แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น
"ไอ้เขื่อนไอ้ป๊อปแกมาทำไมแต่เช้าวะ"เดินลงมาพร้อมร่างบางเพราะเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านเป็นห่วงหญิงสาว
"ชั้นจะไปขอเฟย์ฟางเว้ยว่าจะมายืมแม่แกหน่อยพอดีพ่อชั้นเค้าติดงานว่ะ"
"เออไอ้โมะแม่กับพ่อชั้นก็ติดงานเหมือนกันพวกชั้นสองคนยืมแม่แกหน่อยดิ่วะ"
"แม่นะเว้ยไม่ใช่โทรศัพท์พอไม่มีแล้วยืมน่ะ"ประคองร่างบางนั่งบนโซฟา
"นะโทโมะเขื่อนยืมหน่อยนะเขื่อนอยากมีเมียเว้ยชั้นอยากแต่งพร้อมแกชั้นมีสินสอดพร้อมเว้ย"
"โทโมะช่วยเขื่อนกับป๊อปปี้หน่อยนะไม่ช่วยแก้วไม่แต่งกับโทโมะนะ"
"แกไม่ช่วยชั้นแกไม่ได้แต่งงานกับแก้วนะเว้ยไอ้โมะช่วยหน่อย"
"เออๆก็ได้งั้นเดี๋ยวไปบ้านชั้นจะได้ไปคุยกับแม่ไปแก้วไปด้วยกัน"
"แก้วไปทำไมอยู่บ้านนี่แหละดีแล้ว"
"ไม่เอาโมะเป็นห่วงไม่อยากห่างไปด้วยกันนะ"อ้อนร่างบาง
"เอ่อ...อืมก็ได้งั้นไปเถอะ"ลุกขึ้นก่อนจะพากันไปที่บ้านโทโมะ
ณ บ้านไทยานนท์
"คุณอาสวัสดีครับ"เดินเข้าไปหาแล้วกอด
"จ้ะเขื่อนแล้วมีอะไรล่ะหะถึงได้มากอดกันขนาดนี้"
"คือผมกับเขื่อนมีเรื่องจะให้คุณอาช่วยน่ะครับ"นั่งลงที่โซฟา
"เรื่องอะไรจ้ะ"นั่งลงพร้อมกับลูกสะใภ้
"ไอ้พวกนี้มันจะไปขอสาวครับแม่"
"จริงหรอแล้วจะให้แม่ไปทำอะไรล่ะ"
"คือผมจะให้คุณอาไปเป็นญาติผู้ใหญ่เจรจาให้พวกผมสองคนน่ะครับ"
"เอาสิ่มีสินสอดกันรึยังไม่มีอาให้ได้นะ"
"มีครับพวกผมมีแล้วคุณอาจะช่วยพวกผมสองคนจริงๆหรอครับ"
"แน่นอนจ้ะเขื่อนป๊อปปี้งั้นพาไปสาวของเราสองคนเลยละกันไปด้วยมั้ยลูกโทโมะหนูแก้ว"
"ไปค่ะแก้วอยากไป"พยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแม่สามี
"แก้วจะรีบไปไหนอย่าเดินเร็วดิ่โมะเป็นห่วง"เดินเข้าไปประคอง
"โทโมะไม่ต้องประคองแล้วแก้วเดินได้"ดุร่างสูงแล้วเดินไปกับแม่สามีชายหนุ่มถึงกับหน้าจ๋อยแต่ก็เดินตามไปติดๆ
บ้าน นีระสิงห์
"นี่แหละครับคุณอาบ้านที่ผมจะมาขอสาว"ประคองแม่เพื่อนรัก
"งั้นเราเข้าไปดีกว่านะจะได้ไปคุยกับผู้ใหญ่ทางนู้น"
"ไปเว้ยไอ้เขื่อนแกจะได้มีเมียกับเค้าสักที"เรียกเพื่อนชายแล้วจูงมือร่างบางเข้าไปในบ้าน
"ป๊อปปี้"เห็นแฟนหนุ่มก็เรียกอย่างตกใจ
"พี่ฟางใครมา เขื่อนพวกนายมาทำไมเอ่อคุณอาสวัสดีค่ะ"เรียกแฟนหนุ่มก่อนจะสวัสดีแม่โทโมะ
"ใครมาลูกเฟย์ฟาง"ชายวัยกลางคนเดินลงมาจากบันได
"สวัสดีครับคุณพ่อ"ทั้งเขื่อนและป๊อปปี้ยกมือไหว้พร้อมกัน
"พวกแกเป็นใครหะ"เดินมาโอบลูกสาวไว้
"ผมเขื่อนแฟนเฟย์ครับ"ยิ้มแป้นให้กับพ่อแฟนสาว
"ผมป๊อปปี้แฟนฟางคนสวยครับ"ยิ้มก่อนจะกอดคอเขื่อน
"เอ่อ...คือเขื่อนเค้าเป็นแฟนเฟย์เองค่ะ"เดินเข้าไปหาเขื่อนแล้วกอดแขนไว้
"ป๊อปปี้แฟนฟางเองค่ะพ่อ"เดินไปกอดแขนป๊อปปี้ไว้แล้วยิ้มเจื่อนๆ
"อะไรพวกแกไปมีแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่หะทำไมไม่บอกพ่อ"ขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสีย
"พวกผมเจอกันเมื่อสองเดือนที่แล้วครับผมผมไม่เคยล่วงเกินอะไรเฟย์นอกจาหอมแก้มครับผม"ตอบเสียงดัง
"ผมเหมือนกันเจอกันเมื่อสองเดือนก่อนเป็นแฟนที่ดีเอ่อไม่เคยล่วงอะไรมากกว่าหอมแก้มครับ"ตอบอย่างหนักแน่น
"อะไรนะแกหอมแก้มลูกสาวชั้นหรอ"
"เอ่อคุณคะใจเย็นค่ะ"รีบเข้ามาห้ามสามี
"มันหอมแก้มลูกสาวเราให้ผมใจเย็นหรอหะ"
"ดิชั้นเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขื่อกับป๊อปปี้เองค่ะคือเค้าสองคนรักลูกสาวคุณจริงถ้าไม่รักเค้าคงไม่มาขอหรอกค่ะ"
"เอ่อแก้วรับประกันได้นะคะคุณอาว่าเขื่อนกับป๊อปปี้ไม่เคยทำอะไรที่นอกลู่นอกทางค่ะ"
"ถ้าหนูแก้วพูดแบบนี้อาก็สบายใจจ้ะ"ยิ้มให้กับเพื่อนลูกสาว
"แต่ผมไม่สบายใจเฟย์ฟางมายืนกับพ่อ"ดึงลูกสาวมายืนข้างๆ
"คุณพ่อครับผมรักเฟย์จริงๆนะผมจะมาขอเฟย์กับคุณพ่อคุณแม่ยกเฟย์ให้เป็นภรรยาแล้วก็แม่ของลูกผมนะครับ"
"ผมสัญญาว่าจะดูแลฟางอย่างดีไม่ทำให้ร้องไห้หรือเสียใจสักนิดจะดูแลแบบยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยครับ"
"ชั้นว่าเราเข้าไปคุยกันที่ห้องรับแขกดีกว่านะคะเชิญคุณหญิงค่ะ"ดึงสามีออกจากลูกแล้วเชิญแม่โทโมะเข้าไปคุย
"สู้ๆเว้ยไอ้เขื่อนมาถึงขั้นนี้แล้วไอ้ป๊อปแกอย่าทำหน้าแบบนั้นดิ่วะสู้หน่อยอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ"ตบบ่าเพื่อนทั้งคู่
"เฟย์ฟางพ่อพวกแกไม่ใช่คนหวงลูกขนาดนั้นหรอกแกได้เป็นภรรยาของเขื่อนกับป๊อปปี้แน่นอน"จับมือเพื่อนสาว
"หวังว่างั้นแหละแกเราไปนั่งรอฟังผลที่จะออกมาดีกว่าว่าพ่อชั้นจะยกพี่ฟางกับชั้นให้เขื่อนกับป๊อปปี้รึเปล่า"พากันนั่งลุ้นใจจดใจจ่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น