รักสลับยัยน้องรหัส

             สองวันผ่าไปโทโมะไม่เห็นน้องแก้วมาเรียนก็แปลกใจ เพระโทรไปก็ไม่รับสาย ไปที่บ้านก็ไม่อยู่  เมื่อโทโมะเดินลงมาจากอาคารเรียนเห็นน้องรหัสตัวเองนั่งอยู่ก็เดินเข้ามาหา
        " น้องฟางครับ รู้ไหมว่าแก้วไปไหนไม่ยอมมาเรียน"
        " แก้วก็มาเรียนนี้ค่ะ เพิ่งกลับไปไม่นานเอง"
        " ทำไมพี่ไม่เจอน้องแก้วเลยล่ะ พี่นึกว่าไม่มาเรียนซะอีก" โทโมะถามด้วยความแปลกใจ ว่าหญิงสาวจะหลบหน้าตัวเองทำไม
        " ทะเลาะอะไรกันหรอเปล่าค่ะพี่โทโมะ"
        " ก็ไม่มีนี้ครับ"
   เสียงมือถือฟางดังขึ้น
        " ว่าไงแก้ว"
        (ฝากบอกอาจาร์ยด้วยนะว่าแก้วลาเรียนอาทิตย์หนึ่ง) ฉันบอกเพื่อนสาว
        " ไปไหนอ่ะ แล้วไอแพดแกลืมไว้จะมาเอาหรือเปล่า"
        ( ไปธุระต่างจังหวัดนะ เดี๋ยวเข้าไปเอาล่ะกัน)
        " อืม น้องแก้วครับ โกรธอะไรพี่หรอเปล่า พี่โทรไปก็ไม่รับ" ฟางตอบเพื่อนสาวก่อนที่  โทโมะแย่งมอถือมาคุยเอง
        ( เปล่าค่ะ พอดีช่วงนี้แก้วยุ่งๆ นะค่ะ)
        " แล้วจะไปไหนครับ พี่ไปเป็นเพื่อนไหม"
        ( ไม่ต้องค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน)
        " น้องแก้วโกรธอะไรพี่แน่ๆ เลยใช่ไหม "
        ( เปล่าค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะค่ะ) แก้ววางสายไปโทโมะก็คืนโทรศัพท์ให้กับน้องรหัส  ฟางมองอย่างสงสัย
        " เป็นอะไรวะไอ้โมะ"  เคนตะเดินเข้ามาเห็นหน้าตาเพื่อนที่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร
        " น้องแก้วคงโกรธอะไรข้าสักอย่างแน่ๆ เลยว่ะ โทรไปก็ไม่รับ ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่"
        " แต่ตอนนี้ไม่อยู่แน่ๆ ค่ะ เพราะแก้วต้องไปต่างจังหวัดตั้งอาทิตย์หนึ่ง" ฟางบอกออกไป
        " อะไรนะ" โทโมะตะโกนออกมา
        " แก้วให้ฟางบอกพี่เคนลาอาจารย์ให้ด้วย"
        " เดี๋ยวพี่จัดการให้ ส่วนแกนึกให้ดีๆ สิว่าไปทำอะไรให้น้องเขาไม่พอใจหรือเปล่า" โทโมะนั่งนึกไปเรื่อยๆ จนมาคิดได้ว่าแก้วหนีออกจากร้าอาหารของพี่เคนจิไปเมื่อสองวันก่อน  และตั้งแต่นั้นก็ยังไม่ได้เจอน้องเขาเลย
        " นึกออกแล้ว แก้วคงโกรธข้าที่ข้าคุยกับพิมแน่ๆ"
        " ไหนแกบอกว่าแกจะเลิกกับผู้หญิงทั้งหมดไงไอ้โมะ" เคนตะถามอย่างโมโหเล็กน้อย
        " ก็นิดหน่อยเองว่ะ"
        " สมน้ำหน้า ไปหาอะไรกินกันดีกว่า เดี๋ยวพี่มานะครับ" เคนตะบอกแล้วชวนเพื่อนหนุ่มออกไปด้วย
 
 
 
             ตอนนี้ฉันเดินลงมาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบไม่ใหญ่มาก  ฉันอยากไปพักผ่อนและนั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเองกับชายหนุ่มคนนั้น  ฉันกำลังจะไปเที่ยวหัวหินกับพี่ชายที่เพิ่งเดินทางกลับมาเมืองไทยเมื่อวานนี้ ก็คือพี่กราฟนั้นเอง
          " พี่กรฟ เดี๋ยวพาแก้วไปมหาลับแปบนึงสิ แก้วลืมของไว้" ฉันบอกพี่ชายเมื่อเดินมาขึ้นรถ
          " ได้สิ" แล้วพี่กราฟก็ขับรถฉันมาที่มหาวิทยาลัย  ฉันและพี่กราฟเดินลงมา สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เราสองคน 
         " พี่กราฟไปซื้อขนมให้แก้วหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวแก้วจะไปเอาของที่เพื่อนตรงนู้น" ฉันบอกแล้วชี้ไปให้พี่ชายดู  ก่อนจะแยกเดินกันไป
         " ยัยฟาง พี่ป๊อบ หวัดดีค่ะ" ฉันเรียกเพื่อนสาวกับรุ่นพี่ที่นั่งทำรายงานอยู่
         " ว้าว วันนี้น้องแก้วแต่งตัวน่ารักจัง" ป๊อบปี้เอ่ยบอกรุ่นน้อง  เพราะวันนี้ฉันเลือกที่จะใส่กางเกงยีนขาสั้น  และเสื้อยือพอดีตัว รองเท้าแตะ เหมาะกับการไปทะเล
         " พอดีแก้จะไปเที่ยวทะเลน่ะค่ะ ยัยฟางพี่กราฟกลับมาแล้วนะ"
         " จริงเหรอ น่ารักป่ะ"
        " น่ารักมาก แต่แฟนแกนั่งอยู่นะ เกรงใจกันบ้าง" ฉันแซวเพื่อนสาว
        " ใครเหรอครับ" ป๊อบปี้ถามขึ้น
         " พี่ชายแก้วนะค่ะพี่ป๊อบ หล่อมาก แต่เสียดายมีแฟนแล้ว"  ฟางหันไปบอกแฟนหนุ่ม
         " น้องแก้วครับไอ้โมะมันเดินมา น้องอย่าหันไปมองนะครับ พี่อยากรู้ว่ามันจะแซวสาวสวยไหม" ป๊อบปี้บอกฉันที่ยืนหันหลังให้อยู่
 
 
           " ไอ้เคน สาที่ไหนว่ะมายืนอยู่ ขาสวยชะมัด" โทโมะเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มที่เดินมาข้างๆ
           " ไม่รู้ว่ะ แต่ข้าว่าเองอย่าไปยุ่งเลย เดี๋ยวน้องแก้วรู้จะยิ่งไปกันใหญ่" เคนตะเตือนด้วยความหวังดี  เพราะตัวเองก็คุ้นกับร่างนี้อยู่  แต่ไม่่รู้ว่าเป็นใคร
           " สวัสดีครับ น้องชื่ออะไรครับ" โทโมะเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังหญิงสาวก่อนจะเอ่ยถาม
           " ชื่อแก้วค่ะ" ฉันบอกแล้วหันหน้ามามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลัง
 
+++  พอก่อนนะ  เดี๋ยวจะมาอัพใหม่ เม้นด้วยนะจ๊ะ แล้วก็ขอโทษที่หายไปนาน  ถ้าว่างจะกลับมาอัพต่อ+++