แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น

"ไอ้เขื่อนไอ้ป๊อปแกมาทำไมแต่เช้าวะ"เดินลงมาพร้อมร่างบางเพราะเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านเป็นห่วงหญิงสาว

"ชั้นจะไปขอเฟย์ฟางเว้ยว่าจะมายืมแม่แกหน่อยพอดีพ่อชั้นเค้าติดงานว่ะ"

"เออไอ้โมะแม่กับพ่อชั้นก็ติดงานเหมือนกันพวกชั้นสองคนยืมแม่แกหน่อยดิ่วะ"

"แม่นะเว้ยไม่ใช่โทรศัพท์พอไม่มีแล้วยืมน่ะ"ประคองร่างบางนั่งบนโซฟา

"นะโทโมะเขื่อนยืมหน่อยนะเขื่อนอยากมีเมียเว้ยชั้นอยากแต่งพร้อมแกชั้นมีสินสอดพร้อมเว้ย"

"โทโมะช่วยเขื่อนกับป๊อปปี้หน่อยนะไม่ช่วยแก้วไม่แต่งกับโทโมะนะ"

"แกไม่ช่วยชั้นแกไม่ได้แต่งงานกับแก้วนะเว้ยไอ้โมะช่วยหน่อย"

"เออๆก็ได้งั้นเดี๋ยวไปบ้านชั้นจะได้ไปคุยกับแม่ไปแก้วไปด้วยกัน"

"แก้วไปทำไมอยู่บ้านนี่แหละดีแล้ว"

"ไม่เอาโมะเป็นห่วงไม่อยากห่างไปด้วยกันนะ"อ้อนร่างบาง

"เอ่อ...อืมก็ได้งั้นไปเถอะ"ลุกขึ้นก่อนจะพากันไปที่บ้านโทโมะ

ณ บ้านไทยานนท์

"คุณอาสวัสดีครับ"เดินเข้าไปหาแล้วกอด

"จ้ะเขื่อนแล้วมีอะไรล่ะหะถึงได้มากอดกันขนาดนี้"

"คือผมกับเขื่อนมีเรื่องจะให้คุณอาช่วยน่ะครับ"นั่งลงที่โซฟา

"เรื่องอะไรจ้ะ"นั่งลงพร้อมกับลูกสะใภ้

"ไอ้พวกนี้มันจะไปขอสาวครับแม่"

"จริงหรอแล้วจะให้แม่ไปทำอะไรล่ะ"

"คือผมจะให้คุณอาไปเป็นญาติผู้ใหญ่เจรจาให้พวกผมสองคนน่ะครับ"

"เอาสิ่มีสินสอดกันรึยังไม่มีอาให้ได้นะ"

"มีครับพวกผมมีแล้วคุณอาจะช่วยพวกผมสองคนจริงๆหรอครับ"

"แน่นอนจ้ะเขื่อนป๊อปปี้งั้นพาไปสาวของเราสองคนเลยละกันไปด้วยมั้ยลูกโทโมะหนูแก้ว"

"ไปค่ะแก้วอยากไป"พยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแม่สามี

"แก้วจะรีบไปไหนอย่าเดินเร็วดิ่โมะเป็นห่วง"เดินเข้าไปประคอง

"โทโมะไม่ต้องประคองแล้วแก้วเดินได้"ดุร่างสูงแล้วเดินไปกับแม่สามีชายหนุ่มถึงกับหน้าจ๋อยแต่ก็เดินตามไปติดๆ

บ้าน นีระสิงห์

"นี่แหละครับคุณอาบ้านที่ผมจะมาขอสาว"ประคองแม่เพื่อนรัก

"งั้นเราเข้าไปดีกว่านะจะได้ไปคุยกับผู้ใหญ่ทางนู้น"

"ไปเว้ยไอ้เขื่อนแกจะได้มีเมียกับเค้าสักที"เรียกเพื่อนชายแล้วจูงมือร่างบางเข้าไปในบ้าน

"ป๊อปปี้"เห็นแฟนหนุ่มก็เรียกอย่างตกใจ

"พี่ฟางใครมา เขื่อนพวกนายมาทำไมเอ่อคุณอาสวัสดีค่ะ"เรียกแฟนหนุ่มก่อนจะสวัสดีแม่โทโมะ

"ใครมาลูกเฟย์ฟาง"ชายวัยกลางคนเดินลงมาจากบันได

"สวัสดีครับคุณพ่อ"ทั้งเขื่อนและป๊อปปี้ยกมือไหว้พร้อมกัน

"พวกแกเป็นใครหะ"เดินมาโอบลูกสาวไว้

"ผมเขื่อนแฟนเฟย์ครับ"ยิ้มแป้นให้กับพ่อแฟนสาว

"ผมป๊อปปี้แฟนฟางคนสวยครับ"ยิ้มก่อนจะกอดคอเขื่อน

"เอ่อ...คือเขื่อนเค้าเป็นแฟนเฟย์เองค่ะ"เดินเข้าไปหาเขื่อนแล้วกอดแขนไว้

"ป๊อปปี้แฟนฟางเองค่ะพ่อ"เดินไปกอดแขนป๊อปปี้ไว้แล้วยิ้มเจื่อนๆ

"อะไรพวกแกไปมีแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่หะทำไมไม่บอกพ่อ"ขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสีย

"พวกผมเจอกันเมื่อสองเดือนที่แล้วครับผมผมไม่เคยล่วงเกินอะไรเฟย์นอกจาหอมแก้มครับผม"ตอบเสียงดัง

"ผมเหมือนกันเจอกันเมื่อสองเดือนก่อนเป็นแฟนที่ดีเอ่อไม่เคยล่วงอะไรมากกว่าหอมแก้มครับ"ตอบอย่างหนักแน่น

"อะไรนะแกหอมแก้มลูกสาวชั้นหรอ"

"เอ่อคุณคะใจเย็นค่ะ"รีบเข้ามาห้ามสามี

"มันหอมแก้มลูกสาวเราให้ผมใจเย็นหรอหะ"

"ดิชั้นเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขื่อกับป๊อปปี้เองค่ะคือเค้าสองคนรักลูกสาวคุณจริงถ้าไม่รักเค้าคงไม่มาขอหรอกค่ะ"

"เอ่อแก้วรับประกันได้นะคะคุณอาว่าเขื่อนกับป๊อปปี้ไม่เคยทำอะไรที่นอกลู่นอกทางค่ะ"

"ถ้าหนูแก้วพูดแบบนี้อาก็สบายใจจ้ะ"ยิ้มให้กับเพื่อนลูกสาว

"แต่ผมไม่สบายใจเฟย์ฟางมายืนกับพ่อ"ดึงลูกสาวมายืนข้างๆ

"คุณพ่อครับผมรักเฟย์จริงๆนะผมจะมาขอเฟย์กับคุณพ่อคุณแม่ยกเฟย์ให้เป็นภรรยาแล้วก็แม่ของลูกผมนะครับ"

"ผมสัญญาว่าจะดูแลฟางอย่างดีไม่ทำให้ร้องไห้หรือเสียใจสักนิดจะดูแลแบบยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยครับ"

"ชั้นว่าเราเข้าไปคุยกันที่ห้องรับแขกดีกว่านะคะเชิญคุณหญิงค่ะ"ดึงสามีออกจากลูกแล้วเชิญแม่โทโมะเข้าไปคุย

"สู้ๆเว้ยไอ้เขื่อนมาถึงขั้นนี้แล้วไอ้ป๊อปแกอย่าทำหน้าแบบนั้นดิ่วะสู้หน่อยอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ"ตบบ่าเพื่อนทั้งคู่

"เฟย์ฟางพ่อพวกแกไม่ใช่คนหวงลูกขนาดนั้นหรอกแกได้เป็นภรรยาของเขื่อนกับป๊อปปี้แน่นอน"จับมือเพื่อนสาว

"หวังว่างั้นแหละแกเราไปนั่งรอฟังผลที่จะออกมาดีกว่าว่าพ่อชั้นจะยกพี่ฟางกับชั้นให้เขื่อนกับป๊อปปี้รึเปล่า"พากันนั่งลุ้นใจจดใจจ่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น