romance love ร้ายยังไงก็ยังรัก♥

ความเดิมตอนที่แล้ว.....
ฟาง: ฮัลโล!!! --+ เอ่อ......สวัสดีค่ะคุณป๊อป!!
ป๊อป: ฟางตอนนี้แก้ว................(!!)
ฟาง: ห๊า!! อะไรนะ
fang> แก้วใจ!!!!!!!!
 
ณ บริษัท davenling esico
ฟาง : แก้วๆ!!!!! เขาทำอะไรแก้ว
แก้ว: เอ่อ........พี่ฟางกลับบ้านก่อนนะ แล้วแก้วจะเล่าให้ฟัง
ร่างบางดึงมือพี่สาวที่กำลังโมโหออกไป ก่อนที่จะหันกลับมามองโทโมะวูบนึง
ป๊อป: เล่ามาให้ละเอียดนะเว่ย
โทโมะ: แกจะเอาละเอียดแค่ไหนล่ะ?
ป๊อป: อ้ากกกก ไอโมะ แกทำงี้ได้ไงวะ แล้วหวายล่ะ
โทโมะ: ฉันไม่ได้ชอบเค้า ฉันชอบแก้ว
ป๊อป: แต่แก..........เพิ่งจะรู้จักแก้วเองนะเว่ย แกไม่น่าทำแบบ......
โทโมะ: ใครบอกแก?????
ป๊อป: หมายความว่าไงวะ?????????
poppy> โอ๊ย!!!!! งงเฟ้ย พูดไรของมัน
.................................................................
 
ย้อนกลับไป 9 ปีก่อน ตอนอยู่ ม.6
หวาย: แต่โทโมะขาาาาาาาาา
แก้ว: พี่เป็นแฟนกับหวายเถอะ
โทโมะ: แก้ว!!!!!!
แก้ว: พรุ่งนี้แก้วกับพี่ฟางจะไปอยู่อังกฤษ
หวาย: ดี!!! ฉัน พิม กับแม่ จะได้อยู่กันสบายๆ แล้วจำไว้ โทโมะเป็นของฉัน
เช้าวันรุ่งขึ้น
สนามบิน
แก้ว: ไปนะโทโมะ
โทโมะ: แก้ว เก็บอันนี้ไว้นะ เราอาจจะได้เจอกันหรือไม่เจอกัน แต่โทโมะรัก......
ฟาง: แก้ว...ขึ้นเครื่องได้แล้ว!!!!!!
แก้ว: โทโมะ แก้วไปนะ แก้วจะจำโทโมะไว้ตลอดไป
.............................................................................
โทโมะ : แต่สุดท้ายแก้วก็ลืม
ป๊อป: แล้วแก จำแก้วได้ไหม???
โทโมะ: ตอนแรกไม่ แต่.........
...............................................................................
 
เมื่อตอนกลางวัน
โทโมะ: นี่!!! ในฐานะพนักงานใหม่ วันนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอ!
แก้ว: เยี่ยม!!!
โทโมะ: ตามฉันมา!!!!
ณ ห้างสรรพสินค้าหรู
โทโมะ: กินนี่นะฉันเลี้ยง
แก้ว: อืม!!!
หลังจากเที่ยว ช๊อปปิ้ง และกินอิ่มแล้ว
บนรถโทโมะ
ร่างสูงเห็นร่างบางนอนหลับ ก็ค่อยๆ เลื่อนเบาะรถลง
หวังจะให้แก้วนอนได้สบายขึ้น แต่เหลือบไปเห็น สร้อย
....สร้อยที่เมื่อ 9 ปีก่อน เขาเคยให้ ผู้หญิงที่เขารัก แต่กลับจากเขาไปตั้ง 9ปี
ชายหนุ่มค่อยๆเอามือลูบหัวหญิงสาวอย่างคิดถึงและรักสุดหัวใจ
โทโมะ: โตเป็นสาวสวยแล้วสินะ มิน่าฉันจำเธอไม่ได้เลย
ทั้งๆที่วันนั้นฉันสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ลืมเธอ
แก้ว.........ฉันรักเธอ แล้วทำไมๆ ฉันจะต้องแต่งงานกับหวาย ทำไมไม่ใช่เธอ
แววตาร่างสูงเต็มไปด้วยความเสียใจ แต่แล้วจู่อีกความรู้สึกก็เข้ามาแทนที่
tomo> แก้ว ถ้าเธอเป็นของฉันแล้ว ยังไงก็ต้องเป็นของฉัน
และผู้หญิงที่ฉันจะแต่งงานด้วยมีแต่เธอคนเดียว
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ oxo .................(คิดกันเอาเอง!!!!)
........................................................................................
ป๊อป: เอ่อ.......ไอโมะ แกโอเคป่ะวะ??
ป๊อปถามน้องชายที่นั่งนิ่งหลังจากเล่าจบ
โทโมะ: อืม แต่ฉันแค่ไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ฉันรักแก้วมาก แต่ตั้งม.6 จนถึงวันนี้
ทำไมแก้วถึงยอมหวายทุกเรื่องฉันต้องเห็นคนที่ฉันรักโดนหวายทำร้าย
แล้วทำไม ทำไมฉันจะต้องแต่งกับหวาย  ทำไม??????
ป๊อป: สงสารแกว่ะ!! แต่แก ไอนั่น กันบนรถเลยหรอวะ!! --*
โทโมะ: .........................
ป๊อป: โอเคๆ เปลี่ยนเรื่องๆแล้วเอาไงต่อวะ
โทโมะ: ฉันจะแต่งงานกับแก้ว
ป๊อป: x0x หา!!
โทโมะ: ใช่!!! ฉันรักเค้ามาก
โทโมะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งไว้แต่ป๊อปที่ยังค้างอยู่
 
คอนโด kf
ฟาง: เล่ามาเดี๋ยวนี้
แก้ว: เอ่อ.......สัญญาก่อนว่าพี่จะไม่ฆ่าแก้ว
kaew> แกจะตายไหมแก้ว!!!!!
ฟาง: แก้ว.......แก้วก็โตแล้ว ถ้าเป็นเรื่องอย่างว่า พี่อยากรู้ว่าทำไม ทำไมเป็นเค้าด้วย
แก้ว: คือ...............................
แก้วเองก็เล่าไม่ต่างจากโทโมะ
แก้ว: แก้วแค่ทนไม่ไหวแล้ว ที่ต้องเสียเค้าไปให้หวาย
ถ้าเค้าแต่งงานล่ะ แก้วจะทำใจได้ไง ในเมื่อความทรงจำของแก้วกลับมาแล้ว
ทั้งๆที่แก้วลืมมันไปหมด ลืมแม้กระทั่งคนที่แก้วรัก
ฟาง: เฮ้อ พี่ก็พอจะเข้าใจแหละ!!! 
kaew> แล้วฉันจะทำไงต่อไปเนี่ยะ
แก้วจับสร้อยที่ร่างสูงให้ไว้ อย่างรักและหวง
kaew> ต้องทำทุกอย่างให้โทโมะเป็นของแก้ว ต่อไปนี้แก้วจะไม่ยอมหวายอีกแล้ว!!!!