงใจเต้นกับแม่งได้ไงวะ
“ใครชอบมึง”
“ก็มึงไง”
“ตลกละสัด”
“อ่าวไม่ใช่เหรอ” มันทำท่านึก ก่อนจะหันมามองผม
“แต่กูชอบมึงนะ”
!!!!!
!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!
ห๊ะ!!!
ผมคงหูฝาดไป เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!!!!!
“มะ..เมื่อกี้..มึง พูดว่าไรนะ..”
“ของดีมีรอบเดียว” ไอ้พอสยักคิ้ว
แม่งงงงงงงงง
มึงหลอกให้กูหลงดีใจใช่ม๊ายยยยยย??
“อยากฟังเหรอ?...ขยับหูมาใกล้ๆดิ”
คนมันอยากรู้ อยากแน่ใจว่าเมื่อกี้มันพูดว่า ‘ชอบผม’ จริงๆรึเปล่า ผมเอียงตัว เอาหูไปใกล้ๆมัน
“ใกล้อีก”
ผมขยับตัวเข้าไปอีก
“นิดนึง”
แม่งจะใกล้ไปไหนวะ?
แต่ผมก็ขยับเข้าไปอีก จนมันเอามือมาป้องหูผมแล้วกระซิบว่า
“เอาไว้ไปฟังบนเตียงละกัน หึหึ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
