`จะไม่มีคำว่าเรา TK+TF♥

9.5

วันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 09.58 น.

  2 session
  21 วิจารณ์
  8,639 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) `จุดเริ่มต้น!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฟาง ฟางต้องไม่เป็นอะไรน่ะลูก ฮึก ฮือๆ"เสียงที่เริ่มจะออกวัยแก่ชราเอ่ยพร่ำกับคนไข้ที่มีเลือดไหล่เต็มไปทั่ว

 

บริเวณท้องและ...หัวใจ

 

"ฟาง ฟางลืมตาสิฟางโมะอยู่นี้ไงฟาง"หนุ่มหน้าตาขาวหล่อเอ่ยเสียงสั่นพร่ำบอกคนที่ตนรักแล้วกุมมือไว้อย่างไม่

 

ขาด

 

"ขอโทษน่ะค่ะ ญาติเข้าไม่ได้น่ะกรุณารอข้างนอกด้วยค่ะ"พยาบาลเอ่ยอย่างนุ่มนวลพร้อมปิดประตูกระจกใส `โท

 

โมะ วิศว หนุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เดินเข้าไปชิดกับกับประตูใสพร้อมสายตาที่ห่วงใยคนที่อยู่ข้างใน ฟางต้องไม่

 

 เป็นอะไรน่ะโมะรอฟางอยู่น่ะ โทโมะเอ่ยภาวนาอยู่ในใจ

 

"พี่ฟางเป็นไงบ้างครับ!"เสียงผู้ชายอีกคนนึงดังขึ้น

 

"ฟางเข้าไปในห้องICUแล้วลูก ฮึก"โทโมะหันไปมองแต่ไม่เหลียวแลผู้ชายคนนั้นแม้แต่น้อยกลับเหลือบไปมอง

 

 คนที่ทำให้คนที่รักเข้าต้องเป็นแบบนี้ ..... ..... `แก้ว จริญญา โทโมะมองด้วยสายตาว่างเปล่าแต่คนที่มองน่ะ

 

หรือจะรู้สึกกลับมองเขาอย่างท้าทายเช่นกัน

 

"ก็ดีแล้วค่ะ ที่พี่ฟางเข้าไปแล้ว หึหึ" `เขื่อน  ภัทรดนัย มองหน้าแล้วก่อนจะพูดออกมา

 

"พี่แก้วแท้ๆเลยน่ะทำไมแก้วพูดแบบนี้ล่ะ!!"เขื่อนตะโกนสุดเสียงแก้วจะได้เคยก็ได้เข้าไม่เคยว่าแต่อย่าว่าคนที่

 

เขารักก็แล้วกัน..แก้วมองเขื่อนแล้วเดินออกไป

 

"ผมขอตัวก่อนน่ะครับคุณแม่"โทโมะเอ่ยเสียงทุ้มแล้วเดินออก ฉันจะต้องสั่งสอนเธอสักหน่อยแล้ว จริญญา

 

แก้วเดินออกไปข้างนอกด้วยสายตาที่อ่อนล้าน้ำตาก็เริ่มปริ่ม 'เธอกับฟางไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันที่เขาบอกหรอกเธอ

 

เป็นคนนอกของครอบครัวนี้ต่างหาก...ไม่เคยมีใครจะสนใจเธอเลยมีแต่สนใจพี่ฟางเธอเลยขาดความอบอุ่นตั้งแต่

 

เด็กๆ'แก้วกำหมัดแน่นแล้วกำลังจะก้าวออกไปแต่ถูกดึงมาข้างหลัง

 

"โอ้ย ใครว่ะ"แก้วสมทบออกแล้วหันหลังไปมองเจอกับโทโมะ

 

"มีไร"แก้วถามเสียงห้วน

 

"พูดแบบนี้ไงถึงไม่มีใครชอบ!"โทโมะพูดทำแก้วสะอึกก่อนจะสะบัดมือออก

 

"แล้วฉันสั่งให้ใครชอบล่ะ อย่ามายุ่ง"แก้วเอ่ยตอบแล้วเดินไปข้างหน้า

 

"พี่เธออุสาห์มารับกระสุนปืนให้แท้ๆกลับไม่เป็นห่วงเลย.."โทโมะพูดเอ่ยกระทบจิตใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแก้วน้ำตา

 

ไหลนองก่อนจะมองไปที่ทางโทโมะ

 

"ขอโทษน่ะ! เพราะไม่มีใครสนใจฉันไงสันดานฉันเลยเป็นแบบนี้ ขอโทษน่ะ!พอดีฉันกับเขาไม่เกี่ยวอะไรกัน 

 

ถ้าจะให้ฉันพูดคำว่าขอบคุณที่หลบกระสุนปืนแทนฉันให้ฉันพูดตรงนี้ก็ได้ ฉันขอบคุณมากที่เขามาช่วยฉันถ้าไม่

 

ช่วยป่านนี้ฉันคงไม่รอด ขอบคุณจริง จบมั้ย!"แก้วพูดแล้วปาดน้ำตาออกโทโมะดูเหมือจะอึ้งไปสักหน่อยเพราะไม่

 

เคยเห็นแก้วเว่้อร์ฉันนี้มาก่อนโทโมะมองแก้วที่ค่อยๆเดินไกลออกจนมองไม่เห็น แล้วห้วนนึกคำนึงขึ้นมา ` ขอ

 

โทษน่ะ!พอดีฉันกับเขาไม่เกี่ยวอะไรกัน เขาสอนคนเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอ...

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษน่ะ!มีคำหยาบออกมานิดหน่อย ขอฝากเรื่องนี้หน่อยน่ะเรียกแรก^+^ 

 

เรื่องนี้จะมีติดเรทด้วยไม่ว่ากันน่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา