ปิ๊งรักกับน้องสาวของเพื่อน

     " พี่ไม่ให้เล่นแล้ว" ว่าแล้วชายหนุ่มจึงดึงโน๊ตบุ๊คมาเก็บไว้ก่อนที่จะเดินกลับมาหาภรรยาสาวที่นั่งหน้าง้ออยู่ที่เตียง     " แก้วจะไม่คุยกับพี่แล้ว"     " ไม่โกรธพี่นะครับ"  ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาว ใครมันจะไปให้เล่นต่อล่ะ แม่คุณเล่นคุยกับสาวๆ ในเว็บแคม  และสาวๆ ที่เธอคุณด้วยนะช่าวขาว สวย หมวย อึ่มขนาดนั้น  เฮ้ย! ไม่ใช่แล้ว  ใครมันจะไปยอมล่ะครับ     " ไม่รู้"     " โอ๋ๆ คนดี อย่างอนนะครับ เดี๋ยวลูกจะออกมาไม่สวยนะครับ" ชายหนุ่มบอกแล้วดึงแฟนสาวให้ลงมานอนข้างๆ แล้วกอดเอวไว้หลวมๆ     " แต่แก้วขอคุยกับน้องๆ เขาไม่ได้เหรอ" แก้วเอยถามแฟนหนุ่ม     " คุยกับพี่คนเดียวก็พอ จะคุยหรือจะทำอะไรก็ได้ แต่กับพี่เพียงแค่คนเดียวนะ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว     " ทำอะไรก็ได้ หมายความว่าไงอ่ะค่ะ" แก้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม     " ตามใจน้องแก้วเลยครับ พี่ยอมให้ทำอะไรก็ได้ในตัวพี่ ทุกอย่างเลย"     " ทุกอย่างเลยเหรอค่ะ" แก้วเอ่ยถามเสียงหวาน     " ครับผม" ว่าแล้วหญิงสาวก็ลุกออกจากเตียงก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงโดยในมือมีเนคไทของชายหนุ่มสองเส้น      " แก้วว่าเรามาหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีกว่านะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะจับมือสามีหนุ่มกลางออกแล้วใช้เนคไทผูกไว้กับหัวเตียงทั้งสองข้าง     " แก้วจะทำอะไรอ่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม     " ก็แก้วอยากมีความสุขนิค่ะ พี่ทำเพื่อแก้วได้ไหมล่ะ" หญิงสาวถามอย่างอ้อนๆ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่ม     " ได้สิ พี่ยอมแก้วทั้งนั้นคนดี" โทโมะเอ่ยบอกเสียงหวาน  หญิงสาวยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของสามีก่อนจะลูบไลไปมาอย่างช้าๆ      " แก้วอย่าทำแบบนี้สิ พี่ขนลุกนะ"      " งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า" หญิงสาวว่าแล้วลุกเดินไปหยิบไม้ปัดขนไก่ที่อยู่ในห้องออกมาก่อนจะดึงขนไก่ออกมาก่อนจะเอาไปวางไว้บนหน้าอกและหน้าท้องของชายหนุ่ม     " แก้ว เอามันออกไปนะ พี่ขนลุก" โทโมะเอ่ยบอกภรรยาสาว     " พี่ก็นอนหลับไปสิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วยืนมองชายหนุ่ม     " แล้วแก้วจะไปไหน มาปล่อยมัดพี่ออกเลยนะ"      " แก้วก็ขอตัวไปคุยกับสาวๆ ก่อนสิค่ะ เมื่อกี้คุยได้แปบเดียวเอง" หญิงสาวว่าแล้วก็เดินไปนั่งเล่นคอมที่โต๊ะทำงานในห้องนอน  โทโมะได้แต่นอนมองแฟนสาวที่กำลังนั่งคุยกับบรรดาสาวๆ ในเว็บแคมอย่างมีความสุข  ตามด้วยด้วยเสียงหัวเราะทำให้เขาอยากจะลุกขึ้นไปโยนโน๊ตบุ๊คมันทิ้ง      " แก้วครับ ปล่อยพี่เถอะนะ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว      " ไม่ค่ะ เดี๋ยวพี่ก็ไม่ให้แก้วเล่นอีก" แก้วตอบแต่สายตาสนใจอยู่แต่หน้าคอม      " พี่ให้แก้วเล่นก็ได้ แต่แก้เชือกให้พี่ก่อนนะครับ"      " ไม่เชื่อ"      " เชื่อเถอะ ถ้าพี่ผิดคำ พี่ยอมให้แก้วจูบพี่ไม่หยุดเลย" โทโมะเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม      " อย่างนี้พี่ก็เสียเปรียบตายอ่ะดิ ไม่เอาหรอก" แก้วหันมาตอบก่อนจะหันกลับไปเล่นคอมต่อ      " นะนะ แก้วแก้มัดให้พี่ แล้วพี่จะนอนเฉยๆ เลย นะครับคนดี"      " ก็ได้ น่ารำคาญจริงๆ" หญิงสาวบ่นก่อนจะเดินมาแก้เชือกให้ชายหนุ่ม แล้วรีบกลับไปนั่งที่หน้าคอมทันที   โทโมะยืนมองภรรยาสาวก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ      " หยุดเลยนะพี่โมะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่เดินมาหยุดอยู่ข้างหลังของเธอ        " ไหนดูสิ ว่าคุยอะไรกัน เฮ้ย!"      " อะไรของพี่" แก้วเอ่ยถามชาหยนุ่มที่ร้องเสียงดัง     
      " จะนัดไปเที่ยวไหนแก้ว" โทโมะเอ่ยถามภรรยาสาว      " ก็แค่ไปห้าง เดินเล่น ทานข้าวกันธรรมดาเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก"       " พี่ไม่ให้ไป เราท้องอยู่นะ" โทโมะว่าแล้วจัดการพิมพ์ข้อความยกเลิกการไปเที่ยวทั้งหมดก่อนจะบอกกับบรรดาสาวๆ ทั้งหมดว่าแก้วนั้นแต่งงานมีสามี และกำลังจะมีลูกอยู่ในท้อง  แล้วจัดการปิดคอมและอุ้มหญิงสาวมานั่งยังเตียง 
 
 
      เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะตื่นมาก็ไม่พบภรรยาสาวข้างกายก็ตกใจ  เดินลงมาหาภรรยาสาวทันที  เขาเดินตามหาเธอไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่น ห้องอาหาร ห้องครัวก็ไม่เจอ  ไม่รู้หายไปไหน       " เห็นแก้วไหม" โทโมะเอ่ยถามเด็กรับใช้ที่บ้าน       " ไม่เห็นค่ะ"        " เป็นไรเจ้าโมะ หน้าเครียดเชียว" มารดาเอ่ยถามลูกชาย       " แก้วนะสิครับ หายไปไหนไม่รู้"       " แม่เห็นเข้าไปหายัยป๊อบที่ห้องนอนอ่ะ"       " ครับแม่" ว่าแล้วโทโมะก็เดินไปหาภรรยาสาวที่ห้องนอนของน้องสาว    ก๊อก ก๊อก ก๊อก       " ว่าไงค่ะพี่โมะ" ป๊อบปี้เปิดประตูออกมาก็เห็นว่าพี่ชายยืนอยู่       " แก้วล่ะ"       " นั่งเลือกหนังสือนิยายในห้องของป๊อบอยู่ค่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกพี่ชาย  โทโมะจึงเดินเข้ามาดูภรรยาสาวทันที       " เลือกได้กี่เล่มแล้วครับ ไปนั่งอ่านที่ห้องดีกว่า"       " สามเล่มค่ะ แล้ววันนี้พี่ไม่ไปทำงานเหรอ" แก้วเอยถามสามีหนุ่มพร้อมลุกเดินมาหา       " ไม่ครับ งั้นพี่ว่าเรากลับไปนั่งเล่น นอนเล่น ที่ห้องกันดีกว่าครับ" โทโมะบอกแล้วโอบเอวภรรยาสาวเดินไปยังห้องนอน       " แก้วจะลงไปกินข้าวก่อน พี่โมะเอาหนังสือไปเก็บให้หน่อยนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกสามี       " มาพี่ถือให้ แล้วลงไปกินข้าวกัน พี่กลัวว่าแก้วจะเดินตกบันได" โทโมะเอ่ยอย่างเป็นห่วงก่อนจะดึงหนังสือมาถือไว้แล้วเดินลงมาข้างล่าง       " นั่งลงก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปดูอาหารในครัวให้" โทโมะพาหญิงสาวนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว  แล้วเดินออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหาร   ไม่นานแม่บ้านก็ยกอาหารเช้ามาให้ทั้งสอง       " พี่โมะ แก้วอยากกินเค้กร้านประจำ  เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อให้แก้วหน่อยได้ไหม" แก้วเอ่ยบอกสามีหนุ่มพร้อมตักข้าวต้ม
เข้าปาก       " ได้สิ อยากกินอะไรอีกไหม"        " แก้วขอติ่มซำกับกระเพาะปลาที่เยาวราชด้วย" แก้วเอ่ยบอก       " แต่ร้านเค้กกับเยาวราชมันไกลกันนะที่รัก"       " ไม่รู้แหละ แก้วอยากกิน พี่ต้องไปซื้อมาให้แก้ว" หญิงสาวบอกอย่างหงุดหงิด       " โอเคๆ งั้นเดี๋ยวพี่กินเสร็จพี่จะออกไปซื้อให้นะครับ"       " น่ารักที่สุดเลยนะค่ะ แก้วขอเยอะๆ นะค่ะ"        " ได้ครับ"       " ฟอด~" หญิงสาวว่าแล้วก็หันไปหอมแก้มทั้งสองข้างของสามี และแถมจุ๊บปากเบาๆ ก่อนจะหันมาทานข้าวต่ออย่างมีความสุข       " ขับรถดีๆ นะค่ะ" แก้วเดินออกมาส่งสามีที่รถก่อนจะมานั่งเล่นกับป๊อบปี้ที่ห้องนั่งเล่น       " พี่โมะไปแล้วเหรอค่ะพี่แก้ว"       " เยสสสสส!" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม       " งั้นไม่เกินห้านาที เพื่อนๆ ของป๊อบก็มาถึงค่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกพี่สะใภ้ด้วยรอยยิ้ม