สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

         " กินข้าวเสร็จไปทำงานเลยนะ"         " ไปนั่งให้กำลังใจหน่อย"         " ไม่เอา แก้วจะนอน"         " นอนให้ห้องทำงานพี่ก็ได้"         " จะกักขังแก้วอีกแล้วใช่ไหม" หญิงสาวเอ่ยถาม         " เปล่านะ โอเคๆ ตามใจแก้ว" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว         " งั้นพี่ไปทำงาน แก้วจะขึ้นไปนอนพักบนห้อง โอเคป่ะ"          " ก็ได้ครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสียงอ่อยๆ ก่อนจะก้มหน้าทานข้าวต่อ หญิงสาวที่เห็นอดจะสงสารไม่ได้ แต่เธอต้องฝืนทำใจแข็ง เพราะไม่อย่างนั้นจะได้ใจไปให้         " พี่ไปทำงานก่อนนะครับ"         " ค่ะ ตั้งใจทำงานนะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะดึงตัวชายหนุ่มให้เข้ามาหาก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้าง และสุดท้ายคือริมฝีปากหนานั้นเอง         " โอเคครับ" โทโมะรับปากก่อนจะเดินไปยังห้องทำงาน  แก้วมองตามก่อนจะลุกขึ้นเก็บจานอาหารที่ทานไปไว้ในครัว ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนตัวเอง   ทางด้านโทโมะวันนี้เขาต้องระงับอารมณ์เพื่อที่จะมีสมาธิในการทำงานเป็นอย่างมาก  ก็เจ้าตัวเล็กของผมนะสิ ไม่ยอมมานั่งเล่นในห้องเพื่อเป็นกำลังใจให้ผมเลย         " เห็นแก้วไหม" โทโมะเอ่ยถามเด็กรับใช้ที่เดินยกเครื่องดื่มเข้ามาให้         " คุณแก้วขึ้นไปข้างบนแล้วค่ะคุณโทโมะ"         " อืม งั้นไปได้แล้ว"          " ค่ะ" เด็กรับใช้เอ่ยบอกก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที  โทโมะรีบทำงานก่อนจที่เขาจะเดินขึ้นไปดูหญิงสาวในตอนเที่ยง         " งานเสร็จแล้วเหรอค่ะ" แก้วเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าใครนั้นเดินเข้ามาในห้องนอน         " ยังครับ แต่นี้มันพักเที่ยงแล้ว"         " กินข้าวหรือยังค่ะ"         " ยังครับ"         " งั้นไปกินข้าวค่ะ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม         " ไปด้วยกันสิครับ กินคนเดียวมันไม่อร่อย"              " แก้วยังไม่หิวเลย" หญิงสาวเอ่ยปฏิเสธ         " ไปนั่งอยู่เป็นเพื่อนกันก็ได้นะ"         " ก็ได้ ไปสิ" แก้วว่าก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วเดินเข้าไปล้างหน้าก่อนจะเดินลงมาข้างล่างกับชายหนุ่ม
 
 
 
          " โทโมะ เดี๋ยวแก้วขอออกไปซื้อของใช้เข้าบ้านนะ"          " โมะไปด้วยสิ"          " แล้วงานล่ะค่ะ"          " เดี๋ยวโมะขอเคลียร์แปบนึง ใกล้เสร็จแล้ว" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะรีบจัดการอาหารในจานจนหมดก่อนจะเดินเข้าไปทำงาน  ไม่นานชายหนุ่มก็เดินออกมาหาหญิงสาวที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น          " ไปครับ"          " เสร็จไวจัง"          " วันนี้โมะตั้งใจทำงานนิครับ" ชายหนุ่มโอบเอวหญิงสาวเดินมาที่รถก่อนจะเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่ง          " ดีมากค่ะ" แก้วว่าก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถ  ไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงห้างสรรพสินค้า          " ไปเอารถเข็นมาค่ะพี่โมะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะยืนรอชายหนุ่มไปเข็นรถเข็นมา  แล้วทั้งสองก็เดินไปเลือกซื้อของใช้ในบ้าน          " พี่โมะ ไม่เอาค่ะอันนี้" แก้วว่าแล้วก็หยิบของที่ชายหนุ่มซื้อเข้าไปเก็บที่เดิม          " ทำไมล่ะครับ พี่ก็เห็ฯว่ามันเหมือนกันนิ"          " ค่ะเหมือนกัน แต่ถ้าดูดีๆ สินค้าบางตัวจะดีกว่านะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วบังคับให้ชายหนุ่มเข็นรถไปดูอย่างอื่นต่อ          " อันนี้ไม่ได้ค่ะ" หญิงสาวว่าแล้วก็ตีเข้ากับมือหนาของชายหนุ่มก่อนจะหยิบนมขวดใหญ่กับไปเก็บที่เดิม          " ทำไมล่ะครับ นมขวดนี้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย"          " ค่ะไม่เป็นไร แต่มันจะหมดอายุพรุ่งนี้ พี่ดูบ้างสิ" แก้วว่าก่อนจะหยิบนมขวดอื่นมาดูก่อนจะเดินไปเลือกซื้อเนยสำหรับทานกับขนมปัง  แล้วขนมและของใช้ต่างๆ           " แก้วว่าพี่เข็นรถให้แก้วอย่างเดียวดีกว่าค่ะ เดี๋ยวแก้วเลือกเอง"          " ก็ได้ครับ" แล้วหลังจากนั้นทั้งสองก็เดินมาจ่ายเงิน          " เดี๋ยวพี่โมะเอาของไปเก็บที่รถเลยนะค่ะ เดี๋ยวแก้วขอซื้อของแปบนึงค่ะ" แก้วว่าก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง โทโมะจำเป็นจะต้องเดินเอาของไปเก็บไว้ที่รถ  ไม่นานหญิงสาวก็เดินกลับมาพร้อมถุงขนมในมืออีกมากมาย          " ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยครับ" โทโมะเอ่ยถามแล้วเดินเข้ามารับถุงในมือไปเก็บไว้ท้ายรถ          " พวกขนมนะค่ะ"          " เรากลับบ้านกันดีกว่าค่ะ"           " เชิญครับ นายหญิงของมาเฟีย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเปิดประตูให้หญิงสาว          " ค่ะ" แก้วตอบรับด้วยรอยยิ้มก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถ  โทโมะปิดประตูก่อนจะเดินอ้อมมายังฝั่งคนขับและก็ขับรถกลับบ้าน            " กลับมาแล้วเหรอตาโมะ" มารดาเอ่ยถามลูกชายที่เดินเข้าบ้านมาพร้อมลูกสะใภ้          " ครับแม่"          " หนูขอตัวขึ้นไปอาบน้ำนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินหายขึ้นไปบนบ้าน          " เอ่อ..พบกับแก้วทานอาหารมาแล้วนะครับ ไม่ต้องรอ" โทโมะเอยบอกมารดาก่อนจะเดินตามแฟนสาวไปติดๆ          " ทำอะไรครับแก้ว" โทโมะที่เปิดประตูเข้ามาอย่างเร็ว  ทำให้หญิงสาวที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ถึงกับตกใจ          " โทโมะ เข้ามาไม่ให้สุ่มให้เสียง แก้วตกใจหมดเลย" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะกำชับผ้าขนหนูที่หน้าอกไว้แน่น          " มามะ โมะช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้"