ปิ๊งรักกับน้องสาวของเพื่อน

     เอี๊ยดดด
       " เป็นอะไรค่ะพี่เคนจิ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่ขับรถออกมาจากบ้านแล้วเบรคกระทันหัน
        " ว๊ายย" แก้วร้องเมื่อประตูฝั่งตัวเองเปิดออกแล้วโดนกระชากมือออกมาจากรถ
        " จะไปไหนแก้ว" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว
        " ไปไหนก็ได้ ที่ไม่มีคนหลายใจ คนหลอกลวง" แก้วเอ่ยบอกอย่างโมโหเช่นกัน
        " ไม่เอา พี่ไม่ให้แก้วไป"
        " แก้วจะไป อย่ามายุ่งกับแก้ว แก้วเกลียดพี่" แก้วบอกแล้วสะบัดมือออกก่อนจะวิ่งหนีออกไปเพื่อจะรถแท็กซี่
    โครม
         " กรี๊ดดดดดดดดดด"
         " แก้ว" โทโมะวิ่งตามออกมาร้องเรียกแฟนสาวที่ลงไปนอนอยู่กับพื้น  โทโมะเข้ามาประคองหญิงสาว
          " ทำไมทำแบบนี้ คนดีของพี่" โทโมะบอกแล้วอุ้มหญิงสาวมาที่รถแล้วขับออกไป
        
        
 
         " หมอครับ แฟนผมเป็นไงบ้างครับ" โทโมะเข้าไปถามคุณหมอที่ออกมาจากห้องฉุกเฉิน
         " ปลอดภัยแล้วครับ แต่ลูกในท้องเราช่วยไว้ไม่ได้จริง หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ" คุณหมอบอกแล้วเดินจากไป
         " ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริง" โทโมะร้องไห้โวยวายทันทีที่หมอออกมาบอก
         " เป็นอะไรตาโมะ หนูแก้วเป็นไงบ้าง" มารดาเดินเข้ามาถามลูกชาย
         " เก็บปลอดภัยครับแม่ แต่ผมจะไม่มีลูกอีกแล้ว"
         " หมายความว่าไงเจ้าโมะ"เคนจิเอ่ยถามน้องชาย
         " ลูกผมแท้งไปแล้วครับแม่ ผมผิดเอง" โทโมะเองบอกพร้อมกอดมารดาไว้
          " ใจเย็นๆ ลูก ตอนนี้แม่ว่าเราไปดูหนูแก้วกันก่อนเถอะ" มารดาเอ่ยบอกลูกชาย  ทั้งสามคนเดินขึ้นไปยังห้องพักผู้ป่วย
          กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
          " แก้ว" โทโมะได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามาทันที
          " ออกไป ไอ้คนหลอกลวง" แก้วร้องไห้ก่อนจะผลักชายหนุ่มออกจากอ้อมกอด
          " แก้วฟังพี่ก่อนนะคนดี พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ" โทโมะเอ่ยปลปอบหญิงสาวที่ร้องไห้ตัวสั่นอยู่บนเตียง
          " ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้นะ ออกไป แก้วไม่อยากเห็นหน้าพี่" แก้วสะบัดตัวออกจากชายหนุ่ม
           " พี่ป๊อบ" แก้วร้องเรียกพี่ชายก่อนจะวิ่งเข้ามากอด
           " ไอ้โมะ ข้าไม่รู้ว่าเรื่องระหว่างเอ็งกับยัยแก้วมันคืออะไร  แต่ทางที่ดีข้าว่าเอ็งกลับไปก่อนดีกว่า" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม
            " ก็ได้ ไว้พรุ่งนี้พี่จะมาใหม่นะ" โทโมะจึงเดินคอตกออกไป แม่กับพี่ชายก็เดินตามออกไปด้วยความเป็นห่วง
            " ไหน เล่าให้พี่ฟังสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น" แก้วจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ชายฟัง
            " พี่ป๊อบ แก้วไม่มีลูกแล้ว" แก้วบอกทั้งน้ำตา
            " ใจเย็นๆ นะแก้ว  ถือว่าเขาไม่ใช่ลูกของแกก็ได้" ป๊อบปี้เอ่ยปลอบน้องสาว   ตอนเย็นแก้วทานข้าวอย่างเหม่อลอย
            " กินเยอะๆ สิแก้ว ออกจากโรงพยาบาล พี่จะพาแกไปทำบุญให้ลูก" ป๊อบปี้เอ่ยบอกน้องสาว
             " ก็ได้ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมทานข้าวจนหมด  แล้วล้มตัวนอน
 
 
       เช้าวันรุ่งขึ้นป๊อบปี้ไปทำงานแต่เช้า  แก้วจึงอยู่ที่ห้องคนเดียว  โทโมะจึงแวะมาเยี่ยมหญิงสาวแต่เช้า
      " แก้ว พี่ขอโทษนะครับคนดี" โทโมะเดินเข้ามานั่งข้างๆ เตียงหญิงสาว
      " พี่กลับไปดีกว่า"
      " แก้วอย่าทำเฉยชากับพี่แบบนี้สิ พี่รู้ตัวว่าพี่ผิดไปแล้ว" โทโมะเอ่ยบอกพร้อมน้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา
       " แก้วขอโทษ แก้วเองก็เสียใจที่ต้องเสียลูกไป" แก้วร้องไห้ออกมาเช่นเดียวกับชายหนุ่ม  ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
       " ยกโทษให้คนผิดคนนี้ได้ไหม พี่ผิดไปแล้ว พี่กับพิมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน  แต่พี่แค่ไปเป็นเพื่อนเขาเฉยๆ"
        " แต่เขาบอกกับแก้วเองว่าเขาเป็นแฟนพี่"
        " มันก็แค่อดีต แตแก้วคือคนปัจจุบันและอนาคตของพี่ และพี่ไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากแก้ว" โทโมะเอ่ยอย่างหนักแน่น
         " พี่พูดจริงใช่ไหม พี่ไม่ได้โกหกแก้วนะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
         " ถึงพี่จะเจ้าชู้มาก่อน แต่พอพี่เจอแก้ว คนเจ้าชู้คนนี้ก็หยุดอยู่ที่แก้วเพียงคนเดียว  เพราะแก้วคือคนที่พี่จะหยุดอยู่ด้วยตลอดไป"
          " งั้นแก้วจะลองเชื่อใจพี่อีกสักครั้ง" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มพร้อมกอดเอาไว้
          " งั้นแก้วหายเมื่อไร เรามามีลูกกันใหม่นะ" โทโมะกระซิบบอกหญิงสาว
          " ทะลึ่งอีกแล้วนะ" แก้วบิดหูชายหนุ่มทันทีที่ยังทะลึ่งไม่เลิก  ตอนบ่ายคุณหมอมาตรวจก่อนจะให้กลับไปพักผ่อนที่บ้านได้  โทโมะจึงพาหญฺงสาวกลับมาพักผ่อนที่บ้านของตัวเอง
          " พี่โมะ ปล่อยแก้วลงนะ แก้วเดินเองได้" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่อุ้มเธอออกมาจากรถ
          " ไม่เอา พี่กลัวว่าแก้วเดินแล้วมันจะเจ็บ  อุ้มดีกว่าพี่จะได้สบายใจ" โทโมะเอ่ยบอกพร้อมอุ้มแฟนสาวเข้ามาวางบนโซฟาในห้องรับแขก
           " เป็นไงบ้างหนูแก้ว ยังเจ็บหรือปวดตรงไหมบ้างไหม" มารดาเอ่ยถามพร้อมเข้ามานั่งข้างแก้ว
           " เดี๋ยวทานข้าว ทายาและก็พักผ่อนนะลูก" ป๊าของพี่โทโมะเดินเข้ามาบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ หญิงสาวอีกฝั่ง  ทำให้โทโฒะต้องขยับออกไปอีก
           " ป๊าม๊าอ่ะ นี้เมียผมนะ" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อตอนนี้โดนป๊ากับม๊านั่งประกบคู่แฟนสาวเอาไว้
           " ไปทานข้าวดีกว่าหนูแก้ว วันนี้แม่ทำข้าวต้มทะเลไว้ให้" มารดาเอ่ยบอกพร้อมประคองลูกสะใภ้ไปยังโต๊ะอาหาร
           " รู้งี้ผมพาแก้วไปนอนที่บ้านของแก้วดีกว่า  อยู่นี้มีแต่คนขัดความสุข" โทโมะเอ่ยบ่ยนอย่างน้อยใจก่อนจะมองแฟนสาว  แก้วจึงส่งยิ้มมาให้
           " ไปนอนได้แล้วนะแก้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะไปหาฤกษ์แต่งงานให้" มารดาเอ่ยบอกกับลูกสาวและลูกชาย
           " ผมรักแม่ก็ตอนนี้แหละครับ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วกอดมารดา
           " เดี๋ยวเถอะ" มารดาดุแล้วตีแขนลูกชาย  โทโมะยิ้มก่อนจะอุ้มแฟนสาวขึ้นบนห้องนอน
           " ให้พี่อาบน้ำให้ไหม" โทโมะเอ่ยถามแฟนสาว
 
 
         ++  อัพแล้วนะ ไม่รู้ว่าหนุกป่าว เม้น โหวต ให้ด้วยนะ  ++
 
           " "