ลวงรัก แรงแค้น

8.6

เขียนโดย aeytomokaew

วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 18.47 น.

  13 session
  659 วิจารณ์
  42.98K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
ปื้น  ปื้น
 
เสียงแตรรถบีบดังขึ้น  ทั้งสองหันไปมอง  ก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่าใครลงจากรถมา
 
 
“ไอ้โมะ/โทโมะ”
 
 
 
ทั้งเฟย์และเขื่อนต่างเอ่ยขึ้นเรียกกันอย่างพร้อมกัน  ให้ตายสิ  เมื่อกี้แก้วเพิ่งออกไป สวนทางกัน
เห็นกันมั้ยเนี่ย
 
 
 
“เฮ้ย มึงมาได้ไงว่ะ   เห็นบอกกูว่ามาพรุ่งนี้”
 
 
เขื่อนที่ได้สติ  เดินไปกอดคอเพื่อน  ช่วยถือกระเป๋า
 
 
“กูเบื่อ   เลยมาวันนี้  สบายดีมั้ยเฟย์”
 
 
“อืม   ฉันสบายดี  นายดูไม่ดีเลยน่ะ”
 
 
“ก็มันอกหักรักคุด  โดนผู้หญิงมาหลอกให้อยากแล้วจากไป   จะอารมณีได้ไงหล่ะเบบี๋”
 
“นั่นปากมึงเรอะนั่น   ปากมึงยังหมาเหมือนเดิมน่ะไอ้เพื่อนเวร”
 
 
“อ้าวกูพูดแกล้งมึงเล่น  เรื่องจริงอ่ะดิ  ถึงแทงใจดำ”
 
 
“เขื่อน  นายเลิกแกล้งโทโมะได้แล้ว  พาเพื่อนนายไปพักสิ ”
 
 
 
 
 
เฟย์เอ่ยห้ามปราม  ก่อนที่เธอจะได้เห็นสภาพสามีที่อาจจะตายในไม่ช้า เพราะปากมีสุนัขเข้าไปอยู่
 
อาศัย
 
 
 
 
เมื่อเข้ามาในห้องพัก   โทโมะก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างอ่อนแรง  สมองพร่าเบลอ 
 
มีแต่หน้าคนทีทิ้งเขาไปเต็มไปหมด
 
 
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกแก้ว...ฉันจะตามหาเธอกลับมาชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ”
 
 
 
“มึงคิดจะทำอะไร  ”
 
 
เขื่อนวางกระเป๋าโทโมะลง   ก่อนจะเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ จ้องหน้าเพื่อนยากที่ตอนนี้มันเย็นชา
 
 ราวน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย  เขาเองก็ไม่ใช่ไม่รุ้ว่าเรื่องราวในอดีตเพื่อนของเขากับแก้วเป็นอะไรกัน
 
มาก่อน   แต่เขาไม่เคยคิดว่าคุ่นี้จะกลับมาเจอกันอีกครั้ง  และกลับมาในฐานะที่เพื่อนของเขาตั้งรับ
 
ไม่ทันเสียด้วย
 
 
 
“มีก็แล้วกัน...กูจะไม่มีวันให้แก้วขึ้นจากบ่วงนรกนี่ได้หรอก   แก้วจะต้องอยุ่จมปรักกับกูไปจนตาย”
 
 
“ถามจริง  มึงก็รักแก้ว  แล้วมึงจะทำแบบนี้ทำไมอีกว่ะ  เรื่องทุกอย่าง จบไปตั้ง 4 ปีที่แล้ว มึงไม่
 
สนใจแก้วที่ไม่รุ้เรื่องราวบ้างรึไง ”
 
 
 
“แล้วที่พี่สาวของมันทำกับพี่ชายกูหล่ะ....มึงจะให้พี่ชายกูเป็นอย่างนั้นฟรีๆหรอ  เพราะพี่สาวมันกับ
 
ไอ้ผู้ชายสารเลวนั่นคนเดียว   ที่ทำให้พี่เคนจิ  ต้องเป็นแบบนี้”
 
 
 
 
“มึงแค้นมากสิน่ะ    กูเข้าใจมึง   ไม่มีใครอยากให้พี่ชายตนเองเป็นอย่างนั้นหรอก  แต่มึงต้องแยกให้
 
ออก  ว่าเรื่องไหนเรื่องของมึง   เรื่องไหนเรื่องของพี่เคนจิ”
 
 
“มึงออกไปก่อน  กูอยากพักผ่อน”
 
 
 
โทโมะตัดบท  ล้มตัวนอนกับหมอน  เมื่อเห็นว่ายิ่งคุยไป  เขายิ่งเกลียด  ยิ้งแค้นมากขึ้น  เลยเลี่ยงที่
 
จะไม่พุดดีกว่า
 
 
 
 
“ตามใจมึง...ถ้าหากกูยืนดูเฉยๆไม่ช่วยไรมึง  แต่เป็นช่วยแก้วแทน  มึงอย่าว่าไรกูแล้วกัน   
 เพราะกูทนไม่ได้  เห็นคนบริสุทธิ์ใจถูกทำร้าย”