ผิดมั้ย....ที่ฉันเลว ver.TK (NC 20+)
aeytomokaew
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ นี่เธอ.!.”
เค้าเอ่ยตวาดแกมไม่พอใจ คนบนร่างเค้าค่อยๆผงกหัวขึ้นช้าๆ
“ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ พอดีฉันรีบ ”++++++
โทโมะนิ่งอึ้ง ก่อนจะอมยิ้มออกมา เมื่อเห็นใบหน้าสวยของคนตรงหน้าชัดขึ้น
มือแกร่งยันพื้นและตนเองลุกขึ้น ก่อนที่จะยื่นมือออกไป ให้เธอจับ
“ มาผมช่วย ”
“ เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันลุกเองได้ ขอบคุณน่ะค่ะ ”
หญิงสาวเอ่ยขึ้น ก่อนจะรีบลุกขึ้นเช่นกัน ริมฝีปากคู่สวยยิ้มให้เค้า ก่อนจะรีบเดินเข้าบาร์ไป
“เฮ้ เดี๋ยวคุณ ว้าไปซะแล้ว กะจะถามชื่อหน่อย ”
โทโมะมองแผ่นหลังบางที่หายเข้าไป เค้ายิ้มเยาะ ยังไงเค้าก็คงได้เจอเธออีกถ้าหากเธอมาเที่ยวที่
นี่ ขาเรียวรีบก้าวเข้าไปทันทีเท่าความคิด
“ พอเถอะป็อป ..ฉันเบื่อคุณแล้ว ตามมาถึงที่นี่เลยหรอ อย่ามายุ่งกับฉันอีกน่ะ ”
ริมฝีปากสวยเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด ดวงตาโตมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อจะเดิน
เลี่ยง แต่แขนเล็กกลับถูกมือแกร่งของเค้าตรึงไว้ซะก่อน
“ แต่ฟาง เธอทำแบบนี้ไม่ได้น่ะ เธอบอกเลิกฉันเพราะเรื่องแค่นี้หรอ ”
“ ใช่ เพราะฉันเบื่อนาย ..พอเถอะป็อป เราคบกันไปก็ไม่มีความสุขหรอก ฉันหมดรักนายแล้ว
จริงๆ ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก ”
หญิงสาวสะบัดมือเค้าออก ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้น3 ที่เป็นที่ส่วนตัวของพี่สาวเธอ หญิงสาวทำหน้าหงุด
หงิด นั่งลงบนโซฟาสีแดงกำมะหยี่ ดวงตาเรียวคมโต เหล่มองคนที่เธอเพิ่งสลัดรักทิ้งข้างล่าง ก่อน
จะหลุบตาต่ำลง เธอเองก็เสียใจไม่น้อย แต่เธอจำเป็นต้องทำจริงๆ
“ ทำดีนี่ สมแล้วที่เธอจะมาเป็นแฟนฉันน่ะ ”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างนิ่มนวล เดินลงมานั่งใกล้ๆร่างบาง มือแกร่งยกขึ้นโอบไหล่บางเธอ
“พูดได้เต็มปากเลยน่ะ หึ มันคุ้มมั้ยที่ฉันมาหลงรักคนเลวๆอย่างนายน่ะ ”
“ จุ๊ๆ เธอเป็นคนมาขอความรักจากฉันเองน่ะฟาง แล้วนี่ไง ฉันมาเป็นแฟนกับเธอแล้วไง
เราจะทำอะไรต่อดีหล่ะ หืม ”
นิ้วเรียวของเค้า ค่อยๆไล้ตามแขนเปลือย หญิงสาวทำหน้าขัดใจ ก่อนริมฝีปากงามจะยิ้มออกมา
เมื่อเห็นคนที่เพิ่งวิ่งมาใหม่
“ แก้ว ทางนี้ ”
ฟางเอ่ยเรียก ชื่อเพื่อนรัก กวักมือเธอมาทางนี้ ร่างงดงามภายใต้เสื้อผ้า โทรมๆเดินมาหาฟาง
อย่างเหนื่อยหอบ
“ ทำไมมาช้าจัง มาเร็ว ไปแต่งตัวกันเถอะ”
“ คือ ฉัน ...กว่าจะหลบกวินมาได้แทบแย่ โทษทีน่ะฟาง”
“ ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ..ไปกันเถอะ ฉันเตรียมชุดไว้ให้เธอแล้ว”
ฟางลุกขึ้นยืน เดินมาหาแก้ว ก่อนจะจูงมือเธอเข้ามาในห้องแต่งตัวโดยไม่สนใจ ชายหนุ่มที่เธอเพิ่ง
คุยด้วยเมื่อกี้
โทโมะเดินเข้ามา สายตาคมเรียวมองหาคนที่ตนเองเพิ่งชนเมื่อกี้ แต่ก็ไม่ได้เจออะไร แล้วสายตาก็
ไปสะดุด กับร่างเพื่อนรักที่กำลังนั่งหงอย ดื่มเหล้าอยุ่ ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปหา ก่อนจะนั่งลงตรง
ข้ามร่างนั้น
“ อกหักรักคุดหรือมึง..ถึงชวนมานั่งมองแกดื่มเหล้าน่ะ”
“เออ....แล้วตอนนี้กูกำลังอยากเตะปากคนด้วย ”
ป็อปปี้เอ่ยเสียงเย็น สายตาแดงก่ำ เหม่อมองขึ้นไปที่ชั้น3 โทโมะมองอย่างง ๆ มองตาม
แต่ก็ไม่เห็นเจอใคร
“ ถ้ามึง ชวน ฉันมาหาเรื่อง ฉันกลับก็ได้ เบื่อว่ะ พวกที่จริงจังกับผู้หญิงแล้วตนเองมานั่งเจ็บเนี่ย”
“ มึงไม่ลองรักใครจริง มึงไม่รู้หรอก เหอะ ...ไว้มึงเป็นเหมือนกูเมื่อไหร่ มานั่งร้องไห้เหมือนกูเมื่อ
ไหร่ กูจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลยคอยดู ”
“หึหึ งั้นมึง ไม่ต้องกลัวว่าฟันตนเองร่วงหรอก เพราะฉันไม่มีทางมานั่งอกหักรักคุดเหมือนมึง”
“แล้วกูจะคอยดู ว่ามึงจะเก่งแต่ปากมั้ย ”
ป็อปปี้เอ่ยแค่นั้น ก่อนจะหยิบเหล้ามาดื่มย้อมใจต่อ โทโมะยิ้มเยาะ เรียกพนักงานมาสั่งอาหาร
เวลานั้น วงดนตรีของบาร์ก็หยุดลง พร้อมกับ แสงสีเสียงที่ดั่งกระหึ่มเรียกความสนใจคนที่เข้ามา
เที่ยวกันแทบทั้งหมด รวมถึงเค้า โทโมะหันไปมองอย่างง ๆ ในเวลาต่อมาก็ปรากฎร่างผู้หญิงราว 9
คนเดินขึ้นมาด้วยชุดสีดำ เซ็กซี่ เปิดนุ่นเปิดนี่ และสวย ขาว อวบ อึ๋ม กันทั้งนั้น เรียกเสียงฮือฮาให้
กับผู้ชายทั้งหมดได้เป็นอย่างมาก โทโมะยิ้มออกมา ตาลุกวาว มองไล่ไปทีละคน แต่ยังไม่เจอ
ผู้หญิงถูกใจ เลยหันมาจิบไวน์เตกีล่า ที่เพิ่งมาเสิร์ฟ
“ สวัสดีทุกคน ที่มาเที่ยวบาร์ของเราน่ะค่ะ ฉันฟาง เจ้าของหรือหุ้นส่นของบาร์นี้ร่วมกับพี่สาว วันนี้
เรามีโฮสต์บาร์สาวๆ สวยมากมาย ซึ่งเป็นอันดับต้นๆของบาร์เราที่คัดเลือกมา พวกเธอทั้ง 9 คนจะ
มาดูแลคุณอย่างดี เพียงแค่คืนเดียวแต่เธอจะทำให้คุณมีความสุขไปหลายคืน .......”
เสียงหวานเอ่ยขึ้น พร้อมกับร่างงดงามภายใต้ชุดเดรสเกาะอกสีแดง ตัดกับแพรไหมสีน้ำตาลทอง
ของเธอและดูเข้ากันจนบอกไม่ถูก โทโมะอมยิ้ม นึกสนใจ ป็อปปี้ตบหน้าโทโมะที่มัวตะลึงอยุ่อย่าง
หงุดหงิด
เผียะ
“ โอ๊ยย แกตบฉันทำไมว่ะไอ้ป็อป”
“ นั่นมันของกู มึงห้ามมอง ”
“ นี่อย่าบอกน่ะ ว่าคนนี้น่ะที่ทำให้มึงเฮิร์ตน่ะ ”
“เออ..มึงอย่ายุ่ง เดี๋ยวกูไปง้อ ก็หายแล้ว มึงเอาคนอื่นนุ่น ตั้ง 9 คนเลือกเอาๆๆ ”
“ อะไรว่ะ...มึงนี่ คนอื่นมันไม่สะดุดตาฉันนี่ ”
“ เดี๋ยวมึงกวน แล้วมึงจะโดนตีนกู กินไป ”
โทโมะเบ้ปากอย่างหงุดหงิด ในเมื่อคนที่เค้าสะดุดตากลับไม่ได้ เค้าก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรต่อ
นอกจากนั่งจิบไวน์ และมองหาคนที่เค้าชนก่อนเข้ามาเท่านั้น
“ ขอบคุณที่ใช้บริการโฮร์ตบาร์ของเราน่ะค่ะ แต่ยังไม่หมดค่ะ เรามีทีเด็ดกว่านี้ เรามีสาวสวย งด
งามหาตัวจับยาก มายื่นข้อเสนอให้แก่หนุ่มๆในที่นี่ เพียงแค่คุณ ประมูลกันซื้อตัวเธอ ในราคา ที่มาก
ที่สุด ผู้ชายคนนั้นจะได้เธอไปดินเนอร์ด้วยในค่ำคืนนี้ ซึ่งเราจัดเตรียวห้องสวีทดรีม ไว้ให้ชั้นบน
แล้ว ท่ามกลางอาหารสุดหรู หรือไม่ ถ้าคุณไม่พอใจในสถานที่ คุณก็สามารถพาเธอไปดินเนอร์ที่อื่น
ได้ด้วย อยากเจอเธอหรือยังๆๆ ”
“ อยากเจอๆๆๆๆ”
เสียงผู้ชายตะโกนดังลั่นอย่างสนใจ ทำให้คนที่ยืนลุ้นอยุ่ด้านหลังถึงกับสั่นเทา เธอคิดถูกหรือผิดน่ะ
ยัยแก้ว
“ กลัวหรอ ”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น แก้วหันมาพยักหน้า ถึงแม้จะเพิ่งเจอเมื่อกี้ ตอนอยุ่กับฟาง แต่ทำไมเธอรุ้สึก
ว่าผู้ชายตรงหน้าไม่ได้เลวร้ายกว่าที่คิด
“ ถ้ากลัว แล้วจะทำงานนี้ทำไม มันเสี่ยง”
“ ฉันไม่มีทางเลือกหรอกค่ะ เงินคือทุกอย่างสำหรับฉัน ถ้าฉันไม่มีเงิน
ฉันก็ไม่สามารถเลี้ยงดุน้องๆได้”
คนที่ได้ฟัง ถึงกับเสียดายและสงสาร ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา ก่อนจะหยิบหน้ากากสีทองขึ้นมา
สวมให้เธอ อย่างนิ่มนวล หญิงสาวมองดูการกระทำของเค้า ถึงกับยิ้มออกมา ใจดวงน้อยๆเต้นแรง
ผิดปกติ นี่ผู้ชายตรงหน้ามีอิทธิพลต่อหัวใจเค้าแล้วหรอ
“ เอ้า เสร็จแล้ว ยิ้มเข้าไว้น่ะ ฉันจะรอดูเธออยุ่ตรงนี้ ”
“ค่ะ....”
ริมฝีปากบางยิ้มออกมา ก่อนจะหันหน้ามาทางเวที เมื่อฟางประกาศเรียกเธอ หญิงสาวก็ค่อยๆก้า
วออกไปทันที
เสียงฮือฮา เมื่อร่างนั้นเดินออกมา โทโมะนึกสงสัยละสายตาจากแก้วไวน์ ก่อนจะหันไป
มองทางเวที ดวงตาคมเรียวถึงกับตกตะลึง หญิงราวร่างระหงบอบบาง ภายใต้ชุด เกาะอกรัดรูปสี
ทอง มีเพชรแวววาว สะท้อนแสงสีสวยงาม กระโปรงสั้นเหนือเข่า ปิดแค่ก้นงอนงาม เผยให้เห็น
ท่อนขาเรียวยาว ที่ขาวผ่องเนียนละเอียด ไม่มีกล้ามเนื้อ
ใบหน้าสวยสดและหวานหยดย้อยถูกปิดบังครึ่งหนึ่งภายใต้ หน้ากากขนนกสีทองที่เข้ากันกับชุด
และอยุ่ภายใต้กลุ่มผมสีน้ำตาลแดง เหลื่อมทองที่ถูดดัดลอน และถูกมัดมารวมอยุ่ไว้ข้างไหล่ขวา
หลวมๆ สวยมาก เค้าไม่เคยเจอผู้หญิงที่งดงามเพียงนี้ โทโมะมองถึงกับลอบกลืนน้ำลายตนเองทันที
“ นี่คือ สาวสวยของเรา ถูกใจใช่มั้ยค่ะ เพียงแค่คุณให้เงินมากกว่า 1 ล้านบาท ใครให้มากสุด
คืนนี้ได้ดินเนอร์กับเธอคนนี้แน่นอน ”
“ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ ”
แก้วยิ้มหวานให้แขก โบกมือทักทายอย่างไร้เดียงสา
“ มึงลองแข่งกับกูมั้ย ไอ้โมะ ”
ป็อปปี้เอ่ยถามหยั่งเชิง หลังที่เค้าเห็นอาการสนใจของเพื่อนรัก
“ หึหึ แน่นอนอยุ่แล้ว มึงมาลองกับฉันสักตั้ง ”
“ ได้เลย ผมให้ 10 ล้านบาท”
ป็อปปี้ยกมือขึ้น แล้วเอ่ยประมูล เค้าเริ่มแรก ก็ทำให้ชายหนุ่มคนอื่นๆที่กำลังจะเอ่ยปากประมูล
ถึงกับหดถอยไปทันที เพราะราคามันสูงเกินไป ฟางพยักหน้าจำยอม แอบเคืองในใจเล็กน้อย
“ มีใครให้มากกว่านี้มั้ยค่ะ ”
“ ถ้าอยากได้ของดี ก็ลงทุนหน่อยสิ ไอ้โมะ หึหึ ”
“ หึหึ ผมให้ 20 ล้าน ”
โทโมะยกมือขึ้นประมูล บ้าง เรียกเสียงฮือฮาได้ไม่น้อย แก้วถึงกับอึ้ง หันมามองทางเค้า ดวงตา
เรียวฉายแววงุนงง นั่นผู้ชายที่เราชนเค้านี่ จะจำเราได้มั้ยน่ะ
“ มีใครให้มากกว่านี้มั้ยค่ะ 20 ล้านมั้ยค่ะ ”
“ ฉันให้ 50 ล้าน ”
“ ไอ้ป็อป นี่แกจะให้ฉันกระเป๋าแฟบเลยใช่มั้ยวะ ”
โทโมะหันไปกระซิบอย่างหงุดหงิด แต่ป็อปปี้กลับยิ้มเยาะ ไม่รุ้ร้อนหนาว แต่คนที่ยืนมองดูอยุ่บน
เวทีถึงกับหงุดหงิดดขึ้นกว่าเดิม ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยความโกรธ จนแก้วที่ยืนใกล้ถึงกับสังเกต
เห็น
“ ช่วยไม่ได้ ถ้ามึงใจฝ่อก็กลับไปเลย คนนี้คืนนี้กูต้องได้ ”
โทโมะมองคนบนเวทีอย่างเสียดาย ก่อนจะเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป
“ 50 ล้านบาท นับ 1 มีใครจะให้มากกว่านี้มั้ยค่ะ ”
“..........”
“ 50 ล้านบาท นับ 2 ค่ะ ”
“...........”
“ 50 ล้านนับ .3 ........................”
ฟางเหม่อมองไปรอบๆเมื่อไม่มีใครคัดค้าน เธอหันไปมองทางป็อปปี้ที่ส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้แก้ว
อยุ่ หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างตนเองในทีท่าขัดใจ ก่อนจะพูดขึ้น
“ งั้นก็เป็นอันว่าคุณผู้ชายคนที่ให้เงิน 50ล้านบาท ได้ตัวเธอไปดินเนอร์น่ะค่ะ
เชิญข้างบนเวทีเลยค่ะ”
ฟางเอ่ย ป็อปปี้ยิ้มเยาะ เดินขึ้นมาบนเวที เรียกเสียงเสียดายกับหนุ่มๆไปในบาร์ได้เป็นอย่างมาก
เขาเดินมายืนตรงหน้าแก้ว ยิ้มให้เธอย่างสนใจ
“ ไม่ต้องกลัว เธอได้ใช้บริการฉันคุ้มแน่ ขอถอดหน้ากากออกได้ มั้ยครับ ผมคิดว่าทุกคนในที่นี่
อยากเห็นหน้าคุณชัดๆ ”
“ เอิ่ม...คือว่า....ก็ได้ค่ะ ”
แก้วเอ่ยเสียงสั่น หันไปมองฟางที่ยืนมองด้วยสายตาโกรธเคืองอยุ่ เธอหันมายิ้มอ่อนหวานให้ป็อปปี้
ก่อนจะยกมือขึ้นค่อยๆถอดน้ากากออกช้าๆ เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาทำให้เธอชะงัก
“ ฉันให้ 100 ล้าน พอทันมั้ย ”
เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนต้องหันไปมอง ฟางชะงัก เมื่อคนๆนั้นคือคนที่สัญญากับเธอนักหนาว่า
จะมาเป็นแฟนเธอ ถ้าเธอเลิกกัป็อปปี้แล้วนี่มันอะไรกัน
“ ฟิล์ม.....นี่นาย ”
“ ขอโทษน่ะฟาง....ฉันขอซื้อตัวเพื่อนเธอแล้วกัน เพื่อให้หลุดจากงานบ้าๆนี่ ”
“ คุณ.......”
แก้วมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ คนตรงหน้ายิ้มให้เธอเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหาฟางพรางยื่นเช็ค
300ล้านบาทให้ ฟางรับไว้ด้วยมือสั่นเทา นี่มันอะไรกัน ไหนบอกว่าเค้ารักฉันไง ทำไมถึงยอมทุ่ม
เงินซื้อตัวผู้หญิงที่เพิ่งเห็นหน้ากัน ดวงตากลมโตฉายแววไม่พอใจ พยายามข่มอารมณ์ไว้ หันไปมอง
ป็อปปี้ที่ยืนทำหน้าตายอยู่เช่นกัน
“ ถ้าไม่มีใครคัดค้านก็......ได้ เราจะไม่นับแล้ว เพราะคิดว่าทุกคนคงไม่กล้าทุ่มเงินมากกว่านี้แล้ว
เป็นอันว่าสาวสวยคนพิเศษของคืนนี้ ได้คุณ ฟิล์มไป.... ”
“ ใครว่าไม่มี..ฉันให้ มากกว่า 100ล้านบาทที่เป็น 2 เท่าแล้วกันนี่เงินสดพร้อมจ่าย ”
เสียงเปิดประตูดังปัง พร้อมเสียงตะโกนของชายหนุ่มร่างสูง ที่อยุ่ในชุดสูทสุดเท่ห์ ใบหน้าหล่อราว
เทพบุตรที่สาวๆเห็นเป็นอนต้องหลงใหล ขาเรียวก้าวเดินเข้ามา พร้อมกับเปิดกระเป๋าออก แล้วเทเงิน
ให้ตรงหน้าแก้วที่อึ้งและช็อคพอสมควร หญิงสาวยกมือเรียวเล็กขึ้นถอดหน้ากากออกพร้อมมองดู
ธนบัตรเงินมากมายที่หล่นลงไปตามร่างกายเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตางามปริ่มไปด้วยน้ำตา ไม่ใช่
ร้องไห้เพราะดีใจ แต่ร้องไห้เพราะถูดเหยียดหยามศักดิ์ศรีต่างหาก
“นี่มัน....?”
โมะหายไปไหนเนี่ย
ไม่ค่อยทุ่มเพื่อนนางเอกเราเลยน่ะ
เจอกันตอนหน้าจร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
