รอได้เต็มใจให้เสมอ...

                                               ในช่วงตอนเช้า
แก้วอาบน้ำแต่เช้าเกล้าผมแต่งหน้าพร้อมฉีดน้ำหอมแก้วส่องกระจกมองใบหน้ที่อิ่มแก้วที่ป่องขาวเข้ากับผมยาวถึง
เอวดวงตาสีฟ้าเทาที่ข้างในเหมือนกำลังยิ้มแก้วเช็คความสวยของตนพร้อมกับยิ้มก่อนจะรีบวิ่งไปซื้อดอกกุหลาบ
ขาวเตรียมไว้ให้โทโมะเหมือนเคยเมื่อแก้วมาถึงเห็นพี่โทโมะคุยกับผู้หญิงคนนึงซึ่งไม่ค่อยสวยเท่าไหร่เหมือนอยู่
รุ่นเดียวกับแก้วเสียด้วย
แก้ว:พี่โทโมะ!!
แก้วเรียกโทโมะเสียงดังด้วยความหึงห่วงปนน้อยใจ
โทโมะ:อ้าวแก้ว^^!
โทโมะส่งยิ้มให้ร่างสูงบางแต่ร่างสูงนั้นดูเหมือนวันนี้ไม่แฟร์ด้วยเสียเลยทำให้โทโมะสงสัย
ผู้หญิงคนนั้น:น้องสาวโทโมะสวยมากๆเลยนะคะน้องแท้ป่าวเอ่ย??
แก้ว:ใครบอกแค่น้องสาวแฟนต่างหากเล่า!!
โทโมะ:แก้ว!!
แก้วส่งสายตาให้โทโมะกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่พอใจเลยทีเดียวจนผู้หญิงคนนั้นต้องขอตัวไปเรียนก่อนเพราะกลัว
ว่าแก้วแฟนของโทโมะ(แฟนกำมะลอ)จะโกรธเอาเสียได้
โทโมะ:ทำไมแก้ว...
แก้ว:พี่ฮะผมให้ฮะ!!
แก้วส่งดอกกุหลาบขาวหอมนั้นให้โทโมะเช่นเคยโทโมะก็อดใจอ่อนไม่ได้เสียเลยกลับรุ่นน้องที่สวยและฮอตคนนี้
แต่เขาก็เอ็นดูกับนิสัยห้าวๆของนิสัยรุ่นน้องคนนี้ไมได้เสียจริงๆ
โทโมะ:แล้วทำไมแก้วต้องพูดแบบนั้นหึ??
แก้ว:ก็หึงนี้ฮะพี่ก็รู้นิว่าผมชอบพี่อ่ะถึงผมไม่ได้อ่อนหวานเหมือนเขาผมก็สวยละวะดูดีกว่าเขาตั้งเยอะผมเสียทุก 
ย่างทุ่เทให้พี่หมดแล้วพี่ไม่คิดเลือกผมมั้งเลยหลอ
โทโมะ:กล้าพูดได้เนอะว่าเธอดูดีกว่าเขา
แก้ว:แล้วมันจริงไหมละ??
โทโมะมองใบหน้าที่สวยคมผมที่ถูกเกล้าผมไว้ใบหน้าที่แต่งอ่อนๆผิวขาวเนียนดวงตาที่สีฟ้าเทาที่กำลังรอคำตอบ
เธอสวยมากๆเลยยอมรับตรงๆ
โทโมะ:จริงนะ
โทโมะเริ่มติดนิสัยยพูดตรงไปตรงมาของแก้วเอาเสียแล้วแต่เมื่อแก้วได้ยินคำตอบของโทโมะก็ยิ้มทันที
แก้ว:เห็นป่ะละ
โทโมะ:วันนี้แก้วมีเรียนป่ะ??
แก้ว:ไม่ฮะผมคิดว่าพี่มีเรยนเลยมาให้ดอกไม้ก่อน
โทโมะ:ป่ะไปเที่ยวกัน
แก้ว:ขอไปกราบบแม่พี่ก่อนได้ป่าวผมยังไม่เคยเห็นเลยT^T
โทโมะ:เป็นลูกสะใภ้รึไง??
แก้ว:บ้าดิ>~<แต่ก็ไม่แน่
โทโมะมองใบหน้าอิ่มนั้นที่กำลังเขินอยู่
โทโมะ:เป็นลูกสะใภ้ในอนาคตต้องเลิกห้าวได้แล้วเข้าใจป่าว
แก้ว:เข้าใจครับป๋ม
โทโมะไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เขากำลังเปิดหัวใจที่สวยดั่งอัญมณีให้แก้วเสียแล้ว....