`จะไม่มีคำว่าเรา TK+TF♥

"ฟาง ฟางต้องไม่เป็นอะไรน่ะลูก ฮึก ฮือๆ"เสียงที่เริ่มจะออกวัยแก่ชราเอ่ยพร่ำกับคนไข้ที่มีเลือดไหล่เต็มไปทั่ว
 
บริเวณท้องและ...หัวใจ
 
"ฟาง ฟางลืมตาสิฟางโมะอยู่นี้ไงฟาง"หนุ่มหน้าตาขาวหล่อเอ่ยเสียงสั่นพร่ำบอกคนที่ตนรักแล้วกุมมือไว้อย่างไม่
 
ขาด
 
"ขอโทษน่ะค่ะ ญาติเข้าไม่ได้น่ะกรุณารอข้างนอกด้วยค่ะ"พยาบาลเอ่ยอย่างนุ่มนวลพร้อมปิดประตูกระจกใส `โท
 
โมะ วิศว หนุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เดินเข้าไปชิดกับกับประตูใสพร้อมสายตาที่ห่วงใยคนที่อยู่ข้างใน ฟางต้องไม่
 
 เป็นอะไรน่ะโมะรอฟางอยู่น่ะ โทโมะเอ่ยภาวนาอยู่ในใจ
 
"พี่ฟางเป็นไงบ้างครับ!"เสียงผู้ชายอีกคนนึงดังขึ้น
 
"ฟางเข้าไปในห้องICUแล้วลูก ฮึก"โทโมะหันไปมองแต่ไม่เหลียวแลผู้ชายคนนั้นแม้แต่น้อยกลับเหลือบไปมอง
 
 คนที่ทำให้คนที่รักเข้าต้องเป็นแบบนี้ ..... ..... `แก้ว จริญญา โทโมะมองด้วยสายตาว่างเปล่าแต่คนที่มองน่ะ
 
หรือจะรู้สึกกลับมองเขาอย่างท้าทายเช่นกัน
 
"ก็ดีแล้วค่ะ ที่พี่ฟางเข้าไปแล้ว หึหึ" `เขื่อน  ภัทรดนัย มองหน้าแล้วก่อนจะพูดออกมา
 
"พี่แก้วแท้ๆเลยน่ะทำไมแก้วพูดแบบนี้ล่ะ!!"เขื่อนตะโกนสุดเสียงแก้วจะได้เคยก็ได้เข้าไม่เคยว่าแต่อย่าว่าคนที่
 
เขารักก็แล้วกัน..แก้วมองเขื่อนแล้วเดินออกไป
 
"ผมขอตัวก่อนน่ะครับคุณแม่"โทโมะเอ่ยเสียงทุ้มแล้วเดินออก ฉันจะต้องสั่งสอนเธอสักหน่อยแล้ว จริญญา
 
แก้วเดินออกไปข้างนอกด้วยสายตาที่อ่อนล้าน้ำตาก็เริ่มปริ่ม 'เธอกับฟางไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันที่เขาบอกหรอกเธอ
 
เป็นคนนอกของครอบครัวนี้ต่างหาก...ไม่เคยมีใครจะสนใจเธอเลยมีแต่สนใจพี่ฟางเธอเลยขาดความอบอุ่นตั้งแต่
 
เด็กๆ'แก้วกำหมัดแน่นแล้วกำลังจะก้าวออกไปแต่ถูกดึงมาข้างหลัง
 
"โอ้ย ใครว่ะ"แก้วสมทบออกแล้วหันหลังไปมองเจอกับโทโมะ
 
"มีไร"แก้วถามเสียงห้วน
 
"พูดแบบนี้ไงถึงไม่มีใครชอบ!"โทโมะพูดทำแก้วสะอึกก่อนจะสะบัดมือออก
 
"แล้วฉันสั่งให้ใครชอบล่ะ อย่ามายุ่ง"แก้วเอ่ยตอบแล้วเดินไปข้างหน้า
 
"พี่เธออุสาห์มารับกระสุนปืนให้แท้ๆกลับไม่เป็นห่วงเลย.."โทโมะพูดเอ่ยกระทบจิตใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแก้วน้ำตา
 
ไหลนองก่อนจะมองไปที่ทางโทโมะ
 
"ขอโทษน่ะ! เพราะไม่มีใครสนใจฉันไงสันดานฉันเลยเป็นแบบนี้ ขอโทษน่ะ!พอดีฉันกับเขาไม่เกี่ยวอะไรกัน 
 
ถ้าจะให้ฉันพูดคำว่าขอบคุณที่หลบกระสุนปืนแทนฉันให้ฉันพูดตรงนี้ก็ได้ ฉันขอบคุณมากที่เขามาช่วยฉันถ้าไม่
 
ช่วยป่านนี้ฉันคงไม่รอด ขอบคุณจริง จบมั้ย!"แก้วพูดแล้วปาดน้ำตาออกโทโมะดูเหมือจะอึ้งไปสักหน่อยเพราะไม่
 
เคยเห็นแก้วเว่้อร์ฉันนี้มาก่อนโทโมะมองแก้วที่ค่อยๆเดินไกลออกจนมองไม่เห็น แล้วห้วนนึกคำนึงขึ้นมา ` ขอ
 
โทษน่ะ!พอดีฉันกับเขาไม่เกี่ยวอะไรกัน เขาสอนคนเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอ...
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษน่ะ!มีคำหยาบออกมานิดหน่อย ขอฝากเรื่องนี้หน่อยน่ะเรียกแรก^+^ 
 
เรื่องนี้จะมีติดเรทด้วยไม่ว่ากันน่ะ