The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก

“ขอโทษค่ะ”
กล่าวขอโทษทั้งๆที่อีกคนเป็นฝ่ายเดินมาชนเธอเช็ดไปที่เสื้อที่เต็มไปด้วยไวน์ชั้นเยี่ยมที่หกเลอะเธอ เป็นเพราะชายหนุ่มแท้ๆ ถ้าเป็นข้างนอกเธอโวยแหลกไปแล้วแต่ที่นี้เข้าก็ยากขืนมีเรื่อมมีหวังโดนจับโยนออกไปข้างนอกแน่
“ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ”
รอยยิ้มกรุ่มกริมนั้นทำให้เธฮขนลุกเกรียว ปกติเธอไม่เคยสะท้านแม้แต่น้อนแต่วันนี้รนู้สึกได้ว่าผู้ชายที่อยู่หน้าไม่ควรเข้าไปยุ่มด้วยมากที่สึดคนหนึ่ง เอรีบยกมือบอกว่าไม่เป็นอะไรก่อนจะขอตัวออกมาแต่ชายหนุ่มกลับเดินตามเธอมาซะนี้ ยิ่งหนีก็เหมือนยิ่งโดนตาม
“คุณมีอะไรรึเปล่าคะ”
“จะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะขอทำความรู้จัก เขื่อนครับ”
“เฟย์คะ”
“ดื่มอะไรหน่อยไหมครับ”
“ไม่ดีกว่าคะขอตัว”
“รีบจังเลยนะครับยังไม่ทันคุยกันเลย”
เมื่อตื้อหนักๆเค้าเธอก็เริ่มจะสู้บ้างแล้วนะ เจ้าชู้ขนาดนี้น่าจะจับปลอกลอกซะให้หมดตัว
“ไม่ได้รีบคะ แต่ถ้าคุณเขื่อนอยากคุยก็ได้นะคะ”
ไม่มีการถอยอีกต่อไปจะมีแต่การเดินหน้าเพื่อความสนุกสนาน นานๆทีเธอจะได้งัดมารยาหญิงออกมาใช้ดวงตายังคงกวาดไปทั่วบริเวณเพื่อตามหาเพื่อสาวทั้งสองที่เข้ามาก่อนหน้าเธอแต่ก็ยังไม่พบ
“ไม่ต้องคุณหรอกครับเขื่อนเฉยๆจะดีกว่า”
“คะ...เขื่อน”
“น่ารักจังเลยนะครับ”
ยิ้มหวานปานน้ำเชื่อม
+
+
+
แก้วเดินเคียงคู่เข้ามากับฟางที่โต๊ะใหญ่ที่สุดตอนนี้เสี่ยหลายคนกำลังโดนเจ้ามือกินอยู่แหงๆดูจากหน้าตาแล้ว กองชิพที่มากมายถูกกองจนแทบจะท่วมหัวเจ้ามืออยู่แล้ว แต่ทำไม่โครงหน้าของเจ้ามือมันถึงดูคุ้นตาเธอนักก็ไม่รู้ เธอแอบเห็นว่าแว๊บหนึ่งเค้ามองมายังเธอแต่แล้วก็หันกลับไปสนใจชิพมากมายที่กำลังจะมาอยู่ในกำมือเค้าแทน ด้วยความที่คนมุงดูมันมากเหลือเกินทำให้แก้วมองไปไม่ได้ถนัดนักเลยเห็นหน้าไม่ชัดแต่คุ้นมากจริงๆโครงหน้าเรียวหวานปานผู้หญิง
“ไปกันถอะแก้ว”
ความคิดกำลังเริ่มทำงานได้เป็นอย่างดีกลับถูกเสียงของเพื่อนสาวขัดจังหวะ ทั้งสองเดินออกมาจากตรงนั้นตรงไปที่ตู้สล๊อต
“ยัยเฟย์หายไปไหนนะ”
“อืมนั่นสิหมดสนุกเลยตัวเอกมาหายไป”
แก้วชเงอมองหาก็ไม่เห็นมือบางถูกจับไว้แล้วกระตุกให้หันกลับมา
“เคนตะ!!”
“จำกันได้ ขอบคุณมากไปกับเคนเถอะนะ”
น้ำเสียงพูดเหมือนว่ารู้จักสนิทสนมกันมานานหลายปี แต่เธอไม่เคยรู้จักผู้ชายที่ชื่อเคนตะ
“ไม่ไป ฉันไม่รู้จักนาย”
แก้วพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะสลัดเอามือเหนียวๆของเคนตะออกไป ไม่รู้ว่าดวงเธอจะผูหพันอะไรกับผู้ชายที่เป็นมาเฟียนักไปไหนก็เจอขนาดเข้ากาสิโนมายังเจอแล้วที่นี้จะหนียังไงหล่ะโทโมะก็ไม่อยู่ ฟางก็มัวแต่เดินตามหาเฟย์จนหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“แก้วแน่ใจเหรอว่าไม่รู้จักพี่”
นั่นเค้ากำลังพูดถึงอะไรอยุ่ อย่าทำให้เธอสับสนไปมากกว่านี้เลยแค่นี้เธอก็มึนจนไม่รู้จะไปทางไหนแล้ว สรรพนามว่าพี่...
“ยัยตัวแสบว่าแล้วเชี่ยว”
ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนโทโมะนั่นเองไม่อยากเชื่อว่าจะเจอเค้าที่นี้ โทโมะเดินเข้ามามองหน้าแก้วอย่างคาดโทษ
“เพื่อนรักคนนี้ของฉัน”
แกะมือที่เคนตะจับไว้แน่นแต่เหมือนว่าว่าเคนตะจะไม่ยอมปล่อย เกิดการฟาดฟันทางสายตาถ้าเป็นหนังกำลังภายในก็เชื่อได้เลยว่าต้องไฟพวยพุ่งออกมาจากตาทั้งสองแล้วมาสู้กันแน่ การดของโทโมะเริ่มมายืนล้อมไว้มากขึ้น
“ที่นี้เป็นของใครแกก็รู้ปล่อยมือจากผู้หญิงฉันซะ”
“ต้องแลกด้วยอะไรถึงจะคืนผู้หญิงคนนี้ให้ฉัน”
“ไม่ต้องการเพราะทุกอย่างฉันมีมากพอแล้ว ปล่อมมือซะไอ้เคนก่อนที่แกจะไม่มีชีวิตรอดกลับออกไป”
“ฉันขอของฉันคืน”
“ไม่ให้!!”
ข้อมือบางโดนยือแย้งไปมาจนเธอทนไม่ไหวสลัดอย่างแรงจนหลุด เธองงมากที่อยู่ๆมาพูดอะไรกันก็ไม่รู้ เคนตะจะคว้ามือแก้วมาแต่จับไม่ทันโทโมะกระฉากร่างบางให้เดินออกมาก่อนอย่างรวดเร็วหากเป็นที่อื่นเคนตะไม่มีวันยอมแน่แต่ที่นี้คือบ่อนของโทโมะถ้ามีเรื่องที่นี้เท่ากันตัดหัวตัวเอง สาเหตุที่ทำให้เคนตะกล้าบุกเดี่ยวเค้ามาที่แห่งนี้ก็เพราะเธอ...
 
 
.......................................................................................................................
 
อัพแล้วนะคะอาจจะไม่สนุกเท่าไหร่ตอนนี้สภาพจิตใจไม่ค่อยไหวจริงๆ ขอโทษก๊าบบบ
 
อ่านแล้วเม้นโหวดเป็นกำลังใจกันบ้างนะคับ ขอบคุณค๊าบ