ลวงรัก แรงแค้น

8.6

เขียนโดย aeytomokaew

วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 18.47 น.

  13 session
  659 วิจารณ์
  42.99K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) การกลับมา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     

 

      แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทั่วห้องชุดสุดหรุของคอนโดแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุงเทพ บนเตียง

ขนาดคิงไซค์ที่ร่าง 2 ร่างเปลือยปล่าวกำลังใช้งานมันเพื่อนอนหลับไหล  หลังจากเหตุการณ์รักสวาท

ของทั้งคุ่เมื่อคืนที่ผ่านพ้นมาทำให้ทั้ง 2 คนนอนหลับไม่ได้สติเพราะความอ่อนเพลีย

 

Rrrrr

 

    เสียงสั่นโทรศัพท์ที่หัวเตียงดังขึ้นช้าๆและเรื่อยๆทำให้เจ้าของโผล่หัวมาจากหมอนเผยให้เห็นใบ

หน้าหล่อใส และหวานที่ทำหน้าบึ้งไม่พอใจเ มื่อมีคนมารบกวนการหลับนอนที่แสนสุขของเขา มือเรียว

คว้าสะเปะสะปะก่อนจะคว้าโทรศัพท์มากดรับด้วยอารมณ์งัวเงีย

 

 

 

"ฮัลโหล..มีไรว่ะ คนจะหลับจะนอน"

 

(มีสิ  มีเยอะด้วย ไอ้ลุกเวร มึงไสหัวไปอยู่ไหนเนี่ย)

 

เสียงปลายโทรศัพท์ที่ดังสุขุมทำให้เขาถึงกับเบิกตากว้างลุกขึ้นนั่ง แทบทันที

 

"พ่อ....เอิ่มพ่อมีอะไรหรอครับ โทรหาผมแต่เช้า"

 

(มี..แล้วนี่แกอยุ่ไหน กลับบ้านด่วน พ่อมีเรื่องจะคุย)

 

"ผมมานอนบ้านเขื่อนครับ...เดี๊ยวผมจะกลับไปเด๊ยวนี้แหล่ะ "

 

 

      เสียงคุยโทรศัพท์ที่ดังลั่น ทำให้ร่างเปลือยของสาวสวยข้างๆขยับแล้วหันมากอดร่างโทโมะไว้

 เหมือนออดอ้อน

 

 

"โมะค่ะ...ตื่นแล้วหรอ...อืมทำไมไม่ปลุกหวายด้วยหล่ะอุ๊บ.."

 

 

     โทโมะเอามือปิดปากหญิงสาวไว้ เพื่อไม่ให้เสียงหวานเล้ดลอดให้พ่อของเขาได้ยิน

 

 

(เสียงผู้หญิง...ไอ้ลุกเวร   แกหิ้วผู้หญิงไปนอนคอนโดอีกใช่มั้ย...ฉันต้องจัดการแกจริงจังแล้วสิน่ะ)

 

"โธ่...พ่อครับขำขำ  น่าเด๊ยวผมจะกลับบ้านแล้ว แค่นี้น่ะครับ"

 

 

 

     เสร้จสิ้นการสนทนา โทโมะก็ปล่อยมือออกจากริมฝีปากงาม หญิงสาวทำหน้าบึ้ง เพราะได้ยินว่า

โทดมะคิดกับเธอแค่ขำขำ  ไม่คิดจริงจังเหมือนที่เธอคิด หญิงสาวเดินลงจากเตียงขาเรียวเดินไปหยิบ

เสื้อคลุมก่อนจะเดินหนีเข้าห้องน้ำไป  โทโมะเมื่อเห็นอาการงอนของคุ่นอนตนเอง เดินตามเข้าไปห้อง

น้ำ เจอร่างเปลือยอวบอัดเย้ายวนสุดเซ็กซี่กำลังเล่นน้ำอยุ่ใต้ฝักบัวมือแกร่งเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง

แล้วกดจุบลงแรงๆที่ต้นคอ

 

 

"ปล่อยค่ะโมะ...หวายจะอาบน้ำกลับบ้าน"

 

"ที่รักงอนผมหรอ...ผมพูดไปแบบนั้น เพื่อไม่ให้หวายคิดมากน่ะ "

 

"แต่โมะบอกว่าแค่ขำ...อุ๊บ"

 

 

 

     หวายกำลังเผยอริมฝีปากพูด แต่ชายหนุ่มกดจูบปิดเสียงหวานไม่ให้เล้ดลอดออกมาซะก่อน 

ลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปในโพรงปากเล้กอย่างชำนาญ มือแกร่งเลื่อนขึ้นมาจากเอวคอดแล้วกอบกุมทรวงอก

อวบอิ่มอย่างเต็มมือ บีบขย้ำมันอย่างเมามัน  หญิงสาวจุบตอบชายหนุ่มกลับไปอย่างเร่าร้อนมือบางลูบ

ไล้ไปตามแผงอกกำยำสร้างความเสียวซ่านให้แก่โทโมะเป็นอย่างมาก โทโมะผลักร่างสาวพิงผนังมือ

แกร่งไล้ลงไปที่ขาเรียวก่อนจะจับขาเรียวแยกออกกว้าง แล้วสอดร่างตนเองไปค้ำไว้

 

 

 

"อื้อ..อ๊าส์.."

 

 

       เสียงหวานร้องครางออกมาอย่างพอใจ  สีหน้าเซ็กซี่และหุ่นที่เย้ายวนตรงหน้าทำให้โทโมะ

แทบดิ้นเพราะเธอคนนี้ทำให้เขาพอใจละไม่เคยรุ้จักพอพูดง่ายๆ คือ เขาติดใจในลีลาที่เร่าร้อนของเธอ

ริมฝีปากบางผละออกจากหญิงสาว ก่อนจะลากลิ้นร้อนลงมาที่ลำคอและต่ำลงเรื่อยๆจนมาถึงทรวงอกคุ่

โตและสวยอยุ่ตรงหน้าโทโมะกลือน้ำลายก่อนจะก้มหน้าลงชิมยอดอกคุ่สวยอย่างกระหาย

 

 

 

"โมะค่ะ..อืม..พอก่อน คุณต้องรีบกลับไปหาพ่อน่ะค่ะ "

 

หวายผลักร่างสุงออก แม้เธอจะเสียดาย แต่ก็ไม่อยากให้โทโมะโดนดุ

 

"โมะขอกินหวายก่อนไม่ได้หรอ "

 

"ไม่ได้ค่ะ  ไปอาบน้ำแล้วกลับบ้านได้แล้ว"

 

 

 

          ณ  หลังใหญ่สวยหรุโซฟาเนื้อทองที่ตั้งตระง่านตาอยุ่ห้องโถงที่ใหญ่ที่สุดในบ้าน

กำลังถูกใช้งานโดยร่าง3 ร่าง ที่นั่งรอใครคนหนึ่งอยุ่

 

 

"แม่ค่ะ..แม่คิดดีแล้วหรอที่ทำแบบนี้...แก้วว่ามันไม่ถูกต้อง"

 

 

         หญิงสาวใบหน้าสวยสดที่หาตัวยากภายใต้กลุ่มผมลอนสีทองแดงยาวสยายถึงกลางหลัง

เข้ากับรุปหน้าได้เป็นอย่างดี เอ่ยถามมารดาที่กำลังทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ถึงแม้เธอจะดีใจที่เห็นแม่มีความ

สุข แต่เธอก็ไม่ค่อยชอบใจ เพราะบ้านที่เธอจะมาอยุ่ เป็นบ้านคนที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิต

 

 

"แก้ว...แม่ว่าเราคุยกันเรื่องนี้แล้วน่ะ"

 

คุณแม่ยังสาวเอ่ยดุลุกสาวที่ถามคำภามที่เธอตอบมาตั้งแต่เมื่อคืน

 

"แต่ว่ามัน..."

 

"นุ๋แก้ว...อาขอโทษที่ทำให้นุ๋ไม่พอใจแต่อารักแม่นู่จริงๆและเอ็นดูนู่เหมือนลุกของอา...ถือว่าเห็นแก่อาน่ะ  อาสัญญาว่าจะดูแลและรักแม่นู๋ไม่แพ้พ่อของนู่แน่นอน"

 

"ค่ะคุณอา.."

 

 

        แก้วถอนหายใจ เมื่อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งรอคนที่ไม่อยากเจอที่สุดกลับมาเสียงเบรกรถ

ยนต์ดังสนั่น ทำให้เธอรุ้ว่าคนคนนั้นได้มาถึงแล้ว ใบหน้าสวยซีดเผือดก่อนจะหันไปมองทางเข้าประตุ

ปรากฎร่างสูงที่เดินฮัมเพลงเข้ามาอย่างอารมณ์ดี สองสายตาสบเข้าพอดีร่างโทโมะชะงักมองแก้วอย่าง

อึ้งตะลึงก่อนจะเดินเข้ามาหาช้าๆและหยุดอยุ่ตรงหน้า

 

"แก้ว!...."

คลอดแล้ว 1 ตอน ยาวไปมั้ยอ่า

ฝากติดตามด้วยน่ะค่ะมือใหม่หัดแต่งอิอิ

เม้นเป็นกำลังใจน่ะจ้ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา