เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK
9.8
เขียนโดย 
eyez
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 14.38 น.
22 บท
77 วิจารณ์
39.54K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
10) หึง??
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบนรถ
"-_-"โมะมองหน้าฉันพร้อมกับทำหน้านิ่ง
"อะไรของโมะน่ะมามองแก้วอย่างงั้นทำไม???- -"
"แก้วอยากแต่งงานกับไอ้หน้าวอกจริงๆงั้นเหรอ??"
"ไม่ใช่นะ แก้วแค่หมั้นเฉยๆแต่จะเเต่งก็ต่อเมื่อแก้วกับพี่กวินเรียนจบแล้วเท่านั้น!"
"เหอะ!มันพาแก้วไปร้านเช่าชุดเเต่งงานทำไมล่ะถ้างั้น?"
"ก็คงแบบว่า...หาชุดหมั้นไงๆ^^"
"ไม่เอาอ่ะ โมะไม่อยากให้แก้วหมั้นกับใครเลย ไม่ยอม!"พูดยังก่ะเราเป้นแฟนกันเเน่ะ-////-
"เห้อออ...."ฉันถอนหายใจเเล้วก็มองไปนอกหน้าต่าง อะไรๆก็วุ่นวายไปหมดเลยนะT^T
บ้านพิม
ขอ3คำ "มัน ใหญ่ มาก"=[]= นี่เรียกพระราชวังเลยมั้งน่ะ ยัยพิมนี่ก็รวยไม่ใช่เล่นเลยนะ
"ถึงเเล้วๆ"โมะพูด
"เรามาทำไมเหรอ?"
"ก็...พิมชวนมาทานข้าวที่บ้านน่ะ"
"ก็เลยมาสินะ-_-"
"ช่ายย ก็บ้านพิมใหญ่กว่าบ้านเราหลายเท่าขนาดนี้ อาหารคงจะอร่อยแบบสุดๆไปเลยนะือาจจะเหมือนภัตตาคารเลยก็ได้><"
"ใจง่าย หลอกง่าย เห็นแก่กิน!"
"แก้วด่าโมะอ่ะT^T"
"เอาเถอะ...แก้วกลับดีกว่านะ ไม่ค่อยถูกกับพิมซะเท่าไหร่น่ะ"จริงๆนะ ขืนให้ฉันนั่งร่วมโต้ะกับยัยพิมมีหวังจิกกันไปจิกกันมาเเน่-0-
"แก้วจะกลับยังไงอ่า"
"แท๊กซี่ก็มีถมเถ-*-"
"ไม่เอาหรอก เอางี้เเล้วกันโมะเอากุญแจไปคืนพิมเสร็จเราก็กลับพร้อมกันเลยก็ได้ นะนะนะ><"บอกตรงๆนะ ฉันไม่ชอบให้โมะอ้อนอย่างง้เลย...
"เห้ออ ก็ได้"
ฉันเดินลงรถเเล้วเข้าไปในตัววัง- - โหๆใหญ่เว่อร์เลยอ่ะ
"อ้ะ!โมะ มาพอดีเลยพิมกำลังจะอาบน้ำอ่ะ"มันพอดีตรงไหนย้ะ?-_-
"ห้ะๆ^_^พอดีโมะมาคืนกุญเเจน่ะครับ"
"อ๋อๆค่าาา งั้นก็มารอทานข้าวเที่ยงด้วยกันสิคะ><"
"เอ่อ..โอ้ย"ฉันหยิกโมะ
"-_-"และจิกสายตาไป
"เอ้ะๆทำไมเหรอคะ?"
"ก็พอดีว่าาา..."โมะกำลังหาเหตุผลแต่ฉันไม่ไหวเเล้วนะ
"อ๋อๆโมะคงมีธุระสินะคะ ไม่เป็นไรๆไว้วันหลังมากินก็ได้คะ^^"
"ขอบคุณที่เข้าใจโมะนะครับ^_^"
"ค่าาา :) โมะคะคือเมื่อวานทำไมไม่โทรหาพิมเลยอ่ะ"นั่นไง- -ฉันไม่มีบทเเล้วสิTOT
"ก็ยุ่งๆน่ะครับ ห้ะๆเดี๋ยวเย็นนี้โทรหานะครับ"
"เ่ิอ่อ..อย่าลืมโทรหานะคะ ><"
"ได้สิครับ^[+++]^"อ้ากกกกกกกกก พ่นไฟ ฉันพยายามเก็บอาการสุดฤทธิ์
"ขอบคุณนะคะ โมะของพิม >O<"น้อยๆหน่อยย่ะ-*-
"อะแฮ่มๆ"ฉันกระแอมเสียงดัง
"อ๋อๆแก้วไม่ค่อยสบายเดี๋ยวโมะพาแก้วไปหาซื้อยาก่อนนะพิม "
"โอเคค่ะโมะ :)"
ในที่สุดเราก็เดินออกมาจากวังนั่นซะทีให้ตายเถอะ เรากำลังเดินไปขึ้นแท๊กซี่กัน แต่โมะก็พูดจากวนเบื้องล่างว่า
"แก้วน่ะหึงโมะใช่ม้าา"
"อะไรย้ะ ใครจะไปหึงคนอย่างโมะกัีน- -"
"ก็แก้วน่ะไม่อยากให้พิมสนิทก่่ะโมะำไง"
"ไม่ใช่!"
"ว้าา~คนอะไรปากเเข็งชมัด><"
"โมะ เราเป้นเพื่อนกันนะ จะให้แก้วคิดอะไรกับโมะได้ไงกัน"
"ก็ดีเเล้วล่ะ อย่ามาเผลอคิดอะไรกับโมะเเล้วกัน :p"
"ย้ะ :P"
"-_-"โมะมองหน้าฉันพร้อมกับทำหน้านิ่ง
"อะไรของโมะน่ะมามองแก้วอย่างงั้นทำไม???- -"
"แก้วอยากแต่งงานกับไอ้หน้าวอกจริงๆงั้นเหรอ??"
"ไม่ใช่นะ แก้วแค่หมั้นเฉยๆแต่จะเเต่งก็ต่อเมื่อแก้วกับพี่กวินเรียนจบแล้วเท่านั้น!"
"เหอะ!มันพาแก้วไปร้านเช่าชุดเเต่งงานทำไมล่ะถ้างั้น?"
"ก็คงแบบว่า...หาชุดหมั้นไงๆ^^"
"ไม่เอาอ่ะ โมะไม่อยากให้แก้วหมั้นกับใครเลย ไม่ยอม!"พูดยังก่ะเราเป้นแฟนกันเเน่ะ-////-
"เห้อออ...."ฉันถอนหายใจเเล้วก็มองไปนอกหน้าต่าง อะไรๆก็วุ่นวายไปหมดเลยนะT^T
บ้านพิม
ขอ3คำ "มัน ใหญ่ มาก"=[]= นี่เรียกพระราชวังเลยมั้งน่ะ ยัยพิมนี่ก็รวยไม่ใช่เล่นเลยนะ
"ถึงเเล้วๆ"โมะพูด
"เรามาทำไมเหรอ?"
"ก็...พิมชวนมาทานข้าวที่บ้านน่ะ"
"ก็เลยมาสินะ-_-"
"ช่ายย ก็บ้านพิมใหญ่กว่าบ้านเราหลายเท่าขนาดนี้ อาหารคงจะอร่อยแบบสุดๆไปเลยนะือาจจะเหมือนภัตตาคารเลยก็ได้><"
"ใจง่าย หลอกง่าย เห็นแก่กิน!"
"แก้วด่าโมะอ่ะT^T"
"เอาเถอะ...แก้วกลับดีกว่านะ ไม่ค่อยถูกกับพิมซะเท่าไหร่น่ะ"จริงๆนะ ขืนให้ฉันนั่งร่วมโต้ะกับยัยพิมมีหวังจิกกันไปจิกกันมาเเน่-0-
"แก้วจะกลับยังไงอ่า"
"แท๊กซี่ก็มีถมเถ-*-"
"ไม่เอาหรอก เอางี้เเล้วกันโมะเอากุญแจไปคืนพิมเสร็จเราก็กลับพร้อมกันเลยก็ได้ นะนะนะ><"บอกตรงๆนะ ฉันไม่ชอบให้โมะอ้อนอย่างง้เลย...
"เห้ออ ก็ได้"
ฉันเดินลงรถเเล้วเข้าไปในตัววัง- - โหๆใหญ่เว่อร์เลยอ่ะ
"อ้ะ!โมะ มาพอดีเลยพิมกำลังจะอาบน้ำอ่ะ"มันพอดีตรงไหนย้ะ?-_-
"ห้ะๆ^_^พอดีโมะมาคืนกุญเเจน่ะครับ"
"อ๋อๆค่าาา งั้นก็มารอทานข้าวเที่ยงด้วยกันสิคะ><"
"เอ่อ..โอ้ย"ฉันหยิกโมะ
"-_-"และจิกสายตาไป
"เอ้ะๆทำไมเหรอคะ?"
"ก็พอดีว่าาา..."โมะกำลังหาเหตุผลแต่ฉันไม่ไหวเเล้วนะ
"อ๋อๆโมะคงมีธุระสินะคะ ไม่เป็นไรๆไว้วันหลังมากินก็ได้คะ^^"
"ขอบคุณที่เข้าใจโมะนะครับ^_^"
"ค่าาา :) โมะคะคือเมื่อวานทำไมไม่โทรหาพิมเลยอ่ะ"นั่นไง- -ฉันไม่มีบทเเล้วสิTOT
"ก็ยุ่งๆน่ะครับ ห้ะๆเดี๋ยวเย็นนี้โทรหานะครับ"
"เ่ิอ่อ..อย่าลืมโทรหานะคะ ><"
"ได้สิครับ^[+++]^"อ้ากกกกกกกกก พ่นไฟ ฉันพยายามเก็บอาการสุดฤทธิ์
"ขอบคุณนะคะ โมะของพิม >O<"น้อยๆหน่อยย่ะ-*-
"อะแฮ่มๆ"ฉันกระแอมเสียงดัง
"อ๋อๆแก้วไม่ค่อยสบายเดี๋ยวโมะพาแก้วไปหาซื้อยาก่อนนะพิม "
"โอเคค่ะโมะ :)"
ในที่สุดเราก็เดินออกมาจากวังนั่นซะทีให้ตายเถอะ เรากำลังเดินไปขึ้นแท๊กซี่กัน แต่โมะก็พูดจากวนเบื้องล่างว่า
"แก้วน่ะหึงโมะใช่ม้าา"
"อะไรย้ะ ใครจะไปหึงคนอย่างโมะกัีน- -"
"ก็แก้วน่ะไม่อยากให้พิมสนิทก่่ะโมะำไง"
"ไม่ใช่!"
"ว้าา~คนอะไรปากเเข็งชมัด><"
"โมะ เราเป้นเพื่อนกันนะ จะให้แก้วคิดอะไรกับโมะได้ไงกัน"
"ก็ดีเเล้วล่ะ อย่ามาเผลอคิดอะไรกับโมะเเล้วกัน :p"
"ย้ะ :P"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
