รักคือ.....เธอ (TK )((ขอภัยสำหรับรูป))

แก้ว - อ๋อยยยย เจ็บแก้มจัง อ๊ะที่ไหนเนี๊ยะโอ๊ย ขะแขนนนฉันน
กิ่ง - อ้าวแก้วตื่นแล้วเหรอเจ็บมากไหม เป็นไงบ้าง เรานอนสลบไปตั้งแต่ก่อนมาโรงบาลอีำก
แก้ว - เจ้แก้วเป็นอะไรไปเหรอ อ๊ะ เจ้พี่โทโมะเป็นไงบ้าง แล้วแก้วมานอนได้ยังไง โอ๊ยเจ็บแก้มอ่าาาา
กิ่ง - อย่าพูดมากโดนตบจนปากแตก โทโมะยังอยู่ในห้องปลอดเชื้อ หมอบอกว่าปลอดภัยแล้วแต่เฝ้าดูอาการก่อนเพราะแผลโทโมะถ้ายังไม่ฟื้นมาจะมีการติดเชื้อระยะนี้ได้ แต่หมอบอกว่าไม่มีไรน่ากังวลเท่าเรื่องการฟื้นอ่ะ
แก้ว - โธ่พี่เขาไม่น่ามารับมีดแทนแก้วเลย แก้วเสียใจอ่ะฮึกๆๆเจ้ แก้วทำให้คนอื่นเขาเจ็บแทนแก้ว แก้วมัน.....แย่ที่สุดเลย ฮึกๆๆ
กิ่ง - โอ๋ๆๆๆๆแก้วไม่เอาน่า (จากนั้นกิ่งดึงแก้วมากอด) โทโมะเขาทำเพราะเขารักแก แกเองก็อ่อนๆให้เขาได้แล้ว ต่อไปนี้สิ่งที่แกทำคือ ดูแลตัวเองดีๆ แล้วดูแลโทโมะเขาตอบแบบที่เขาให้แก แกเข้าใจไหม
แก้ว - ฮึกๆๆๆ แก้วเข้าใจแล้ว พี่กิ่งแก้วอยากไปหาเขา พาแก้วไปน่ะ
กิ่ง - จร้าได้ๆๆ เดี๋ยวล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จพี่พาไปหาน่ะ อ่ะน้องเกลเขาก็นอนที่นี่เหมือนกันน่ะ จากนั้นกิ่งก็เล่าอาการของเกลให้แก้วฟัง
แก้ว - ไม่น่าเลยเพราะ รักโทโมะแบบไม่ดูแบบนี้ นี่เอง แก้วสงสารเกลเขาน่ะ เขาคงอยากชนะแก้วอ่ะเจ้ แต่สิ่งที่เกลเลือกทำกับเลวร้ายจนเขาแบกรับมันไม่ได้
หลังจากนั้นแก้วกับกิ่งก็ไปดูอาการของเกลก่อนพากันไปดูโทโมะ
อาร์ม - อ้าวแก้ว เป็นไงบ้าง ดีขึ้นบ้างไหม อาร์มขอโทษแทนเกลด้วยน่ะ แล้วอาร์มก็ขอโทษที่ไปช่วยแก้วไม่ทัน เกลเขาไม่น่าทำเรื่องแบบนี้เลย พลอยให้แก้วกับพี่โทโมะเจ็บตัวกันไปหมด อ่อ แล้วรู้อาการพี่โทโมะรึยังแก้ว
แก้ว - ยังเลยอาร์ม อาร์มไม่ต้องขอโทษแทนเกลหรอก ถือว่าเรื่องมันจบไปแล้วกันแก้วไม่คิดมากหรอก อาร์มเหอะชุดที่ใส่นี่คุ้นๆเนอะ ยังไม่ได้กลับบ้านเหรอ เหนื่อยแย่เลย
อาร์ม - ไม่หรอก อาร์มแค่อยู่เป็นเพื่อนเกลเอง พ่อกับแม่เกลเขาอยู่ต่างประเทศหมด เขาไม่เหลือใครนอกจากอาร์ม อาร์มเลยทำหน้าที่แทนคนในบ้านน่ะ แล้วนี่แก้วจะไปไหนต่อเหรอ หมอให้แก้วออกโรงบาลได้วันไหนล่ะ
แก้ว - ยังไม่รู้เลยอาร์ม คงดีขึ้นก้กลับบ้านได้ เกลน่าสงสารนะ่ รักแท้อยู่ใกล้แค่นี้เอง กับมองข้ามไปหารักที่อยู่ไกลตัว
อาร์ม - (ยิ้ม)........หายไวๆน่ะแก้ว อาร์มขอตัวน่ะจะดูเกลต่อ
แก้ว - แก้วก็ขอให้เกลหายไวๆ กับมาเป็นเกลที่ปกติไวๆน่ะ แก้วไม่ชอบเห็นคนซึมเศร้าแบบนี้เลยอ่ะ มันหดหู่ ดูแลเกลดีๆน่ะอาร์ม บายจร้าาา
 
 
จากนั้นแก้วกับกิ่งก็แยกย้ายพากันไปหาโทโมะ ระหว่างทางก็เจอกับพวกเขื่อน เฟย์ ฟาง ป๊อปปี้
ฟาง - ยัยแก้ว ตื่นแล้วเป็นไงบ้าง
เขื่อน - พี่กิ่งกับแก้วกำลังจะไปหาโทโมะเหรอครับ ป่ะงั้นเราไปกันเถอะ แก้วแกดีขึ้นยัง
แก้ว - เฮีย(วิ่งไปกอด) แก้วขอบคุณน่ะ รู้ไหมเวลานั้นแก้วมองเห็นเฮีย แก้วดีใจมากเลยยยย ขอบคุณพี่ป๊อปด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณจริงๆ
ป๊อปปี้ - (ยิ้ม) ครับไม่เป็นไรครับ
เขื่อน - นู่นคนที่แกจะขอบคุณต้องคนนู่น คนที่นอนไม่ฟื้นในห้องปลอดเชื้อนู่น
แก้ว - เอ่อ คุณพยาบาลค่ะๆแก้วขอเข้าไปดูผู้ชายในห้องได้ไหมค่ะ
พยาบาล - อ่อ ได้ค่ะแต่ขอเปลี่ยนชุดเป็นชุดปลอดเชื้อน่ะค่ะ เพราะคนไข้ต้องการการเฝ้าระวังอาการอยู่เชิญด้านนี้เลยค่ะ
เขื่อน - พี่ครับเข้าได้มากสุดกี่คนครับ
ป๊อปปี้ - เขื่อนนายกับเข้าไปกันสองคนเหอะ พวกฉันกับพี่กิ่งรอข้างนอกดีกว่า เข้าไปมากจะติดเชื้อได้ง่ายๆ
เขื่อน - อืมๆงั้นเอาตามนั้นก็ได้ ไปกันแก้วไปๆๆ (จากนั้นเขื่อนก็จูงมือแก้วตาคุณพยาบาลไป)
แก้ว - เฮีย พี่เขาจะฟื้นไหมแก้ว.....กลัว
เขื่อน - เด็กบ๊องส์เฮียเชื่อโมะมันเป็นคนดีไม่เป็นไรหรอกน่า คนดีผีคุ้มครองนา
ด้านนอกห้อง
ฟาง - ป๊อปฟางกลัว กลัวโมะไม่ฟื้น เฟย์พี่กลัวเหลือเกิน
หมอ - สวัสดีครับ พวกคุณมาเยี่ยมคุณวิศวะเหรอครับ ผมพึ่งตรวจอาการเสร็จไปรอบแรกตอนเช้าตอนเจ็ดโมงไปผมให้เปอร์เซ็นต์ผ่าน เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วน่ะครับ เพราะชีพจร ความดัน และการหายใจดีขึ้นมาในระดับปกติแล้วครับ ช่วงประมาณ บ่ายโมง ผมจะย้ายคุณวิศวะออกไปสักฟื้นห้องปกติไ้ด้แล้วครับ 
ป็อปปี้ - แล้วโทโมะเขาจะฟื้นช่วงไหนครับ เพราะผมดูแล้วเหมือนจะไม่ตื่นสักทีนอนนิ่งอยู่เลยครับ
เขื่อน - มาแล้วๆๆอ้าว  สวัสดีครับคุณหมอ เพื่อนผมเมื่อไหร่จะฟื้นครับ แล้วอาการช่วงที่ผ่านมาดีขึ้นไหมครับ
หมอ - ช่วงบ่ายย้ายไปห้องปกติได้แล้วครับ อืมเรื่องฟื้นนั้นหมอเองก็ตอบไม่ได้ครับ อยู่ที่ตัวคนไข้เองว่าเขาจะฟื้นไหม หมอขอตัวน่ะครับ 
แก้ว - เฮียพี่เขาจะฟื้นไหมแล้วนี่บ้านพี่เขารู้เรื่องยังอ่ะ
เขื่อน - เฮียจัดการหมดแล้ว บ้านเจ้าโมะอยู่ญี่ปุ่นหมดเลยมันอยู่คอนโดคนเดียว ไม่ต้องกังวลเรื่องที่บ้านมันหรอก ป้าเขาขอให้เฮียดูแลมันแทนแล้ว
แก้ว - อ่อๆๆ เจ้แก้วจะขอไรหน่อยได้ไหม
กิ่ง - หือ แก้วจะเอาอะไรเหรอ มีไรขอแล้วทำหน้าเครียดแบบนั้น
แก้ว - เอ่อ ....... ถ้าพี่โทโมะฟื้นช่วง พักฟื้น ให้เขาไปพักบ้านเราน่ะเจ้ แก้วอยากตอบแทนเขาอ่ะ
กิ่ง - แค่นี้เอง เอาเลยพี่ว่าเขาอยู่คนเดียว มาอยู่เลยก็ได้ จะได้ไม่ต้องทำให้แก้วเป็นห่วงเนอะ เฟย์ฟาง คิดแบบพี่ไหม
เฟย์ฟาง - ใช่เลยยยย ฮิ้ววววววววววว
แก้ว - 0/////////////0
จากนั้น หมอก็ตรวจอาการให้แก้วสามารถออกจากโรงพยาบาลได้เนื่องจากดีขึ้นแล้วจนปกติ ส่วนโทโมะเองก็ออกไปพักที่ห้องปกติ โดยมีแก้วซึ่งอาสาดูแลโทโมะเอง แต่รอจนแล้วจนเล่าโทโมะก็ยังไม่ฟื้น เวลาทุ่มเฟย์ ฟาง ป๊อปปี้ขอตัวกลับบ้านก่อน แล้วตามด้วยกิ่ง จนกระทั่งเวลาสามทุ่มครึ่งก็ปรากฎว่า
แก้ว - เฮียๆๆๆๆๆๆ
เขื่อน - ไรยัยแก้ว ฉันกำลังดูตะวันยอแสกะลังสนุกใกล้จบแล้วด้วยมีไรแก
แก้ว - มะมือพี่โืทโมะขยับ พี่เขารู้สึกตัวแล้ว 
เขื่อน - หะ นะไหนๆๆๆๆ เฮ้ยจริงด้วย เรียกหมอๆๆๆ หมอครับ เพื่อนผมฟื้นแล้ว
หมอ - คุณวิศวะครับๆ เป็นไงบ้างครับ((อ้าวเป็นหมอไม่ใช่เหรอแล้วถามคนไข้ทำไม//ไรเตอร์)) มึนศรีษะ ปวดตรงไหนไม่ครับ
โทโมะ - นิดหน่อยครับ ปวดตรงแผลนิดหน่อยครับ 
หมอ - โอเครม่านตาปกติ เดี๋ยวหมอฉีดยาแก้ปวดกับฆ่าเชื้อให้น่ะครับ คุณสลบได้หนึ่งวันเต็มๆเลยน่ะครับ พักผ่อนเยอะๆน่ะครับ
เขื่อน - ไงไอ่โมะ ใจหายใจคว่ำเลยน่ะเมิงนึกว่าไม่อยากตื่นแล้ว
โทโมะ - ไม่ตายง่ายๆหรอกเมิง แก้วครับแก้วไม่เป็นไรน่ะ อ้าวทำไมตาแดงแบบนั้นล่ะ
แก้ว - พี่บ้า ยังมาห่วงแก้วอีก ขอบคุณน่ะที่ช่วยแก้ว..........ขอบคุณที่รักแก้วด้วย -//////////////////-
โทโมะ- 0//////////////////////////////0
 
 
อั๊ยยะ เขาฟื้นแล้ววววววววววว พระเอกฟื้นแล้ววววววววววว
ฮิ้วววววววว ดูสิแก้วจะกล้าบอก ให้โทโมะไปอยู่บ้านแก้ว
หรือให้เขื่อนพาไป ลุ้นกันไป
ขออภัยที่มาดึก เพราะไีรเตอร์กลับบ้านดึกกกกก
ฝันดีคร้าาาาาาาาา