The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก

 
“ถอดเสือผ้าให้หน่อยร้อน”
 
 
คำสั่งที่ยังคงความเรียบเฉยบอกออกมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่ แก้วได้แต่คิดในใจนี้เค้าไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยเหรอ
 
เธอหนีออกมานะไม่ได้ขอออกมาเที่ยว ที่แรกก็กลัวจนตัวสั่นว่าเค้าจะต้องจับเธอยิงเป้าแน่ๆที่แอบหนีออกมา แต่ป
 
ล่าเลยมีแค่เพียงคำถามแล้วทุกอย่างก็จบ แต่เธอก็ใช่ว่าจะทำตามที่เค้าสั่งเสียเมื่อไหร่ ร่างบางค่อยๆเดินย่องออ
 
ไปทางประตู
 
 
 
“ไปไหนอีกเที่ยวมาทั้งวันไม่พอรึไง”
 
 
 
ขาทั้งสองขาหยุดชะงักลงทันที ไม่วายที่จะลอบถอนหายใจเบาๆ จะดุไปถึงไหนนะแค่นี้ก็แทบไม่มีใครอยากจะเข้า
 
ใกล้แล้วเธอจำใจเดินกลับไปที่เตียง นั่งลงข้างร่างสูงที่นอนเหยียดยาวขว้างโลกอยู่ เตียงยุบจนคนที่นอนอยู่รู้สึก
 
ได้จึงกระดกตัวขึ้นมา
 
 
 
“ร้อน”
 
“บอกฉันทำไม นายร้อนก็ไปอาบน้ำซิ”
 
 
สายตาคมดุจเหยี่ยวหันขวับมามองโดยอัตโนมัติ มันทำให้เธอถึงกับสะดุงเฮือก ก็อยู่ดีๆเล่นหันมาทำหน้าตาน่ากลัว
 
อย่างนั้นเธอก็ตกใจหมดหน่ะซิ  ในจังหวะที่แก้วกำลังจะถูกสายตาดูนั่นกลืนนกิน
 
 
 
 
 
ครืน ครืน~
 
 
โทรศัพท์ที่แหบอยู่ตรงขอบกระโปรงด้านในก็เกิดสั่นขึ้น และแน่นอนมาเฟียช่างรู้อย่างโทโมะก็ไม่พลาดที่จะรู้ว่ามัน
 
 
คืออะไร แต่ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าโทโมะรู้แก้วก็เลือกที่จะหยิบมันขึ้นมากดรับทันที ร่างบางระหงกำลังจะเดินเบี่ยงออก
 
ไปคุยเพื่อความเป็นส่วนตัว
 
 
 
 
หมับ~ฟลึบ~
 
 
มือเรียวยาวจับเข้าที่ข้อมือบางแล้วออกแรงกระตุก ร่างบางที่กำลังจะเดินไปลอยละลิ่วติดมือมาแล้วนั่งลงบนตักราว
 
จับวาง
 
 
 
“คุยตรงนี้ก็ได้”
 
 
ถูกบังคับให้คุยต่อหน้า เธอก็ไม่สนรับสายแล้วกรอกเสียงลงไปทันที
 
 
(แกอยู่ไหนยัยแก้ว)
 
“ฉันอยู่ชั้นบนอ่ะ ฟางหล่ะอยู่ไหน”
 
(ก็เมื่อกี้ฟางพึ้งเดินลงมาจากชั้นบนเองนะทำไมไม่เจอกัน)
 
“เหรองั้นอยู่ตรงไหนเดี๋ยวไปหา”
 
 
เมื่อบอกรายละเอียดกันเรียบร้อยแล้ว แก้วก็ลุกขึ้นจากตักโทโมะ
 
 
“ฉันไปข้างล่างนะ”
 
 
ตามเคยไม่มีเสียงตอนรับจากฝ่ายตรงข้าม เธอก็จะถือซะว่าเค้าอนุญษติเลยก็แล้วกันร่าวบางเดินไปยังประตูบิด
 
ลูกบิดแล้วเดินออกไปไม่ได้ทันมองด้านหลังว่ามีคนตามมาหรือไม่
 
+
 
+
 
+
 
 
“วันนี้เฟย์มาทำอะไรที่นี้ครับ”
 
 
คำพูดที่ออกไปทางแนวผู้ชายยไม้เลื้อยเปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงที่สดใส พูคุยเช่นคนสนิทที่คุ้นเคยกันมานานทั้ง
 
ที่ความจริงแล้วพึ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมา หนึ่งฝ่ายเป็นแม่เสือสาวเซ็กซี่ขยี้ใจ อีกฝ่ายก็ราชสีห์เจ้าเล่ห์เผลอ
 
เป็นจับ ขยับเป็นแตะ
 
 
“มาเที่ยวกันเพื่อนหน่ะคะเห็นที่นี่คนเยอะดีเลยลองเข้ามาดู”
 
“เล่นอะไรเป็นมั่งหล่ะครับ”
 
 
แน่หล่ะซิ...เฟย์คิดในใจไอ้เสือรูปหล่อคนนี้บอกได้คำเดียวว่าแค่อาปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว คืนนี้คงหวังจะเคลมเธอ
 
ให้ได้แหงๆ หึถ้าเธอไม่แน่จริงก็คงไม่รักษาความบริสุทธิ์ผุดผ่องของตัวเองมาได้จนถึงทุกวันนี้เหมือนกัน
 
 
“ก็เล่นเป็นหน่ะคะแต่ว่าไม่มีเพื่อนเล่นเลย ถ้าเขื่อนว่างก็ลองกันสักตาเป็นไง”
 
 
ริมฝีปากที่เคลือบลิปก๊อดสีชมพูมุขเอ่ยกระซิบไปที่ใบหูด้านซ้าย มือเล็กเกาะไว้บริเวณหน้าอกเพื่อให้กระซิบถึงหู
 
ให้ใกล้ที่สุด สัมผัสได้เลยว่าหัวใจของเค้าเต้นแรงไม่เบา
 
 
 
“แต่ผมมีของแลกเปลี่ยนนะ เฟย์จะยอมเล่นหรือเปล่าครับ”
 
“ทำเขื่อนชวนทำไมเฟย์จะไม่กล้าหล่ะคะ มันดูท้าทายดีออก”
 
 
แทนที่จะดึงตัวกลับออกมากลับทำไม่ได้เพราะเขื่อนจับมือเอาไว้แน่น ลมหายใจอุ่นๆโน้มลงมาอยู่ในระยะประชิด
 
ซอกคอขาวเนียน มีหรือแม่เสือสาวจะยอมแพ้มือเล็กโอบรอบคอไว้อย่างชำนาญ ถ้าเธอไม่แน่จริงก็คงไม่สามารถ
 
รักษาความบริสุทธิ์ผุกผ่องของร่างกายมาจนถึงทุกวันนี้ได้หรอก
 
 
 
“เฟย์ว่าเล่นสองคนคงไม่สนุกมั๋งคะ”
 
+
 
+
 
+
 
 
“คุณแก้วเธอว่าไงบ้างครับ”
 
“บอกว่าอยู่ข้างบนหน่ะคะ”
 
 
 
เดินคุยกันขณะที่เดินวนเวียนอยู่ที่ชั้นล็อบบี้ที่ปราศจากคน...ป๊อปปี้ ถ้าไม่ได้ผู้ชายคนนี้ป่านนี้ฟางคงแหลกคามือ
 
เคนตะเป็นแน่ เพราะหลังจากที่อยู่ๆคนมาล้อมแก้วและเกิดเหตุการณ์วุ่นวายขึ้นแก้วหายไปเหลือเพียงแค่เธอที่ยืน
 
นิ่งตัวแข็งก็โดนเคนตะคาดคั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่จนแล้วจนรอดป๊อปปี้ก็เข้ามาขว้างไว้ได้ทัน
 
 
 
“จะลองขึ้นดูอีกทีไหมครับ”
 
“รบกวนเปล่าๆคะ เดี๋ยวก็ลงมาแก้วบอกว่าอย่างนั้น”
 
“อ๋อครับ...แล้วฟางมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงครับเนี่ย”
 
 
ผู้หญิงหน้าตาใสซื่อ ท่าทางไม่อ่อนต่อโลกมาอยู่ในที่แบบนี้ได้ไงดาสิโนที่มีแต่คนใส่หน้ากาก ความคิดของป๊อปปี้
 
ผุดขึ้นมาเมื่อถามคำถามออกไป...ผู้ชายเรียบร้อยดูเป็นสุภาพบุรุษมาอยู่ในที่เถื่อนๆได้ยังไงเธอเองก็ยังสงสัย...
 
 
 
“เพื่อนหน่ะค่ะ”
 
“ครับ...ว่าแต่เราไปรอคุณแก้วที่ชั้นบนกันดีกว่านะครับ”
 
 
ชั้นบนที่ป๊อปปี้พูดถึงก็คือชั้นแรกที่มีการพนันอย่างเต็มรูปแบบ บนเรือลำนี้มีสามชั้นด้วยกันชั้นล่างสุดก็คือชั้นที่ทั้ง
 
สองยืนคุยกันอยู่นี้แหละเป็ฯบริเวณใต้ท้องเรือ ถาเปียนกับบ้านก็เป็นเหมือนชั้นใต้ดินก็ว่าได้ และชั้นต่อไปก็เป้ฯชั้น
 
ที่คนเพลุกพลานมากที่สุดกาสิโนนั่นเอง และชั้นสุดท้ายเป็นห้องพักที่ขึ้นไปเมื่อตอนคราวแรก เดินขึ้นมาก็เห็นว่า
 
แก้วกำลังเดินลงมาพอดี
 
 
 
“แก้วๆๆ”
 
 
ฟางยกมือขึ้นสูงแล้วโบกไปมาเพื่อเรียกให้เพื่อนรู้ว่าเธออยู่ทางนี้ไม่นานนักแก้วก็เดินมาหา แก้วยิ้มทักทายป๊อปปี้
 
อย่างคนรู้จักป๊อปปี้ก็เช่นเดียวกันโค้งคำนับให้แก้วอย่างที่ลูกน้องของโทโมะชอบทำกับเธอเป็นประจำ แต่จะโค้งไม่
 
มากนัก ตอนนี้การกระทำของทั้งป๊อปปี้และแก้วไม่ดึงดูดความสนใจของฟางเท่า ภาพผู้หญิงร่างอรชรที่กำลังนั่งโต๊ะ
 
กลมใหญ่ตรงข้ามมีชายหนุ่มน่าตาดีนั่งอยู่เธอจะไม่ตกใจสักนิดถ้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ไม่ใชเพื่อนสนิทของเธอ ไม่ฟัง
 
เสียงใครเดินตรงไปยังโต๊ะนั่นทันที
 
 
 
ขวับ~
 
 
แก้วกำลังจะเดินตามไปอีกคนแต่แขนถูกรั้งไว้ พอหันกลับมา
 
 
“นายลงมาทำไม ไหนว่าร้อน”
 
“ก็เธอไม่อยู่แล้วฉันจะนอนได้ไงเล่า”
 
 
อะไรของเค้าเธอไม่ใช่ปาท่องโก๋กับเค้านิน่าจะได้ตัวติดกันตลอดเวลา เค้าจะอยากทำอะไรมันก็เรื่องของเค้าทำไม
 
จะต้องมาตามรังควานเธอด้วย
 
 
 
“ฉันไม่ได้ตัวติดกับนายนะทำไมต้องรอด้วย”
 
“ก็ถ้าเธอลงมาแล้วไอ้เคนมันเอาตัวเธอไปได้ฉันก็ต้องวุ่นวายตามอีก”
 
“ฉันดูแลตัวเองได้น่า”
 
“หน้าอย่างเธอเนี่ยนะจะดูแลตัวเองได้ อีก10ปีข้างหน้าหล่ะมั๋ง”
 
 
เกินไปแล้วนะนี้มันเป็นการด่าทางอ้อมชัดๆลยหนิ แก้วสะบัดหน้าเดินตามฟางไปไม่สนใจโทโมะที่เดินตามมาติดๆ
 
การเล่นไพ่ระหว่างเฟย์และเขื่อนกำลังจะเริ่มต้น
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะ...พอดีเพื่อนเฟย์มาเล่นกันเยอะๆสนุกดีนะคะ”
 
“งั้นก็ได้ครับผมได้อยู่แล้ว แต่พอดีว่าเพื่อนผมก็มาด้วยน่าสนุกนะครับเล่นกันเยอะๆ”
 
 
ไม่ทันที่ฟางและแก้วจะได้ฟังคำอธิบายใด้เธอทั้งสองก็ต้องนั่งลงขนาบข้างเฟย์เพื่อเป็นลูกมือเล่นไปด้วย เพราะ
 
เมื่อตกลงกันแล้วว่าจะแบ่งเป็นสองทีมแพ้ถอด!!...ฟางที่ท่าทางหวาดๆแก้วที่อยากรู้อยากเห็น...ป๊อปปี้มองจ้อง
 
แต่ฟางเพราะเห็นเธอหวาดๆใจจริงอยากจะพาขึ้นไปนอนพักซะมากกว่าดูทาเธอไม่เหมาะกันการพนันเอาซะเลย
 
โทโมะได้แต่นั่งเงียบจ้องมองไพ่ที่กองอยู่กลางโต๊ะ ก่อนที่จะได้เล่นเขื่อนหยิบไปยิปซีออกมายืนให้เฟย์
 
 
 
“เลือกให้ใบหนึ่งได้ไหมครับ”
 
 
และแน่นอนเฟย์ไม่เคยปฏิเสธ ปลายนิ้วเรียวไล้ไปตามขอบไพ่สีทองมันวับกรีดไล่ตามขอบไปหนึ่งรอบแล้วดึงมือ
 
กลับมา ริมฝีปาสวยยิ้มออกมา
 
 
 
“มีไพ่เพียงแค่ใบเดียวจะให้เฟย์จับทำไมค่ะ”
 
 
สิ่งที่เธอพูทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่งงไปตามๆกัน ทุกคนต่างก็เห็นว่าไพ่ที่เขื่อนถือให้เฟย์เลือกมีเป็นไม่รู้กี่ใยแต่ทำไม
 
เฟย์กลับบอกว่ามันมีเพียงแค่ใบเดียว
 
 
 
 
“เฟย์ครับไพ่ชุดนี้มี78ใบเลยนะ”
 
“ค่ะมีถึง78ใบแต่78ใบนั้นมันเป็นไพ่ The Devil ทั้งนั้นเลยนิน่าจะให้เลือกก็คงได้ไพ่ใบนั้น”
 
 
ไม่ว่าเปล่าเลือกออกมาใบหนึ่งแล้วหงายทันทีก็เป็นดั่งที่เธอพูดจริง The Devil เขื่อนโดนจับได้พลิกไพ่ที่อยู่ใน
 
มือทุกตัวล้วนเป็นตัวเดียวกันจริงๆ เริ่มรู้สึกว่าเฟย์...ผู้หญิงคนนี้เธอชักไม่ธรรมดาเสียแล้วซิ
 
 
 
“The Devil ไพ่แห่งการพนัน หลุมหลงมัวเมาและการมีเซ็กส์”
 
 
 
เฟย์พูดแล้วรวบไพ่ทั้งหมดคืนไปไว้ที่หน้าเขื่อน เขื่อนก็ยังคงยิ้มระบายน้อยๆผู้หญิงคนนี้มีอะไรน่าค้นหาจริงๆ
 
 
 
เพล้ง แคร่ง เพล้ง เพล้ง!!
 
 
เสียงโลหะกระทบกับกระจกบ้างฝาผนังบ้าง ทุกคนที่เล่นอยู่ต่างตื่นตระหนกกันไปหมดไม่เว้นแม้แต่โทโมะที่ลุกขึ้น
 
ยืนมองดูเหตุการณ์ว่าต้นเหตุมากจาทางไหน
 
 
 
ฟลึ่บ!!
 
แสงจากโคมไฟดับลง ทุกสิ่งตกอยู่ในความมืดมิดมีเพียงแสงจากดวงจันทร์ที่พอจะทำให้เห็นอะไรร่ำไรได้บ้าง
 
 
 
“ฟางมาทางนี้ครับ”
 
 
มือบางโดนป๊อปปี้ลากพาหนีออกไป เฟย์ที่นั่งหลบอยู่ใต้โต๊ะก็ถูดเขื่อนลากออกไปเช่นกัน แก้วพยายามจะคลำทาง
 
หนีแต่ก็ถูกจับไว้
 
 
 
“นั่งอยู่เฉยๆ”
 
 
เสียงพูดแผ่วเบาดังมาจากด้านหลัง
 
 
“จะบ้าเหรออยู่ดีๆมีมีดเป็นร้อยเล่มปามาจะให้ฉันอยู่เฉยได้ไง”
 
 
เถียงอู่อี้เสียงเล็กถึงแม้ว่าไม่เห็นหน้าเธอก็รู้อยู่ดีว่าเป็นใคร จะมีสักกี่คนที่อยู่กลางสนามมีดแล้วยังพูดนิ่งๆได้อีกจะ
 
มีสักกี่คนที่บ้ากล้านั่งอยู่เฉยๆ...โทโมะ
 
 
 
“นี้ๆออกไปซะทีมันน่ากะ...อุปส์”
 
 
เสียงบ่นเล็กถูกปิดด้วบปากนุ่ม เสียงถูกดูดซับโดยการจูบร่างเล็กกว่ายังคงประทวงไม่เลิกแต่ยิ่งประท้วงลิ้นเล็กก็ถูก
 
ดูดจนเค้าแถบจะกลืนเธอลงไปได้อยู่แล้ว เมื่อการดิ้นสงบลงโทโมะก็ปล่อเธอให้เป็นอิสระเช่นกัน
 
 
“เธอมันดื้อ”
 
 
ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงไม่ลืมมที่จะช้อร่างบางขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขน เดินขึ้นบรรได้ไปชั้นสอง เดินไปอย่างไม่กลัวคม
 
มีดเลยแก้วได่แต่มุดตัวขดอยู่ในอ้อมแขนนั่นไม่กล้าแม้เพียงจะลืมตามองเพราะขณะที่เดินอยู่นั้นเสียงมีดยังคง
 
กระทบกับผนังอยู่เป็นเนืองๆ เดินมาจนถึงห้องส่วนตัวอีกครั้งใช้เท้าถีบประตูเข้าไป
 
 
 
โครม!! ฟึ่บ~
 
 
ประตูปิดลงตามด้วยไฟในห้องสว่างขึ้นมา ที่ห้องนี้ไม่ได้ใช้สวิตไฟตัวเดี๋ยวกับข้างล่างเพราะฉะนั้นแล้วการสับคัท
 
เอาต์ก็ไร้ผล ร่างบางที่หลับตาปี๋ถูกโยนลงบนเตียง
 
 
ฟุบบ~
 
 
 
 
 
 
 
 
...........................................................................................................................
 
อัพแล้วนะค่าโฮ๊ะๆหลังจากห่างหายร้างราไปนาน(เอ๊ะไม่นานน๊า) คิดถึงกันบ้างไหม(ไม่คิดถึงเหรอ อ๋อๆงั้นไม่อัพ
 
แล้ว<--ไรสาเหตุอย่าไปฟังมันโฮ๊ะๆ) รีดเดอร์คนไหนแวะไปผ่านมาอ่านแล้วก็เม้นๆโหวดๆให้หน่อยนะค่ะ
 
 
 
ปล1.มันมีผลต่อจิตใจเก๋าก๊าบบ(บ้าไง555)
 


ปล2.อยากอ่านต่อก็เม้นๆโหวดๆนะคะแล้ววันนี้ใจดีถ้าเกิน20เม้นเมื่อไหร่จะอัพให้อีกทันที

เลย(มันจะถึงไหมเนี่ยขอเยอะไปป่าวหว้า^^55)



ปล3.รักรีดเดอร์ที่สุดนะค่ะจ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟ(รักกันบ้างเปล่าเนี่ยฮี่ฮี่)