รอได้เต็มใจให้เสมอ...

                                       ตอนเย็น
โทโมะเริ่มสนใจประเด็นอยู่แล้วละปกติรุ่นน้องที่ตัวสูงผมอบางคนนั้นจะตามตื้อตลอดแต่นี้ไม่มาหรือน้องจะไปทำใจ
เอ๊ะแล้วทำไมเราต้องสนใจเขาด้วยว่ะชั่งมันเถอะ
              ทางด้านแก้ว
เฟย์:พวกเราจะช่วยเสริมสวยแกให้เว๊ย
ฟาง:ป่ะจัดไปสวยค้างเลยอ่ะเริ่มได้
1ชั่วโมงครึ่ง= =
แก้วส่องกระจกดูก็เห็รหญิงสาวผมยาวถึงเอวดวงตาที่สุกสะกาวเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเทาเข้ากับผิวสวยมากๆเลยละ
แก้ว:สวยมากเลยละแกทีนี้ฉันจะไปหาพี่เขาได้แล้วใช่ป่ะ>~<
เฟย์ ฟาง:อืม...ใช่!!
เฟย์ฟางตอบอย่างมั่นใจเพราะแก้วสวยมากๆเลยทีเดียว
แก้ว:เย้ๆ>O<
เฟย์ ฟาง:ยินดีด้วยนะจ๊ะ^^!
แก้ว:อืม...
                             วันรุ่งขึ้น
แก้ววิ่งไปที่ซื้อกุหลาบอีกเช่นเคยพร้อมกับถักเปียเพื่อพี่โทโมะจะได้ดูบ้างว่าแก้วน่ารักในขณะที่โทโมะลงมา
โห่ๆน้องขจีบได้ป่าวครับ!!
โทโมะได้ยินเสียงผู้ชายมากมายมาอจีบผ้หญิงคนนึงซึ่งโทโมะก็จะไปดูให้ได้ก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นสาวร่างบางสูงที่เขา
ตามหาอยู่ผมที่ยาวสลวยที่สีน้ำตาลกับดวงตาฟ้าเทาเข้ากับผิวขาวนั้น
แก้ว:พี่โทโมะมาแล้วหลอฮะอ่ะแก้วให้>O<
โทโมะ:เอ่อขอบใจนะ
โทโมะหน้าแดงทันทีแก้วเอียงคอมองเขาอย่างเอ็นดูยิ่งทำให้เขาหน้าแดงไปใหญ่หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะทำให้
เขาจะละลายทีเดียวจากเด็กสาวใบหน้าที่สวยคมมีความหล่อแฝงแต่พอวันนี้เปิดเผยร่างตัวจริงของหญิงสาวคนนี้
เธอสวยมากๆบอกตรงๆเหมือนเธอที่เคยอยู่ในร่างห้าวๆที่มีความหล่อแฝงมาอย่างกะปลอมตัวงั้นเลยเหมือนว่า
ร่างที่เห็นคือร่างจริงมันคือร่างจริงซินะ
แก้ว:พี่โทโมะฮะไปเรียนได้แล้วอีก5นาทีจะสายนะฮะ!!
โทโมะ:หะ อีก5นาทีขอบใจนะแก้ว!!
โทโมะรีบวิ่งไปทันทีเสียฟอร์มหนุ่มเย็นชาเลย
                                                              ตอนเย็น
แก้วรีบวิ่งมาหาพี่โทโมะเลยทันที
แก้ว:เอ่อพี่โทโมะผมกลับด้วยฮะT^T
แก้ยังมามุกเดิมเช่เคยแต่คราวนี้โทโมะกลับยิ้งอย่างอ่อนโยน
โทโมะ:อื้มได้ซิ
แก้ว:ขอบคุณคร๊าบ
บนรถที่โทโมะนั่งกลับแก้วนั้นโทโมะได้กลิ่นตัวของแก้วคือดอกไม้ที่แสนหอมส่งกลิ่นอ่อนๆในตัวใบหน้าที่ดูเหมือน
จะเป็นลูกครึ่งเสียด้วยน่ากินมากๆเลยเฮ๊ยเราคิดไรอยู่วะน้องเขายังเด็กอีกอย่างเรายังไม่คิดไร
โทโมะสะบัดหัวหลายๆครั้งเพื่อไล่ความคิดเลวๆออก
แก้ว:พี่โทโมะเป็นไรฮะ
โทโมะ:เอ่อไม่เป็นไรๆ
แก้ว:งั้นกลับก่อนนะครับขอบคุณที่มาส่งนะคร๊าบ^^
แก้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันทีโทโมะยังบอกบ้านหลังนั้นด้วยรอยยิ้มกลับหัวใจที่ให้แก้วไป