รักคือ.....เธอ (TK )((ขอภัยสำหรับรูป))

ตอนนี้ผมกับเควินวิ่งจนจะสุดทางก็หาแก้วไม่เจอ ผมโกรธตัวเองที่งี่เง่า โง่ที่ดูไม่ออกว่าเกล....บ้าดีเดือดได้ขนาดนี้

เควิน - พี่ครับเควินว่า เราลองติดต่อพวกพี่ป๊อปปี้ดูไหมครับเผื่อกลุ่มนั้นจะหาเจอแล้วก็ได้

โทโมะ - เควินพี่ว่าเราย้อนกลับไปห้องวิทย์ดูอีกรอบไหมพี่รู้สึกแปลกๆอ่ะ

เควิน - แต่ประตูมันล๊อคน่ะพี่เราจะเข้าทางไหน ล็อคตัวยูทางด้านนอกพวกแก้วคงไม่ได้อยู่ในนั้นหรอกครับ

โทโมะ - พี่จะบอกว่าพี่เพิ่งนึกออกว่าทางนั้นมันมีประตูเชื่อมตรงห้องสมุดข้างๆห้องทดลองจะมีประตูเชื่อมเข้าห้องวิทย์ได้อ่ะ เพราะพี่เคย......ใช้.......เข้าไปจ้ำจี้....กะสาวๆง่าาาาาาาา วู้ตามมาแล้วกัน((หื่นมาก//ไรเตอร์))

จากนั้นผมก็พาเควินลัดเลาะตามทางที่ผมบอกไม่นานก็ถึงที่หมาย และเป็นตามที่คาดหวังไว้ นั้นไงห้องเงียบกริบไร้สิ่งมีชีวิตและมดไร้เข้ามาสิงสถิตอยู่น่ะที่แห่งนี้((นึกว่าเจอเหอะไอ่ขี้โม้//ไรเตอร์))

ทางฝั่งแก้ว - เกล

แก้ว - โอ๊ยยย เจ็บน่ะเหวี่ยงมาได้ ฉันเป็นคนมีความรู้สึกน่ะ เหวี่ยงมาได้ เกลเธอต้องการอะไรเล่า บอกกันดีๆสิทำแบบนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยน่ะ

เกล - ทำไม ทำไมฉันจะต้องพูดดีกับแกด้วยไหนเมื่อแกได้ทุกอย่างที่ฉันอยากได้ ไม่ว่าผู้ชาย ตำแหน่ง อะไรทุกอย่างที่มันควรจะเป็นของฉันกับตกไปเป็นของแกหมด นังแพศยา ผู้ชายมีตั้งเยอะทำไมไม่เลือกคนอื่น ทำไมต้องมาเอาพี่โทโมะด้วย 

แก้ว - เกลฉันไม่ได้แย่งพี่เขามาจากเธอสักหน่อย เพราะฉันเจอพี่เขา ฉันเห็นแค่ว่าพี่เขาตามฉันตลอดฉันปฏิเสธเขาไปหลายรอบแล้วแต่พี่ก็ยังตามฉันอยู่เธอจะให้ฉันทำยังไง

เกล - ปากแกก็มี บอกไปสิว่าไม่รักไม่ชอบ 

แก้ว - .....................

เกล - แก.......แกไม่ปฏิเสธนิ แสดงว่าแกก็มีใจให้เขา นังบ้าแกมันบ้าที่สุด ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นของฉันไม่ใช่ของแกนังแก้ว เจ็บอย่างที่ฉันอยู่เหอะ เพี้ย

แก้ว - โอ๊ยย พอเหอะๆ ฉันเจ็บน่ะ แน่จริงตัวต่อตัวสิว่ะ ทนไม่ไหวแล้วน่ะเว้ย แน่จริงแก้หมัดแล้วมาต่อยตัวต่อตัวดิว่ะ ((นางเอกฉันน่ากลัว//ไรเตอร์))

เกล - ปล่อยก็โง่สิ ฉันจะยอมอีนังบ้า

เขื่อน - เกลหยุดเดี่๋ยวนี้ พี่บอกให้หยุด ทำแบบนี้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา แก้วทำอะไรให้ทำไมเกลไม่ดูตัวเองล่ะว่าทำไมโมะมันถึงไม่เลือกเรา เราเองคิดดีๆสิว่ารักไอ่โมะมันจริงไหม 

ย้อนมายังฝั่งโทโมะ

ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ

โทโมะ - ว่าไงป๊อปเจอแก้วยัง

ป๊อปปี้ - โมะมาทางอาคารเรียนรวมเร็วๆด่วนเลยแกแล้วตรงมาห้องประชุมเล็กน่ะเว้ย พวกข้าเจอแล้วตอนนี้เขื่อนไปช่วยแก้วแล้ว

จากนั้นผมกับเควินไปตามทางที่ป็อปปี้บอกทันที ระหว่างนั้นเองผมก็เจออาร์มที่วิ่งสวนพวกผม 

อาร์ม - อ้าวพี่โทโมะ เควิน เจอพวกเกลไหมครับ อาร์มหาจนทั่วไม่เจอเลยครับ

โทโมะ - ตามพี่มาเลยพี่รู้แล้วว่าพวกเขาอยู่ไหน ให้ไวๆเลยครับ

เขื่อน - ป็อปโว๊ย เกลบ้าไปแล้วช่วยกูหน่อย

เกล - ฉันไม่ได้บ้า แต่พวกพี่เข้ามานังนี่ตายแน่ เกลว่าแล้วเอามีดจ่ิอที่คอแก้ว

ป๊อปปี้ - เกล ใจเย็นๆน่ะน้อง พี่ว่าเราวางมีดแล้วคุยกันดีๆดีกว่าครับ ทำแบบนี้น้องหมดอนาคตน่ะถ้าเรื่องราวมันใหญ่โต่

เกล - เรื่องที่เกลจะคุยกับนังนี่ มันไม่เกี่ยวกับพวกพี่ มันเป็นเรื่องของพวกฉัน ไม่ใช่ก็ไสหัวไปออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนีน่ะ

โทโมะ - ทำไมจะไม่เกี่ยวก็เพราะแก้วสำคัญสำหรับพี่ แก้วคือหัวใจของพี่

แก้ว - โทโมะ ...........

เกล - ทำไม ทำแบบนี้เกลรักพี่ เกลต้องการพี่ แต่พี่กลับทิ้งเกลแบบนี้ พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง เกลไม่เข้าใจๆๆๆๆ

โทโมะ - เพราะพี่ไม่ได้รักเกล เกลเป้นน้องสาวที่น่ารักสำหรับพี่เสมอ แต่เกลไม่ใช่หัวใจของพี่ พี่รักเกลมากกว่าน้องไม่ได้จริงพี่ขอโทษ เกลหยุดทำร้ายตัวเอง ทำร้ายแก้วเถอะพี่ขอร้องล่ะ

อาร์ม - เกลอาร์ม รัก เกลจริงๆน่ะ ไม่ว่าเกลจะเลวร้ายแค่ไหน อาร์มพร้อมยื่นเคียงข้างเกลเสมอน่ะครับ

เกล - ไม่ฉันไม่ต้องการใครหน้าไหนทั้งนั้น พี่โทโมะพี่ให้โอกาส เกลอีกสักครั้งไม่ได้เชียวหรือค่ะ เกลขอแค่นี้ เกลรักพี่จริงๆๆๆ

ระหว่างนั้นเองช่วงที่เกล กำลังร้องไห้ฟูมฟายอยู่นั้น แก้วฮึดกำลังสุดแรงที่มีเหลือเล็กน้อยกระทืบเ้ท้าเกลแล้วเหวี่ยงตัวหนีจากการล็อคอจากเกลที่เริ่มอ่อนแรง หนีมาทันทีแต่จังหวะเดียวกันนั้นเกลรู้สึกตัวไวพอกับช่วงที่แก้วออกตัวหนีนั้นเกลวิ่งตามมาหมายจะใช้มืดแทงแก้วนั้น ..........

โทโมะ - แก้วระวังน่ะ โอ๊ยยยยยยยยย

เกล - แคร้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไม่จริงพี่โทโมะ เกลไม่ได้ตั้งใจๆๆๆๆ พี่ไม่น่าวิ่งมาขวางเกลแบบนี้ ไม่น่ะพี่โทโมะ เกลไม่ได้ทำๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดด

แก้ว - นะนายๆๆๆๆๆ อย่าเป็นอะไรน่ะไม่น่ามาบังฉันไว้เลย โทโมะๆๆตื่นมาเดี๋ยวนี้น่ะๆนายอย่าเป็นอะไรไปน่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆ 

เขื่อน - ไอ่โมะ ป็อปแกโทรเรียกรถพยาบาลมาเร็วๆๆ เดี๋ยวจะแจ้งตำรวจ เควินพี่รบกวนนายวิ่งไปบอกพวกอาจารย์ที อาร์มนายดูแลยัยเกลด้วย ไม่มีสติอยู่แล้ว แก้วๆๆไอ่โมะไม่เป็นไรหรอกทำใจดีๆๆไวหายลึกๆๆ แก้วๆๆ เฮ้ยแก้วเป็นลมไปแล้ว

เวลาผ่านไป สิบนาทีได้สาวๆวิ่งตามมาสมทบพร้อมอาจารย์และเควิน

เฟย์/ฟาง/พิม - แก้ววววววว 

เฟย์ - พี่เขื่อนแก้วเป็นอะไรไป ทำไมไหนว่าพี่โทโมะโดนแทงคนเดียวไงค่ะทำไมแก้วเป็นอีกคน หน่อยยัยเกล

เขื่อน - เฟย์ครับแก้วคงหมดเป็นลมไปอ่ะครับ โมะมันเอาตัวบังแก้วไว้น่ะครับ ใจเย็นๆน่ะที่รัก

ฟาง - แก้วหน้ามีแต่รอยมือ ยัยเด็กเปรตแกทำเพื่อนฉันขนาดนี้เลยเหรอเลือดออกที่ปากด้วย

เกล - ฮือๆๆๆๆๆๆๆ พี่โทโมะไม่จริงๆๆเกลไม่ได้ทำๆๆๆๆๆ ไม่จริง

พิม - เควินพิมสงสารพี่โทโมะ สงสารแก้ว สงสารเกลที่สุดเลย

เควิน - เดี๋ยวเรื่องก็ดีขึ้น อ๊ะพี่เขื่อนพี่ป็อปปี้ฮะรถพยาบาลมาแล้ว

จากนั้นพวกเราทุกคนก็เดินทางไปโรงพยาบาลทันที ตอนนี้โมะถึงมือหมออย่างปลอดภัยคือเข้าห้องไอซียูไปแล้วครับ ส่วนแก้วหมอให้น้ำเกลือแล้วเข้าพักที่ห้องพิเศษเป็นอย่างเรียบร้อยหมอบอกว่าแก้วมีอาการเพลียอย่างมากและโดนทำร้ายร่างกายจนร่างกายไม่ไหว หมอเลยให้น้ำเกลือและพักผ่อนดูอา่การอีกคืน ถึง สองคืน 

 เกลตอนนี้หมอขอดูอาการเป็นพิเศษเพราะ เหมือนจะกระทบจิตใจพอสมควรบวกกับมีโรคเครียดเป็นทุนคงต้องให้ยาคลายเครียดอีกนาน 

แก้ตัวมะคืนอัพได้นิดเดียว วันนี้มาต่อให้หายลุ้น

แต่ให้มาลุ้น พี่โทโมะของน้องแก้วกันต่อไปว่าจะเป็นไงบ้าง

(หลบปากกา เหล่าดิสอ แอนด์รองเท้า) เขาแค่ค้างนิดเดียวเอง

ฝันดีค้าาาาาาาาา   เจอกันตอนหน้า........... ม๊วฟฟฟฟฟฟ