รักคือ.....เธอ (TK )((ขอภัยสำหรับรูป))

ณ อเมริกาาา
สาวน้อยตาโตผมยาว ผิวขาว ตอนนี้เธออายุ 19 ย่าง 20 ปี กำลังตื่นตะลึงกับคำประกาศิตของมารดาตนเอง 
แก้ว - ม๊าทำแบบนี้กับแก้วได้ไง ทำไมม๊าต้องให้แก้วกับเจ้กลับเมืองไทยกันสองคนด้วยไม่เอาอ่ะม๊าแบบนี้แก้วก็แย่สิอยู่กะเจ้สองคน ป๊าม๊าอยู่เมกากันได้ไงต้องมีพวกเราอยู่ด้วยสิ
แม่แก้ว - ได้สิแก้วฟังม๊าน่ะลูกต้องกลับไปที่นู่น เราอยู่กันที่นี่นานเกินไปแล้วธุรกิจทางนู่นจะรบกวนบ้านตาเขื่อนเขาดูแลให้ตลอดไม่ได้หรอกน่ะ เกรงใจเขา แล้วกิ่งเองเขาก็เรียนจบแล้ว สามารถทำได้เต็มตัวแล้วด้วยแก้วเองก็ใกล้จบแล้วนิลูก
แก้ว - แต่ม๊าาาาา แก้วเป็นห่วงม๊า แก้วเข้าใจว่าธุรกิจเราต้องดูแลเอง แต่ม๊าเรามาอยู่นี่ตั้ง 10 ปีแล้วให้บ้านพี่เขื่อนดูต่ออีกนิดก็ได้รอแก้วเรียนจบอีกปีเดียวก็จบแล้ว หรือไม่ก็ให้เจ๊ไปเองก่อน ให้อยู่แก้วกับม๊าน่ะม๊าน่ะๆๆๆๆๆ
แม่แก้ว - เอ๊ะไหนว่าโตแล้ว เข้าใจแล้ว ที่ฟังแม่มาน่ะไม่เข้าหูเข้าสมองเลยเหรอว่า กลับเมืองไทย อย่างอแงคราวนี้แม่ไม่ตามใจแกแล้ว ตามใจมามากจนจะเสียคนแล้ว แม่เตรียมเอกสารและทำเรื่องย้ายมหาลัยให้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เตรียมตัวเดินทางได้
แก้ว - แต่ว่าม๊าาาาาาาจ้าแก้วว่า
แม่แก้ว - ไม่มีคำว่า แต่ม๊า เตรียมตัวได้แล้ว นี่เอกสารรับไว้ ถ้าหายหรือทิ้ง ไม่ต้องห่วง แม่ก๊อปปี้ ไว้อีกหลายฉบับ 
แก้ว - ม๊าใจร้าย ม๊าเป็นฮิตเล่อ ม๊าไม่รักเค้าาาา
แม่แก้ว - ไม่สนไม่ต้องมาง๊องแง๊ง กลับคือกลับ อ่ะมหาลัยที่แม่ย้ายให้เราเรียนน่ะ เรียนที่เดียวกับหนูเฟย์หนูฟางน่ะลูก กลับไปนู่นก็ปรึกษาหนูเฟย์หนูฟางได้น่ะ
แก้ว - ม๊าใจร้ายๆๆ ฮือๆๆๆ ห๊ะยัยเฟย์ ยัยฟาง จริงเหรอม๊า อ๊ากกกกกกกก คิดถึงยังสองฟอ ที่สู๊ดดดดดดด ม๊าคร๊าฟฟฟฟฟฟ งั้นแก้วเตรียมตัวก่อนน่ะ ฟิ้วววววว
แม่แก้ว - เอิ่มไหนว่าไม่อยากกลับ พอพูดชื่อหนูเฟย์หนูฟาง ลืมเรื่องไล่กลับเมืองไทยเลยหรือไงกัน ได้ไงงี้สิยัยแก้ว กิ่งลูกกิ่งเก็บของเสร็จก็นอนเลยน่ะจะได้ตื่นทันขึ้นเครื่อง ดูแลยัยแก้วด้วยน่ะวิ่งเข้าห้องไปแล้ว
กิ่ง - ค่ะม๊า เดี๋ยวกิ่งจัดการให้ ม๊ารีบๆนอนน่ะค่ะ ฟอดดด 
จบแล้วสำหรับ บทก่อนเริ่นต้นวิชารัก
ยังไม่เข้าเรื่องมากมายแต่เริ่มตอนให้วันพรุ่งนี้(ไรว๊ามาแค่นี้.....หนีคนอ่านไปนอนอ่านของคนอื่นก่อน)