รักสลับยัยน้องรหัส

        " ใช่เพื่อนของพี่โทโมะหรือเปล่าค่ะ"
        " ครับ แล้วน้องเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ผมบอกแล้วสำรวจว่าหญิงสาวเป็นอะไรหรือเปล่า
        " ไม่เป็นอะไรค่ะ งั้นฟางขอตัวก่อนนะค่ะ" ฉันบอกแล้วหันหลังเดินไป
        " เดี๋ยวสิครับ ให้พี่เลี้ยงอาหารสักมื้อเพื่อเป็นการขอโทษได้ไหมครับ "ผมเดินมาดักหน้าหญิงสาวไว้
        " ไม่เป็นไรค่ะ คือว่า.."
        " รังเกียจพี่หรือครับ"
        " เปล่าค่ะ" ฉันปฏิเสธชายหนุ่มทันทีกลัวว่าจะเข้าใจผิด
        " งั้นตามพี่มาเลยครับ" ป๊อบปี้บอกแล้วเดินนำหญฺงสาวมายังร้านอาหารทันที  
          ส่วนสี่หนุ่มที่เหลือคือเคนตะ จงเบ เขื่อนแล้วก็ผมเดินออกจากมหาวิทยาลัยก็มาหาอะไรกินกันที่ห้าง ที่พวกผมชอบมาเดินเป็นประจะ ที่บอกว่าชอบมาก็เพราะว่าชอบมาส่องสาวๆ นะครับ
       " กินอะไรดีครับพี่ๆ" เขื่อนถามแล้วมองหาร้านอาหารที่ตั้งเรียงอยู่มากมาย
       " อาหารญี่ปุ่น" เคนตะบอก
       " ไม่เอา เขาอยากกินอาหารเกาหลี" จงเบพูดออกมา
       " นั่นใช่แก้วป่ะ" เขื่อนถามแล้วชี้ไปยังร้านอาหารที่อยู่ใกล้
       " ใช่" คำตอบนั้นทำให้ผมหันไปมองทันที แล้วขาทั้งสองข้างของผมก็เดินเข้าไปหาทันที ส่วนเพื่อนๆผมไม่ได้ตามมาหรอก เพราะกลัวจะเกิดเรื่องได้  สามคนนั้นเลยเดินไปหาอะไรกินกัน
       " หวัดดีครับพี่ฟลุ๊ค น้องแก้ว" ผมทักเมื่อเดินมาหยุดที่หน้าโต๊ะทานข้าว " ขอทานด้วยคนนะครับ" ผมบอกแล้วนั่งลงข้างน้องแก้วทันที
       " เอ่อ.." ฉันพูดไม่ออกเลย ส่วนพี่ฟลุ๊คนะเหรอ ตอนนี้หน้าบึ้งอย่างมาก
       " ทานอันนี้สิครับน้องแก้ว" พี่ฟลุ๊คอยากจะแกล้งรุ่นน้องก็เลยทำสวีทกับฉันแทน
       " ขอบคุณค่ะพี่ฟลุ๊ค" ฉันบอกแล้วฝืนยิ้มออกมาอย่างเกร็ง
       " ข้าวติดปากนะครับ มาเดี๋ยวพี่เอาออกให้"  โทโมะบอกแล้วเช็ดปากให้หญิงสาว  ทำให้พี่ฟลุ๊คมองด้วยความไม่พอใจ
       " พี่อิ่มล่ะ ขอตัว" พี่ฟลุ๊คบอกแล้วส่งเงินให้ฉัน
       " พี่ฟลุ๊ค"
       " กินไปเถอะ พี่จะออกไปเดินเล่น เดี๋ยวกลับไปเราค่อยเคลียร์กัน ส่วนตัว" ฟลุ๊คแกล้งเน้นคำสุดท้ายให้ชายหนุ่มอีกคนคิดไปไกล ก่อนจะเดินออกไป
       " เป็นอะไรหรือเปล่าครับน้องแก้ว พี่เห็นหน้าซีดๆ" ผมถามหญิงสาวที่มองตามชายหนุ่มอีกคนเดินออกไป
       " แก้วขอตัวนะค่ะ" ฉันบอกแล้ววางเงินลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินออกมา
       " เดี๋ยวสิครับน้องแก้ว พี่ขอโทษ" ผมตามมารั้งแขนหญิงสาวไว้
       " พี่กำลังทำอะไรอยู่รู้ไหม พี่กำลังทำให้แก้วเดือดร้อนรู้ไหม" ฉันถามชายหนุ่มด้วยเสียงสั่น เหใอนคนจะร้องไห้
       " พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"
       " นี้ขนาดพี่ไม่ได้ตั้งใจนะเนี่ย ถ้าพี่ตั้งใจแก้วคงไม่ต้องย้ายไปเรียนที่อื่นเลยเหรอค่ะ" ฉันบอกแล้วเดินตามพี่ชายฉันมาทันที
       " พี่ฟลุ๊ค รอแก้วด้วย" ฉันวิ่งตามพี่ชายมา
       " อิ่มแล้วเหรอ รีบออกมาเชียว"
       " ยังหรอก แก้วกลัวพี่โกรธ เลยรีบออกมา" ฉันบอกออกไปทำให้พี่ชายยิ้มออกมาด้วยความน่ารักและซื่อของหญิงสาว
       " ไปซื้อขนมดีกว่า เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"
       " แก้วอยากกินพายสัปปะรด" ฉันพูดแล้วเดินนำไปยังร้านS&P ร้านนี้มีขนมโปรดของฉันอยู่มากมาย  ฉันหยิบพายสองชิ้น เค้กกล้วยหอม แล้วไม่ลืมคุ๊กกี้กล่องลายมิกกี้เมาส์ด้วย
       " เอาอะไรอีกไหม" ผมถามน้องสาวด้วยความเอ็นดู
       " แค่นี้พอแล้วค่ะ" ฉันบอกแล้ววางขนมทั้งหมดลงบนเคาน์เตอร์ แล้วยืนรอพี่ชายจ่ายตังค์
       " อ่ะ" พี่ฟลุ๊คบอกแล้วส่งถุงขนมมาให้
       " ถือให้ด้วยสิค่ะ วันนี้แก้วเหนื่อยมากแล้ว"
       " งั้นกลับบ้านกัน" แล้วเราสองพี่น้องก็เดินไปยังรถ โดยมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมาตลอด  ผมบอกสองคนนั้นที่มีความสุขกัน  ผมอยากเป็นคนๆ นั้นจัง คนที่ยืนข้างเธอ ดูแลเธอ  ตอนนี้เธอคงเกลียดผมไปแล้วนะสิ
       
 
           เช้าวันรุ่งขึ้นฉันมามหาวิทยาลัยโดยมีพี่ฟลุ๊คเป็นคนมาส่งเหมือนเดิม แต่วันนี้พี่ฟลุ๊คเล่นเดินมาส่งฉันที่คณะแถมยังนั่งคอยเป็นเพื่อนฉันเมื่อยังไม่ถึงเวลา
      " หวัดดีครับพี่ฟลุ๊ค น้องแก้ว" เคนตะเดินเข้ามาทักรุ่นพี่ของเพื่อนสนิท และน้องรหัวของตัวเอง
      " หวัดดีค่ะพี่เคนตะ" ฉันทักทายพี่รหัส " นี้พี่รหัสของแก้วไงค่ะที่แก้วเล่าให้ฟัง"
      " หวัดดี พี่ไปก่อนนะแก้ว ใกล้เวลาเรียนแล้ว" พี่ฟลุ๊คหันไปทักทายก่อนจะลุกเพื่อจะเดินกลับไปยังคณะตัวเอง
      " ค่ะพี่ชาย แล้วตอนเย็นให้แก้วไปหาพี่หรือเปล่า" ฉันถามออกมา
      " วันนี้เรากลับเองได้ไหม พอดีพี่มีงานกลัวจะมืด"
      " เดี๋ยวผมไปส่งให้ก็ได้ครับพี่ฟลุ๊ค" เคนตะเสนอตัว
      " ขอบใจนะ ฝากด้วยล่ะ" พี่ฟลุ๊คบอกแล้วเดินไปทันที
      " พี่ชายแก้วเหรอ แล้วเมื่อวันเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า" เคนตะถามน้องรหัสออกมา
      " มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่เคน"
      " พี่เห็นไอ้โมะไปหาเราแล้วกลับมาเศร้าๆ นะ แถมวันนี้ก็ไม่ยอมมาเรียนด้วย บอกว่าไม่สบาย" เคนตะบอกน้องรหัสแล้วนึกไปถึงเพื่อนที่โทรมาบอกเมื่อเช้าด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีหนัก
      " เหรอค่ะ คือว่าเมื่อวันก็มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะค่ะ" ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้รุ่นพี่ฟัง 
      " พี่เยี่ยมไอ้โมะกันไหม" ผมชวนหญิงสาว
      " เอ่อ.." ฉันลังเลกลัวพี่ชายรู้
      " พี่ไม่บอกหรอก สัญญา" เคนตะบอกแล้วยกนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้าหญิงสาว
      " ไปก็ได้ค่ะ แต่อยากบอกพี่ฟลุ๊คนะ ไม่งั้นแก้วตายแน่ๆ " ฉันบอกแล้วกันนิ้วก้อยของพี่เคนตะกลับไป เพระฉันไว้ใจรุ่นพี่คนนี้  เราทั้งสองคนเดินมายังรถของพี่เคนตะที่จอดอยู่  ไม่นานเราสองคนก็มาถึงคอนโดของพี่โทโมะที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน  พี่เคนตะพาฉันขึ้นลิฟท์มายังชั้น7 ห้อง722 พี่เคนตะหยิบกุญแจห้องสำรองออกมาเพื่อไขประตูเข้าไป  ฉันเดินตามพี่เคนตะเข้ามาในห้อง  พี่เคนตะเดินไปเปิดประตูห้องนอนของเพื่อนตัวเอง  ทำให้ฉันเห็นว่าคนที่บอกว่าไม่สบายกำลังจูบอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่  ฉันมองภาพนั้นด้วยความตกใจ ก่อนที่พี่โทโมะจะหันมาเห็ฯ พี่เคนตะก็เข้าไปต่อยหน้าเพื่อนหนุ่มทันที
       " ไอ้โมะมึงทำอะไรว่ะ ไหนบอกว่าไม่สบายไงล่ะ" เคนตะถามเพื่อนสนิท โดยที่โทโมะไม่เห็นแก้วที่ยืนอยู่
       " นิดหน่อยนะ" ผมบอกออกไป
       " พี่เคน แก้วอยากกลับบ้าน" ฉันตะโกนเรียกพี่รหัส  ทำให้โทโมะได้ยินแล้ววิ่งออกมาดู
       " แก้ว มาได้ไงอ่ะ" โทโมะตกใจที่เห็นหญิงสาว
       " มาเป็นเพื่อนพี่เคนตะอ่ะค่ะ เมื่อพี่ไม่เป็นอะไรแล้ว งั้นแก้วขอตัวก่อนนะค่ะ ไปค่ะพี่เคน" ฉันบอกแล้วจับมือพี่เคนตะเดินออกมาทันที
       " พี่ขอโทษนะ พี่ไม่รู้ว่า." เคนตะบอกกับรุ่นน้องที่นั่งเหม่อออกไปนอกหน้าตา
       " แก้วไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ" ฉันปฏิเสธออกไป แต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บยังไงก็ไม่รู้  ไม่นาพี่เคนตะก็มาส่งฉันที่บ้าน
        " ขอบคุณที่มาส่งนะค่ะพี่เคนตะ" ฉันบอกรุ่นพี่ก่อนจะลงจากรถ  ฉันรีบเดินขึ้นไปยังห้องนอนตัวเองทันที 
 
  ไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า ติชมกันด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ