I love the evil demons. รักครั้งนี้เดิมพันด้วยหัวใจ

1

จุดเริ่มต้น
 

 
เย้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!                                                                                                                        
เสียงรุ่นน้องปีหนึ่งดังสนั่น  วันนี้เป็นวันรับน้องทำให้มีเสียงดนตรีและผู้คนมากมาย  โดยเฉพาะ  ยัยเพื่อนตัวแสบที่แอบมองดูรุ่นน้องผู้ชายอยู่มันน่านักให้มาช่วยคุมงานกลับทำตัวเหมือนเป็นงานตัวเองซะงัน    เชื่อเขาเลย !!!!!!  ฉันไปคบเพื่อนแบบนี้ไปได้ไง 
 
“ ไอ้แก้ว  แกเป็นรัยยืนยิ้มอยู่คนเดียว เป็นบ้าป่ะเนี๊ย ”  ไอ้เฟย์มันมองน่าฉันแล้วพูด เพราะปากมันเป็นอย่างนี้ไงกวนเบื้องล่างตลอด วันไหนไม่รู้มันจะได้ไปโรงพยาบาลก่อนมหาลัยฯ
 
“ เป็น !!!!!!!! แล้วแกอยากเจอคนบ้าถีบป่ะ ” 
 
“ แกกล้าหรอ ฉันเป็นเพื่อนแกนะ  ”
 
“ แกคิดว่าไงหล่ะ ”
 
“ โอ๋   อย่างอลเค้าเลยนะ เค้าล้อเล่นเฉย ๆๆๆ ”   หรอฉันเชื่อแกตายเลย เหอะ !!!
 
“ เดี๋ยวเค้าเลี้ยงติม  OK  ป่ะ ?  ”  ยัยนี้เห็นฉันเป็นคนเห็นแกกินหรือไงลืมไปแล้วหรอว่าฉันโกรธมันอยู่ ยัยนี้คิดว่าฉันจะหายโกรธง่าย๐เพียงเพราะไอติมเนี๊ยนะ  คิดได้ไงเนี๊ย
 
“ ตกลง แกอย่าลืมสัญญาหล่ะ  ไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่ ”  ไม่ใช่ว่าฉันเห็นแกกินนะแค่เขาไม่ยากเสียดายไอติมต่างหาก  ไหนจะได้ช่วยเขาอุดหนุดอีก  ใช่ไม่ ?  ได้อิ่มท้องแถมยังได้บุญด้วย
 
“ ได้เลยคร๊า หายงอลเค้าได้แล้วนะ  ^_____ ^ ”
 
“ อืม!!!!!!!!!!!! ”
 
“ แก้วน่ารักที่สุดเลย ”
 
ตลอดเลยยัยนี้ แต่เป็นเพราะเฟย์เป็นอย่างนี้มักเราถึงได้เป็นเพื่อนกันมาจนถึงตอนนี้  อ๋อ!!!!!ฉันชื่อแก้วเรียนอยู่คณะสถาปัตยฯ  ส่วนยัยเฟย์เพื่อนฉันเรียนอยู่คณะอักษรฯ  ตอนนี้ฉันกับยัยเฟย์เรียนอยู่ปี 3แล้ว เหอะอีกไม่นานก็เรียนจบแล้ว ทำไม่เวลามันผ่านไปเร็วจัง
 
“ ขอโทษนะครับ น้องชื่อรัยครับ ”
 
 อยู่ๆรุ่นพี่ปีสี่ คณะวิศวะ สองคนเดินเข้ามาหาฉันกับเฟย์ ยัยเฟย์ก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ยิ้มแล้วก็หน้าแดงด้วย เห็นแล้วตลกว่ะ
 
“ พี่มีอารัยกับพวกเรารึเปล่าหล่ะ ” ยัยเฟย์ตอบ
 
“ ก็พวกน้องน่ารักดีผมก็แค่อยากรู้จัก ”  รุ่นพี่คนผมแดงพูดขึ้น
 
“ ใช่คับ พี่ชื่อกวิน  ส่วนนี้เพื่อนพี่ชื่อ พิชชี่ ” นายร่นพี่ผมสีทองพูดบางแล้วแนะนำตัวเองเละนายผมแดงที่ยืนอยู่ข้างๆ
 
“ อ๋อ!!!! ชื่อเฟย์ค่ะ  ส่วนนี้เพื่อนเฟย์ชื่อแก้ว ยินดีที่ได้รูจัก ” ยัยเฟย์พูดบาง
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักคับ ”  พี่กวินและพี่พิชชี่พูดพร้อมกัน
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^__________^ ”
 
ฉันพูดแล้วยิ้มให้ทั้งคู่ แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบชักอึดอัดเป็นบ้าเลย เอาไงดีไปร้านไอติมเลยดีกว่า งานที่เหลือก็ไม่มีอะไรมากแล้ว
 
“ ขอโทษนะค่ะคือว่าพวกเรามีธุระต่อนะค่ะขอตัวก่อนนะค่ะ ”  ฉันพูดแล้วลุกขึ้นพร้อมไม่ลืมดึงแขนยัยเฟย์ให้ลุกขึ้นตามด้วยเช่นกัน  ยัยเฟย์ทำหน้า งง ๆ
 
“ งั้นโอกาสหน้าหวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะครับ ”  พี่พิชชี่ยิ้มให้แล้วก็เดินไปทางคณะของพี่เขา
 
“ อ๊ายยยยยยยยยยยยย !!!!!!! แกดูดิพี่เขาโครตหล่อเลยว่ะ  ^ /////^ ”
 
เฮ๋อะ!!!!!!  ยัยนี้ถ้าจะบ๊องไปแล้วแน่ๆเลย  แต่ฉันชินแล้วหล่ะกับไอ้อาการเจอคนหล่อแล้วหัวใจกำเริบเนี๊ยนะ ไม่อยากจะบอกก็พี่ชายของฉันแต่ล่ะคนอ่ะนะทั้งหล่อ  น่ารัก  เป็นสุภาพบุรษ แถมยังเป็นคนดีโครตๆ เหมือนยังก่ะเทพบุตรบนดินเลยหล่ะไม่อยากจะบอก  เหอะๆ  เวลาฉันอยู่กับเฮียๆนะยังกับเจ้าหญิงตัวน้อยๆเลยหล่ะ  อ๊ายยยยยยยย!!!!!พูดเองยังเขินเองเลย 55555+++
 
“ พอๆ เลยป่ะไปกินติมกันเร็ว ยัยบ้าผู้ชาย ”  ยัยเฟย์จากที่เพ้อๆอยู่ก็หันหน่ามาทำท่าจะกัดฉันอย่างงั้นแหละ
 
“ ก็มันจริงนิ นี่ถ้าแกกินพี่เขาไปได้พี่เขาคงไม่เหลือแล้วหล่ะ : P ”
 
“ แกก็ว่าไปฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ ฮือๆ T___T พี่เขาจะรู้ไมอ่ะ ”
 
“ พี่เขาไม่รู้หรอกถ้าพี่เขาโง่อ่ะนะ ”  ยัยเฟย์ทำเหมือนจะร้องไห้อีก  ตายๆๆๆๆ  จะมีอะไรที่ซวยกลัวนี้ไม่
 
“  ฉันล้อเล่นเฉยๆ แกก็อย่าซีเรียสดิ  ขำๆหน่า ”
 
“ แกแกล้งฉันหรอ งอลๆแล้วแกต้องเลี้ยงไอติมฉันเพื่อเป็นการง้อ  ส่วนเรื่องไอติมที่ฉันต้องเลี้ยงแกถือว่าเจ๊ากันไป  แกว่าไง ”  อะไรว่ะทำไมอยู่ดีๆฉันต้องเป็นฝ่ายเสียเงินหล่ะเนี๊ย จำได้ว่าเราตกลงกันไว้ว่าไอ้เฟย์มันจะเป็นคนเลี้ยงนะ หงัยเป้นแบบนี้ไปได้ว่ะ หรือมันจะเป็นแผนที่ยัยเฟย์ขุดเอาไว้ไม่น่าเลย ฝากไว้ก่อนเถอะ
 
“ OK เรารีบไปกันเถอะ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว” ฉันกับยัยเฟย์ไปร้านไอติมเจ้าโปรดของเราสองคนที่ชอบมากินบ่อยๆ  ร้าน ICE   DREAM  อร่อยมากเลย อยู่หลังมหาลัยหล่ะกินครั้งแรกแล้วก็อดใจไม่ได้ที่จะมาทานเป็นครั้งที่ สอง พูดขนาดนี้แล้วทุกคนรุ้รึยังว่ามัน อร่อยแค่ไหนแต่ระหว่างทางที่ฉันกำลังเดินไปที่ร้านก็...............
            “ ช่วยด้วยค่ะ !!!! ช่วยด้วย!!!!! ”
ผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งร้องตะโกนบอก  ครมันกล้ามาทำร้ายผู้หญิงยังนี้มันต้องเจอกับแก้วใจซะแล้ว  ฉันคว้าคอเสื้อของผู้ชายคนนั้นแล้วต่อยเข้าไปที่หน้า ตามด้วยเข่าและพอฉันกำลังจะเตะมันก็ชักมีดออกมาแทงแต่มันเฉียดแขนฉันไป  ฉันเลยยกเก้าอี้ฟาดไปที่หัวมันจนมันสลบไปแล้วโทรแจ้งตำรวจ
 
  “ แก้วเป็นไรมากเปล่า ไหวไหม ” ยัยเฟย์รีบวิ่งเข้ามาดูฉันแล้วพบว่าต้นแขนมีเลือดออก  ตอนนี้ยัยเฟย์หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลย
 
  “ ฉันไม่เป็นไรมากหรอก แค่นี้เองสบายมาก ”
 
  “ เอ่อ  ขอบคุณมากนะค่ะที่ช่วยฉันไว้  คุณมีแผลด้วยนิ ไปทำแผลที่ร้านฉันก่อนนะค่ะ  ถือว่าเป็นการแทนคำขอบคุณ ”
 
  ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านไอติมโปรดของพวกเราและคนที่ฉันช่วยจากไอ้โรคจิตเมื่อกี้ก็เป็นเจ้าของร้านที่นี้ด้วยชื่อ พี่ฟาง  หลังจากทำแผลเสร็จ พี่ฟางก็บอกว่าถ้าอยากมากินไอติมก็มาได้เลยพี่เค้าให้ฉันกับยัยเฟย์มาท่านไอติมฟรีตลอดทั้งปีนี้เลยที่เดียว  ทำให้ฉันนึกถึงคำพูดของใครอีกคนว่า “ ในเรื่องแย่ๆ บางครั้งก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่ ” มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ^___________^ ฉันนั่งกินไอติมไอติมกับยัยเฟย์ด้วยความสุขแต่อยู่ดีก็มีเสียงคนๆหนึ่งดังขึ้นมา
 
  “ ฟางเป็นไงบ้าง ”   
 
  “ ไม่เป็นไรมากหรอกพอดีมีน้องคนหนึ่งเข้ามาช่วยไว้นะ”  เสียงคุ้นๆเหมือนคนที่เคยรู้จัก  แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับบทสนทนาที่เท่าไรหรอก แต่อยู่ดีๆอีกคนในกลุ่มก็พูดขึ้นว่า..
 
  “  แน่ใจน่ะว่าไม่เป็นไรจริงๆ ” น้ำเสียงนี้ทำให้เค้กที่ตักมานั้นค้างอยู่บนอากาศแทนที่จะมาอยู่ในปากฉัน  มันเหมือนเสียงที่ของคนๆนั้นที่ฉันไม่ได้ยิ้นมานานแล้ว หัวใจของฉันสั่งให้หันไปมอง  แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่กล้ากลัวจะต้องเสียน้ำตาอีก
 
  “ อืม  ต้องขอบคุณเค้าคนนี้ ” พี่ฟางเดินมาที่โต๊ะของฉันแล้วชี้มาทางฉันกับเฟย์ แล้วยิ้ม  ให้    ฉันที่ก้มหน้าอยู่ก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น   
 
เคร้งงงงงงงงงงงงงงง!   !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
เหมือนเรี้ยวแรงที่ฉันมีมันหายไปทุกอย่างที่ฉันคิดไว้มันเป็นจริง  ใช่พวกเขาจริงๆด้วย คนที่ฉันเคยรู้จัก   โดยเฉพาะเค้าเจ้าของดวงตาสีมรกตคู่นั้น  ไม่อยากจะเชื่อเลย                      
 ไม่จริง!!!!!!!!!!!พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรอยู่ที่ผ่านมาฉันยังชดใช้ไม่พอรึไงทำไมต้องให้เรามาเจอกันอีก หรือที่ผ่านมานั้นฉันยังเจ็บปวดไม่พอ   ถ้าพระองค์ยังมีความเมตตาต่อลูกบ้างได้โปรดอย่าทำให้ลูกต้องเจ็บเหมือนที่ผ่านมาไปมากกว่านี้เลย