โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

       >>> ความเดิมตอนที่แล้ว <<< 

   หลังจากที่เคนตะประกาศท้าแก้ว เพื่อประลองศิลปะการต่อสู้ที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมา

แต่แก้วก็มิเกรงกลัวเคนตะไม่ หนำซ้ำยังยอมรับคำท้านั้นไว้อย่างไว การประลองไร้สาระจึงได้เริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้

 -----------------------------------------------------------------------------------------------

     >>>> บ้านโทโมะ ลานประลอง <<<< 

" เอาล่ะ กติกาการแข่งขัน ชนะกัน 2 ใน 3 ครั้งแรกจะเป็นการประลองด้วยมือเปล่า และครั้งจะสองจะประลองด้วยดาบไม้ สุดท้ายจะเป็นการประลองพละกำลัง ในขณะที่ทำการแข่งขันกันอยู่ ห้ามมีใครคิดคดโกงเด็ดขาด ไม่งั้นได้ไปนอนที่ค่ายทหารบ้านฉัน อย่างแน่นอนนน " ป๊อปปี้ประกาศกฏทั้งหลายอย่างเคร่งขรึม

" นี่ยัยทอม เธออย่าฆ่าไอ้เคนะมันนะโว้ยยย " โทโมะตะโกนไปที่แก้วกับเคนตะ ที่อยู่บนลานประลองเรียบร้อยแล้ว

" นี่นายแช่งฉันหรอวะ " เคนตะหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด

 " เอาล่ะ ทั้งสองคนพร้อมนะ " ป๊อปปี้บอกทั้งสอง แก้วกับเคนตะจึงยกนิ้วโป้งขึ้นเป็นเชิงให้รู้ว่าพวกเขาพร้อมแล้ว

" ปังงง~!!! " สิ้นสุดเสียงปืนทั้งสองก็เข้าห่ำหั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ว่า...

" เดี๋ยว~!!! " จองเบที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้น

" อะไรอีกวะ ฉันกำลังจะจัดการแม่นี่อยู่แล้วนะ " เคนตะโวยวายใหญ่

" นั่นสิ นายจะห้ามทำไมวะ ไอ้จองเบ " เขื่อนที่ทนอยู่นาน ก็ถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆกัน

" ก็แค่จะบอกว่า นายไม่รอดแน่ เคนตะ " จองเบแช่งเพื่อนอยากหน้าตาเฉย 

" ฮ่าๆๆๆๆ ~!!! ขะ ขนาดไอ้จองเบยังบอกเลย เห็นที งานนี้ มีศพแน่วะ ไป ไอ้เขื่อน รีบโทรเรียกบ่อเต้งตึ้งมารอเก็บศพไอ้เคนตะทีโว้ยย "  โทโมะตะโกนพลางหัวเราะ ทำเอาคนข้างๆกลั้นหัวเราะไม่อยู่

" ไอ้พวกนี้นี่ " เคนตะรำพึงในใจ

" รีบต่อยกันซะทีสิ มัวแต่ทำบ้าอะไรกัน " เฟย์ตะโกนเรียกดัง

" นั่นน่ะซิ มัวแต่เห่ากันอยู่นั่นแหละ " แก้วก็ทนไม่ไหวเช่นกัน

" เอาล่ะยัยทอม วันนี้ฉันจะพิสูจน์ให้เธอได้ดูว่า ฉันแกร่งกว่าเธอแค่ไหน  ย๊ากกก~!!! " เคนตะพูดจบ ก็ตรงเข้าหาแก้วทันที และง้างมือเตรียมออกหมัดอย่างเต็มที โดยเป้าหมายของเขาอยู่ที่ใบหน้าอันเรียวบางของแก้วนั่นเอง

" อ๊ากกก  ตุ๊บบบบ~!!! " เพียงแค่แก้วออกแรงเหวี่ยงขาไปเล็กน้อย ทำเอาบุรุษหน้าลิงถึงกับนอนหงายหมดสติไป

" อ้าวววว เฮ้ย~!!! " เขื่อนตกใจสุดขีด ที่เพื่อนของตนโดนผู้หญิงรูปร่างบอบบาง เตะจนนอนหงายไม่ได้สติอยู่กับพื้น จึงรีบวิ่งไปดูอาการทันที 

" ไอ้เคนตะ ไอ้บ้านี่ ทำสำออยไปได้ โดนแค่ทีเดียวจอดเลยหรอวะ นี่ นี่~!!! ลุกขึ้นมาสิโวยยยย " เขื่อนพยายามเรียกสติเพื่อนให้กลับมา แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเคนตะจะตื่นขึ้นมาเลยสักนิด

" นี่เธอกล้าทำเพื่อนฉันเหรอยัยทอม " ตอนนี้เขื่อนโกรธจัด จนควันแทบจะออกหูอยู่แล้ว

" ก็หมอนั่นไปหาเรื่องยัยแก้วก่อนทำไมล่ะ ก็สมควรแล้วล่ะ " เฟย์ยิ้มเ้ยาะ อย่างร่าเริง 

" ยัยซาลาเปา เธออยากโดนหรือไงห่ะ " เขื่อนเปลี่ยนดวงจิตแห่งความโกรธไปที่เฟย์ทันที

" เดี๋ยว " จองเบตะโกนห้ามอีกครั้ง

" อะไรของนายอีกล่ะ ไอ้จองเบ " โทโมะถามอย่างแปลกใจ

" ฉันว่าให้คนที่พอจะสู้กับยัยทอมนั่นได้ มีอยู่หนึ่งคน " จองเบบอกกับทุกคน 

" เอ้า ไอ้เขื่อนรีบลากไอ้เคนตะออกไปก่อนไป " ป๊อปปี้ที่ยืนกั้นกลางระหว่าง เคนตะ เขื่อน และ แก้ว ก็หันไปสั่งเขื่อนทันที 

" ว่าแต่ใครกันที่สามารถล้มยัยทอมนั่นได้กันล่ะ " โทโมะยังสงสัยกับคำพูดของจองเบ 

" นั่นดิ ใครกันที่สามารถเอายัยแก้วลงได้ห่ะ " ฟางก็สงสัยเหมือนกัน

" พลั่ก~!!! อะโอ้ยยยย ไอ้....@#$%@#!  " โทโมะโดนฝ่าเท้าปริศนาถีบเข้าที่บั้นท้ายของเขาอย่างจัง จนทำให้ตัวเขาหลุดเข้าไปตรงกลางลานประลองทันที ทันใดนั้นเท้าที่คุ้นเคยก็กระดิกนิ้วโป้งนั่นให้เขาเป็นเชิงทักทาย 

" นายเนี่ยน่ะจะสู้กับฉัน ฮ่าๆๆๆ พูดเป็นเล่นน่า  " แก้วหัวเราะเยาะใส่ ทำเอาโทโมะหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด

" นายไม่น่าไปทำแบบนั้นเลยนะไอ้แว่น เดี๋ยวเพื่อนนายได้ตายอีกคนหรอก " ฟางต่อว่าจองเบที่ไม่รักเพื่อนเอาซะเลย 

" หมอนั่นรับมือได้อยู่แล้วน่า " เขื่อนแบกเคนตะมาด้วยก็ตอบแทนจองเบทันที 

" ให้มันแน่เถอะ ไอ้หน้ายาว " เฟย์ไม่เชื่ออย่างที่เขื่อนพูด 

" หมอนั่นถ้าเกิดเอาจริงก็น่ากลัวเหมือนกันนะ " เขื่อนอธิบายให้ทุกคนฟัง 

" นี่นาย เป็นบ้าไปแล้วหรือไงคิดจะมาสู้กับฉันอ่ะ " แก้วยังคงปล่อยให้โทโมะมีโอกาสพูดบ้าง 

" คือว่า... " โทโมะกำลังจะบอกจุดประสงค์ 

" ไอ้โทโมะมันอยากต่อยกับเธอไง " เขื่อนตะโกนตัดบทโทโมะทันที 

" ใครว่าล่ะ ก็ไอ้ตัวการที่ถีบฉัน มันยังนั่งหน้าสะล่อนไม่รู้สึกรู้สาอยู่นั่นไง " โทโมะโวยวายพร้อมชี้ไปที่หน้าของจองเบ 

" นี่นายคิดจะสู้กับฉันจริงๆใช่ไหม " แก้วยังคงคิดว่าโทโมะต้องการที่จะสู้กับเธอ 

" ฉันบอกว่าไอ้จองเบมันถีบฉันมา แล้วเธอจะให้ฉันคิดยังไงอีกล่ะ ยัยทอมบ้า " คราวนี้โทโมะใช้เสียงที่ดังขึ้น 

" ฉันไม่เชื่อหรอก นายคงแค้นฉันมากสินะ " แก้วพูดเสียงเรียบ แต่แววตาของเธอดูเปลี่ยนไป 

" ห่ะ~!!! ยัยนั่น " จู่ๆจองเบก็อุทานออกมา 

" เป็นอะไรไปวะไอ้จองเบ " เขื่อนถามอย่างแปลกใจ 

" โทโมะ นายอย่าประมาทยัยนั่นเด็ดขาดนะ " จองเบที่เงียบขรึม จู่ๆเขาก็ตะโกนเตือนโทโมะอย่างสุดเสียง 

" ทำไมนายไม่ลงมาสู้เองวะ เห้อออ~!!! " โทโมะบ่นอย่างเซงๆ 

" เอาล่ะอย่าพูดมาก รีบๆเริ่มกันได้แล้ว " ป๊อปปี้พูดเสียงเข้ม และแล้วการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น

" คอยดูเถอะยัยทอม เวลาฉันเอาจริงขึ้นมาล่ะก็ เธอจะได้เห็นมันแน่ วิชาการต่อสู้ของฉัน " โทโมะท้าทายสุดฤทธิ์ 

----------------------------To Be Continued -------------------------------------------------

  เอาแล้วไง ในเมื่อเคนตะ ที่ว่าเก่งพอตัว ยังโดนแก้วซัดแค่ครั้งเดียวซะสลบสไหล แต่เหตุการณ์มันบีบบังคับซะจนทำให้โทโมะอดทนต่อไป จึงต้องโดดลงมาเป็นคู่มือให้กับแก้วใจของเราคนนี้ และยิ่งไปกว่านั้นก็คือ แก้วเริ่มเข้าสู้โหมดความแค้นครอบงำจิตใจซะแล้ว แบบนี้โทโมะเขาจะสามารถหยุดแก้วไว้ได้หรือไม่ หรือว่าเขาเองจะโดนแก้วต่อยหน้าหงายไปอีกรอบเหมือนเคนตะ ยังไงก็ติดตามได้ในตอนที่ชื่อว่า

                                     " ยัยปีศาจ ปะทะ นายขี้กลาด "  

                                   ขอบพระคุณรีดเตอร์ทุกคนนะครับ