ป่วนใจนักขอรักซะเลย…ยัยตัวแสบ

Kaew…[Part]

“นี่นาย!!! จะพาฉันไปไหนเนี่ย!” ฉันโวยทันทีที่นายโทโมะรัดตัวฉันไว้แน่นด้วยแขนของเขาข้างเดียวอ่ะ

“เราต้องเคียร์กันน่ะสิ” โทโมะพูดเสียงเรียบ

“เคียร์? อะไร?”

“ไปถึงบ้านฉันก็รู้” โทโมะยิ้มมุมปากจนน่าสยองทำให้ฉันเงียบ จนเขาขับรถมาถึงบ้านของเขา

“นายพามาบ้านนายทำไมเนี่ย! ฉันจะกลับหอ”

“นี่มันจะสี่ทุ่มแล้ว กลับไปหอก็ปิดพอดีน่ะสิ” โทโมะพูดพร้อมกับอ้อมมาจับมือฉันแล้วเดินเข้าบ้าน

“ทำไมบ้านนายเงียบอ่ะ”

“ป้าแช่มกับแม่บ้านคนอื่นๆคงหลับแล้วล่ะ”

“แล้วพ่อกับแม่นายล่ะ”

“อยู่ญี่ปุ่น”

“งั้นนายก็อยู่บ้านคนเดียวน่ะสิ”

“ใช่ แต่นานๆมาเพราะฉันจะอยู่หอมากกว่าเพราะมีเพื่อนด้วย” อ่ะ! ใช่แล้วนายนี่อยู่หอส่วนใหญ่นี่นาเหมือนฉันแหละไม่ได้กลับบ้านนานแล้วเหมือนกัน

“เข้ามาสิ ห้องฉันเอง” โทโมะเปิดประตูให้แต่ฉันยังคงยืนขาแข็งอยู่หน้าห้องเขา แฮะๆ ไม่เคยนี่นา นายนั่นเลยมาดึงคอฉันเข้ามาในห้อง

“ห้องนายสะอาดกว่าห้องนอนที่บ้านฉันอีก” ฉันเดินสำรวจห้องเขา

“ก็ต้องสะอาดสิ ห้องนี้แม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวันถึงฉันไม่อยู่ก็เถอะ”

“เตียงนายเท่ห์ดีนะดีไซน์สวยสีขาวตัดกับสีดำ เท่ห์มากๆ ^^ อ่ะ!! นาย! ” ฉันไปประทะกับสายตาของโทโมะที่จ้องมองแล้วเข้ามาคร่อมตัวฉันไว้

“เราต้องเคียร์กันไง เธอลืมไปแล้วเหรอแก้ว?” โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจขึ้นมา

“เคียร์เรื่องอะไรล่ะ”โทโมะเอาตัวเขามาแนบชิดตัวฉันมากขึ้น อ๊าย!! เขินนะยะ >////<

“ก็เรื่องผู้ชายคนนั้นอ่ะใคร?” โทโมะทำหน้านอยด์ๆ

“ผู้ชายอะไรที่ไหนอ่ะ?” ฉันล่ะงง

“ถ้าเธอไม่ยอมปริปากพูด ฉันคงต้องทำให้เธอพูดแล้วนะ”

“ทะ ทะ ทำอะไร!” ฉันยังคงทำใจดีสู้เสือไว้ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาจะทำอะไร

“ไม่รู้สิ จะจูบ หรือ จะไซร้ดีน้า” โทโมะทำหน้าทะเล้น

“นี่นาย! อย่ามาทะลึ่งนะ!!”

“พูดจริง! เร็วๆบอกมาผู้ชายคนนั้นที่เธอดูสนิทสนมด้วยน่ะเป็นใคร” โทโมะเปลี่ยนโหมดเป็นชายโหดทันที -0-

“คนไหนล่ะ”

“เฮ้ย! พูดงี้ก็มีหลายคนสิเนี่ย!”

“นายจะบ้าไงยะ ที่ฉันถามเนี่ยฉันงงว่าฉันไปยุ่งกับใครที่ไหน ฉันก็ยุ่งอยู่กับผู้ชายคนเดียวเนี่ย!

“ใคร?”

“ยังไม่รู้อีก เฮ้อ! -0-“

“ถ้าเธอไม่บอกฉันจะจูบล่ะนะ”

“อ่ะๆ คนไหนล่ะ ><”

“ก็คนที่เธอคุยด้วยเมื่อเย็นวันนั้นไง วันที่ฉันไปเดินคลองถมหน้ามอกับมินน่ะ” เดี๋ยวนะๆ วันนั้นที่จะแกล้งให้ป๊อปปี้ไปเดินดูโทโมะกับมินหวานกันอ่ะนะเพื่อให้สองคนป๊อปปี้กับฟางอยู่ด้วยกัน แล้วทีนี้ อ้อ! นายเขื่อน!!!

“เขาชื่อเขื่อนน่ะ ^^”

“เป็นใคร? แล้วพูดชื่อมันทำไมต้องยิ้มด้วย -*-“

“นายจะหึงทำไมนักหนาเนี่ย! แค่เพื่อนจริงๆ เขาเป็นเพื่อนบ้านฉันมาตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว อย่าคิดมากสิ^^”

“เพื่อนจริงๆนะ”

“จริง ให้พามาให้รู้จักมั้ย?”

“ไม่ต้องๆ เธอพูดจริงนะ ^O^”

“จริงสิ” เขายิ้มแล้ว สองวันมานี้ไม่เห็นเขายิ้มเลยคงเป็นเพราะที่ฉันไปคุยกับเขื่อนแล้วเขามาเห็นเลยหึงงั้นเหรอ อิอิ

“อมยิ้มอะไร?” อุ๊ย! ลืมว่าฉันยังอยู่ใต้ตัวนายโทโมะอยู่ เห่อๆ

“นี่นาย! ปล่อยฉันได้ยัง”

“ยัง!!!”

“ทำไมอ่ะ -0-“

“ยังไม่ได้ลงโทษเลย”

“ลงโทษอะไรเล่า ฉันก็บอกความจริงไปหมดแล้วนี่”

“ก็…โทษฐานที่เธอน่ารักไง ^^”

“…”

ว่าแล้วเขาก็ก้มลงมาเรื่อยๆจนริมฝีปากของเราสัมผัสกัน ฉันอยากบอกว่าเราจูบกันบ่อยแล้วล่ะ แฮะๆ แต่ไม่เคยบอกเป็นความลับ ^^