แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

2เดือนผ่านไป

ช่วงกลางดึก

"โทโมะโอ๊ย...โทโมะทำไมขี้เซาแบบนี้เนี่ย"ปลุกชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆเพราะรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมาดื้อๆ

"..."แต่ไม่แต่การขยับเขยื้อนและเสียงใดๆของร่างสูงทั้งสิ้น

"โทโมะตื่นแก้วเจ็บท้องโทโมะ!"ตะโกนใส่หูของร่างสูงอย่างดังจนคนฟังลุกขึ้นมาอย่างตกใจก่อนหันซ้ายหันขวา

"ใครเป็นอะไรแก้วใครเป็นอะไร"ถามภรรยาตัวเองอย่างตกใจ

"แก้วเจ็บท้องเป็นอะไรไม่รู้โอ๊ย...โทโมะ"จับท้องตัวเอง

"เอ่อ....ใช่คลอดลูกแก้วคลอดลูกแป๊ปนึงนะเอ่อแก้วท้องเก้าเดือนแล้วใช่มั้ยใช่แก้วต้องคลอดลูกโมะขอแต่งตัวแป๊ปนึงนะคนสวย"รีบลุกออกจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำจัดผมเพ่าให้เข้าที่ก่อนจะคว้าเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ใส่แบบลวกๆ

"โทโมะแก้วเจ็บเร็วๆหน่อยได้มั้ย"เร่งร่างสูงที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จ

"ครับๆไปแก้วไปโรงพยาบาล"ช้อนตัวร่างบางอุ้มพาไปที่รถแล้วขับผ่าความมืดพาร่างบางไปโรงพยาบาล

โรงพยาบาล

"หมอครับช่วยเมียผมด้วย"อุ้มร่างบางที่ยังคงร้องโอดครวญอยู่ในอ้อมอกตะโกนลั่นพร้อมกับมองร่างบางเป็นระยะ

"วางภรรยาของคุณลงบนเตียงก่อนนะครับ"บอกร่างสูง

"ครับ"พยักหน้าก่อนจะวางร่างบางลงตามที่บุรุษพยาบาลบอก

"โทโมะแก้วเจ็บ..มันเจ็บไปหมดแล้ว"กำมือร่างสูงที่วิ่งตามเตียงเข็นผู้ป่วย

"อดทนหน่อยนะคนสวยโทโมะอยู่ข้างแก้วอยู่เสมอนะครับ"ยิ้มปลอบใจร่างบาง

"เชิญผู้ป่วยเลยค่ะ"เปิดประตูให้เตียงที่มีร่างบางนอนอยู่เข้าไปในห้องคลอด

"คุณพยาบาลคือผมขอหมอผู้หญิงได้มั้ยผมไม่อยากให้หมอผู้ชายทำคลอด...ผมหึง"บอกพยาบาลสาวด้วยท่าทีมั่นใจ

"เอ่อได้ค่ะ"กำลังจะปิดประตูแต่ถูกคนร่างสูงดันเข้ามาอีกครั้ง

"ผมขอเข้าไปดูเมียผมนะครับ"บอกพยาบาลก่อนจะวิ่งเข้าไปหาภรรยาสาวที่เตียงทันที

"โทโมะแก้วเจ็บมันเจ็บไปหมดเลยโทโมะ"ปรือตามองร่างสูงอย่างยากลำบากความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

"ไม่เป็นไรนะคนสวยโมะอยู่ข้างๆแก้วนะครับ"จับมือร่างบางมาแนบอกไว้แล้วส่งยิ้มให้ร่างบาง

"คุณคะเบ่งอีกนิดนะคะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆเบ่งนะคะ"ลูบท้องร่างบางเพื่อให้หญิงสาวผ่อนคลาย

"อื้อ...แก้วเจ็บโทโมะแก้วเจ็บ"จิกเล็บลงไปบนมือหนาจนเลือดออกซิปๆแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่แสดงอาการว่าเจ็บสักนิด

"โมะอยู่ข้างแก้วแล้วนะครับจับมือโมะไว้นะเจ็บแค่ไหนระบายที่โมะเลยโมะทนได้ครับ"

"เบ่งอีกนิดนะคะหัวเด็กออกมาแล้วเบ่งอีกนิดนะคะสูดหายใจเข้าลึกๆเบ่งค่ะ"

"ฮึก...อื้อฮื่อๆ"เบ่งก่อนจะหอบหายใจแรงใบหน้าหล่อหันมามองภรรยาสาวด้วยใบหน้าเปียกชุ่มไม่ต่างอะไรจากร่างบางสักนิดที่เหงื่อท่วมตัวไปหมด

"แก้วครับเบ่งนะคนดีอยากเห็นหน้าลูกไม่ใช่หรอเค้าจะออกมาอยู่กับเราแล้วนะอย่างร้องนะคนดี"ก้มลงจูบซับน้ำตาก่อนจะเลื่อนไปจูบขมับชื้นของหญิงสาว

"อื้อ...แก้วเจ็บไม่ไหวแล้วโท กรี๊ดดดด"ร่างบางกรี๊ดลั่นก่อนจะสลบไปและไม่รับรู้อะไรอีกเลย

พรึ่บ

มือบางยกมือขึ้นจับหัวตัวเองก่อนจะปรือตามองลอดไฟบนหัวก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วห้อง

"โทโมะ"เอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยเสียงแหบพร่า

"แก้วเป็นไงบ้างครับทานน้ำก่อนนะ"รินน้าอุ่นใส่แก้วก่อนจะประคองหญิงสาวขึ้นมากินน้ำ

"พอแล้วแก้วอิ่มแล้วแล้วลูกล่ะโทโมะ"

"เดี๋ยวพยาบาลเอาลูกมาให้คุณแม่นะครับแต่แก้วเจ็บมากมั้ย"

"โทโมะลองมาเป็นแก้วมั้ยล่ะจะได้รู้ว่าเจ็บมั้ย"

"ถ้าได้โมะก็ยอมเจ็บแทนแก้วแล้วแต่แก้วแข็งแรงมากเลยนะครับตอนแรกโมะเป็นห่วงแทบแย่แน่ะ"

"แก้วแข็งแรงจะตายไม่เป็นอะไรหรอกน่ะ...โอ๊ย"ลุกขึ้นอย่างเร็วจนรู้สึกเจ็บที่เพิ่งถูกเย็บ

"ทำไมลุกไม่บอกล่ะครับคนดีทีหลังบอกโมะนะแล้วจะไปไหนครับ"กระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงกับร่างบาง

"แก้วแค่อยากลุกขึ้นนั่งแก้วเมื่อยนอนนานแล้วโมะบอกุณพ่อคุณแม่โทโมะกับคุณแม่แก้วรึยัง"

"บอกแล้วครับพวกท่านกำลังมาตอนที่พวกท่านรู้ท่านดีใจมากเลยรู้มั้ย"

"ค่ะแล้วโทโมะพักผ่อนบ้างรึยังไปพักผ่อนบ้างดีกว่านะเมื่อคืนก็ตื่นมาตอนกลางดึกอีกด้วยเหนื่อยมั้ย"จับใบหน้าหล่อ

"ไม่เหนื่อยครับแค่เห็นหน้าแก้วโทโมะก็หายเหนื่อยแล้วครับ"ยิ้มให้ร่างบางก่อนจะประทับริมฝีปากตัวเองกับร่างบางเข้าหากันริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเล็กน้อยเพื่อให้ลิ้นร้อนสอดเข้าไปหาความหวานลิ้นร้อนกับลิ้นเนียนนุ่มชื้นเกี่ยวตวัดกันไปมาอย่างสนุกมือหนาค่อยๆสอดมือเข้าไปในเสื้อคนไข้ก่อนจะเคล้นคลึงเต้างามของร่างบาง

"อื้อ โทโมะคนบ้าได้คืบจะเอาศอก"ผละปากออกจากปากร่างสูง

"ก็แก้วทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัวใครมันจะอดใจไหวจริงมั้ยครับ"บีบเต้างามทั้งสองข้าง

"อ๊ะ โทโมะเอามือออกไปเลยแก้วโกรธจริงๆนะ"

"อย่าโกรธนะครับคุณภรรยาสุดสวยของโมะโมะรักแก้วที่สุดเลยจุ๊บๆๆๆๆ"พรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอของหญิงสาว

"โทโมะปล่อยแก้ว..โอ๊ยแก้วเจ็บ"ตีแขนชายหนุ่มที่กอดเอวแรงเกินไปจนเจ็บ

"โมะขอโทษครับนอนดีกว่านะแก้วแผลจะได้หายเร็วๆ"

"ขออณุญาตินะคะพาลูกมาเยี่ยมค่ะ"พยาบาลเข็นเตียงเด็กอ่อนมาข้างเตียงของร่างบาง

"ขอบคุณค่ะ"ก้มหัวให้นิดๆพยาบาลยิ้มให้ร่างบางกับร่างสูงก่อนจะเดินออกไป

"โทโมะดูนี่สิ่ลูกเราเป็นผู้ชายลูกแม่"ขยับตัวโดยมีชายหนุมประคองก่อนจะค่อยๆช้อนตัวลูกชายมาไว้ในอ้อมกอดน้ำตาอุ่นร้อนไหลออกจากดวงตากลมโตด้วยความดีใจอย่างเปี่ยมล้น

"ลูกยังไม่มีชื่อเลยแก้วอยากได้ชื่ออะไรครับ"ถามร่างบาง

"โทมะแก้วอยากได้ชื่อนี้โอเคมั้ยโทโมะ"

"เหมือนชื่อโทโมะดีโอเคครับ"ยิ้มก่อนจะหันไปยิ้มให้กับลูกชาย

"ไงครับเจ้าลูกชายมาเฟีย"แตะแก้มใสเบาๆก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มใสของลูกชายฟอดใหญ่

"โทโมะลูกยังเล็กอยู่นะอย่าเพิ่งหอมแรงสิ่ฮึ่ยอย่ามาหมันเขี้ยวลูกให้มาก"

"อ่าโมะขอโทษครับ"