Maid Of Dangerous รักสุดใจยัยแม่บ้านมาเฟีย

วันนี้ฉันออกมาเดินเล่นข้างล่างคอนโดแต่เช้าตรู่ เพราะ เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับและฉันเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
~เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ~
ฉันหยิบโทรสัพท์ขึ้นมาดูทันทีที่เสียงเพลงดังขึ้น
-เฮียโมะ-
"ว่าไง" ฉันกดรับแล้วกรอกเสียงลงไป
(เธออยู่ไหนเนี่ย!!)
"อ๋อ ข้างล่างคอนโดน่ะ" ฉันตอบ
(งั้นเธอยืนอยู่ตรงนั้นนะ ฉันจะลงไปหา) ปลายสายพูดแล้วตัดสายไป
"ลงมาสุ่มสี่สุ่มห้า รู้มั้ยลงมาคนเดียวมันอันตราย" ฉันยืนรอซักพัก เสียงคุ้นหูก็บ่นเบาๆจากข้างหลังจนฉันสะดุ้ง
"ก็ไม่รู้นี่ ไม่เห็นต้องบ่นเลยU_U"
"รู้มั้ยพวกสีขาวมันชอบมาป้วนเปี้ยนดักทำร้ายพวกเราแถวนี้ ถ้ายังอยากให้แผลเก่าหายสนิทก็รีบขึ้นคอนโด" เฮียโมะพูดแล้วเตรียมจะลากฉันกลับเข้าคอนโด
"เฮียก็ไม่บอกก่อน"
"นี่แก้ว.." เฮียโมะชะงักแล้วหันมาจับไหล่ฉัน
"อย่าเรียกฉันว่าเฮีย..."
"ทำไมล่ะ" ฉันถาม ก็ฉันเรียกตามเจ้าเด็กธามอะ -*-
"มันดูไม่สนิท กับคนอื่นๆน่ะเธอจะเรียกเฮีย เรียกหัวหน้า เรียกเจ้านาย แต่กับฉันเธอไม่ต้อง เรียกฉันว่าโทโมะหรือโมะก็พอ"
"มันจะดีหรอ - -"
"งั้นเรามาตั้งฉายาไว้เรียกกันสองคนดีกว่า" เขาพูด แต่ยังไม่ทันจะได้บอกฉายา เสียงยัยแฝดสองกับนายหน้าหมีและเฮียเขื่อนก็ดังขึ้น
"แอบมาทำอะไรกันสองคน" ยัยฟางยืนทำตาถมึนทึง
"ต้องบอกก่อนหรอ" ฉันชี้ที่ตัวเองงงๆ
"ชิ!" ยัยฟางเชิดหน้าไปอีกทาง
"ฟาง.."
"ไม่ต้องมาเรียก-*-"
"ฉันไม่ง้อหรอก อยากงอนก็เชิญ- -++"
"แก้วววว ฟางล้อเล่น*-*" ยัยฟางวิ่งมาเกาะแขนฉัน
"อย่ามาเกาะแก้วนะ สมน้ำหน้า" ยัยเฟย์วิ่งมาแกะแขนยัยฟาง
"เชอะ!นังแฝดผู้น้อง"
"อะไรยะนังแฝดผู้พี่"
"พอๆเห็นมั้ยว่าเฮียๆและ...โทโมะยืนมองอยู่" ฉันพูดเพื่อห้ามยัยแฝดสอง
"ใช่ จะไปกันได้หรือยังยัยฟายยย" เฮียเขื่อนพูด
"นี่อย่ามาเรียกฉันว่ายัยฟายต่อหน้าคนอื่นนะ นายเถื่อน!" ยัยเฟย์เดินเข้าไปเอ็ดแล้วลากแขนเฮียเขื่อนออกไป
"แล้วเธอล่ะจะไปกับฉันได้หรือยัง"เฮียป๊อปหันมาถามยัยฟาง
"อืม..."ยัยฟางพยักหน้าเบาๆแล้วเดินตามหลังเฮียป๊อปไป ฉันว่าช่วงนี้ยัยฟางดูซึมๆไปแฮะ แต่คงไม่มีอะไรหรอก (")
"ขึ้นห้องเถอะ ฉันแอบเห็นพวกสีขาว" โทโมะพูดแล้วรีบพาฉันเดินขึ้นคอนโด
ณ ห้องพักส่วนตัวของโทโมะ
21.30น.
ฉันนั่งดูMVเพลงเกาหลีอยู่ตรงโซฟาในห้องของโทโมะ แล้วตอนนี้กำลังเป็นเพลง NeverLand ของ U-Kiss อยุ่
"นี่ดูอะไรอยู่" โทโมะที่เพิ่งเลิกสนใจหนังสือในมือถามขึ้น
"เนี่ย" ฉันชี้ไปที่ทีวี
"นี่เลิกดูมันไปเลยนะ" โทโมะดุแล้วแย่งรีโมทในมือฉันไปย้ายช่อง
ไรว้า - -+
"ถ้าอยากดู อยากเต้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะสอนเอง"
"ยังไม่ได้พูดเลยนะ"
"เอาล่ะฉันคิดฉายาแทนชื่อได้แล้ว" เขาเปลี่ยนเรื่อง
"ว่า?"
"ฉัน คือ พ่อยิ้ม ส่วนเธอ แม่แย้ม"
"ชื่อบ้าอะไรของนายเนี่ย ให้มันดูดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง - -*"
"โอเคเปลี่ยนๆ พ่อแมวกับแม่แมวเป็นไง"
"แต่เราไม่มีแมว- -"
"ใครบอกว่าไม่มี"
"ไหนล่ะ" ฉันถาม ไม่เห็นมีซักตัว - -++
"นั่นไง" เขาชี้ไปที่ตุ๊กตาแมวที่ว่าอยู่หัวเตียง
กวนนนนน - -**
"เออๆก็ได้"
"เรียกสิ"
"- -"
"แม่แมวเรียกกกกก"
"พ่อแมว พอแล้วใช่มั้ย"
"ดีมากต่อไปนี้ แม่แมวจะต้องเรียกพ่อแมวว่าพ่อแมวตลอดไป ถ้าไม่เรียกจะโดนหอมแก้ม"
"อะไร อย่ามามั่วนิ่มนะ นาย...พ่อแมวควรจะวางมาดมาเฟียโหดๆหน่อย ไม่ใช่ติ๊งต๊องแบบนี้" ฉันเตือน
"ก็พ่อแมวทำแบบนี้กับแม่แมวคนเดียวไง^^"
"นี่มากไป แม่แมวไปนอนแล้ว -//-" ฉันพูดแล้วรีบเดินมานอนที่เตียงด้วยใบหน้าร้อนผ่าว
นะโม พุทโธ สังโฆ ยัยแก้วววว
หักห้ามใจหน่อยยัยแม่แมววว>o<