แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

หลังจากนั่งดิ่มกันไปนิดหน่อยแล้วก็คุยกันไปเรื่อยจนถึงเวลาผับเปิดก็มีผู้คนมากมายมาใช้บริการในผับ
"สวัสดีค่ะ"เดินลงมานั่งข้างชายหนุ่ม
"ครับ"ยิ้มให้ก่อนจะขยับให้หญิงสาว
"ค่ะชื่ออะไรคะพ่อรูปหล่อ"ไล้ใบหน้าชายหนุ่ม
"โทโมะครับแล้วคุณล่ะครับ"ลูบไล้ไหล่มนจนคนที่นั่งมองแทบจะกำแก้วให้แตกคามือ
"พิมค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะโทโมะ"
"ครับมีแฟนรึยังพิม"
"ยังหรอกค่ะพิมโสดแล้วโทโมะล่ะ"
"เอ่อไม่มีครับ"ตอบก่อนจะชำเลืองมองร่างบางเล็กน้อย
"นี่ฟางคนที่มีแฟนแล้วแล้วบอกไม่มีเนี่ยเค้าเรียกว่าพวกโกหกเจ้าชู้นิสัยแย่ผู้ชายห่วยแตกใช่มั้ย"
"เอ่อใช่มันห่วยมากชั้นล่ะเกลียดผู้ชายแบบนี้จริงๆ"
"เอ่อโทโฒะคะนั่งอยู่ตั้งนานไม่คิดแนะนำคนอื่นให้พิมรู่จักหรอ"
"เอ่อครับ นี่ฟาง เฟย์แก้วแล้วนี่ป๊อปปี้ส่วนนี่ไอ้..."
"เขื่อนครับพิมเป็นเจ้าของผับนี้เพื่อนๆชอบเรียกเขื่อนว่าไอ้กบแหะๆ"
"เขื่อนเป็นคนตลกน่าดูนะเนี่ย"
"ครับ"ยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะหันไปคุยกับเฟย์
"ฟางไปเต้นกับป๊อปนะ"คว้ามือหญิงสาวไปเต้น
"เขื่อนไปเต้นกัน"ดึงแขนชายหนุ่มตามพี่สาวไปเต้น
"แก้วเป็นเพื่อนโทโมะมานานรึยังคะ"ถามร่างบางที่นั่งกินคอกเทลอย่างเดียวไม่สนใคร
"ไม่หรอกก็ประมาณสองเดือนกว่าๆน่ะ"
"อ๋อแล้วโทโมะนิสัยเป็นยังไงบ้างอ่ะ"
"เค้าหรอ"เหลือบมองชายหนุ่มนิดนึงก่อนจะหันกลับมาหาพิม
"นิสัยดี ปากหวาน ชอบเอาใจน่ะแต่แปลกเนาะเค้ายังไม่มีแฟน"พูดคำว่าไม่มีแฟนด้วยน้ำเสียงสี่ยคล้ายคนร้องไห้
"อืมจ้าพิมยินดีที่ได้รู้จักแก้วด้วยนะ"
"จ้ะพิม"ยิ้มให้ก่อนจะมองชายหนุ่มที่คุยสนุกสนานกับสาวคนใหม่น้ำตาคลอเบ้าแค่กระพริบตาครั้งเดียวมันคงร่วงมาไม่ขาดสาย
ซ่าส์ จู่ๆก็ลุกขึ้นหยิบคอกเทลสาดใส่ทั้งคู่ที่กำลังจะจูบกัน
"ว๊าย"รีบผละออกก่อนจะดูเสื้อผ้าตัวเอง
"แก้วทำไมทำแบบนี้"
"ฮึกนายมันก็แค่นี้โกหกบอกว่าไม่มีแฟนทั้งๆที่แฟนก็ยืนอยู่ตรงนี้ฮึกชั้นไม่ใช่แฟนนายหรอหะโทโมะฮือบอกมาสิ่พูดไม่ได้สรุปชั้นเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์นายใช่มั้ยหะเป็นที่ระบายใช่มั้ยโทโมะ"กระชากคอเสื้อชายหนุ่ม
"ยัยแก้วใจเย็นนะ"ดึงเพื่อนสาวออกส่วนคนในผับก็ทำตัวเป็นไทมุงเช่นเคย
"ฮึกบอกมาสิ่ว่าชั้นเป็นที่ระบายโมโหอะไรก็ลงที่ชั้นด้วยการโมโหใส่ตะคอกใส่ดึงชั้นบ้างลากชั้นบ้างตวาดอย่างเดียว"
"คิดว่าชั้นไม่มีความรู้สึกหรอโทโมะที่ไม่ได้พูดเพราะชั้นไม่อยากให้นายโมโหแต่วันนี้นายทำมากเกินไปจูบผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าชั้นหรอชั้นยังอยู่นี่นะฮึกชั้นเกลียดนาย"ตะโกนลั่นก่อนจะวิ่งออกไป
"ไอ้โมะตามแก้วไปเดี๋ยวนี้"ป๊อปปี้สั่งเพื่อนเสียงแข็ง
"ไม่"
"ไปเดี๋ยวนี้ไอ้โมะ"สั่งซ้ำ
"เออไปก็ได้วะ"กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามหญิงสาวออกไป
***
"ฮึก"โบกมือเรียกแท็กซี่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั่งแต่ก็ถูกกระชากแขนไว้
"โอ๊ยปล่อยชั้น"สะบัดแขนให้หลุดจากมือหนา
ปัง มือหนาปิดประตูแท็กซี่ก่อนจะอุ้มหญิงสาวไปที่รถ
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะโทโมะ"พอจะลงก็ถูกดึงไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะรัดเข็มขัดให้
"โทโมะจอดเดี๋ยวนี้"ตะโกนลั่น
"โว้ยเงียบดิ่วะอยากลงไปตายก็เปิดไปดิ่แต่ถ้าไม่อยากตายก็เงียบ"ตะคอกใส่
"ฮึกเออ"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะหันหน้าหนี
"แก้วถึงแล้ว"สะกิดร่างบาง
"อืม นี่ไม่ใช่ที่บ้านนี่"ลืมตาก่อนจะมองไปรอบๆ
"ทะเลไปในโรงแรมกันเถอะจองห้องแล้ว"ดึงแขนหญิงสาวเดินเข้าไปในโรงแรมก่อนจะขึ้นห้องพัก
"พามาที่นี่เพื่ออะไร"เข้ามาในห้องก็ถามชายหนุ่ม
"ชั้นจะเคลียร์กับเธอ"ผลักหญิงสาวนอนกับเตียงก่อนจะคร่อมไว้
"ลุกออกถ้าอยากเคลียร์กับชั้นนั่งก็ได้ไม่ต้องคร่อม"ผลักชายหนุ่มออกก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"ทำไมเธอต้องทำพิมเค้าแบบนั้น"ตวาดใส่ร่างบาง
"แล้วทำไมล่ะแล้วทีนายล่ะไม่เห็นใจชั้นบ้างรึไง"น้ำตาคลอเบ้าก่อนจะหันหน้าหนีเพื่อปาดน้ำตาทิ้ง
"อย่ามาร้องไห้เลิกใช้อารมณ์ผู้หญิงที่มีอะไรแล้วไม่บอกโกรธก็ไม่บอกไม่ชอบก็ไม่บอกเอาแต่เงียบแล้วใช้น้ำตา"ตะคอกใส่ร่างบาง
"ฮึกแล้วนายเคยเข้าใจบ้างมั้ยที่ผู้หญิงเป็นแบบนี้เพราะไม่อยากให้คนที่รักหนักใจเลยต้องเก็บไว้คนเดียวเก็บจนมันจุกและน้ำตากับความเงียบเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้หญิงเข้าใจตัวเองน้ำตามันช่วยให้ลืมอะไรได้หลายอย่างเข้าใจมั้ยชั้นก็อยากมีความรักที่สวยงามอย่างคนอื่นบ้างมีความสุขกับคนที่รักแต่สุดท้ายนายก็ทำให้ชั้นเสียใจฮึก"ปาดน้ำตาลวกๆก่อนจะเดินออกไปนอกระเบียง
"แก้ว"เรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะกอดจากด้านหลัง
"ฮึกปล่อยเถอะ"ดิ้นแต่ก็ไม่หลุดกลับยิ่งทำให้ร่างสูงกอดแน่นขึ้น
"ขอโทษกับสิ่งที่ทำ"
"ไม่ปล่อยชั้นต่อไปนี้ชั้นกับนายเราคือหุ้นส่วนที่ชั้นต้องใช้หนี้เพื่อแลกกับหุ้นที่นายให้มา"
"ไม่แก้วชั้นไม่ยอมไม่ต้องรักชั้นไม่ต้องหวานใส่กันเหมือนเมื่อก่อนก็ได้แค่นอนกอดกันเหมือนเดิมได้ไหมโดนตัวกันได้ไม่พูดคำว่ารังเกียจได้มั้ยได้รึเปล่าชั้นอยากรู้"กอดหญิงสาวแน่นขึ้น
"ฮึกชั้น...."