โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

     >>>> K-otic Club <<<< 

" ไอ้เขื่อน สงสัยไอ้โทโมะมันคงเป็นเอามากวะ ไหนนายลองไปคุยกับมันดูซิวะ " ป๊ิอปปี้ไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นยังไงจึงถามเพื่อนของเขาด้วยความสงสัย 

" ทำไมนายไม่ลองไปคุยกับมันเองล่ะ ดูสีหน้ามันดิ โครตน่ากลัวชิบ " เขื่อนปฏิเสธคำขอของเพื่อน พร้อมกับอธิบายถึงเหตุผลนั้น

" นี่พวกนาย " แก้วเดินเข้ามาหาทั้้งสามหนุ่มอย่างทุลักทุเล เพราะอาการป่วยของเธอยังไม่หายดีนัก 

" ไงล่ะยัยทอม เธอยังจะมีหน้ามาหาพวกเราอีกนะ " ป๊อปปี้ตะครอกใส่แก้วอย่างโมโห 

" นี่นายไม่สบายหรือเปล่าห่ะ ไอ้หน้าหมี จู่ๆก็มาโวยใส่ฉัน แปลกคนจังเลยนายเนี่ย " แก้วยังสงสัยกับท่าทางของป๊อปปี้ ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลยสักนิด แต่ทำไมป๊อปปีจึงต้องดุแก้วล่ะ 

" ไอ้ป๊อปปี้ นายไปโวยใส่ยัยทอมทำไมวะ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลย " เคนตะโต้ใส่ป๊อปปี้บ้าง ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจ กับกิริยาท่าทางของป๊อปปี้อย่างมาก 

" ฉันว่า ฉันเข้าใจนะ ที่ไอ้โทโมะมันแบบนี้ ก็เพราะยัยนี่นั่นแหละ " เขื่อนอธิบายให้เคนตะฟัง พร้อมกับชี้ไปหน้าของแก้ว 

" ฉันยังไม่เข้าอยู่ดีวะ ที่ไอ้โทโมะมันเป็นแบบนี้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับยัยนี่ล่ะ " เคนตะยังงงๆ กับคำพูดของเพื่อน 

" นั่นน่ะสิ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน " แก้วก็เป็นไปกับเขาด้วย 

" ก็ไอ้โทโมะมันชอบเธอยังไงล่ะ ยัยทอมเน่า แถมดูเหมือนไอ้จองเบก็ออกจะหึงๆเธออยุ่ด้วย นี่เธอไม่รู้ตัวรึยังไงห่ะ " เขื่อนอธิบายเสียงแข็งพร้อมกำหมัดไว้แน่น 

" ว่าไงนะ ไอ้หมอนั่นน่ะเหรอชอบฉันน่ะ " แก้วชี้ไปที่โทโมะ ที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมสุดของห้อง 

" ตั้งแต่รู้จักพวกนั้นมา ครั้งนี้้เป็นครั้งแรก ที่พวกมันทะเลาะกันน่ะ ปกติจะเห็นพวกมันอยู่ด้วยกันตลอด " ป๊อปปี้อธิบายด้วยเสียงที่ดูอ่อนหวานขึ้น ซึ่งดูเหมือนอารมย์ของเขาจะเย็นลงบ้าง

      ตอนนี้ฟางและเฟย์ไม่อยู่ เพราะต้องไปเรียนพิเศษ ทำให้แก้วดูจะเหงาๆนิดหน่อย แต่ก็มีพวก K-otic คอยเป็น เพื่อนยามเหงาให้ แต่เธอก็ไม่คุ้นเคยที่ต้องมาอยู่รวมกับผู้ชายอยู่ดี ณ ตอนนี้ดูเหมือนโทโมะจะเป็นคนๆเดียวที่เธอกำลังให้ความสนใจอยู่ เพราะตั้งแต่จองเบออกจากคลับไป โทโมะก็ไม่พูดอีกเลย สร้างความแปลกใจให้กับแก้วยิ่งนัก  

" ไอ้หน้าติ๋ม นี่นายจะไม่พูดไม่จาอะไรเลยหรือไง " แก้วเข้าไปนั่งใกล้ๆเขา ก่อนจะถามคำๆหนึ่งขึ้นมา 

" ยัยทอม ฉันควรจะทำยังไงดี " โทโมะถามหญิงสาว ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย  

" นายกับไอ้แว่นนั่น เป็นอะไรกันแน่ ทำไมพวกนายถึงต้องแคร์กันมากถึงขนาดนี้ล่ะ " แก้วไม่รอช้าที่จะถาม ในสิ่งที่ตนเองสงสัยมาโดยตลอด 

" นี่เธอ คิดว่าฉันเป็นเกย์รึไงกัน " โทโมะไม่เข้าใจที่แก้วพูด เขามองหน้าแก้วด้วยท่าทีสงสัย 

" ก็ใช่น่ะสิ เพื่อนอะไรกัน มีจูบกันด้วย แถมไม่พอยังจะร้องไห้ที่เพื่อนตนเองจากไปอีก ถ้าไม่เรียกว่าคู่ขา แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ " แ้ก้วอธิบายถึงเหตุการณ์ต่างๆให้โทโมะฟัง 

" พูดแบบนี้ หึงฉันสินะ " โทโมะพูดขึ้น ด้วยท่าทางกวนโอ้ย พร้อมกับยี้ที่หัวของแก้วเบาๆ 

" จะบ้ารึไง ฉันเปล่าหึงซะหน่อย คนอย่างฉันไม่มีวันไปชอบนายได้หรอก " แก้วยืนกรานอย่างหนักแน่น แต่ก็ซ่อนความเขินอายเอาไว้ไม่มิด ดูเหมือนโทโมะก็รู้แล้วว่า แก้วก็อาจจะแอบชอบเขาอยู่เหมือนกัน 

" แล้ว...เรื่องของหมอนั่นล่ะคิดจะทำยังไง " แก้วพูดถึงจองเบบ้าง 

" บอกตามตรง ฉันเป็นห่วงไอ้หมอนั่นมากเลยนะ " โทโมะเริ่มตีหน้าเศร้าอีกครั้ง 

" ทำไมล่ะ " แก้วตบที่ไหล่ของเขา และเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

" ก็หมอนั่นน่ะ หลังจากที่พ่อแม่ของมันตาย ฉันรับรู้ได้ว่ามันน่ะ อยากจะแก้แค้นมาโดยตลอด ถึงเธอจะเห็นมันเงียบๆแบบนั้นก็เหอะ แต่ว่าความแค้นที่ซ้อนอยู่นั้นมันไม่เคยจะหลับไหลตามกาลเวลาหรอกนะ ฉันคิดว่า เรื่องวันนี้ อาจจะเป็นเพียงแผนการของมันก็เป็นได้ หาข้ออ้างออกจากคลับ เพื่อจะเผชิญหน้ากับหมอนั่นเพียงคนเดียว " โทโมะอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ก่อนที่จะกำหมัดไว้แน่น

" หมอนั่น หมอนั่นที่นายว่าเนี่ย คือใครกันห่ะ " แก้วถามถึงคนๆหนึ่งที่โทโมะเอ่ยขึ้น

" ก็ไอ้เชนยังไงล่ะ ไอ้หมอนั่นคือศัตรูของพวกเรา K-otic โดยแท้จริง ผู้ชายคนนั้นชอบวิธีการสกปรกๆ เหมือนไอ้จองเบเป็นที่สุดเลยล่ะ ไอ้จองเบมันก็เลยสงสัยว่า หมอนั่นอาจจะมีส่วนรู้เห็นเรื่องการสังหารล้างตระกูลจอมเวทแน่ๆ มันก็เลยเสี่ยงไปสืบด้วยตัวของมันเองยังไงล่ะ " โทโมะบอกกับแก้ว ด้วยแววตาที่ดุดัน

" แล้วทำไมนายถึง...ปล่อยให้ไอ้แว่นไปคนเดียวล่ะ นายไม่คิดจะไปช่วยหมอนั่นเลยหรือไง " แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้น พลางคาดครั้นเขาอย่างหนักแน่น

" ทำแบบนั้นได้ ฉันคงทำไปนานแล้วล่ะ " โทโมะยังสีหน้าเศร้าเหมือนเดิม

" ทำไม นายถึงคิดแบบนั้นล่ะไอ้หน้าติ๋ม แค่ไปช่วยไอ้แว่นเนี่ย มันยุ่งยากนักหรือไง " แก้วยังคงสงสัยกับหท่าทีของโทโมะ

" ถ้ามันให้ช่วย ก็ดีนะสิ แต่นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว พวกเรา K-otic ไม่ยุ่งเรื่องของกันและกันหรอกนะ " โทโมะบอกกับแก้ว พร้อมกับยิ้มให้เธอ

 " แต่ว่า...แต่ว่าหมอนั่นเป็นเพื่อนของนายไม่ใช่หรือไง " แก้วใช้น้ำเสียงที่ดังขึ้น

" ก็ฉันบอกแล้วไงว่า มันเป็นไปไม่ได้หรอก จะให้ฉันที่เป็นหัวหน้าต้องผิดกฏของคลับเนี่ยนะ " โทโมะยังคงเอากฏมาอ้าง

" กฏบ้าๆบอๆนะสิ เพื่อนน่ะ ต้องช่วยเพื่อนสิถึงจะถูก จะให้ทนดูเพื่อนไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้นเนี่ยนะ นายมันก็แค่คนหลงตัวเองคนหนึ่งเท่าันั้น " แก้วต่อว่าเขาอย่างรุนแรง

" ใช่สิ ฉันมันหลงตัวเอง เธอนะรีบไปไหนก็ไปๆ ฉันล่ะเกลียดขี้หน้าเธอเต็มทนแล้ว " โทโมะด่าท่อเธอ ด้วยถ้อยคำที่ดูเหมือนจะทำให้แก้วนั้นโกรธมาก พอเธอได้ยินคำไล่ของโทโมะ เธอก็วิ่งออกไปด้วยความเสียใจ สร้างความตกอกตกใจของทุกคนในนั้นอย่างมาก  

 โทโมะที่พอแก้วจากไปแล้ว เขาก็ยังคำนึงถึงคำพูดของแก้วเมื่อสักครู่

 (เพื่อนน่ะ ต้องช่วยเพื่อนถึงจะถูก จะทนดูเพื่อนไปเสี่ยงแบบนั้น มันใช้ได้ที่ไหนกัน)  

" ยัยทอมเน่า ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำยังไงดี " โทโมะบ่นพึมพัมกับตัวเอง พร้อมกับนั่งในท่ากอดเข่า และฟุบหน้าลงไป 

------------------------------------- อีกด้านหนึ่ง ---------------------------------------------
 

 แก้วที่วิ่งออกมาจากคลับ โดยไม่ทันได้สังเกตุ ก็ไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า

 " พลั่ก ~!!! โอ้ยยย ขอโทษค่ะ พอทีฉันไม่ได้ดูทาง เลยซุ่มซ่ามไปนิดนึง " แก้วกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็ว

"   ............. " อีกฝ่ายไม่ตอบ แต่เขายังคงเก็บหนังสือที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นอย่้างใจเย็น 

" อ้าว ไอ้แว่น นายมาทำอะไรแถวนี้เนี่ย "  แก้วพูดกับคนๆนั้น ดูเหมือนเธอจะคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี 

" พวกโทโมะ เป็นยังไงกันบ้าง " จองเบถามแก้วที่ เอาแต่จ้องหน้าของเขา 

" นี่นาย จะไปแก้แค้นคนเดียวจริงๆน่ะหรอ นายคิดอะไรของนายอยู่เนี่ย " แก้วเริ่มถามจองเบทันที 

" เธอ...รู้เรื่องนั้นได้ยังไง " จองเบถามเพื่อนสาวอย่างแปลกใจ 

" หรือว่า ไอ้โทโมะเป็นคนบอกกับเธอใช่ไหม " เสียงของจองเบดูเปลี่ยนไป เพราะเขาไม่ต้องการอยากจะให้ใครรู้ นอกจากเพื่อนสนิทของเขาเอง ดังนั้นเมื่อคนนอกรู้เรื่องของเขาเข้า ถ้าจะโกรธก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสักนิด 

" เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก ว่าแต่นายคิดจะไปเสี่ยงตายแบบนั้นคนเดียวหรือไง " แก้วยังคาดครั้นเขา ด้วยคำถามเดิมๆ 

" เสี่ยงยังงั้นเหรอ ถ้าเกิดพ่อของเธอโดนใครสักคนฆ่าตาย แล้วเผอิญเธอก็ดันจำหน้าคนๆนั้นได้ แล้วเธอคิดจะทำยังไงล่ะ " จองเบยิงคำถามกลับ ทำเอาแก้วอึ้งไปสักพัก 

" ฉันเข้าใจนายนะ ไอ้แว่น แต่ความแค้นน่ะมันจะยิ่งทำให้ตัวนายต้องจมปลักอยู่แบบนี้นะ " แก้วบอกกับจองเบ ด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง 

" ฉันไม่มีทางปล่อยมันให้ลอยนวลไปง่ายๆแน่ " จองเบพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน 

" นายหมายถึง คนที่ชื่อเชนนั่นน่ะเหรอ " แก้วถามถึงคนที่โทโมะบอก 

" ใครเป็นคนบอกเธอห่ะ ยัยทอม นี่มันชักจะมากไปแล้วนะ " จองเบโกรธมาก ที่แก้วมาก้าวก่ายเรื่องของเขามากเกินไป 

" นี่ๆๆ ฉันถามถึงคนที่ชื่อเชน นายอย่าเปลี่ยนเรื่องเลยน่า " แก้วพยายามอยากจะรู้ถึงศัตรูของ K-otic ให้ไำด้ 

" คือ .....ว่า ผู้ชายคนนั่นน่ะ เค้าเป็น ...... " จองเบค่อยๆเล่าถึงคนที่ชื่อเชนคนนั้น 

------------------------------------ To Be Continued ---------------------------------------

  เชนเป็นใครกัน ทำไมเขาถึงดูมีอิทธิพลมากมายถึงเพียงนี้ แล้วเขามีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับ โทโมะ และจองเบบ้าง แล้วแก้วจะเลือกใคร ระหว่างบุรุษ ผู้เงียบขรึม กับ บุรุษที่เข้าใจเธอ ยังไงก็ติดตามได้ใน 

        " โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า "