แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

"คุณแม่พักผ่อนนะคะเดี๋ยวแก้วอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่เอง"ค่อยๆประคองผู้เป็นแม่นั่งลงบนเตียงแล้วจัดหมอนให้แล้วพาแม่เอนนอนบนเตียงนุ่ม

"แก้วลูกจะทำตามที่แม่ขอได้มั้ย"คว้าข้อมือลูกสาวไว้

"ทำตามที่ขอ?อะไรคะคุณแม่"หันมาหาทำเฉไฉไม่รู้เรื่อง

"เรื่องที่แม่จะให้ลูกแต่งงานกับคนที่แม่หามาให้ลูกทำให้แม่ได้มั้ยที่แม่ทำไปเพราะแม่รักลูกนะคนพรรค์นั้นแก้วอยู่กับมันไม่ได้หรอกเชื่อแม่สิ่คนนี้เค้าเหมาะสมกับลูกแล้วนะ"

"แต่คุณแม่คะแก้วรักเค้านะแล้วอีกอย่างคนที่คุณแม่หามาให้เค้าอาจจะรับไม่ได้ที่ต้องแต่งงานกับคนที่มีลูกติดอย่างแก้วคุณแม่แก้วรักโทโมะจริงๆนะคะ"

"รักได้มันก็เลิกได้ลูกเชื่อแม่สิ่แต่งงานกับคนที่แม่หามาให้นะลูกเชื่อแม่เถอะลูกจะมีความสุข"

"เลิกรักได้ด้วยหรอตอนนี้คุณแม่ยังรักคุณพ่อต้องการคุณพ่ออยู่มั้ย?เห็นมั้ยคุณแม่ไม่ตอบแสดงว่าคุณแม่ยังรักคุณพ่อแก้วก็เลิกรักเค้าไม่ได้เหมือนกัน"

"ทำเพื่อแม่อีกสักครั้งนะแก้วแม่รับปากเค้าไว้แล้วว่ายังไงแก้วก็จะแต่งงานกับเค้า"

"คุณแม่ไหนคุณแม่บอกแก้วไม่ใช่ผักปลาไม่ใช่ปลาไงคะแต่ตอนนี้คุณแม่ทำเหมือนแก้วเป็นสิ่งของที่จะยกให้ใครก็ได้แก้วเป็นคนนะแก้วมีหัวใจแก้วมีสมองแก้วโตแล้วแก้วขอตัดสินใจในการใช้ชีวิตคู่กับใครคนนึงได้มั้ยคุณพ่อกับคุณแม่แต่งงานกันด้วยความรักรึเปล่าหรือโดนคลุมถุงชน?"

"ความรักสิ่ถ้าแม่กับพ่อไม่รักกันจะมีแก้วได้ไงจริงมั้ย"ลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดู

"นั่นแหละค่ะแก้วก็ต้องการแต่งงานกับใครสักคนด้วยความรักเหมือนกันคุณแม่เรื่องนี้แก้วทำตามที่คุณแม่ขอไม่ได้แก้วขอตัว"แกะมือแม่ออกแล้วเดินออกมาจากห้องขาเรียวสวยเดินกลับห้องอย่างเร็วน้ำตาอุ่นไหลรินรดแก้มสวยช้าๆจากการที่ร้องไห้ธรรมดากลายเป็นสะอื้นร่างบางฟุบหน้าลงกับหมอนระบายน้ำตาออกมาจนหมอนเปียกชุ่ม

~เนื่องจากตอนนี้มีคนคนนึงกำลังว้าวุ่นในใจ~

"ฮึก ฮัลโหล"ปาดน้ำตาทิ้งมือเรียวคว้าโทรศัพท์มากดรับ

(แก้วเป็นไงบ้างตอนนี้พวกชั้นอยู่กับโทโมะแล้วแกล่ะเป็นไงบ้าง)

"แก้วโอเคเฟย์แล้วตอนนี้โทโมะเป็นไงบ้างล่ะ"

(โอเคดีเขื่อนไม่ให้โทโมะกินเหล้าเค้าเครียดเรื่องแกมากเลยรู้มั้ย)

"ฮึก อืมเฟย์ตอนนี้เค้าอยู่ไหน"

(นั่งอยู่ตรงนี้แหละแกจะคุยกับโทโมะรึเปล่า)

"คุยแก้วขอคุยกับโทโมะหน่อย"

(โอเค โทโมะแก้วจะคุยกับนาย)

"ฮัลโหลโทโมะเป็นไงบ้าง"

(แก้วโทโมะขอโทษคือขอโทษจริงๆตอนนั้นโทโมะกำลังโมโหอย่าเกลียดโทโมะได้มั้ยโทโมะขอโทษจริงๆนะแก้วแล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง)

"ฮึกแก้วไม่โกรธฮือแก้วโอเคแก้วสบายดีฮึกโทโมะอย่ากินเหล้านะแก้วขอร้องทำเพื่อแก้วได้มั้ยถือว่าแก้วขอนะฮึกแก้วรักโทโมะนะ"

(อย่าร้องสิ่คนดีขี้แยไปได้เข้มแข็งหน่อยนะที่รักโมะสัญญาว่าจะไม่กินทำอะไรอยู่)

"ฮึกแก้วไม่ร้องแล้วแก้วนอนอยู่แต่ต้องทำให้ได้นะห้ามกินเหล้าเด็ดขาด"

(ครับคนสวยพรุ่งนี้โมะจะไปหาแก้วอีกสัญญาจะไม่มีปืนติดตัวไปเด็ดขาดโมะจะไม่ใช้อารมณ์โฒะจะใจเย็นรอโมะนะพรุ่งนี้โมะจะไปขอแก้วไปเอาดวงใจโมะคืน)

"อืม แก้วจะรอฮึกโทโมะนะ"

(ครับพักผ่อนนะแก้วอย่าเครียดลูกออกมาแล้วหน้าเครียดมันจะไม่ดีไม่ร้องแล้วนะนอนพักผ่อนเถอะสัญญาพรุ่งนี้จะไปหา)

"โอเคโทโมะพักผ่อนด้วยนะไม่ต้องเครียดไม่ต้องเป็นห่วงแก้วจนนอนไม่หลับแค่นี้นะที่รัก"ยิ้มให้กับโทรศพท์ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มดวงตากลมโตค่อยปิดลงช้าๆจนหลับในที่สุด

ณ บ้านไทยานนท์

"พรุ่งนี้พวกชั้นไปด้วยนะเว้ยอยากไปดูคุณลูกเขยทะเลาะกับคุณแม่ยาย"

"ไอ้เขื่อนปากดีพรุ่งนี้ชั้นจะไปตัวเปล่าไม่พกปืนเด็ดขาดชั้นจะไปคุยกับเค้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย"

"เต็มที่โทโมะคุณน้าไม่ใช่คนใจแข็งหรอกยังไงซะเค้าก็คงไม่อยากให้หลานเค้าไม่มีพ่อหรอก"

"ขอบใจเฟย์ชั้นจะทำให้เต็มที่เพื่อดวงใจชั้นทั้งสองดวงเว้ย"

"พรุ่งนี้แกจะไปกี่โมงพวกชั้นจะไปด้วย"

"เจ็ดโมงพวกแกมาหาชั้นได้เลยชั้นจะยกสินสอดไปขอแก้วเว้ย"

"แกคุยกับแม่แกแล้วหรอจะไปขอแก้วแล้วอีกอย่างเรื่องบริษัทด้วย"

"ยังเลยว่ะชั้นขอเคลียร์กับแม่ชั้นก่อนพวกแกอย่าเพิ่งไปไหนนะเว้ยเดี๋ยวมา"รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนก่อนจะกดเบอร์มารดาตัวเองอยากคุยเป็นการส่วนตัว

ด้านล่างของบ้าน

"แม่มันจะว่าไงวะ"นั่งลงปรึกษากับเพื่อนๆ

"ไม่รู้ว่ะถ้าเกิดแม่มันเอาเรื่องขึ้นมาแล้วจะทำไงเฮ้อชั้นสงสารไอ้สองคนนี้จริงๆอุปสรรคความรักมันเยอะว่ะ"

"เอาน่าอย่าคิดมากดิ่คิ้วผูกโบว์แล้วป๊อปปี้"เอานิ้วจิ้มหว่างคิ้วแฟนหนุ่ม

"ก็มันเครียดนิ่ฟางแล้วฟางไม่เครียดหรอที่รักเห็นนั่งยิ้มอยู่ได้"

"เครียดสิ่แต่ฟางอยากให้ทุกคนยิ้มได้เหมือนที่ฟางยิ้มได้ไงล่ะ"ฉีกยิ้มหวานให้กับทุกคน

"โอเคยิ้มแล้วพี่ฟาง"ยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นลักยิ้มสวยที่บุ๋มลงไปอย่างเด่นชัด

"โอเคงั้นรอฟังจากปากไอ้โมะแล้วกันว่าแม่มันจะว่าไง"

1 ชั่วโมงผ่านไป

"เห้ยไอ้โมะเป็นไงบ้างวะ"วิ่งเข้าไปกอดคอร่างสูงที่เดินลงบันไดมา

"ทุกคนคือ..."