เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

9.8

เขียนโดย eyez

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 14.38 น.

  22 บท
  77 วิจารณ์
  40.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) แผนการใกล้กระจ่าง(3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"ใครโทรมาน่ะหืมมมม"ฟางถามอย่างจับผิด
"เปล่าน่ะ-*-"
"ไปตายซะโทรมาหาแมวอะไร!!!"ไม่ใช่ฉันนะ - -
"เฟย์ - -"ให้ทายว่าคงคุยโทรศัพท์กับเขื่อนชัวร์
"ไปไหนก็ไปเลย ชิ!"ว่าเเล้วคุณเธอก็ตัดสายทิ้ง
"ใจเย็นน่าเฟย์"ฟางเตือนเฟย์ โอ้ยย เครียดๆ
"ช่างเหอะ เย็นนี้เราไปร้องคาราโอเกะกันน้าาฟาง*0*"ได้ข่าวว่าพึ่งอารมณ์เสียนะ- -
"ก็ได้*0*"ฟางตอบรับเกือบจะทันที
"เฮ้ๆๆๆ ฉันละ"
"อ่าว..พี่กวินหวงไม่ใช่เหรอ-_-"พูดเหมือนกับฉันเป็นเด็กเก็บกดเเน่ะ
"ช่างเรื่องนั้นได้ป่ะ ฉันปวดหัว"-0- ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกันเบาๆ
"เฮ้..ได้ข่าว่าโมะเข้าโรงพยาบาลโมะเป็นอะไรมากมั๊ยอ่ะจริญญา"หวายเเฟนคลับโทโมะเดินเข้ามาถาม
"-_-"
"ตอบฉันสิ!"
"-__-"
"หูหนวกเหรอ"
"-___-"
"จริญญา!!!"
"มาถามฉันทำไมเล่า!?"
"ก็เธอสนิทกับโมะนะ-*-"
"ไม่ได้สนิทอะไรสักหน่อย อยากรู้ก็ไปถามพิมสิเพื่อนห้องเดียวกับเธอไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นต้องลำบากมาถามฉันถึงห้องเลย"
"เอ้ะ!ฉันมาเเล้วก็ตอบมาสิ ทำอะไรให้มันยุ่งยาก"หวายเริ่มหงุดหงิดใส่ฉัน ฉันก็หงุดหงิดนะ เดี๋ยวฟาดด้วยเฝือก - -
"ไม่รู้ ไม่ชี้!"
"หน็อย นัง!"
"พอเลยนะหวาย อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน อยากไปไหนก็ไป!"เฟย์ออกตัวแทน
"ไม่!!"อีกฝ่ายพูดอย่างไม่กลัวตาย
"กล้าพูดนะหวาย กลับห้องไปซะ"ฟางเสริมเฟย์ขึ้นมา
ตอนนี้ทั้งห้องจับจ้องมาที่กลุ่มฉัน...
"เหอะ ฉันไม่กลัวพวกเธอหรอกนะรู้ไว้ด้วย"
"งั้นก็รู้ไว้ด้วยว่าฉันก็ไม่กลัวเธอเหมือนกันนะหวาย^^"ฟางพูดพร้อมยิ้มพิมพ์ใจไปให้
"พวกแกกกกกกกก"หวายทำท่าจะมาตบพวกเราเสียให้ได้ แต่ขอโทษที
...ฉ่าาาาาาา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"ขอโทษนะหวายพอดีฉันซื้อมาม่ามากินบนห้อง ก่ะว่าจะทิ้งเเล้วล่ะ เเต่ดีนะน้ำมาม่ายังมีประโยชน์เนอะว่ามะ^O^"เฟย์ยิ้มหวาน ร้ายกาจ-- 
"เสื้อฉัน!!นังเฟย์"หล่อนทำท่าจะเข้ามาตบอีกสักรอบ
"ถ้ายังเข้ามาฉันจะเอาเฝือกฟาดหน้าเธอเดี๋ยวนี้นะรู้ไว้สะหวาย!!!"ได้ผล นางค้าง..-0-
"ฮึ!วันนี้ฉันเเค่มาคนเดียว แต่รู้ไว้นะ เรื่องไม่จบแค่นี้เเน่"พูดจบนางก็เดินออกไป
"จริญญาทำไมไม่บอกหวายไปดีๆล่ะ เดี๋ยวก็โดนหวายดักตบเอานะ"วาวาเพื่อนร่วมห้องเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกวาวา ขอบใจนะ ^^"
"หึยย!มันน่าเตะนักนังหวายเนี่ย"เฟย์สบถ
"เรื่องอะไรต้องมาเรียกโทโมะว่าโมะเนอะว่ามั๊ย แก้วเลยขึ้นเลยเห็นป่ะ คิคิ"ฟางก็อดเเซวไม่ได้
"พอทั้งคู่เลยนะ ไปเข้าเเถวกันได้เเล้ว-///-"
การเรียนผ่านไปอย่างหฤโหด และก็ถึงช่วงเวลากินข้าวเที่ยงงงงงง
และเเน่นอนว่าต้องมีป๊อบเเละเขื่อนมารับยัยสองตัวนี้
"ไปกินข้าวกันเร็วสามสาว><"เขื่อพูดสีหน้าร่าเริง
"จ้า/จ้า /ชิ้งงง-___-"ต้องบอกมั๊ยว่าใครทำหน้าใส่เขื่อน
"ฉันไม่หิวนะ"นั่นไง งอนมาเลยจ้าเฟย์
หงึกๆๆ
ต่างคนต่างพยักเพยิดให้เขื่อนไปง้อเฟย์ เขื่อนก็ทำตามอย่างว่าง่าย
"เฟย์ เขื่อรู้ว่าเขื่อนผิด"
"..."
"แต่ว่าเขื่อนโดนจินนี่ลากไปนะT^T"
"..."
"เขื่อนหล่อเกินไปไง เฟย์ต้องเข้าใจว่ามีแต่คนอยากอยู่ใกล้เขื่อนนะ-0-" ตอบฉันทีว่านี่คือการง้อ- -!
"-_-"
"แต่ถึงจะมีคนอยากเป็นเเฟนกับเขื่อน แต่เขื่อนก็ยังเวอร์จิ้นนะ เขื่อนเก็บไว้ให้เฟย์>O<"
"-*-///"
"ยกโทษให้น้าาาา"
"-0-"
"เขื่อนยอมทำทุกอย่างเลยน้าาา*0*"
"หืมม??หมายความว่าทุกอย่างสินะ-*-"
"ทุกอย่างครับผ้ม"
"ดี..งั้นวันนี้ยอมให้เฟย์เที่ยวกันเเค่สามคนเฟย์ ฟางและเเก้ว โอเคมั๊ย?"
"เอ้ะ!ไม่ได้นะ มันอันตรายไปกันเเค่ผู้หญิงได้ไง--!"เขื่อนเริ่มโมโห
"ทุกอย่าง.."
"อันนี้ไม่เอานะ"ป็อบมีบทบ้าง
"งั้นเเค่ไปรับก็พอโอเคมั๊ย?"
"โถ่...ก็ได้ ให้ลิมิตเเค่ทุ่มนึง- -ไม่มีต่อรอง"เขื่อนพูดเองเออเอง เชื่อเขาเลย
"ก็ได้"
"งั้นไปกินข้าวได้เเล้ว^^"
ตอนนี้ฉันเดินถือจานข้าวเบียดผู้คนไปมา ทำไมฉันถึงได้เลือกกินร้านไกลจากที่นั่งอยู่คนเดียวนะแถมถือมือเดียวด้วย ให้ตายสิ!
"อุ๊ย!ขอโทษที"หวาย -0- หวายอีกแล้ววว หวายทำข้าวฉันหกหมดเลยยย ข้าวชั้น!TOT
"หวาย!"
"เรียกทำไมเหรอจริญญา"
"เธอทำข้าวฉันหก"
"ก็ฉันขอโทษเเล้วน้า^^"ไอ้ อี ไอ้ อี - -
"มันจะกลับมาอยู่บนจานได้รึไงห๊ะ ไปซื้อมาใหม่ให้ฉันเลยนะ"ฉันออกคำสั้งแต่ดูเหมือนนางจะไม่สนใจเท่าไหร่ กับพยักหน้าให้กับขนมจีน
ขนมจีนกำข้าวขึ้นมาใส่ในจานฉัน!
"กลับมาอยู่บนจานเเล้วนะ เลิกทำตัวมีปัญหาซะที บ้ายบาย ^^"ว่าเเล้วพวกนางก็ทำเสียงคิคิกวนโสตประสาทเดินไป
....หน็อยแนะ!
ทั้งอาย ทั้งโกรธ ดูสิคนมองเต็มโรงอาหารเลย TOT
"ยัยหวาย!!มันทำอะไรเหรอเเก้ว!"เฟย์เดินมาด้วยท่าทีเอาเรื่อง
"ไม่มีอะไรหรอกไปกินข้าวกันเหอะ"ฉันซื้อข้าวมาใหม่และนั่งกินด้วยอารมณ์บูดเน่าและเฟย์โกรธจัด เขื่อนป๊อบฟางคอยระงับอารมณ์ให้เฟย์ 
ใครโดนกระทำคะ?? -0-
"เฟย์ ฟาง วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ไปร้องเกะหรอกนะ พวกเธอไปกันเหอะ"ฉันพูด
"ได้ไง ฉันก็เหมือนกันละน่าไว้วันหลังล่ะกัน"ทุกคนต่างเห็นด้วย เพราะวันนี้ไม่มีใครมีอารมณ์ร้องเพลงซะเท่าไหร่
"อืม.."
เลิกเรียน
"โอ้ยยย ปวดหัว กลับบ้านกันเหอะฟาง"เฟย์รีบเก็บกระเป๋าเเละชวนฟาง
"วันนี้เรากลับกับเขื่อนและป็อบนะ คงต้องรอสองคนนั้นซ้อมฟุตบอลหน่อย"ดีจังเลยนะ สองคู่นั้นพ่อแม่ก็รุ้จักกัน พูดง่ายๆฉันคิดว่า คงหมั้นๆกันไว้แน่ๆ - -
"บู้วว~แก้ว โมะไม่อยู่เเล้วจะกลับกับใคร รอกลับพร้อมพวกเรามั๊ยอ่ะ?"ฉันว่าจะเเว๊บไปดูอาการโมะหน่อยดีกว่า
..ซักเเป๊บก็ยังดี
"อ๋อ  พี่กวินมารับน่ะ เดี๋ยวฉันไปนะ เจอกันพรุ่งนี้"ฉันโกหกเพื่อรักษาฟอร์ม
"โอเคจ้าาา"
ฉันมาถึงโรงพยาบาลล่ะ
ห้อง329
ไม่มีใครอยู่ พิมคงยังไม่มามั้ง โมะก็หลับอยู่
ฉันซื้อขนมที่เราชอบมาวางไว้โต๊ะข้างๆเตียงพร้อมติดโพสต์อิสไว้
'หายเร็วๆนะ'
ฉันมองหน้าโมะก่อนจะเดินไป โมะคว้าข้อมือฉันไว้
"เฮ้~มาแค่นี้ได้ยังไงกันน่ะเเก้ว"เฮ้ยยย โมะไม่ได้หลับนี่นาO_O
"โมะ... ปล่อยเลยนะ ไอ้ขี้โกง ไอ้@$&**)*%$&%"ฉันด่าเเว้ดๆ
"ไม่หยุดสินะ โมะกอดฉันเเละพลิกมาคร่อมร่างฉันไว้บนเตียง
..เกินไปแล้วววว>/////<
โมะเจ็บขาไม่ใช่เหรอ???
"โมะไม่ได้เจ็บขาเหรอ ' '"
"เปล่านี่นา คิคิ โมะน่ะตายยากนะ ><"เลิกทำหน้าขนลุกนั่นเหอะ-_-
"ไอ้ขี้โกงไอ้ขี้วางเเผน แสดงว่าวางเเผนกันหมดทั้งกลุ่มสินะ"
"ใช่เลยยยย>,<"กร๊าซซ ไอ้ผู้ชายหน้ามึนนนนนน@$#*&)&* 
"ปล่อยฉันก่อนได้มั๊ยยยยยยย??-////-"สภาพนี้ไม่พร้อมคุยค่ะ
"ไม่เอา-0-ตามบทเเก้วต้องมาจุ๊บหน้าผากโมะเเล้วไปนะ- -"
บทอะไรของแกรรรรรรรTOT
"ไม่เอา-*-"
"ยังไม่หายโกรธเหรอนี่"
"โมะเริ่มก่อนนะ= ="
"มันเป็นเเผนน่าาาา"
"อธิบายมาให้ครบได้มั๊ยหาาา"
"ไม่เอาาา อยากรู้ก็รอวันเสาร์ล่ะกันน้าาาาา>3<"
"ไม่ว่าง เข้าเฝือก-0-"
"ขี้โม้^O^"หรือนี่ก็....โกหกสินะ - -
"เเสดงว่า"ฉันไม่ได้เเขนหัก ถึงว่าสิไม่เจ็บอะไรเลย หมอก็หลอกช้านนนนนTOT
"^^"
จะไปถล่มบ้านทุกคนให้หมดเลย@%&%*&()*)
"ปล่อยเลย แก้วจะกลับเเล้ว"
"จะกลับยังไงล้าาา??^^"คนตัวสูงถามอย่างอารมณ์ดี
"พี่กวินมารับ"
"สงสัยพี่กวินท่าจะไม่ว่างนะ >W<"หมายความว่าไงเนี่ย?
"เอาอะไรมารู้= ="
"อ่ะๆโทรหาสิ"
"แน่อยู่เเล้ว"ฉันกดโทรศัพท์อย่างเชิด
"พี่กวินอยู่ไหนน่ะมารับแก้วได้รึเปล่า??"
(พี่ไม่ว่างเลยน่ะเเก้ว แก้วกลับไปกับเฟย์หรือฟางสิ อยู่โรงเรียนไม่ใช่เหรอ)ไม่ใช่คะ- - แต่นะไม่ว่าจะอยู่ไหนพี่กวินก็คงไม่ว่างหรอก
"โอเคค่ะT^T"
(รีบกลับนะเด็กน้อย วันนี้พี่กลับดึก บ้ายบาย)
ตู๊ดๆๆๆๆ
"เห็นเเล้วใช่มั๊ยยย ^O^"สงสัยจังเลย เกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกอย่างลงตัวมาเป็นอย่างงี้
"กลับเ้องก็ได้-3-"ฉันทำท่าจะเดินออกไป
โมะพลิกร่างฉันลงไปที่เตียงอีกครั้งและคร่อมเเบบเดิมเป้ะ -///-
"ไง...จะกลับกับใคร :)"
อร๊ายยยยย>////< บังคับกันชัดๆ
"กับโมะ-////-"
"แค่นั้นเเหละ ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนน้าาา>3< ม๊วบบบ"โมะหอมแก้มฉันฟอดใหญ่เเล้วลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อร้ากกกก T^T
หนีสิหนี...
"อ้อ อย่าคิดจะหนีนะไม่งั้นล่ะก็ หึหึหึ"
..ไม่หนีแล้วก๊าบบบบบT^T
แต่ก็งงนะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไอ้คนสองบุคลิก คอยดูนะวันเสาร์เมื่อไหร่ฉันจะคาดคั้นออกมาให้หมดเลย!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
วันนี้อัพเร็ว โย่วเย่>< ฝากหน่อยนะค้าาา  ตั้งใจเเต่งเลย  ขอเม้นเหอะนะคะ นะนะนะ>.,<  จุ๊บ
เหตูการณ์พลิกซะงั้นเนอะ ฮิฮิ -////-
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา