i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ

 

2 - Pause Playing

 

ผมมองหน้าไอ้คนที่ผมจะต้อง ‘คลำต้นขาด้านใน’

มันมองผมกลับประมาณว่า

‘แน่จริงมึงก็มาคลำสิ’

โด่ ท้าคนผิดแล้วไอ้หนู แค่คลำต้นขาด้านใน เดี๋ยวกูจะคลำให้มึงอ่อยระทวยจนขายหน้าสาวๆให้หมดเลยสัด

“คลำต้นขาด้านในนะคะน้องแกรนด์ อย่าคลำอย่างอื่นนะค่ะ คิคิ” รุ่นพี่หลายคนหัวเราะ

ได้เลยครับพี่!! แกรนด์จัดให้ครับ!!!

 

ผมนั่งลงชันเข่าก่อนจะพูดกวนตีนมันว่า

“พี่ครับ พี่ไม่อ้าขาแล้วผมจะคลำต้นขาด้านในยังไงละครับ?” เน้นๆย้ำๆที่คำว่า ‘อ้าขา’

นี่ถ้ามีใครมาพูดกับผมแบบนี้ละก็...มันไม่ตายดีแน่อะ เสียศักด์ศรีสุดๆ

 

ผมนึกว่ามันจะไม่กล้าอ้า ที่ไหนได้มันกลับนั่งลงแล้วกางขา ชันข้อศอกไว้

เอ่อ...ท่านี่แบบว่า...มึงเคยถ่ายนิตยสารปลุกใจเสือป่าเหรอวะ? ไอ้เหี้ยเห็นแล้ว...

 

“ยืนอึ้งไร คลำดิ” มันท้าครับมันท้า

 

ในเมื่อเสนอมาแล้วก็สนองซะหน่อยเป็นไร หึหึ

 

ผมค่อยๆเอื้อมมือไปจับ เริ่มจากเข่า

“น้องผิดที่เปล่า? มันต้องตรงนี้” ไอ้คนอยู่ใต้ล่างผมมันไม่บอกเฉยๆ มันจับข้อมือผมให้ลากขึ้นสูงจนน่าหวาดเสียว

 

แม่งเสือกใส่กางเกงบอลมาทำห่าไรวะ?

เพราะถ้าเป็นกางเกงแบบอื่นผมคงไม่รู้สึกแบบนี้…ความรู้สึกที่ว่าเหมือนผมกำลังเสียเปรียบมัน ทั้งๆที่ผมเป็นคนคลำต้นขาด้านในมันแท้ๆ

 

“หึ!”

 

โอ๊ยยยยยยย!! แม่งงงงน่าหมั่นไส้จริงๆ เอาสิวะคลำก็คลำ อยากให้คลำสูงๆนักใช่มั้ย? จัดไป

 

มือของผมค่อยๆกางเต็มฝ่ามือ บีบนวดต้นขาด้านใน สลับกับลากปลายนิ้วแผ่วเบา ลากปลายนิ้วขึ้นสูง..ให้เสียวเล่น ก่อนจะลากกลับ...

 

ผมมองหน้ามันที่ตอนนี้สีหน้าชักไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ผมว่าผมรู้นะว่าเพราะอะไร...

 

ไอ้สิ่งที่เป็นกล่องดวงใจของผู้ชายทุกคนมันโป่งนูนจนสังเกตได้...

ผมมองมันแบบเยอะเย้ย

 

‘อ่อน’

 

 

แต่ก่อนที่ ‘ไอ้หนู’ ของใครบางคนจะเติบโตไปมากกว่านี้ ผมก็ชักมือกลับแล้วยืดตัวขึ้น

“พี่ครับแค่นี้ใช่มั้ยครับ ผมจะได้ไปนั่งกับเพื่อน”

“เอ่อ...ค่ะ น้องกลั...”

 

 

“เดี๋ยว”

 

 

อะไรอีกวะ?!

ที่โดนไปเมื่อกี้ยังไม่พอรึไง หรืออยากขายหน้าอีกรอบ???

 

“เกมนี้มันต้องผลัดกันทำไม่ใช่เหรอไง?” มันมองหน้ารุ่นพี่ที่เป็นพิธีกร ซึ่งผมคิดว่าไม่ว่ามันจะพูดอะไรทุกคนก็ทำตามไปหมดนั่นแหละ กูฟังน้ำเสียงมันดิ...เหอะ

“ใช่ค่ะใช่” แหม...รีบตอบเชียวนะครับพี่ “น้องแกรนด์อย่าเพิ่งไปนั่งนะคะ ต้องเป็นฝ่ายโดนกระทำบ้าง คิกคิก”

 

ผมทำหน้าเซ็งๆ สายตาเหลือบไปเห็นไอ้เพื่อนตัวดีที่มันบอกให้ผมออกมาด้านหน้านี่ ไอ้ทัชกำลังทำหน้านึกสนุก ก็แน่นอนละไอ้นี่มันมีความสุขบนความทุกข์ของผม ยิ่งเห็นผมโดนแกล้งมากเท่าไหร่มันยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น...สรุปง่ายๆว่าแม่งโรคจิต!!

 

สมใจมึงแล้วสิ

 

ผมมองกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ สายตาทุกคู่กำลังจับจ้องมาที่ด้านหน้าเวทีอย่างไม่ลดละ โดยเฉพาะเพศหญิงที่บางคนถึงกับทำหน้าฟิน...

 

กูพอจะเดาออกว่าเหล่าชะนีทั้งหลายกำลังจิ้นYในสมองอยู่อะดิ ใช่ว่าผมจะหน่อมแน้มไม่รู้จักซะหน่อย

แต่ก็นะ...มันเป็นความสุขเล็กๆของพวกผู้หญิงเค้า ปล่อยให้เค้าจิ้นไปเถอะ ตราบใดที่มันไม่เกิดขึ้นจริงกับผมน่ะ

 

แต่สายตาไอ้พวกตัวผู้เนี่ยดิ...น่ากลัวสัด

แม่งจะมองกูทำไมเนี้ย กูตัวผู้เพศเดียวกับพวกมึงโว้ยยยยยยยยย

อ๋อ...ผมรู้ละว่ามันมองทำไม

 

พวกมันอิจฉาผมครับและคงจะหมั่นไส้ด้วยเพราะผมหล่อกว่าพวกมัน จบ.

 

“พี่พอสทอยลูกเต๋าเลยค่ะ”

มันเดินมาหยิบลูกเต๋าที่ผมทอยไปเมื่อกี้ครับ

 

.

.

.

.

ตุบ

.

.

‘หอม’

 

ผมหยิบลูกเต๋ายักษ์อีกลูก ตั้งนะโม3จบ อธิษฐานขอให้ได้ส่วนที่ดีๆ

นะโมตัสสะภะคะวะโตอาระหะโต สัมมาสัมพุดธัสสะ

นะโมตัสสะ...

“เอ่อ...น้องแกรนด์ค่ะ โยนเลยค่ะ”

เวร จะมาขัดทำไมเนี้ยยย โหยยยยย

 

โยนก็โยนวะ

 

.

.

.

.

ตุบ

.

.

‘อกและท้อง’

 

“ผลออกมาก็คือให้พี่พอส ‘หอมอกและท้อง’ ของน้องแกรนด์นะค่ะ” รุ่นพี่พิธีกรสาวประกาศออกไมค์ ยิ้มอย่างมีความสุขแต่ทำให้ผมเป็นทุกข์เพราะไอ้ประโยคต่อมาของพี่เค้าเนี้ยละ

 

“น้องแกรนด์ ถอดเสื้อด้วยค่ะ”

 

ห๊ะ!!??

ถอดทำไม ถอดเพื่ออะไร

 

“พี่พอสเค้าจะได้ ‘หอมอกและท้อง’ ของน้องได้สะดวกไงค่ะ อิอิ”

 

ผมยืนนิ่ง

กูไม่ถอด!!!!

 

และเหมือนมันจะรู้ว่าผมไม่ยอมถอดแน่ๆมันเลยพูดว่า

 

“พี่ช่วยถอดมั้ยครับ?”

“กูไม่ต้องการ”

 

สถานการณ์เริ่มตึงเครียด บรรยากาศมาคุเริ่มปกคลุมแผ่ไปทั่วบริเวณ มีลางว่าพายุจะเข้า...

 

แต่แล้วไอ้พวกที่นั่งอยู่และรวมถึงพี่ๆสต๊าฟก็ดันส่งเสียงเชียร์ว่า

 

“ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย”

 

กระแสกดดันดังขึ้นเรื่อยๆส่วนไอ้ตัวต้นเสียงก็ไม่ใช่ใครที่ไหน...

 

เดี๋ยวก่อนเถอะไอ้ทัช ความเป็นเพื่อนระหว่างมึงกับกูขาดกันหลังจบกิจกรรมแน่สัด!!!

 

ไม่ได้มีแต่เสียงที่น่ารำคาญกำลังกดดันผมอยู่เท่านั้น สายตาทุกคู่กำลังจับจ้องผมรวมถึงมันที่กำลังยิ้มเยาะผมด้วย!

 

ถอดก็ถอดวะ เหี้ยเอ๊ยยยย!!

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดด”

อันนี้ผมมั่นใจละว่ากรี๊ดผมแน่ๆ สายตาสาวๆจ้องที่ผมตาเป็นมัน เข้ามาเขมือบผมได้คงทำไปแล้ว...

 

ถามว่าอายมั้ย?

 

ตอบได้เลยว่า...ไม่

 

จะอายทำไม ผมไม่ได้มีนมนูนๆเด้งๆแบบผู้หญิงนี่นา แต่ที่เล่นตัวไปตอนแรกก็เพราะเดี๋ยวเค้าหาว่าผมง่าย ใจจริงอยากจะถอดยั่วสาวๆแบบนี้นานละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ว่าแต่ ‘หอมอกและท้อง’ มันก็แค่เอาจมูกมาชนๆบนตัวผมแหละมั้ง คงไม่รู้สึกรู้สาอะไรเท่าไหร่

ไอ้คนที่ต้อง ‘หอมอกและท้อง’ เดินเข้ามาชิดจนเห็นความแตกต่างของส่วนสูง

 

จะชิดทำเหี้ยไร?

 

และผมก็ได้คำตอบครับ...

 

มันย่อตัวลง มือดันหลังให้ผมเข้าไปใกล้มากขึ้นและเริ่มใช้จมูกเกลี่ยไปมาบริเวณสะดือ วนไปรอบๆอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะย้ายที่มาบริเวณยอดอกซ้าย

 

ทำไมผมรู้สึกแปลกๆบริเวณกลางลำตัวผมละ นี่ถ้าผมหลับตาแล้วจินตนาการว่าเป็นผู้หญิงกำลังทำอยู่นะ...

 

“โอ๊ยยย!!!”

 

ผมผลักมันออกอย่างแรง

ทำไมน่ะเหรอ ? ถามได้ก็แม่งกัด!!!!!!!!

 

“ไอ้เหี้ย มึงกัดหัวนมกูทำไม!? เป็นหมาเหรอวะ แม่งเอ๊ยยยย”

 

ผมโวยวายพลางหยิบเสื้อมาใส่อย่างอารมเสีย รุ่นพี่ผู้หญิงพูดอย่างงงๆว่า

 

“หา? เอ่อ พี่พอสกัดเหรอค่ะ?”

 

“พี่จะไปถามมันทำไม ดูรอยฟันไหมครับ?”

ให้ตายเหอะ ยังทำหน้าลอยไปลอยมาอยู่อีก ไม่ได้รู้สึกผิดเลยใช่มั้ย? คนเหี้ยไรหน้าด้านได้อีก

 

“เอ่อ เอาเป็นว่าพี่ขอโทษแทนพี่พอสด้วยนะคะ แหะๆ น้องแกรนด์กลับเข้าไปนั่งที่ได้แล้วคะ”

 

“มึงต้องขอโทษกู” ผมไม่ฟังที่พี่เค้าพูดสักนิด แต่กลับจ้องหน้าไอ้คนที่เพิ่งกัดผมไปเมื่อสักครู่

 

ผมนิ่ง

มันนิ่ง

 

ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

เงียบอยู่นาน เหมือนมันกำลังตัดสินใจ

“ไม่”แล้วมันก็เดินหันหลังกลับไป

 

“เหี้ยยยย กลับมาขอโทษกูก่อน” ผมถลาเข้าไปหวังจะกระชากมันกลับมาคุยให้รู้เรื่อง แต่พี่ๆเค้าก็ดึงตัวผมไว้ก่อน

 

“เอ่อ...พี่ขอโทษแทนพี่พอสจริงๆค่ะน้อง คือพี่พอสเค้าชอบแกล้งงี้แหละคะ อย่าไปถือสาพี่เค้าเลยนะคะ” พี่เค้าพูดอย่างอ้อนวอนให้ผมอภัยมัน

 

ผมไม่ตอบรับอะไร แต่เดินกลับเข้าไปนั่งที่

 

“หึหึ”

“หึหึ เหี้ยไร” ผมถามไอ้ทัช ตอนนี้ในใจมันคงจะนึกสนุกอยู่ละสิ เห็นผมโดนปั่นหัวได้ขนาดนี้

“เปล่า แต่เมื่อกี้แอบเคลิ้มนะมึงอะ”

“ไอเหี้ยยยยยยยยยยยยยยย เพราะมึง เพราะมัน กูเลยขายหน้า กูเอาคืนแน่ จำไว้” พูดเสร็จผมก็ลุกออกมาจากตรงนั้นทันที เดินไปหารุ่นพี่คนนึงที่เป็นสต๊าฟแล้วบอกว่าขอไปเข้าห้องน้ำแต่จริงๆแล้วผมจะกลับหอต่างหาก

 

ผมไม่ได้งอนมันนะ ไม่ได้หวังว่ามันจะมาง้อด้วย ผมไม่ได้งี่เง่าแบบพวกผู้หญิง แต่เพียงหงุดหงิด อารมณ์เสีย แบบที่ใครๆเค้าก็เป็นกันและไม่ต้องการให้ใครมายุ่ง

 

ไอ้ทัชผมเอาคืนมันเมื่อไหร่ก็ได้ ข้อหามันนำพาความอับอายมาให้

ส่วนไอเหี้ยพอส...แค้นนี้ต้องชำระ!

 

 

 

 

 

ผมไม่ได้เป็นเด็กต่างจังหวัดหรอก เพียงแต่บ้านไกลจากมหาลัยป๊ากับม๊าเลยให้ผมอยู่หอ เพื่อที่จะได้สะดวกในการเดินทาง แน่นอนว่าผมอยู่คนเดียวไม่มีรูมเมท ไม่มีคนแชร์ค่าห้องด้วย เพราะผมก็ไม่ได้ฐานะยากจนอะไร แต่ก็ไม่ได้รวยเว่อร์จนถึงขั้นต้องอยู่คอนโดหรูหรา และอาจเป็นเพราะผมเป็นลูกคนเดียวทุกสิ่งทุกอย่างจึงได้รับอย่างเต็มที่

 

ผมล้วงไอโฟนออกมาจากกระเป๋า กดโทรหา ‘เต็งหนึ่ง’ ซึ่งเป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่มผม ผมขี้เกียจกลับหอและเดี๋ยวไปหามันดีกว่า

รอฟังเสียงรอสายสักพักแล้วก็มีคนรับ

 

/ว่าไง/

“มึงอยู่ไหน”

/รับน้องอยู่ที่คณะ/

“เออ เดี๋ยวกูไปหา”

 

แค่นั้นแล้วผมก็กดวาง

 

เต็งหนึ่งมันเป็นผู้ชายนิ่งๆครับ จะเรียกว่าเงียบๆก็ว่าได้ ไม่ค่อยมีเรื่องมีราวหรือปากเสียกับชาวบ้านเค้าไปทั่วแบบผมหรอก ที่สำคัญเรียนเก่งครับ มันรู้จักกับผมตอนม.5 ถึงแม้จะอยู่คนละห้องกัน (มันห้องคิงผมห้องกลางๆ) แต่เพราะมันเห็นผมดูดบุหรี่อยู่หลังห้องน้ำ ผมนึกว่ามันจะเอาไปฟ้องเพราะส่วนใหญ่เด็กเรียนมักจะสนิทกับอาจารย์ใช่มั้ยครับ แต่ที่ไหนได้มันกลับพูดแค่ว่า ‘มึงดูดไปเถอะ กูไม่บอกจารย์หรอก’ แค่นี้แหละครับ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเป็นเพื่อนมัน

 

และตอนนี้ผมกำลังไปหามันที่คณะสัตวแพทยศาสตร์ ซึ่งเป็นคณะที่มันตัดสินใจศึกษาต่อ ผมถามมันว่าทำไมถึงไม่เลือกเรียนแพทย์แบบคนอื่นๆ ซึ่งถ้ามันสอบผมว่ามันติดครับ แต่มันกลับตอบว่า

 

‘กูอยากเป็นหมอหมาเพื่อมารักษาพวกมึง เผื่อวันใดที่พวกมึงถูกทำร้ายมา กูจะได้รักษาให้’

 

ดูมันตอบสิครับ-*-

 

ผมเดินไปเรื่อยๆจนถึงหน้าคณะมันก็เห็นว่ากำลังรับน้องกันอยู่

แม่งก็คล้ายๆกันเลยนี่หว่า แล้วกูจะมาทำไมวะเนี่ย??

 

ผมมองดูเวลาขณะนี้ 11.46 น. ใกล้เที่ยงแล้วนี่หว่า เดี๋ยวพวกพี่ๆเค้าคงปล่อยไอ้เต็งละมั้ง จะได้ไปกินข้าวด้วยกัน นั่งรอมันแถวนี้ก็ได้ ผมตัดสินใจอย่างนั้นเลยบอกมันไปทาง Line

 

สักพักรุ่นพี่ก็ปล่อย มันเดินตรงมาหาผมพร้อมกับเพื่อนใหม่อีก 5-6 คน มันแนะนำให้รู้จักแต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะจำหรอก ถึงยังไงก็ไม่ได้เจอกันบ่อยๆอยู่แล้ว

 

“ทำไมมึงไม่เข้ารับน้อง”

กูว่าแล้วว่ามันต้องถาม

“กูเจอคนกวนตีน แม่งหล่อน้อยกว่ากูแล้วยังมากัดหัวนมกู สงสัยอิจฉาที่กูหล่อกว่า” ผมตอบแล้วตักข้าวเข้าปาก

“แล้วไอ้ทัชละ”

“เพราะมันนั่นแหละที่คะยั้นคะยอให้กูออกไปเล่นเกมบ้าๆบอๆนั่น” แล้วผมก็เล่าเรื่องที่โดนออกไปเล่นเกมทอยลูกเต๋าให้มันฟัง

เออ พูดถึงไอ้ทัช ทำไมป่านนี้มันยังไม่โทรหาวะ นี่กูหายไปนานขนาดนี้แล้วยังไม่ตามอีก ไอ้เพื่อนเวร (ไหนว่าไม่ได้ต้องการให้ง้อไงจ้ะ? : Pierre)

“เออน่ะ ที่มันเตือนก็ถูกแล้ว กูได้ข่าวว่าวิศวะรับน้องแรง โหด เถื่อน”

“ไม่เห็นจะโหด เถื่อน อย่างที่มึงว่าเลยวะ กูก็โดนรับน้องแบบมึงอะ เต้นบ้าๆบอๆ”

“ไอ้สัด ยังไม่เปิดเทอม ต้องรอเปิดเทอมสิวะ ถึงจะของจริง”

เหรอวะ...ไม่รู้วุ้ย กูไม่สน กูสนแต่ไอ้เหี้ยพอส ถ้ากูเจอมันเมื่อไหร่นะ....ต่อให้เป็นรุ่นพี่ก็เถอะ กูไม่ไว้หน้าหรอก

 

 

หลังจากกินข้าวเสร็จผมตัดสินใจเข้ารับน้องต่อ ไม่ใช่เพราะผมอยากให้ไอ้ทัชง้อนะ ผมแค่ไม่มีที่ไปต่างหาก ไอ้เต็งหนึ่งมันก็ไปรับน้องคณะมันต่อ และตัวผมเองก็ไม่อยากกลับหอตอนนี้ซะด้วย

 

แต่พอเข้ากิจกรรมผมก็ไม่เห็นไอ้เหี้ยพอสเลยครับ แต่ก็ดีแล้วละ เห็นหน้ามันแล้วหมั่นไส้!

กิจกรรมก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ ผมว่ามันก็สนุกดีนะ ทำให้ได้รู้จักเพื่อนมากขึ้น (ที่สำคัญรู้จักสาวๆถึงแม้จะน้อยกว่าเยอะก็เถอะ 555) พวกพี่ๆเค้าก็เต้นบ้าๆบอๆ เล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง แนะนำคณะ เฮฮาสนุกสนานกันไปและเมื่อถึงตอนเย็นพี่เค้าก็มีการเฉลยพี่หนอน(รุ่นพี่ที่แอบเนียนมาเป็นรุ่นน้อง) เป็นผู้ชายเนี้ยละแต่ไม่น่าเชื่อเลยเพราะพี่เค้าไม่เหมือนรุ่นพี่ปี2 หน้าเด็กมาก จากนั้นก็พวกพี่ๆเค้าก็แยกพวกผมออกเป็นแต่ละเมเจอร์ ผมกับทัชอยู่เจอร์เดียวกันครับเลยดีไป (ที่จริงตั้งใจมาอยู่ด้วยกันต่างหาก)

 

รุ่นเมเจอร์ผมแจกแผ่นกระดาษเล็กๆให้แต่ละคน ผมกางดูพบว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์

“ในมือน้องๆเป็นเบอร์รุ่นพี่รหัสนะครับ ขอให้น้องๆโทรหาและแนะนำตัวเองด้วยว่าชื่ออะไรมาจากไหนหน้าตารูปร่างยังไง แต่ส่วนพี่เค้าจะเงียบหรือตัดสายทิ้งก็ไม่ทราบนะครับ พี่ๆเค้าจะทดสอบความพยายามและความกระตือรือร้นของน้องๆ น้องๆต้องรู้ว่าใครเป็นพี่รหัสตัวเองก่อนถึงว่าเฉลยสายรหัสนะครับ ซึ่งพี่จะบอกอีกทีว่าวันไหน...มีใครสงสัยอะไรมั้ยครับ? ถ้าไม่มีงั้นพี่ปล่อยเลยละกันครับ ขอบคุณมากที่มาร่วมกิจกรรมวันนี้ครับ”

 

ผมยัดกระดาษนั้นใส่กระเป๋าก่อนจะหันไปหาไอ้ทัช

“มึง”

“อะไร”

“เซอเวย์แถวนี้กัน”

 

เซอเวย์ของผมหมายถึงการหาร้านเหล้าหรือผับเจ๋งๆนั่นเอง

 

ก็แหม...ผมยังต้องอยู่แถวนี้อีกนานนะคร้าบบบบบบบบ มันก็ต้องมีบ้างไรบ้าง หึหึ