สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

       โทโมะที่ขับรถตามทั้งสองมาห่างก็มองดูแก้วที่นอนหลับอยู่บนรถเข็นเข้าไปยังห้องฉุกเฉิน  เมื่อเห็นว่าหญิงสาวได้ย้ายขึ้นไปยังห้องพักผู้ป่วยก็แอบตามไปดูห่างๆ เพื่อความเป็นห่วง  จนกระทั่งเข้าได้ยินว่ากราฟจะกลับไปช่วยงานที่ร้านกับแม่  ก็รอจนชายหนุ่มนั้นเดินลับตาไปก่อนจะมองหญิงสาวทางกระจกประตูห้อง

        แก้วเองเมื่อเห็นว่าพี่ชายเดินออกไปก็ลงขึ้นนั่งกอดเข่าก่อนจะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง 

     " ขออนุญาติเช็ดตัวนะค่ะ" พยาบาลสาวเดินเข้ามาบอกก่อนจะรูดผ้าม่านปิด เพื่อไม่ให้คนข้างนอกมองผ่านทางกระจกมาเห็นได้ก่อนจะเดินมาเตรียมผ้ากับน้ำกระลังมัง

     " ผมขอเช็ดตัวให้แฟนผมเองได้ไหมครับ" โทโมะเอ่ยบอกกับพยาบาล

     " ได้ค่ะ เชิญตามสบายค่ะ" พยาบาลบอกแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป  โทโมะล็อคห้องก่อนจะเดินถือกระมังเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งอยู๋บนเตียงแล้วเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง  มือหนาเอื้อมมากระตุกเสื้อคนป่วยที่ไม่ได้หันมามอง  แก้วที่ได้สติตอนที่ถูกกระตุกเชือกเสื้อจึงหันมามองคนที่จะมาเช็ดตัวให้

     " นี้นาย เข้ามาทำไม ออกไปเลย" แก้วไล่ชายหนุ่ม

     " ขอให้โมะดูแลแก้วนะ"

     " ไม่ต้อง ฉันดูแลตัวเองได้ และฉันกับนายก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน" แก้วเอ่ยบอกอย่างโมดหเมื่อนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาที่ทะเล

     " แก้ว โมะขอโทษ โมะรู้แล้วว่าแก้วกับไอ้กราฟเป็นพี่น้องกัน"

     " รู้แล้วก็เลิกอยู่กับฉันซะที เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้ว"

     " แก้ว แก้วยกโทษให้โมะนะ วันนั้นที่โมะพูดไปก็อารมณ์ทั้งหมดเลย" โทโมะเอ่ยบอกด้วยความรู้สึกผิด

     " เหรอ แต่เวลาพูดก็น่าจะนึกถึงจิตใจของแก้วบ้างนะ" แก้วเอ่ยบอกทั้งน้ำตา

     " ยกโทษให้โมะนะ จะให้โมะทำอะไรก็ได้ โมะทำให้ได้ทุกอย่าง"

     " แก้วยกโทษให้ก็ได้ แต่นายต้องไม่มายุ่งกับฉันอีก เข้าใจไหม" แก้วเอ่ยบอกออกไปอย่างโมโห  แต่ใจจริงเธอก็ไม่ได้อยากห่าจากงชายหนุ่มเช่นกัน  แต่ไม่รู้ทำไมปากมันถึงพูดออกไปแบบนั้น

      " ก็ได้ แต่วันนี้โมะขอดูแลแก้วเป็นวันสุดท้ายนะ โมะขอร้อง" โทโมะเอ่ยอ้อนหญิงสาว

      " ไม่"

      " นะแก้วนะ"  โทโมะอ้อนหญิงสาว  จนสุดท้ายแก้วก็ยอมให้ชายหนุ่มดูแลตัวเอง  โทโมะปลดเชือกที่เสื้อออกจนหมด  ทำให้เห็นอกอวบๆ ขาวเนียนที่ไร้บราปกปิดอยู่   ก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ เช็ดลงที่ลำคออย่างแผ่วเบาพร้อมกับสะกดกลั้นอารมณ์ที่มีต่อหญิงสาว  แก้วเองก็เช่นเดียวกันกับชายหนุ่มนั่งตัวตรงเกร็งไปหมด

      " พะ พอเถอะ ฉันเช็ดเองดีกว่า" แก้วเอ่ยบอกเมื่อชายหนุ่มนั้นเลื่อนผ้ามาเช็ที่อกอวบๆ ของตัวเอง

      " ให้โมะทำเถอะนะคนดี" โทโมะบอกแล้วจับตัวหญิงสาวนอนลงกับเตียงก่อนจะขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆ แล้วค่อยๆ ก้มลงไปสัมผัสริมฝีปากบางของหญิงสาวอย่างคิดถึง  หลายวันมานี้เขาเองไม่กล้าที่จะมาหาหญิงสาวเพราะรู้ว่าเธอโกรธและเกลียดเขามาก

       " อย่า..อื้อ" แก้วครางออกมา ชายหนุ่มถอนจูบออกก่อนจะเช็ดตัวให้หญิงสาวไปทั่ว  ก่อนจะดึงกางเกงคนป่วยออกจากตัวแล้วมองร่างกายของหญิงสาวตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม  แก้วเองที่นอนอยู่ถึงกับอายหน้าแดง  ถึงจะมีอะไรกับเขามาหลายครั้งแต่ถ้าโดนจ้องมองแบบนี้เธอเองก็อายเป็นจนหันหน้าหนี  โทโมะค่อยถอดกางเกงตัวเองออกแล้วคร่อมหญิงสาวไว้ทั้งตัวก่อนจะสอดความเป็นชายเข้ามาในตัวหญิงสาว

       " อ๊า" แก้วร้องเสียงดังจนชายหนุ่มต้องก้มลงมาปิดปากอีกครั้งพร้อมกับสะโพกเริ่มขยับไปตามจังหวะบทรัก  ร่างสูงยังคงเลื่อนไหวอยู่บนร่างบาง  โดยที่แก้วเองก็ต้องการชายหนุ่ม  เธอรักและก็คิดถึงเขามากตลอดหลายวันที่ผ่านมา

       " อื้อ..อืม..อ๊า" ทั้งสองครางออกมาเมื่อพบความสุขพร้อมกัน แก้วเองที่ไม่สบายอยู่ถึงกับหลับไปทันที  โทโมะถอนตัวออกจากหญิงสาวด้วยรอยยิ้มก่อนจะจัดการเสื้อผ้าตัวเองแล้วเข้าไปเปลี่ยนน้ำกระมังออกมาใหม่เพื่อเช็ดตัวให้หญิงสาวพร้อมแต่งตัวให้คนป่วยที่นอนหลับอยู่แล้วออกไปอย่างเงียบๆ

       " ตื่นแล้วเหรอน้องสาวของพี่" กราฟที่นั่งเฝ้าน้องสาวเอ่ยถามทันทีที่แก้วลุกขึ้นมานั่ง

       " พี่กราฟ แม่" แก้วเอ่ยเรียกทั้งสองคนก่อนจะมองไปรอบๆ ห้อง

       " มองหาอะไรเหรอแก้ว" กราฟเอ่ยถามน้องสาวแล้วมองตาม แต่ก็"ม่พบอะไร

       " ปะ..เปล่าค่ะ" แก้วบอกกับพี่ชาย

       " แม่ทำข้าวต้มกุ้งมาฝากนะลูก กำลังร้อนๆ เลย" มารดาเอ่ยบอกพร้อมเดินไปเทข้าวต้มใสถ้วยมาให้ลูกสาว  แก้วจึงยอมทานข้าวต้มไปได้ครึ่งถ้วยก่อนจะอิ่ม

       " อิ่มแล้วเหรอ" แม่เอ่ยถามลูกสาว

       " ค่ะ" แล้วยิ้มให้กับมารดา

       " ดื่มน้ำแล้วกก็ทานยานะ จะได้พักผ่อน" พี่ชายบอกแล้วยื่นแก้วน้ำกับยาให้  ก่อนจะเดินเอาถ้วยข้าวต้มไปทิ้งแล้วก็จัดการล้างจานให้

       " คืนนี้แก้วอยู่คนเดียวได้ไหม" มารดาเอ่ยถามลูกสาว

       " ได้ค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่า"

       " พอดีแม่จะให้เจ้ากราฟพาไปตลาดแต่เช้ามืดนะ"

       " ได้สิค่ะ แก้วสบายมาก" แก้วบอกแล้วกอดมารดาเพื่อให้ท่านไม่ต้องเป็นห่วง

        " จร้า งั้นพรุ่งนี้แม่จะให้พี่เขาเอาข้าวต้มมาฝากนะ" มารดาเอ่ยบอก ทั้งสามคนแม่ลูกนั่งคุยกันอีกสักพักก่อนที่จะกลับบ้านไป

       " พี่กล๊าส" แก้วเอ่ยเรียกพี่สาวที่เดินเข้ามาหลังจากที่แม่และพี่ชายเดินออกไปได้ไม่นาน

       " เป็นไงบ้างจ๊ะน้องสาว พี่ซื้อผลไม้มาฝากด้วย" กล๊าสเอ่ยบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ เตียงน้องสาว

        " แก้วแค่นอนน้อยนะค่ะ แล้วพี่รหายไปไหนมาค่ะ"

        " พี่ไปทำงานที่ต่างหวัดกับเพื่อนมานะ" กล๊าสเอ่ยบอกน้องสาว

        " แล้วพี่รู้ได้ไงว่าแก้วเข้าโรงพยาบาล"

        " โทโมะบอกพี่นะ  พอพี่รู้ก็เลยแวะมาเยี่ยม" คำบอกเล่าของพี่สาวทำให้แก้วถึงกับชะงักที่พี่สาวกับคนที่ตัวเองรักยังติดต่อกันอยู่

        " โทโมะหรอ"

        " มันก็ไม่เชิงโทโมะหรอก เขาแค่ให้ลูกน้องโทรมาบอกพี่นะ" กล๊าสเอ่ยบอกน้องสาว

        " พี่รักเขาไหม" แก้วเอ่ยถาม

        " ไม่ เราสองคนรู้จักกันเฉยๆ แต่ไม่เคยมีอะไรกัน พี่พูดตรงๆ นะ โทโมะเขารักแกนะแก้ว"

        " เขาให้พี่มาพูดเหรอ"

        " ป่าว พี่แค่ฟังจากเพื่อนๆ พี่มากับเรื่องที่เขาพาแกไปทะเลนะ" กล๊าสเอ่ยบอกน้องสาว

        " ทำไม" แก้วเอ่ยถามด้วยความอยากรู้  แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ

        " เขาดูเปลี่ยนไปมาก ไม่เคยเรียกหาสาวๆ ที่ไหน อยู่แต่บ้าน ไม่ออกไปเที่ยว  ไม่รู้ว่าติดใจอะไรน้องสาวของพี่" กล๊าสเอ่ยแซวน้องสาวตัวเองที่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างง  แต่หูก็ยังทำหน้าที่ฟังต่อไป

         " แก้วกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกออกไป

         " แกไม่รักเขาเลยเหรอ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันที่ทะเล" กล๊าสเอ่ยถามด้วยความสงสัย

         " ถึงรักก็คงเป็นไปไม่ได้ แก้วไม่อยาเจ็บอีก แค่คำพูดของเขามันก็ทำร้ายจิตใจแก้วมากพอแล้ว" แก้วเอ่ยบอกพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา

         " ใจเย็นๆ นะแก้ว พี่เชื่อว่าสักวันแกจะเข้าใจโทโมะ" กล๊าสโอบกอดน้องสาวเพื่อปลอบใจ  แก้วเองก็กอดพี่สาวก่อนจะหลับไปในที่สุด

         " พักซะนะน้องรักของพี่" กล๊าวเอนตัวน้องสาวลงนอนก่อนจะเดินออกจากห้องไป  แต่หน้าห้องยังมีชายหนุ่มอีกคนที่แอบมองมายังหญิงสาวอย่างเป็นห่วง 

         ++ อัพแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ  เม้น โหวต ให้ด้วยนะจร๊า  ++