โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

          >>>> K-otic Club <<<<<
" ฉันก็แค่...จะถอดเสื้อของยัยนี่ออก ก็เท่านั้นเอง " จองเบพูดขึ้น ด้วยท่าทีเรียบเฉย 
" ว่าไงนะ~!!! คิดจะถอดเสื้อยัยทอมนี่น่ะเหรอ เป็นบ้าไปแล้วหรือไง นายเนี่ย " โทโมะโวยใส่เพื่อนของเขาอย่างไม่พอใจ 
" อยู่ดีดี จะถอดเสื้อของยัยแก้วเนี่ยน่ะ ไอ้แว่น " ฟางที่ดูเหมือนจะไม่พอใจอย่างมาก ก็เอะอะขึ้นมาทันที
" ก็ตัวของยัยนี่ร้อนนี่นา ถ้าไม่ถอดเสื้อ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก เอาล่ะ โทโมะ นายก็มาช่วยฉันหน่อยเร็ว " 
จองเบบอกเหตุผล พลางเรียกโทโมะให้มาช่วยเขา 
" นี่ๆๆ เรื่องนี้ ปล่อยให้พวกฉันทำจะดีกว่านะ พวกนายเป็นผู้ชายไม่ใช่หรือไง เอาล่ะ รีบออกไปได้แล้ว " 
เฟย์บอกทั้งสองที่อยู่ใกล้กับแก้ว ให้ลุกออกจากที่นั่น 
" ไปเลย ไอ้โทโมะ ไอ้จองเบ เป็นไงล่ะอยากจีบหญิงจนได้เรื่อง " เคนตะบอกเพื่อนทั้งสอง ด้วยท่าทางที่เย็นชา 
" ฉันหมายถึง พวกนายทั้ง 5 คน นั่นแหละ รีบๆออกไปกันได้แล้ว " เฟย์ตะครอกใส่ทั้ง 5 อย่างหัวเสีย 
" แต่ว่า นี่มันคลับของพวกฉันน่ะ " เขื่อนโวยวายสุดฤทธิ์ 
" อืมๆ เข้าใจล่ะ ป่ะพวกเรา รีบๆออกไปกันได้แล้ว " ป๊อปปี้บอกเพื่อนของพวกเขา ก่อนที่จะพาสมาชิกของ K-otic ออกไป 
" ยัยเฟย์ เธอไปเอาน้ำอุ่นมาให้พี่หน่อยสิ " ฟางบอกให้น้องสาวไปเอาของ ที่ตนต้องการอย่างร้อนรน
" ว่าแต่ จะให้ฉันไปเอาน้ำอุ่นที่ไหนล่ะพี่ฟาง ดูเหมือนคลับของพวกนั้น จะไม่มีอะไรสักอย่างเลยนะพี่ "
เฟย์พูดกับพี่สาวของตน ด้วยสีหน้าดูเป็นกังวล 
" งั้นนนน เธอก็ไปถามไอ้หน้ายาวแฟนเธอล่ะกันนะ เร็วเข้า " ฟางเร่งเฟย์ ด้วยท่าทางรีบร้อน ทำเอาน้องสาวของเธอ ดูจะแสดงอาการไม่พอใจอย่างมาก
" อะไรกันล่ะพี่ฟาง ไอ้หน้ายาวนั่นไม่ใช่แฟนฉันซะด้วย พี่เอาอะไรมาพูดเนี่ย " เฟย์ใช้น้ำเสียงที่ดังขึ้น ก่อนจะเดินออกจากคลับไป แต่ดูเหมือนฟางจะสังเกตุพิรุจของเฟย์อะไรสักอย่าง 
" ปากบอกว่าไม่ แต่ทำไมถึงหน้าแดงล่ะ ยัยเฟย์เอ้ย ยัยเฟย์ " ฟางบ่นอย่างรู้ใจน้องสาว 
 ----------------------------------- ด้านนอกคลับ ---------------------------------------------
" ไอ้ป๊อปปี้ ฉันว่าไอ้ 2 ตัวนี้มันแปลกๆยังไงชอบกลนะ ตั้งแต่ออกมานอกคลับล่ะ ดูพวกมันจะไม่มองหน้ากันเลยสักนิด " เคนตะกระซิบบอกเพื่อนของเขา พลางมองไปยังโทโมะกับจองเบ ที่นั่งข้างกัน แต่กับหันหน้าไปคนละทาง สร้างความแปลกใจให้กับบุรุษหน้าลิงไม่ใช่น้อย 
" นั่นสิ ฉันก็ว่ามันแปลกเหมือนกันนะ นี่ไำอ้โทโมะ นายเป็นอะไรหรือเปล่าวะ ทำไมทำหน้าเซงๆแบบนั้นล่ะ มีอะไรบอกพวกเราได้นะโว้ย " ป๊อปปี้ที่สงสัยไม่น้อย จึงเอ่ยถามหนุ่มหน้าติ๋มขึ้น 
" ไม่รู้สิ ฉันรู้สึก ไม่ชอบขี้หน้าไอ้คนที่นั่งข้างๆฉันยังไงก็ไม่รู้วะ " โทโมะบ่นออกมาก ด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ 
" ไอ้โทโมะ นี่นาย กล้าว่าไอ้จองเบแบบนั้นเลยหรอวะ ไม่กลัวรึไง " เขื่อนที่ได้ยินคำพูดของโทโมะ ก็รีบดึงตัวเขาก่อนจะกระซิบเบาๆ 
" จะกลัวไปทำไมวะ ก็คนเหมือนกันนี่หว่า " โทโมะปากเสียงดัง ด้วยสีหน้าเซงๆ  พอ ป๊อปปี้ เขื่อน และเคนตะ ไอ้ยินคำพูดอันอัปมงคลของโทโมะเข้า ทำเอาทั้งสามคนรีบหลบอยู่หลังพุ่มไม้อย่างไว และคอยลุ้นว่าจองเบจะแสดงอาการออกมาเมื่อไร 
" เอาล่ะสิ ไอ้โทโมะเสือกยั่วไอ้จองเบซะแล้ว งานนี้มีศพแน่วะไอ้เขื่อน " ป๊อปปี้ที่หลบอยู่หลังพุ่มไม้ ก็เอ่ยถามเพื่อนทั้งสองอย่างตื่นเต้น 
" นั่นน่ะสิ ดูเหมือนไอ้โทโมะมันจะไม่กลัวไอ้จองเบเลยนะโว้ย ไอ้นี้ดูเปลี่ยนไปจริงๆด้วย " เคนตะบอกถึงการเปลี่ยนแปลงของโทโมะ หลังจากที่เขาเฝ้ามองมานาน 
" อืม ปกติจะกลัวไอ้จองเบจะตาย ไหงเป็นแบบนี้ไปได้วะ " เขื่อนก็แปลกใจเหมือนกัน 
" โทโมะ นายชอบยัยทอมนั่นหรือไง " จองเบถามเพื่อนหนุ่ม ที่ตอนนี้หนุ่มหน้าติ๋มจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา 
" เออ~!!! ฉันชอบยัยนั่น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายวะ " โทโมะตอบเพื่อนสนิท พลางชี้ไปที่หน้าของจองเบอย่างเอาเรื่อง 
" ดูพวกมันสิ ปกติไม่เคยจะกัดกันนี่นา คงจะเป็นเพราะยัยทอมนั่นล่ะมั่ง " ป๊อปปี้บอกถึงเหตุผลที่ทำไมเพื่อนของเขาต้องเปลี่ยนไป 
" ก็จะเป็นอย่างที่นายคิดนั่นแหละ ไอ้ป๊อปปี้ เพื่อนสนิทจะต้องมาฆ่ากันเอง ก็เพราะผู้หญิงคนเดียว "
เขื่อนก็เห็นด้วยกับความคิดของป๊อปปี้
" เดี๋ยวๆๆๆ ดูนั่นก่อน ไอ้จองเบเริ่มออกอาการแล้่ว " เคนตะบอกเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะชี้ไปที่เหตุการณ์นองเลือดที่กำลังจะเกิดขึ้น
" โทโมะนายดูก้าวร้าวขึ้นนะ เมื่อก่อนนายไม่เคยพูดแบบนี้กับฉันเลยนี่ " จองเบบอกกับโทโมะ ด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก
" ทำไมวะ ก็นายคิดจะแย่งยัยทอมนั่นไปจากฉันทำไมล่ะ " โทโมะยืนกราน อย่างหัวแข็ง
" หึๆๆ นายเอาอะไรมาพูด บอกแล้วไง ว่าฉันยังมีงานต้องทำอีกเยอะ อย่างยัยนั่นอ่ะนะ แค่หางตาฉันยังไม่อยากจะมองเลย " จองเบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะมองหน้าของโทโมะอย่างเย้ยยั้น
" นาย นี่นายกล้าดูถูกยัยทอมนั่นเชียวหรอวะ " โทโมะที่โกรธจัด จึงตะครอกใส่หนุ่มแว่น ด้วยความโกรธแค้น
" ไร้สาระซะจริงนายเนี่ย " จองเบยังยั่วโมโหโทโมะไม่หยุด
" ไอ้จองเบ แก พลั่วะ~!!! " โทโมะที่ทนต่อไปไม่ไหว เขาจึงตัดสินใจปล่อยหมัดออกไป ทำให้แว่นตาของจองเบลอยกระเด็นไปติดประตูจนแตกเป็นเสี่ยงๆ
" นี่ พวกนายทำอะไรกันเนี่ย " เฟย์ที่เดินออกมาก็ตกใจ เพราะไม่นึกว่าโทโมะจะต่อยจองเบซะได้ 
" แค่นี่เองเหรอ ความโกรธของนายน่ะ โทโมะ " จองเบยังไม่ล่ะความพยายาม เข้ากำลังยั่วให้โทโมะ โกรธจนถึงที่สุด  
" ไอ้จองเบ คิดจะทำอะไรของมันน่ะ " เขื่อนรำพึงในใจ พร้อมเฝ้ามองเหตุการณ์ต่อไป
" นี่แก เตรียมรับหมัดของฉันซะดีๆ " โทโมะพูดจบ ก็ปล่อยหมัดออกไปอีกที
" หมับ~!!! " แต่ว่าจองเบกลับรับหมัดของเขาไว้ได้
" นายจะไม่มีทางต่อยฉันได้อีก โทโมะ " จองเบใช้น้ำเสียงที่ดังขึ้น ก่อนจะสวนหมัดของเขาออกไป
" หยุดเดี๋ยวนี้นะ " เสียงปริศนาของใครบางคนดังขึ้นตรงหน้าประตู ทำเอาทั้งสองคนหยุดชะงักไป
-------------------------------------- To Be Continued --------------------------------------
  เอะ เสียงนี้มันเป็นเสียงของใครกันนะ แล้ว ความขัดแย้งนี้จะจบลงได้อย่างไร ติดตามได้ในตอนต่อไป