ปิ๊งรักกับน้องสาวของเพื่อน

         โทโมะมีเดินผ่านมาเห็นมาแก้วนั่งรถเข็นโดยมีผู้ชายเป็นใครก็ไม่รู้เข็นไปยังห้องพักผู้ป่วยก็แอบเดินตามไปห่างๆ  แล้วหยุดมองผ่านกระจกหน้าห้องก็เห็นมาชายหนุ่มคนนั้นอุ้มหญิงสาวขึ้นไปที่เตียงแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ พร้อมกุมมือเธอไว้
     " นายเป็นใคร มาอยู่กับแก้วได้ไง" โทโมะที่ยืนมองก็ไม่พอใจเลยเดินเข้ามาถาม
     " แล้วคุณล่ะเป็นใคร มาถึงก็เอาแต่โวยวาย" เคนตะถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใหม่
     " ผมเป็นแฟนของแก้ว" โทโมะเอ่ยบอก
     " แต่คุณแก้วบอกผมเองว่าเธอไม่มีแฟน  อย่างนี้ก็ถือว่าผมมีสิทธิ์ที่จะอยู่ใกล้เธอ" เคนตะเอ่ยบอกชายหนุ่ม
     " ไม่ได้ แก้วเป็นเมียผม"
     " อะไรนะไอ้โมะ" ป๊อบปี้ที่เปิดประตูเข้ามาได้ยินถึงกับเลือดขึ้นหน้า
     " เปล่า ก็ไอ้นี้มันมายุ่งกับแก้ว" โทโมะเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม
     " เสียงดังอะไรกันเนี่ย แก้วจะนอน" แก้วที่หลับอยู่ได้ยินเสียงดังโวยวายก็ลุกขึ้นมาดู
     " พี่โทโมะ" แก้วเอ่ยเสียงเบาเมื่อเห็นคนที่ไม่อยากเจออยู่ในห้องด้วย
     " แก้วเป็นอะไรครับ บอกพี่หน่อยสิ" โทโมะเดินเข้ามาจับมือหญิงสาว
     " ปล่อยแก้วค่ะ คุณเคนตะค่ะช่วยประคองแก้วไปเข้าห้องน้ำทีค่ะ" แก้วหันมาเอ่ยบอกกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ โดยไม่สนใจโทโมะที่นั่งอยู่ข้างๆ
      " ได้ครับ" เคนตะบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินมาประคองหญิงสาวไปยังห้องน้ำ
      " แกรู้ได้ไงว่าแก้วอยู่ที่นี้" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่ม
      " พอดีผ่านมา ก็เห็นแก้วนั่งรถเข็นอยู่ก็เลยตามเข้ามาดู"
      " แก้วไหวหรือเปล่า" โทโมะเดินมาถามหญิงสาวพร้อมประคองที่เอว
      " ไหวค่ะ เดี๋ยวแก้วให้คุณเคนตะช่วยดีกว่า" แก้วบอกแล้วแกะมือชายหนุ่มออกจากเอว
       " มันเป็นใคร" โทโมะถามเสียงดังใส่หญิงสาว
       " เป็นคนที่ช่วยแก้ว และดูแลแก้วค่ะ" แก้วตอบพร้อมกับขึ้นมานั่งบนเตียง
       " พี่ไม่ให้มันดูแลแก้ว"
       " แกมีสิทธิ์อะไร ในเมื่อแกกับแก้วไม่ได้เป็นอะไรกัน  ดังนั้นแก้วมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนดูแล" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม  เพราะเขาเองก็สงสัยว่าเด็กที่อยู่ในท้องน้องสาว  อาจจะเป็นลูกของโทโมะเพื่อนรักของเขานั้นเอง
       " โธ่เว้ย" โทโมะโวยวายก่อนจะเดินออกไป
      
 
 
        " แก้ว มันเป็นคนทำแกท้องใช่ไหม" ป๊อบปี้เอ่ยถามน้องสาว
        " พี่ป๊อบแก้วขอโทษ แก้วไม่ดีเอง" แก้วโผเข้ากอดพี่ชายพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
        " พี่บอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับมัน"
        " แกขอโทษ แก้วสัญญาว่าต่อจากนี้แก้วจะไม่ยุ่งกับเขาอีก" แก้วเอ่ยบอกพี่ชาย
        " แล้วแกจะทำยังไงต่อไป เดี๋ยวท้องก็โตขึ้นเรื่อยๆ"
        " แก้วขอไปอยู่ที่อื่นสักพักนะพี่ป๊อบ ไว้แก้วคลอดแล้วแก้วจะกลับมา"
        " ไม่เอา ถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน เรามีกันแค่สองคนนะแก้ว" ป๊อบปี้บอกน้องสาว
        " คุณป๊อบครับ ผมขอคุยกับคุณแก้วตามลำพังได้ไหมครับ" เคนตะที่ยืนเงียบมานานเอ่ยบอกชายหนุ่ม
        " เชิญครับ" ป๊อบปี้บอกแล้วเดินจากไป
        " คุณแก้วครับ ผมขอเป็นคนดูแลคุณได้ไหม" เคนตะเดินมานั่งข้างเตียงหญิงสาวแล้วกุมมือเธอไว้
         " อย่าเลยค่ะ แก้วไม่สมควรจะคู่กันคนดีๆ อย่างคุณ" แก้วบอกชายหนุ่มทั้งน้ำตา
         " ผมรู้ว่าคุณยังรักเขาอยู่  ผมขอแค่ดูแลคุณตอนที่คุณท้องเท่านั้นเอง ผมไม่ขออะไรมาก  ขอแค่ดูแลคุณก็พอ"
         " ถ้าทำแบบนั้นคุณเองก็จะเจ็บนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
         " ผมไม่เป็นไรครับ แค่ผมทำให้คุณมีความสุขก็เพียงพอแล้ว"
         " คุณเคนตะ" แก้วร้องไห้ก่อนจะโผเข้ากอดชายหนุ่ม  เคนตะยิ้มแล้วกอดตอบหญิงสาว
         " ว่าไงครับ"
         " ก็ได้ค่ะ "  ทั้งสองนุ่งคุยกันจนกระทั่งป๊อบปี้เดินเข้ามาหาน้องสาว  ที่ดูจะหายเศร้าแล้วพอจะยิ้มได้  ถึงไม่ได้ยิ้มให้เต็มที่ก็ตาม
         " ขอบคุณคุณเคนตะนะครับ ที่ทำให้น้องสาวผมยิ้มได้" ป๊อบปี้เอ่ยบอกชายหนุ่ม
         " ต่อจากนี้ผมจะขอเป็นคนดูแลแก้วได้ไหมครับ"
         " อันนี้ต้องทำเจ้าตัวครับ ว่าจะให้คุณดูแลหรือเปล่า" ป๊อบปี้ยิ้มแล้วมองน้องสาว
         " คุณแก้วตกลงครับ แต่ให้ผมมาถามคุณอีกครั้ง"
         " งั้นก็ไม่มีปัญหาครับ  แต่อย่าทำให้น้องผมเสียก็แล้วกันนะครับ"
         " ได้เลยครับ ผมสัญญา"
         " งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ" ป๊อบปี้บอกแล้วหอมแก้มน้องสาวก่อนจะเดินออกไป
         " แก้วหิวอะไรไหม เดี๋ยวพี่จะไปซื้อให้"
         " ไม่ค่ะ คุณเคนตะไปทานข้าวเถอะค่ะ เชิญตามสบาย" แก้วบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม  เคนตะจึงประคองหญิงสาวให้ล้มตัวลงนอน แล้วห่มผ้าให้ก่อนจะเดินออกไป
     
        
        
 
 ++ อัพแล้วนะ เม้น เม้น ให้ด้วยเด้อค่ะเด้อ อิอิ ถ้ามีคนอ่านจะอัพต่อนะจ๊ะ ++