Maid Of Dangerous รักสุดใจยัยแม่บ้านมาเฟีย

(บันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้)
ผมนั่งมองฟางที่นั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาเศร้าๆ ผมจึงเดินเข้าไปทักให้เธอหลุดจากภวังค์นั้น
“นี่คุณแม่บ้านมองหาอะไรอยู่หรอ” ผมพูดพร้อมทำท่ามองหาอะไรบางอย่าง
“เปล่าซะหน่อย ไม่ต้องมามองหาเลย = =” ฟางพูดแล้วเดินหนีออกมา แล้วหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผมซึ่งสิ่งที่สะดุดตาที่สุด คือ กรอบรูปผมกับน้องสาว ใช่แล้วล่ะผมกับจินนี่เป็นพี่น้องกันหาเป็นชู้รักไม่ --^ ผมน่ะเป็นพี่ชาย ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากไอ้เบ มันมาจีบน้องผม=o=
“มีอะไรจะถามฉันหรือเปล่า” ผมถามก่อนจะยกกรอบรูปขึ้นมาเช็ด
“ไม่ - -“ ฟางส่ายหัวแต่อย่างว่า ดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจแหละนะ ผมจึงพูดขึ้น
“จินนี่น่ะเป็นน้องสาวของฉัน ไม่ต้องสงสัยหรอก ไม่แปลกที่เธอไม่รู้ก็ไม่มีใครรู้นอกจากฉัน ยัยจิน ไอ้เบ ฉันไว้ใจเธอนะถึงบอก”
“ฉันไม่ได้ถาม ไม่ได้อยากรู้” ฟางเบ้ปากแต่ตามีแววโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด
โกหกไม่เก่งเอาซะเลย = =^^
“เธอแอบชอบฉันล่ะสิ ทำหน้าดีใจขนาดนั้น^^”
“ใครจะไปชอบนายมิทราบ มาเฟียจิตไม่สมประกอบ!!” ฟางเสียงดังแล้วรีบออกจากห้องไป
อันที่จริงถ้าตาผมไม่ฝาด ผมว่าเธอหน้าแดงล่ะ^^+
(จบบันทึกพิเศษ)
 
(บันทึกพิเศษ : เขื่อน)
“นายหัดเก็บของที่ไม่ใช้ทิ้งไปบ้างนะ รกที่สุด!” เฟย์บ่นขณะทำความสะอาดห้องให้ผม ผมง้อเธอสำเร็จอย่างที่แก้วแนะนำเลยล่ะ
“โทษทีก็มันยุ่งๆอะ”
“ยุ่ง? ยุ่งตรงไหน นอนดูทีวีนี่ยุ่ง? ให้ตายเถอะ =o=”
“เดี๋ยวช่วยก็ได้เนอะๆ”
“…”
“เฟย์…” ผมหันไปมองทางเฟย์ทันทีที่ไม่มีเสียงตอบรับ
                เฟย์นั่งนิ่งมาก ผมเลยเดินเข้าไปหาเธอ ให้ตาย! รูปผมกับยัยพี่มีน จะเล่าให้ว่าเรื่องราวระหว่างผมกับพี่มีนคล้ายๆกับไอ้ป๊อปแหละ เพียงแต่ผมเป็นน้องชาย
“นายกับมีนเคยครบกันหรอ”
“บ้าหรือไง เธอไม่ควรเรียกยัยนั่นว่ามีนเฉยๆนะ เธอต้องเรียกว่าพี่มีน” ผมบอก
“หวายความว่า…”
“ใช่ ฉันกับยัยพี่มีนเป็นพี่น้องกัน”
“จริงดิ แล้วก็ไม่บอกแต่แรก” เฟย์ถอนหายใจแล้วเช็ดกรอบรูป ก่อนจะจัดมันให้เข้าที่
“ทำไมอะกลัวฉันจะคบกับพี่สะใภ้เธอ”
“บ้า! แค่นึกว่านายแทงข้างหลังเคนตะต่างหาก”
“หน้าเธอแดงนะ แดงมากกกก~ “ ผมลากเสียงยาว
“พอแล้วนายไปดูทีวีต่อเลย”
“ไม่ไป”
“งั้นฉันไปเอง ฝากด้วย” เฟย์ลุกแล้วเดินไปนั่งหน้าทีวีหลังจากที่ยัดผ้าขี้ริ้วใส่มือผมแล้ว
ร้ายกาจ =o=!!
(จบบันทึกพิเศษ)
 
(บันทึกพิเศษ : โทโมะ)
“ลูกแมวมากินนม” ผมเรียกหาลูกแมวแล้วเทนมใส่ถ้วย
“นายจะเอามาเป็นภาระทำไมอะ อยู่เฉยๆก็ดีอยู่แล้ว หรือว่าอุตริอยากเล่นพ่อแม่ลูก = =” แม่แมวถามขณะมองเจ้าลูกแมวกินนม
“ไม่ใช่หรอก ฉันไปเจอมันข้างถนนน่ะ กำลังจะถูกจับ” ผมอธิบาย
“แมวเปอร์เซียอยู่ข้างถนน ใครเอาไปทิ้งนะ ใจร้ายจัง” แม่แมวพึมพำเบาๆจนผมแอบอมยิ้ม
“ไปนั่งที่โซฟากันเถอะ นั่งตรงนี้เมื้อยเมื่อย” แม่แมวเบ้ปากแล้วเดินไปนั่งตามที่พูด
เชื่อมั้ยว่าตอนที่ผมเจอแม่แมววันแรก ผมรู้สึกถึงอาการรักแรกพบแบบไม่เคอยเป็นมาก่อน แม่แมวเป็นผู้หญิงที่ดูดีกว่าคนอื่นๆที่ผมเคยเจอ จากตอนแรกที่หาเรื่องเธอ ผมก็เปลี่ยนมาทำตามฮาวทูบีจีบผู้หญิงต่างๆเพื่อมัดใจแม่แมว แต่ผมไม่สามารถรู้อะไรจากดวงตาคู่นั้นเลย มันยากจะหาความหมาย แม่แมวทำให้คนเย็นชา ไม่สนใจใคร กลับเป็นคนแบบที่ทุกคนเห็น แบบที่ขัดกับคำว่า ‘มาเฟีย’…
“พ่อแมวมานี่หน่อย” แม่แมวกวักมือเรียก ผมจึงอุ้มลูกแมวไปด้วย
“ขออุ้มหน่อย” แม่แมวพูดแล้วแย่งลูกแมวไปจากมือผม ผมรีบชักมือหนีทันที
“ไม่ให้><”
“ขออุ้มหน่อยนะ”
ฟรึ่บ!
ขณะที่ผมกำลังหนี และแม่แมวพยายามแย่ง ผมกับมาแมวก็เสียหลักล้มลง โดยมีผมอยู่ข้างล่าง และหน้าเราห่างกันไม่ถึง5เซน
เหมือนมีมนตร์สะกด ทำให้เราเลื่อนหน้าเข้าหากันช้าๆ และช้าๆ ใช่แล้วเรากำลังจะจูบกัน  ถ้าไม่ติดว่า…
แกร๊ก~
“อ่าว สวีทกันอยู่หรอ โทษทีว่ะ” ไอ้เคนตะพูดแล้วปิดประตูลง
โธ่เอ้ย! ไอ้เคนนะไอ้เคน อีกนิดเดียวแท้ๆ =o=
(จบบันทึกพิเศษ)