แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"แต่ อุ๊บ"ถูกปิดด้วยริมฝีปากของชายหนุ่มมือหนาค่อยๆคลายปมผ้าขนหนูออกหญิงสาวยกมือบางคล้องคอชายหนุ่มก่อนจะจูบกลับมือหนากระชากผ้าขนหนูออกจากตัวร่างบางมือคลึงอกอวบอิ่มตรงหน้า
"อะ..อืม..โทโมะ"เผลอครางออกมาด้วยความเสียวยิ่งเอาคนข้างบนชอบใจก่อนจะดูดแรงที่หน้าอกข้างซ้ายจนเป็นรอยแดงและผากรอยตามคอและเนินอกแสดงความเจ้าของไม่มีส่วนไหนที่เค้าไม่ได้จับนิ้วเรียวลากผ่านกลีบกุหลาบไปมาเล่นเอาคนข้างล่างแทบขาดใจ
"อืม..พะ..พอแล้ว..อ้ะเจ็บ"ร้องเสียงดังออกมาด้วยความเจ็บนิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้าไปในจุดอ่อนไหวของร่างบางทีละนิ้วนิ้วเรียวสามนิ้วขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะจนคนร่างบางบิดตัวไปมาด้วยความเสียวมือเล็กกำผ้าปูที่นอนจนยับ
"อื้อแก้วเจ็บ..ฮื่อโทโมะแก้วเจ็บอ๊ะ"เสียงครางหวานลอดออกมาจากปากอวบอิ่มเป็นระยะร่างสูงได้แต่อมยิ้ม
"ไม่เจ็บหรอกคนดี"กระซิบข้างหูก่อนจะเอาปากมาประกบกับปากอวบอิ่มเพื่อคลายความเจ็บโดยที่นิ้วยังเข้าออกที่จุดอ่อนไหวนั้นอยู่มืออีกข้างก็อยู่ไม่สุขคลึงอกอวบอิ่มจนเป็นรอยแดงทุกส่วนทำงานอย่างพร้อมเพรียง
"อืมโทโมะฮื่อมะ..ไม่ไหว..อ่าส์"ธารน้ำรักไหลออกมาจากจุดอ่อนไหวของร่างบางร่างสูงยิ้มพอใจกับผลงานของตัวเองดึงนิ้วออกจากจุดอ่อนไหวของคนตัวเล็กก่อนจะเอามือมาคลึงหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้าง
"อืม..หอมไปทั้งตัวเลยแก้วใจของโมะ"ปากพร่ำแต่หน้าหวานยังคงวนเวียนอยู่กับหน้าอกงามของร่างบางอย่างหลงไหล
"อ้ะโทโมะ..อย่ากัดสิ่มันเจ็บ"ตีที่ไหลหนาแรงๆไปทีนึงก็ร่างบางขบยอดอกอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ
"พร้อมรึยังคนดีของผม"กระซิบข้างหูร่างบางก่อนจะขบเบาๆ
"อื้อพะ..พร้อมแล้ว..จะทำอะไรก็ทำเถอะโทโมะ..อื้อ"ตอบกลับพยักหน้าก่อนจะหลับตาครางด้วยความเสียวที่ชายหนุ่มมอบให้ร่างสูงยิ้มเล็กๆก่อนจะสอดแกนกลางเข้าไปในจุดอ่อนไหวของร่างบาง
"อ้ะเจ็บ..ฮื่อเอามันออกไป..ฮึกมันเจ็บ"พยายามดันตัวร่างสูงออกแต่กลับตรงข้ามร่างสูงกลับยิ่งกระแทกแกนกลางตัวเองเข้ามาจนจมหายเข้าไปตัวร่างบาง
"ไม่เจ็บหรอกคนดี...ฮื่อเชื่อโมะสิ่..อื้อ"กระแทกตัวเข้าแรงขึ้นจนคนตัวเล็กข้างล่างถึงกับครางออกมาเรื่อยๆ
"โอ๊ย..เจ็บโทโมะ..อื้อแก้วเจ็บฮื่อ..อ๊ะอ๊ะ"ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเสียวผมยาวสีน้ำตาลแดงสั่นไหวตามแรงกระแทกของชายหนุ่ม
"อีกนิดเดียวคนอื้อจะไม่เจ็บแล้ว"พูดเสียงอู้อี้ในลำคอก่อนจะเร่งแรงกระแทกเข้าไปจนเตียงใหญ่สั่นไหว
"มะ..ไม่ไหวแล้ว...อื้อแก้วไม่ไหวแล้ว"เสียงครางดังออกมาอีกครั้งก่อนที่ธารรักของร่างบางไหลย้อยออกมาากจุดอ่อนไหวแต่ร่างสูงก็ยังไม่ยอมหยุดเอาตัวออกจากร่างบางก่อนจะกระแทกเข้าไปใหม่จนร่างบางสะดุ้งน้ำรักของชายหนุ่มถูกปล่อยเข้าร่างกายร่างบางจนหมดก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆหญิงสาว
"โมะขอโทษที่ทำให้แก้วเจ็บ"กระซิบข้างหูร่างบางที่หลับตาลงด้วยความเพลีย
"อื้อไม่เป็นไร"ตอบกลับก่อนจะลืมตามามองชายหนุ่มข้างๆชายหนุ่มขยับไปหยิบผ้าห่มปลายเตียงมาคลุมร่างก่อนจะกอดร่างบางไว้แน่น
"เราคบกันนะแก้ว"ยิ้มให้กับร่างบางที่นอนกอดอยู่
"แต่ต้องสัญญาว่าจะไม่ทำให้แก้วเสียใจนะโทโมะ"เงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม
"สัญญาว่าจะไม่ทำให้แก้วเสียใจเด็ดขาด"ยิ้มให้กับคนร่างบางก่อนจะหลับตาแต่ก็ยังกอดไม่ยอมปล่อย
"หึชั้นจะแก้แค้นนายให้ได้โทโมะลูกชายคนเดียวของตระกูล ไทยานนท์"คิดในใจก่อนจะยิ้มที่มุมปากมองหน้าชายหนุ่มข้างก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย