romance love ร้ายยังไงก็ยังรัก♥

คอนโด kf
เวลา 20:30
ฟาง: ทำไม แก้วยังไม่กลับอีกนะไปไหนเนี่ยะ
ฟางหยิบโทรศัพท์มือถือมาโทร.หาแต่ต้องกดสายทิ้ง เพราะไม่มีคนรับ
ได้แต่นั่งมองโทรศัพท์ ในใจเป็นห่วงน้องเกินบรรยาย
fang> แก้ว ไปไหน??? อยู่ที่ไหน???
 
 
ณ คอนโด โทโมะ
ห้อง 722
เวลา 20:30
โทโมะ: คืนนี้นอนด้วยกันนะ
ร่างสูงเดินเข้ามากอดจากทางด้านหลัง
แก้ว: ไม่ได้ !
โทโมะ: แก้ว!! คิดหรอ ......ว่าเข้ามาแล้วจะออกไปง่ายๆ
แก้ว: อ๊ากกกกกกกก โทโมะ ปล่อยๆๆๆๆ
 
เช้าวันรุ่งขึ้น
..........: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โทโมะ: โอ้ย!!! ใครวะ??? ........วะ หวาย........
หวาย: มันเป็นใคร???? โทโมะ
โทโมะ: หวายมาที่นี่ได้ไง
---------------------------------------------------
เมื่อ10นาทีที่แล้ว
หวาย: เอากุญแจสำรองห้อง 722 ให้ฉันหน่อย
พนักงาน: ไม่ได้ค่ะ
หวาย: นี่แก รู้ไหมฉันเป็นใคร จะให้ดีๆ หรืออยากโดนเฉดไปจากที่นี่ยะ
พนักงาน: แต่..........เอ่อ.........ค่ะๆๆๆๆ
----------------------------------------------------
หวาย: หึ หวายสิ ต้องถามโมะมากกว่านังนี่มันเป็นใคร
มองร่างบางที่นอนกอดกับชายหนุ่มโดยไม่ใส่อะไรเลย มีแต่ผ้าห่มที่คลุมตัวไว้
โทโมะ: คือ..............
หวาย: หึ!!!
หวายกระชากแก้วที่ยังหลับอยู่ จนต้องสะดุ้งตื่น ขึ้นคร่อมหญิงสาวบนเตียง
แล้วเอามือตบหน้าแก้ว อย่างบ้าคลั่ง
โทโมะ: หวาย อย่าทำอะไรแก้วนะ
ชายหนุ่มออกตัวปกป้องแก้วไว้
หวาย: หึ!!! หลงเสน่ห์มันแล้วล่ะสิ นังแก้ว.....มาทำงานได้ไม่กี่วัน
ก็ยอมขึ้นเตียงกะแฟนคนอื่นแล้วหรอห๊าาาา มันอ่อยโทโมะใช่ไหมคะ??
โทโมะ: หวาย หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำอะไรแก้ว  โทโมะรักแก้ว
หวาย: กรี๊ด ไม่จริง นังมารยาแก แก!!!!
โทโมะ: หวาย หยุดเถอะ อย่าทำร้ายน้องเธออีกนะ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ๆแต่.......
หวาย: .......น้อง!!!
หึๆ เข้าใจล่ะ ยัยแก้ว หึๆทำไม???????โดนแย่งพ่อไปแค่นี้ ถึงกับจะมาแย่งแฟนฉันไปหรอ
แก้ว: แก้วไม่ได้มาแย่งนะคะ แต่แก้วมาทวง ทวงในสิ่งที่ควรจะเป็นของแก้ว และควรจะเป็นมาตั้งนานแล้ว
หวาย: หึ!!!!! เธอคงไม่รู้สินะ ว่าฉันกะโมะ เราจะแต่งงานกัน
แก้ว: งั้นหวายเองก็คงไม่รู้สินะ ว่าแก้วกะโทโมะ มีอะไรกันแล้ว !!!
หวาย: ไม่จริงใช่ไหมโมะ นังนี่มันกุเรื่องใช่ไหม??? ตอบมาสิ
หวายกระชากเสื้อโทโมะอย่างเอาตาย......ก่อนจะเปลี่ยนมากระชากหัวแก้วเข้าห้องน้ำไป
แล้วจับกดลงที่อ่างล้างหน้า  โทโมะผลักหวายออกอย่างแรง แล้วช้อนตัวแก้วมานอนบนเตียง
โทโมะ: หวาย ออกไปได้แล้ว จากนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวกันอีก
หวาย: ไม่ ไม่มีทาง แก้วแกไม่มีวันมีความสุข ฉันจะทำให้แกเจ็บเหมือนที่แกเคยเป็น
โทโมะ: หวาย!!!!! หวายทำให้แก้วเจ็บมามากแล้วนะ
หวาย: หึโทโมะ ไม่ต้องห่วงมันจะต้องเจ็บกว่านี้  และโมะจะต้องเป็นของหวายคนเดียว
แก้ว: คงไม่ทันแล้วล่ะ!!!
หวาย: นังแก้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ปัง-------------------------------------------
โทโมะปิดประตูใส่หน้า ก่อนจะหันมาดูแก้วอย่างเป็นห่วง แล้วเอาผ้าพันรอบตัวร่างบางไว้
โทโมะ: แก้ว.......เป็นไรไหม
แก้ว: แค่นี้ยังน้อย เมื่อก่อนเคยโดนเยอะกว่านี้อีก พี่ก็รู้!!!!
แก้วมองค้อนโทโมะ
tomo> ขนาดโกรธยังน่ารักเลย 
โทโมะ: อย่าโกรธนะ งั้นวันนี้โทโมะ อาบน้ำให้
แก้ว: ไม่ได้โกรธสักหน่อย แล้วแก้วก็อาบเองได้
แก้วลุกขึ้นจากเตียงแต่ต้องชงัก กึก!!
โทโมะ: เจ็บแผลเมื่อกี้ หรือเจ็บแผลเมื่อคืน...........
แก้ว: บ้าๆๆๆ >//<
kaew> ฮึ่ย !! อายนะ บ้าๆๆๆๆ
โทโมะเลยต้องอุ้มแก้วไปอาบน้ำ แต่งตัวเเล้วพาเข้าบริษัทตอนสายๆ
 
 
บนรถ
แก้ว: เรื่องเมื่อเช้าห้ามบอกพี่ฟางนะ ไม่งั้นได้ตายทั้งพี่ ทั้งแก้ว แล้วก็หวายแน่ๆ
โทโมะ: อืมๆ แล้วเรื่องเมื่อคืนล่ะ?
kaew> ว๊ากกก ทำไม คิดแต่เรื่องนั้น!
แก้ว: ลืมมันไปเหอะ!!!
tomo> หึ!! จะลืมลงได้ไง
ร่างสูงเอามือขยี้หัวแก้วอย่างเอ็นดู
 
ณ บริษัท
ก๊อกๆๆๆ
ป๊อป: เข้ามา
แอร้ดดดดดด----------------------
ฟาง: นี่คุณ น้องชายคุณ พาน้องสาวฉันไปไหน????
ป๊อป: ผมไม่ใช่ไอโมะ
ฟาง: แล้วเมื่อคืนคุณโทโมะกับบ้านรึเปล่า??
ป๊อป: ไม่กลับ ทำไม?????
ฟาง: ..........เอ่อ
fang> ไม่กลับ...........แล้วไปไหนกัน???
ป๊อป: ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงสองคนนั้นก็อย่างงั้นไปแล้ว แล้วเค้าก็รักกันมากด้วย ว่าแต่เธอเถอะ
ฟาง: อะไร???
ป๊อป: ห่วงตัวเองเถอะ คงยังหาแฟนไม่ได้ล่ะสิล่ะสิ
ฟาง: หึแล้วนายล่ะ สนใจจะมาเป็นแฟนฉันมั้ย???
ยิ้มหวาน โปรยเสน่ห์ใส่ จนชายหนุ่มเกือบเคลิ้มตาม
ป๊อป: ฉันมีแฟนแล้ว รู้ไว้ว่า สวย น่ารัก มากๆๆๆ
ฟาง: ใช่แล้วก็นิสัยแย่ด้วย แล้วยัง..........
ป๊อป: นี่เธอ!!!!!!!!! อย่ามาว่าพิมอย่างนั้น!!!
fang> คอยดูฉันจะแย่งคุณมาจากมัน ไหนๆน้องฉันก็ทวงของๆตัวเองกลับมาได้แล้ว หึ!!!!
สายตาหวาน มองอย่างแค้นใจ 
ฟาง: งั้นฉันขอตัวนะคะ
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
poppy> o.O ยัยบ้าพลัง!!! ประตูพังฉันจะหักเงินเดือนเธอ!!!!!!!!!!